Abortus

Duizenden voetjes (abortus) Duizenden voetjes
leerden nooit lopen
duizenden voetjes
zagen nooit een begin. Duizenden voetjes
werden kreupel geslagen
duizenden voetjes
door een daad zonder zin. Duizenden voetjes
verloren het leven
duizenden voetjes
vonden geen weg. Aan duizenden voetjes
werd geen houvast gegeven
want duizenden voetjes
zoog men weg. (Ronald Lammers) Abortus betekent letterlijk verloren gaan. Bij een abortus wordt een ontwikkelende en groeiende baby uit de buik van de moeder weggehaald; vaak op vreselijke manieren waardoor de baby veel pijn lijdt. Ik vind dit moord. Hier spreekt de bijbel ook over: pleeg geen moord. En abortus valt wel degelijk onder moord naar mijn mening. Door verschillende abortusingrepen die zelfs nog worden toegepast na 13 weken wanneer het kindje al ver ontwikkeld is, lijdt het kindje pijn. Het kindje wordt op een gruwelijke wijze uit de baarmoeder gezogen of zelfs eruit getrokken en in stukken gehakt. Veel mensen zeggen dat het kindje hier niets van voelt, maar daar klopt niet veel van. Een ontwikkeld kindje voelt het wel degelijk, en heeft vreselijke pijn. Het ergste is dat vrouwen dit vaak niet weten. Abortus kent veel lichamelijke risico’s. Volgens de abortusklinieken valt dit wel mee. Een abortus plegen is volgens hen een kleine ingreep zonder enige kans op ernstige verwondingen of verdere klachten. Dit is een leugen. Er is geconstateerd dat: Lichamelijk de vrouw veel bloed kan verliezen. Sommige vrouwen verliezen wel een halve liter bloed bij de ingreep en hebben daarna een bloedtransfusie nodig. Er is ook kans op een perforatie van de baarmoeder. Dit wordt veroorzaakt door de abortustang die per ongeluk door de baarmoederwand heen prikt, waarbij ook andere organen beschadigd kunnen worden. Wanneer de baarmoeder bij de ingreep ernstig beschadigd is, is de baarmoeder heel erg vatbaar voor infecties. Het risico op die infecties is groter als de vrouw een geslachtziekte heeft. De vrouw krijgt hierdoor veel pijn en last van haar buik, en krijgt ernstige koorts. Wanneer zo’n infectie niet snel behandeld wordt, is er een grote kans dat de vrouw blijvend onvruchtbaar wordt. Ook de kans op miskramen bij de volgende zwangerschappen wordt groter. Dit doet wat met mij. Zoals ik net verteld heb loopt de vrouw bij een abortus ook gevaar, dus ik vraag me af: waarom zou je abortus plegen als je het kind vermoord en tegelijkertijd zelf groot gevaar loopt?! Abortus kent ook veel emotionele risico’s. Veel vrouwen krijgen op een bepaalde tijd in hun leven schuldgevoelens over hun abortus. Dit wordt omgezet in boosheid, depressiviteit, nachtmerries of problemen binnen je relatie. In sommige gevallen krijgen vrouwen zelfs zelfmoordneigingen. Veel relaties lopen stuk na een abortus. De vrouw kan dan niet goed haar gevoelens delen met haar partner, en krijgt last van woedeaanvallen en huilbuien. Ik vind dit heel erg. Vrouwen gaan hieraan kapot. Door een abortus kunnen vrouwen helemaal van de kaart raken, en keuzes maken die niet goed zijn. Abortus plegen wekt vooral veel akelige schuldgevoelens die een vrouw erg kunnen veranderen. Helaas kan door 1 ingreep het leven van de vrouw helemaal kapot zijn. Dit vind ik heel erg, abortus brengt niets goeds. Helaas is juiste medische hulp bij een abortus niet gegarandeerd. Sommige abortusklinieken geven te weinig medische hulp en plegen de abortus op een verkeerde manier, waardoor de vrouw kan worden beschadigd aan de baarmoederwand en andere verwondingen kan oplopen aan omliggende organen. Dit zijn slordigheden van de arts, die gevaarlijk zijn voor de vrouw. Ik vind dit belachelijk. Een abortus moet heel serieus met alle juiste medische hulp en zorg die nodig is uitgevoerd worden, zodat de vrouw met een goed gevoel naar huis kan keren. Maar wat nou als je bent verkracht en het kind dus niet gewenst is? Dan kan abortus wel, zeggen velen. Ik kan dat best begrijpen omdat de verkrachte vrouw niet voor een kindje heeft gekozen, en als ze ook nog een jong heeft zal ze er veel last van hebben i.v.m het opvoeden van het kindje. De vrouw moet alles aan de kant zetten, haar opleiding of werk en het kind opvoeden terwijl deze de vrouw herinnerd aan de dader. Maar toch ben ik hier tegen. Alsnog blijft abortus moord, ook wanneer je een abortus pleegt na verkrachting. Je laat het kindje dan boeten voor de daden van je verkrachter in plaats van dat alleen de verkrachter wordt gestraft. Vrouwen die hun zwangerschap uitdragen en het kindje ter wereld brengen na een verkrachting, vind ik erg dapper. De vrouw kan het kindje zelf houden maar het ook een gelukkig leven geven door het af te staan aan adoptieouders. Zo is het kindje het leven gegund, en dat is het allermooist en belangrijkst. Tijdens de zwangerschap kunnen de vrouwen door middel van echo’s zien of hun kindje in hun buik goed functioneert en ontwikkeld. Wanneer dit niet het geval is, als het kindje bijv. een afwijking of handicap heeft, wordt al gauw abortus gepleegd. Dit vind ik niet goed. Deze vrouwen geven een gehandicapt kind geen kans en kiezen alleen voor zichzelf. Een gehandicapt kind eist namelijk veel aandacht, en dat zien de vrouwen dan niet echt zitten waardoor ze het leven van het kindje maar beëindigen, alsof het niets is. Daar ben ik dus geheel tegen en ook in dit geval, kan het kindje gewoon geboren worden en eventueel afgestaan worden. Ten slotte wil ik zeggen dat ik dus voor het leven ben, en tegen het beëindigen ervan om welke reden dan ook. Geef leven, hoe moeilijk het ook kan zijn. Laat het kind nooit boeten voor je eigen fouten of de fouten van een ander, en wijs je kind niet af om een afwijking. ‘Want het redden van een kind, is een relatie die je verbind.’