Theo Hoogstraaten

Theo Hoogstraaten werd op 9 juli 1948 in Mijdrecht geboren. Na de middelbare school ging hij naar de Pedagogische Academie. Hij was een tijdje onderwijzer aan een basisschool en studeerde daarna M.O. Nederlands en geschiedenis. Tot voor kort werkte hij als leraar en decaan aan een middelbare school. Theo vindt het belangrijk dat een verhaal spannende gebeurtenissen bevat, met vaart geschreven is en over onderwerpen gaat waarin jongeren zichzelf kunnen herkennen. ‘Boodschapverhalen' vindt hij achterhaald. Wel houdt hij jongeren een spiegel voor en snijdt hij onderwerpen aan die hen tot nadenken stemmen. De boeken van Theo Hoogstraaten kunnen in verschillende categorieën worden ingedeeld. "De ramp" en "In verzet" spelen in de toekomst, maar behandelen actuele thema's als de gevaren van kernenergie, het verzet tegen politieke onderdrukking, de gevolgen van milieuvervuiling, genetische manipulatie en de consequenties van toepassingen daarvan. Zo probeert in "Het oog van de duivel" een godsdienstige sekte, die een deskundige op het gebied van kloontechnieken voor zich aan het werk zet, de loop van de wereldgeschiedenis te beïnvloeden. "De verdwenen grenadier", "Het verraad loert", "De sprong van de jaguar" en "Tussen twee vuren" zijn historische romans. Het laatste boek speelt in de Tweede Wereldoorlog op Texel en heeft de opstand van de Georgiërs tegen de Duitsers als achtergrond. In "Verraderlijke vrienden" staan de spanningen tussen Israëliërs en Palestijnen centraal. Een Nederlands meisje met joodse familiebanden, dat met haar vader en haar broer in Israël op vakantie is, raakt bevriend met een Palestijnse jongen. Te laat komt zij er achter dat hij banden met een terreurbeweging heeft. Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld, zodat de ideeën van diverse personen over de situatie in Israël goed tot hun recht komen. "Het Nerthusmysterie" was de eerste spannende pandora-crimi van Theo Hoogstraaten. Hij bereikte er (net als later met “Blind date”) de top vijf van de Kinderjury/Jonge jury mee. "IJzige poppen", "De liftster", "Blind date" en "Hot spot" volgden. Ze gaan niet alleen over een gestoorde seriemoordenaar, een ontvoeringszaak, een doortrapte liftster, een de uit de hand gelopen ‘blind date' en de gevolgen daarvan, maar ook over de onderlinge relaties tussen jongeren. Inmiddels is Theo Hoogstraaten begonnen met het schrijven van zijn eigen “Fiofen” reeks. Fiofen is de naam van een recherchebureau dat is opgezet door en wordt geleid door tieners, die heel verschillende ‘zaken’ en misdaden moeten oplossen. Ze ontdekken keer op keer dat het moeilijk is om net te doen of ze volwassenen zijn en om dat ook vol te houden. Het eerste deel heet “De toren van de zeven verdiepingen”. Deel twee, “De vuurmeester”, zal binnenkort verschijnen. Naast het hoofdverhaal, waarin het thema wordt uitgewerkt, bevatten de boeken van Theo Hoogstraaten soms een tweede verhaal waarin de vriendschap tussen een jongen en een meisje een grote rol speelt. De verhaallijnen beïnvloeden elkaar en worden gaandeweg met elkaar vervlochten, waardoor er samenhang ontstaat. In vrijwel ieder boek wordt een beeld gegeven van het leven van jongeren op school, hun relaties met leeftijdsgenoten en met hun ouders. Theo Hoogstraaten gaat lugubere en enge situaties niet uit de weg. Wel probeert hij door het beschrijven van de reacties van de verhaalpersonen op die situaties, de lezer te laten ervaren hoe wreed of onmenselijk de situaties zijn. De gebeurtenissen worden nooit vanuit één persoon bekeken. De verteller kruipt in de huid van verschillende personen, ook in die van volwassenen, waardoor de lezer een brede kijk op de gebeurtenissen krijgt. Theo Hoogstraaten vindt dat je in jeugdboeken in beperkte mate aan 'woordkunst' moet doen. Beschrijvingen worden niet te lang gemaakt en karakters niet onnodig uitgediept. Uit de verschillende manieren waarop personen reageren op of omgaan met situaties kan de lezer hun karakter opmaken en wordt duidelijk welke invloed de gebeurtenissen daarop hebben. In de verhalen gebeurt veel. De stijl van Theo Hoogstraaten is kort maar krachtig, zijn manier van vertellen prettig en levendig. Aan de dialogen besteedt hij veel aandacht