Zero Tolerance

“Zero Tolerance” niet de beste oplossing! “Zero tolerance” is een beleid waarbij zonder pardon hard wordt opgetreden tegen zelfs de kleinste uitingen van overlast en criminaliteit. De politie mag geen enkel misbruik van normen, regels en wetten accepteren. Alles draait om het herstel en handhaving van orde en gezag. In New York werd het “zero tolerance” beleid toegepast in 1994 door de toenmalige burgemeester Rudolph Giuliani . Doordat de criminaliteit in Nederland is gestegen, wil men ook hier in Nederland dit beleid invoeren. Maar is dit wel een goed idee? De Amerikanen hebben uiteenlopende meningen over dit beleid. Ondanks dat ze hiermee denken de orde in controle te houden, worden scholieren en etnische minderheden hier de dupe van. Door de strenge controles op Amerikaanse scholen is het aantal schorsingen in 1974 bijna verdubbeld vier jaar na de invoering van “zero tolerance" (1998), van 1,6 naar 3,2 miljoen schorsingen . Door de strenge regels kunnen mensen niet meer vrij leven. De meest recente actie was bijvoorbeeld gericht tegen het uitgaansleven. Straten werden afgesloten en op nachtelijke controleposten moesten mensen identiteitsbewijzen tonen aan de grote hoeveelheid politieagenten. In New York gaat de politie te werk in kleine wijkteams en heeft de opdracht om tegen elke overtreding, hoe klein ook, op te treden. Daarvoor zijn veel agenten nodig en daarom moeten er veel nieuwe agenten bijkomen. Zij moeten snel worden opgeleid tot politieman/vrouw. Deze moeten direct de straat op terwijl ze nog niet de ervaring hebben om met bepaalde situaties om te gaan. Om op te treden kost het meer geld en dit geld kunnen ze net zo goed in de armen investeren. In Amerika gaat het er heel anders aan toe dan hier. Hier wordt namelijk eerst grondig onderzocht of iemand schuldig is of niet en in Amerika kunnen de mensen al celstraf krijgen wanneer ze onschuldig voorbij een misdrijf lopen. Ongeveer 1 jaar na de invoering van het “zero tolerance” beleid was er een incident tussen een burger, genaamd Manuel Villa en een paar brute politieagenten. De broer van Villa werd in 1994 gearresteerd, omdat hij als getuige bij een schietpartij agenten in gevaar zou hebben gebracht. Villa moest van de politie naar het bureau komen en hij schrok van de agressieve toon waarop de agenten hem ondervroegen, en vooral van de klappen die hij kreeg toen hij zei niets over de schietpartij te weten. Villa is hevig in elkaar geslagen toen hij dreigde hun aan te geven. De politie kwam ermee weg te zeggen dat hij op het bureau was gevallen. Tot op de dag van vandaag heeft Villa nog paniekaanvallen en de agenten die hem in elkaar ramden, moesten uiteindelijk maar twintig vakantiedagen inleveren. Het is een van de vele voorbeelden van bruut politiegeweld in New York. Het aantal moorden mag afgelopen jaren dan wel scherp zijn gedaald, maar het aantal klachten over onnodig gewelddadig politieoptreden loopt even scherp omhoog. Dit geeft aan hoe er wordt omgegaan met mensen. In Washington Heights schoot de politie uit zelfverdediging vorig jaar een zestienjarige jongen dood. De bewoners van de zwarte wijk, waar de jongen woonde, dreigde de volgende keer terug te schieten. Het lijkt erg op racisme, aangezien drie van de vier agenten blank zijn en het politiegeweld uitsluitend gericht te zijn op zwarten, Aziaten en Latino's en dat terwijl zij zo tegen racisme zijn! De politie maakt steeds meer misbruik van hun positie, omdat ze veel macht hebben is er niet iemand die het tegen ze op kan nemen en daarom kunnen ze makkelijk hun gang gaan. Ik vind het best een beleid in te voeren, omdat ze de orde in controle willen houden, maar ik vind het geen goed idee als de politie misbruik gaat maken van hun positie. Scholieren en etnische minderheden hebben het er zwaar onder en racisme is ook duidelijk te herkennen! Ik vind het “zero tolerance” beleid ook niet bij onze cultuur passen, omdat onze cultuur al heel lang politiek gezien een sociaal beleid voert. Gezien de voorbeelden die ik hierboven geef, geef ik het beleid weinig kans.