Blauwe plekken
anke de vries

Samenvatting van de inhoud

Het boek gaat over een meisje Judith ze is net verhuisd naar Denhaag samen met haar moeder en broertje Dennis. Judith probeert thuis heel erg haar best te doen maar het lukt haar niet om aan haar moeders wensen te voldoen. Ze wordt mishandeld door haar moeder. Ze wordt geslagen, soms zelfs met voorwerpen, waarom weet ze niet. Haar moeder is erg snel boos en reageert haar woede af op Judith. Nadat ze Judith geslagen heeft, heeft ze er spijt van en doet ze ineens heel lief, ze koopt dan bijvoorbeeld nieuwe spullen voor Judith. Judiths kleine broertje Dennis doet haar moeder geen vlieg kwaad. Op school doet Judith vaak niet mee met gym en met schoolzwemmen al helemaal niet. Ze zit vaak onder de blauwe plekken en kan zich nauwelijks bewegen. Ze heeft geen vriendinnen, wel trekt ze veel op met een jongen; Michiel. Hij woont bij zijn oom en tante, zijn moeder is overleden en zijn vader in sinds de dood van zijn vrouw een harde man geworden. Tussen de middag eet ze vaak bij Michiel, ze voelt zich er helemaal thuis. Het is er druk en gezellig. Michiel heeft wel zijn bedenkingen over Judith, ze is zo stil en teruggetrokken en waarom neemt zei de zorg van haar kleine broertje op zich. Als tante Lies komt logeren, een zus van Judiths moeder die in canada woont, leeft Judith een week lang helemaal op. Tante Lies zorgt voor een ongedwongen sfeer in huis. Via tante Lies komt Judith erachter dat haar moeder vroeger ook is mishandeld. Judiths moeder kon helemaal niet opschieten met haar moeder en werd daarom ook vaak geslagen. Op een dag is de moeder van Judith samen met haar broertje Dicky gaan schaatsten op natuurijs. Dicky was het lievelingetje van de moeder en werd ook zeer regelmatig voorgetrokken. Ze waren een wedstrijd aan het doen en Dicky lette niet op, hij kwam in een wak terecht en kwam onder het ijs. Hij is echter niet meer boven gekomen en overleden. De moeder van Judith is haar hele jeugd genegeerd door haar moeder. Ze overleed toen Judith 2 jaar was. Omdat Judith zo sprekend lijkt op Dicky wordt ze mishandeld door haar moeder. Door de komst van Tante lies maakt het Judith ineens veel dingen duidelijk. Op een dag reed Michiel naar Judiths huis. Hij belde aan maar er werd niet open gedaan. De onderbuurvrouw van Judith wenkte Michiel en hij liep naar de voordeur. De vrouw vertelde dat ze zijn verhuis, alweer. De vrouw vertelde dat ze Judith vaak had horen gillen dat ze geslagen werd door haar moeder. Langzaam maar zeker beginnen een aantal dingen voor Michiel ook duidelijk te worden. Met hulp van zijn meester probeert hij Judith te vinden. De meester belt alle scholen in de buurt af met weinig succes. Een dag later ging de telefoon over bij Michiel thuis. Heel zacht hoorde hij “met Judith” Judith vertelde dat ze was verhuisd naar Leiden. Michiel stapte zonder enige twijfeling op de trein naar Leiden. De trein was gearriveerd en Michiel pakte zijn fiets en een plattegrond. Hij had de route naar de school van Judith precies uitgestippeld en kwam er ook snel aan. De schoolbel ging en na een aantal kinderen zag hij Judith lopen. Samen gingen ze wat drinken in een café/ restaurant vlakbij. Na een aantal gespreksonderwerpen zei Michiel het dan eindelijk, ‘ik weet het van je moeder’. Judith snapte het niet, hoe kon hij het weten. Michiel vertelde rustig dat de onderbuurvrouw het allemaal verteld had. Als je niks doet zei Michiel blijft ze je slaan. Je moet iets doen! ‘Je moet het aan iemand vertellen, het is niet normaal dat je moeder zo iets doet. Dat is pure mishandeling.’ Ze doet het al, zei Judith zolang ik me herinner, ook toen ik klein was. Judith wist niet wat ze moest doen. Michiel vertelde dat ze altijd welkom was en je altijd bij hem mocht komen wonen. Doordat ze met Michiel aan de klets was geraakt is ze de tijd helemaal vergeten, ze fietste zo snel als ze kon naar huis. Maar het was al te laat! Haar moeder was thuis en zoals gewoonlijk moest Judith een verantwoording afleggen. Haar moeder stormde naar beneden en trok haar aan haar haren naar boven, de pijn was zo hevig dat de schreeuw bleef steken in haar keel. Ze werd door elkaar gerammeld; ze kon de slagen niet ontwijken doordat de gang zo smal was, haar moeder dreef haar in een hoek, schopte en sloeg. Haar moeder trok een messenla open en pakte een groot mes eruit, het mes flitste in Judiths ogen voorbij. Maar opeens liet haar moeder haar hand zakken. Hijgend keek ze Judith aan, haar gezicht verwrongen van wanhoop. ‘Wat doe ik? Mijn God, wat ben ik aan het doen?’ ze liet het mes vallen en sloeg haar handen voor haar hoofd. Pas toen zag Judith in de deuropening Dennis staan. ’s Avonds galmde de stem van Michiel door haar hoofd; ‘je moet iets doen...’

De volgende ochtend mocht Judith thuisblijven, haar moeder ging naar haar werk en Dennis naar de crèche. Judith kleedde zich om en pakte haar weekendtas, stopte er allemaal belangrijke spullen in en een foto van Dennis. Ze trok haar jack aan liep naar beneden. Haar fiets liet ze staan. De bushalte was twee straten verder, ze moest heel langzaam lopen want haar ribben deden pijn. Ze stapte de bus in en ging ergens achteraan zitten en bleef star uit het raam kijken. Ze schrok toen de conducteur riep ‘Station!’ Haastig greep ze de tas en zeulde hem de bus uit. ‘Enkele reis Den Haag’ zei ze toen ze voor het loket stond!


Het boek heeft een op eind, in de laatste alinea beschrijf ik het laatste deel van het boek. Judith was er klaar mee, Ze gaat weg. Waarheen? Dat mag je zelf verzinnen. Ik denk dat ze het aanbod van Michiel aanneemt en bij hem komt wonen.

Hierbij heb ik geen internetbronnen gebruikt wel het boek zelf.


Beschrijving van de drie belangrijkste hoofdpersonen


Judith: Judith is een rustig, teruggetrokken meisje met blonde, sluike haren. Ze is lief en zorgzaam en verzorgt haar kleine broertje Dennis bijna helemaal alleen. Judith heeft veel verdriet van dat ze word mishandeld en doet haar uiterste best om te voorkomen dat ze haar moeder boos maakt. Tijdens de keren dat haar moeder eens lief doet moet Judith telkens bijna huilen van blijdschap, Judith is dan super blij me haar moeder en voelt zicht helemaal gelukkig. Dit is echter niet van lange duur. Bij Michiel thuis komt de ware Judith pas na boven. Ze is daar op haar gemak en laat steeds meer van zichzelf zien. Helaas niet alles.

Judiths moeder: Judiths moeder heeft een groot probleem, ze heeft zichzelf niet in de hand. Zodra er maar iets is dat haar irriteert reageert ze haar woede af op Judith en vallen er klappen. Ze wil het niet, maar ze kan er echt niets aan doen, zegt ze. Ze is vroeger zelf ook mishandeld door haar moeder en is dus niet anders gewent. Judiths moeder heeft na afloop vaak veel verdriet en verwent Judith dan met mooie cadeaus. Tegen Judiths kleine broertje Dennis doet ze wel aardig.

Michiel: Michiel is een paar jaar ouder dan Judith. Toch zitten ze bij elkaar in de klas, hij is namelijk dyslectisch. Michiel is populair in de klas. Hij kan dan wel niet zo goed lezen, maar praten gaat hem wel goed af. Hij praat veel en snel. Michiel is een open en vrolijke jongen. Hij is hier nieuw in de klas net als Judith. Hij woont bij zijn oom en tante. Zijn moeder is overleden, daardoor is zijn vader een hard persoon geworden. Vandaar dat hij bij zijn oom en tante woont. Hij interesseert zich al snel in Judith, dat komt omdat zijn ouwe buurmeisje veel op haar lijkt. Later interesseert hij zich in Judith omdat hij haar een aardig en bijzonder meisje vind. Aan Judith kan hij veel kwijt hij verteld over zijn moeder en vader en vind het fijn dit allemaal te bespreken met haar. Helaas is Judith niet zo open en verteld hem ook niet wat er met haar aan de hand is.

Mening

Ik vond het een erg mooi boek om te lezen. Het wordt zo geschreven dat je vanzelf meeleeft met de hoofdpersoon, vooral met Judith. Het is een onderwerp dat veel mensen aanspreekt, een onderwerp waar je van schrikt. Maar toch ook wel interessant vind. Een onderwerp met spanning en een boek die je het liefst in één keer uit wilt lezen. Zo’n boek is dit, als je zo’n boek kunt schrijven ben je een topper! Ik had het boek in twee dagen uit. Ik heb het boek gekozen omdat ik het een fijn boek vond om te lezen. Het is een goed en interessant onderwerp. Bij zulke boeken kan je bijna al voorspellen hoe het afloopt. Daarom moet de inhoud echt goed zijn wil je het een goed boek maken. Bij dit boek was dat zo. De inhoud was zo sterk dat het einde er eigenlijk niet toe deed.

de eerste verwerkingsopdracht
opdracht 22


leeg!

leeg voel ik mij van binnen,
de stilte die in mij is.
leeg zie ik het donker,
nergens een straaltje licht.
leeg zie ik mijn toekomst,
nergens is het goed.
leeg zie ik mijn gedachten,
denken gaat niet meer.

zwaar voel ik de pijn,
iedere keer maar weer.
zwaar vallen de klappen,
op mijn gezicht.
zwaar dat liegen,
tegen iedereen altijd
zwaar, dat licht moet zijn,
zwaar, wat fijn moet zijn.

altijd maar ik,
nooit eens hij.
altijd die woede,
af en toe eens blij.
altijd zonder reden,
altijd bij mij.
altijd laat zij,
mij achter met de pijn.

Nooit zeg ik er iets van
Nooit snap ik er iets van
Wat doe ik verkeerd, misschien dat de tijd het mij leert.


Dit gedicht heb ik geschreven vanuit de belevenis van Judith.

lucht

ik ben lucht
voor mijn moeder
in een hoekje getrapt
en vergeten

ik ben niks
ik ben niemand
en nergens toe in staat
dan te janken in mijn slaap

zie mij,
kijk maar goed
van voor en van achter
ik spring in het rond

maar daaronder
koud en kil
warmte ken ik niet
want ik ben de lucht
die ik adem niet waard

Arthur

Dit gedicht heb ik gevonden op internet

http://www.kindermishandeling.nl/images/homepage/gedicht.gif

KINDERMISHANDELING
Thuis… wat is thuis?
Het gevoel van schuld
Dat is mijn kruis!

De school is uit
Ik ga naar huis

Mijn moeder komt thuis

Bij alles wat ik doe
Word ik geslagen, geschopt
Ik voel me machteloos

Wat doet dat er toe?
Ik wil niet meer zo leven
Ik wil er tussen uit

Waarom?
…
Is mijn vraag
Maar dat vinden ze vaag
http://www.gedichten.nl/nedermap/hartenkreten/hartenkreet/127398.html


mooiste gedeelte uit het boek:
Het mooiste gedeelte uit het boek vond ik een stuk uit hoofdstuk 16. Tante Lies komt logeren en slaapt bij Judith op de kamer. ’s Avonds als ze naar bed toe gaan vraagt Judith aan tante Lies het volgende:
‘Tante Lies? Ik wou je wat vragen, op wie lijk ik?’ Het was even stil. ‘Ik wist dat je die vraag zou stellen. Je lijkt op Dicky. De broer van je moeder en mij.’ ‘Die is toch jong gestorven?’ ‘Ja, op zijn negende. Hij is door het ijs gezakt. Heeft mama je dat nooit verteld? ‘Nee… of toch, ik weet het niet meer zo goed. Misschien heb ik er iets van gehoord toen ze het aan oom ben vertelde.’ ‘De vader van Dennis?’ ‘Ja. Had mama een hekel aan Dicky?’ De vraag was eruit voor ze het wist. ‘Nee Dicky was een lief jochie iedereen was gek op hem, moeder vooral. Die is er nooit meer overheen gekomen, het heeft haar erg veranderd. ‘Hoezo veranderd?’ ‘Zeker tegenover jou moeder. Dick was haar oogappel en ze trok hem openlijk voor. Dat voortrekken pikte jou moeder gewoon niet. Ze voelde zich erg achtergesteld en eiste van haar moeder net zoveel aandacht als haar broertje of nog meer, en dat kreeg ze alleen als ze ruzie maakte, want dan was moeder inderdaad met haar bezig- alleen niet op de goede manier. Dikwijls zaten moeders handen behoorlijk los! Mij of Dicky zou ze niet aanraken, maar jouw moeder maakte haar hels. En toen kwam die dag in de winter…’ ‘Het had een paar dagen flink gevroren en Dicky wilde schaatsten. Moeder was grieperig, anders was ze zeker meegegaan. Nu moest jouw moeder dat doen. Dicky kon goed schaatsten en was daar trots op. Ze besloten een wedstrijd te houden en Dicky lag een eind voor, maar hij kwam opeens in een wak terecht en verdween onder het ijs… Jouw moeder heeft van alles geprobeerd; ze gilde en krijste om hulp, maar toen die kwam, bleek het al te laat te zijn. Ik hoef je natuurlijk niet te vertellen wat een schok het voor haar was, voor ons allemaal trouwens…’ ‘Zoals ik al zei is moeder is er nooit overheen gekomen, en het ergste was dat zij jou moeder verantwoordelijk stelde voor Dicky’s dood. Jouw moeder, die al gebukt ging onder een vreselijk zelfverwijt, kon daar niet tegen op. De situatie verslechterde, hoewel er geen ruzie meer was. Moeder schold en schreeuwde niet meer, ze had een veel erger wapen; ze negeerde je moeder en deed of ze niet meer bestond. Eerst probeerde je moeder nog van alles om bij haar in gunst te komen; ze keerde zich binnenstebuiten.’
Ik heb dit stuk gekozen omdat hier het voor Judith duidelijk word waarom ze word mishandeld. Ze lijkt op de overleden broer van haar moeder. Waarvan haar oma, haar moeder verantwoordelijk voor stelde! Dit stuk komt uit ‘Blauwe Plekken, blz. 145 tot en met 147. Het zijn geknipte stukjes dus niet aan één stuk door!


Dit was mijn fictie dossier