Kinderarbeid

Doordat de kinderarbeid niet verboden is en niet overal verplichte leerplicht is, heeft dit in sommige landen kinderarbeid tot gevolg. In Azië met name in India worden er met schatting zo'n 15 miljoen kinderen gedwongen te werken. Ook in Afrika en zuid-Amerika is er veel sprake van kinderarbeid, maar niet alleen in de derde wereld maar ook in Europa en de Verenigde Staten komt het voor. Daar werken de kinderen in plaats van naar school te gaan. Ze worden gedwongen door hun ouders en door de werkgevers. Over de hele wereld verspreid zijn er maar liefst 250 miljoen kinderen onder de 14 jaar die gedwongen worden te werken. Die niet naar school gaan maar die iedere dag weer , vaak zwaar, smerig en gevaarlijk werk moeten doen. Per dag komen er zo'n 80.000 werkende kinderen bij. Ik ben van mening , dat kinderen die werken niet naar schoolgaan die niet mogen spelen, geen leven hebben. En dat dit ten strengste verboden moet worden. Er zijn veel landen en veel soorten kinderarbeid
Het komt vooral voor in de landbouw en industrie ook dus ook in de tapijt industrie. Hier worden de kinderen gebruikt omdat ze kleine vingertjes hebben, niet durven te zeuren en weinig geld kosten. Ook de voetbal industrie maakt veel gebruik van kinderarbeid ook om diezelfde redenen. De kinderen naaien met hun kleine vingertjes dus lapjes van de stof, kunstof en rubber aan elkaar, en moeten met gevaarlijke stoffen werken zonder bescherming tegen de gevaarlijke stoffen die bij het lijmen vrij komen. Kinderen werken met hun kleinlijvigheid ook vaak in de mijnbouw, in Peru werkt zo'n 20% tussen de elf en de 18 in de mijnbouw. Terwijl de minimumleeftijd voor in de mijnen 18 is. De kinderen zitten dan vaak en lang gevaarlijk onder de grond waar ook gevaarlijke stoffen hangen en er soms niet eens genoeg zuurstof is en de mijn nog kan instorten. Ook hier doen ze dus gevaarlijk werk. In Pakistan zijn er veel kinderen die lange dagen maken door te werken in autowerkplaatsen , bloemenstalletjes en naaiateliers. Ook is het verboden dat kinderen werken als schoonmaker of kok in een huis, maar veel kinderen doen dit wel. Of worden hier ook toe gedwongen

Een zeer gruwelijke vorm van kinderarbeid is inlijving in het leger. Tijdens de oorlog tussen Irak en Iran in de jaren 80 dwong Iran kinderen om door de mijnenvelden te lopen. Zo konden de mijnen worden opgespoord. Dat hierbij duizenden kinderen werden verminkt of gedood was voor de machthebbers van Iran niet belangrijk. Ook worden de kinderen zo omgepraat dat ze bij oorlog, mensen dood schieten er ook nog geen spijt van hebben, kind soldaten zoals die genoemd worden lopen er later een psychische schade aan op. Wereld wijd worden er nu nog meer dan 300.000 kinderen in 35 landen gebruikt als soldaat bij gewapende conflicten. Deze kindsoldaten worden ingezet aan het front of op een andere manier te werk gesteld in de binnenlandse strijdkrachten of rebellenlegers. Alleen in Afrika zijn er al 120.000 kindsoldaten. Wanneer ouders schulden hebben opgebouwd kan het soms leiden tot slavernij van de kinderen of gedwongen worden tot tewerkstelling. Als bijvoorbeeld ouders schulden maken bij de doctor, moeten de kinderen net zo lang bij diegene werken tot de schulden afbetaald zijn. Maar deze kinderen verdienen zo weinig dat ze de schuld nooit af kunnen betalen. Op deze manier worden kinderen feitelijk het 'bezit van de geldlener.Deze vorm van dwangarbeid is doorgaans bij de wet verboden. Maar met name in India komt het nog veel voor. Overigens is kinderarbeid niet alleen een gevolg van armoede, kinderarbeid leidt ook weer tot nieuwe armoede. Want kinderen die gedwongen worden om te werken zullen het nooit beter krijgen als ze niet naar school kunnen. Dat zal er uiteindelijk toe leiden dat ook zij hun kinderen weer uit werken sturen. Er ligt een zware werkdruk op de kinderen. Door de invloed van de ouders ligt er een zware werkdruk op de kinderen. De armoede maakte dat de ouders zo vlug mogelijk hun kinderen bij de huisindustrie of in de fabrieken te werk stelden. Wanneer de kinderen werkten, werden ze aan de regel en orde gewend. Om al deze reden waren het de ouders zelf, die het verschrikkelijk vonden om de inkomsten van hun kinderen te moeten missen. Er ontstond een opvatting, dat de drang om de kinderen te laten werken veelal van de luie ouders zelf uitging, die liever niets uitvoerden en teerden op de lonen van de kinderen. Soms 'verhuren de ouders de kinderen aan fabriekseigenaars, zodat ze in een fabriek kunnen werken en genoeg geld voor het gezin kunnen verdienen. Kinderarbeid is dus niet alleen slecht voor de kinderen zelf, maar de ouders krijgen feitelijk minder geld binnen dan als de volwassen zelf het werk zouden doen. Voorbeelden van het werk wat kinderen doen zijn: metaalbewerking, mijnbouw, kledingindustrie of steenhouwerijen. De kinderen werken altijd tussen wolken van stof, die ze luchtaandoeningen kunnen bezorgen. Ze moeten honderden kilometers van huis wonen en werken in dezelfde ruimte. Soms zijn ze vastgetend om ontsnappingen te verkomen. In ontwikkelingslanden hebben veel mensen op het platteland een klein stukje grond. Daarop verbouwen ze groenten en dergelijke. Een deel is voor het levensonderhoud van het gezin. De rest wordt op de markt verkocht voor wat extra inkomen. Hun kinderen helpen al als ze 5 of 6 jaar zijn bij het bewerken van het land. Ze ploegen, zaaien, oogsten en doen ander zwaar werk.. Ook werken talloze jonge meisjes in arme landen in het huishouden. Ze moeten schoonmaken, water halen, koken op jongere broertjes en zusjes passen en soms ook voor het vee zorgen. Tegen de tijd dat deze meisjes 13 zijn maken ze werkdagen van 7 tot 8 uur. Meestal leven deze kinderen in slechte omstandigheden. Vaak hebben ze geen eigen slaapplaats. Het eten is vaak slecht, ze krijgen veel slaag en worden uitgescholden. Ze staan helemaal op zichzelf zonder steun en liefde van ouders of familieleden. Meisjes krijgen vaak minder betaald dan jongens. Ze krijgen minder kans om onderwijs te volgen en worden vaak seksueel lastig gevallen door hun werkgevers, Het komt regelmatig boot dat meisjes al op jonge leeftijd worden uitgehuwelijkt. In Egypte worden kinderen midden in de nacht gewekt om bloemblaadjes te gaan plukken. Die worden gebruikt om parfum te maken. De kinderen moeten ze voor zonsopgang plukken, want dan zit de dauw er nog op en ruiken de blaadjes beter. In Indonesië en de Filippijnen moeten jongens van 10 tot 15 jaar zonder uitrusting tot op grote diepte duilen. Jaarlijks verdrinken er tientallen van hen. Wie het overleefd riskeert ernstige problemen aan zijn longen. In India hakken kinderen stenen voor asfaltwegen. In Tanzania plukken kinderen de hele dag koffiebonen. De kinderen die werken hebben geen goed leven, integendeel, ze werken 14 uur per dag in duistere holen. Ze worden geslagen en brandmerken op hun lichaam zijn heel gewoon. De politie in deze landen doen hier ook niks aan. Ze delen (als ze flink worden betaald) geen straffen uit aan de bazen van de kinder-arbeiders
Ze werken in slechte omstandigheden. Bij kinderarbeid zijn het gebruik van zoutzuur en verfspuiten zonder bescherming geen
uitzondering. Ook op het land werken miljoenen kinderen , ze werken I de sisal-,thee-, suikerbiet-, of tabaks plantages. Maar ook in de westerse landen moeten kinderen meewerken op het land om, fruit en groente aan te planten of te oogsten. Ze hebben geen voorzieningen, en geen geschikte werkkleding. Dit werk is behalve zwaar ook gevaarlijk. Kinderen moeten maar al te vaak groenten oogsten waar giftige bestrijdingsmiddelen nog vanaf druipen. De landbouwchemicaliën maken kinderen ziek: huidziekten, oogaandoeningen en ademhalingsproblemen komen veel voor. Naar de gezondheid van werkende kinderen wordt nauwelijks gekeken. De bazen hebben graag dat kinderen voor hen werken want die kosten minder dan volwassenen. En de kinderen protesteren nooit. Als de kinderen wat overkomt vinden de bazen dat geen probleem , want er staan toch genoeg anderen klaar. BIJV : In 1992 is UNICEF naar een bedrijf in Bengali geweest en heeft daar waargenomen dat er daar 65000 Bengaalse kinderen werkten. Een jaar later waren er nog maar 15000. UNICEF vroeg zich af wat er in de tussentijd gebeurd was, maar dat was duidelijk. Uit angst voor een Amerikaanse boycot van Bengaalse kleding waren 50.000 kinderarbeiders door fabriekanten op straat gezet. Later bleek uit onderzoek van UNICEF dat het merendeel van de ontslagen meisjes in de prostitutie was beland. De meeste jongens haddend relatief arbeidsvriedelijke textielindustrie verruild voor gevaarlijk fabriekswerk. Ze werkten bijvoorbeeld als lasser zonder oogbeschermers- of haalden als leerling-smid hete ijzeren voorwerpen uit het vuur. In Zuidoost-Azië komen honderdduizenden kinderen terecht in de prostitutie. Thailand en de Filippijnen zijn daarvoor berucht. Veel westerse pedofielen gaan precies daarvoor naar deze landen. Gewetenloze mensen gingen naar arme dorpen om daar kinderen te kopen, die dan in Bangkok en in andere grote steden moesten prostitueren. De verklaring hiervoor is dat de ouders dit laten doen is armoede, ze weten vaak zelf niet eens dat hun kinderen dit werk doen. De kinderen die in de prostitutie terecht komen zien na een tijdje geen uitweg meer en raken aan de drugs. Prostitutie en drugsgebruik via inspuitingen zijn natuurlijk een voedingsboden voor besmettingen met het AIDS virus. Het aantal aids patiënten in die landen is voornamelijk onder de jongeren erg hoog. Bovendien lopen de kinderen vaak fysieke en psychologische schade op door van jongs af aan hard te moeten werken, zodat de toekomst een hele generatie door kinderarbeid verpest kan worden. Alleen een school neerzetten of alles oplossen is ook niet alles
Ervaringen in Bangladesh leren dat kinderen aan wei de kans op werk ontnomen wordt, de kinderen niet braaf naar school gaan, maar juist illegale klusjes gaan opknappen, vaak in de drugssmokkel of prostitutie. Als er geen school is, of geen betaalbare school, blijven kinderen werken, of dat nu verboden is of niet. De school moet betaalbaar, of zelf gratis zijn, anders moeten de kinderen weer gaan werken om geld voor school te verdienen. En zo kom je nog niet aan de gewilde oplossing. De kinderen + ouders moeten dus ook een finalciële bijdrage krijgen om het werk te kunnen voorkomen. Als je een school neerzet moet je ook voor leraren zorgen, en omdat die vroeger niet naar school zijn geweest hebben ze ook geen kennis om aan de kinderen over te brengen. Er zijn ook geen mensen die de school kunnen besturen of bouwen en dit is alles het gevolg van kinderarbeid. De ouders zelf kunnen ook niks aan de kinderen leren omdat die dus ook nooit iets geleerd hebben. De mensen die zelf vroeger aan kinderarbeid gedaan hebben kunnen dus later ook geen werk vinden. Dit is allemaal dus een gevolg van kinderarbeid, hier kun je dus eigenlijk nooit iets aan doen
Ik vind dus dat kinderarbeid verboden moet worden en hoop u hiervan te hebben overtuigd.