Zelfmoord

Zelfmoord, een maatschappelijk probleem - Zonder deze groots in te leiden met een voorblad getiteld "Zelfmoord - door Laurens", bekoor ik een wat bescheidenere bekendmaking van dit onderwerp als beter. Het plegen van zelfmoord werd, en word uiteraard gezien als een minderwaardige tijdsinvulling, een reactie op persoonlijke onvrede of onvermogen, en dus in andere woorden een soort taboe. Ook wordt het vanuit verschillende perspectieven bekeken als een misdaad tegen God of een Land of zijn Volk. Tijdens de Renaissance en Verlichting werd daarentegen het individuele perspectief bekeken. Zelfmoord werd toen gezien als een persoonlijk en moralistisch probleem met consequenties voor de familie en de samenleving. De afgelopen eeuw is men zich meer gaan richten op de achterliggende oorzaken achter het plegen van zelfmoord. Men kwam er achter dat het plegen van zelfmoord een uitdrukkingswijze van psychische en/of lichamelijke problemen was. In dit verslag staat het land Zweden centraal, het sinds de jaren '50 zogehete "Zelfmoordland van Europa". In dit land geld dat hoe noordelijker de groep geselecteerd word, des te meer zelfmoordgevallen er zich bevinden. Dit verschil wekt de vragen; (Oorzaak) "Hoe is dit verschil in zelfmoordcijfers tussen noord, midden en zuid Zweden te verklaren?" en (Maatregel) "Wat doet de overheid eraan dit verschil gelijk te trekken? Met aannemelijke wens de noordelijke gevallen te beperken". Ik neem Zweden als referentie materiaal omdat er bij uitstek het meest onderzoek vericht is, en omdat het logischerwijs niet veel uitmaakt welk land er beschouwd word, daar de cultuurvorm niet veel afwijkt van Nederland. Om een indruk te krijgen van de beweegredenen van mensen met zelfmoordgedachten, mensen die een zelfmoordpoging doen en mensen die daadwerkelijk zelfmoord plegen wordt een inleiding gegeven op het zelfmoordproces. Tevens wordt beschreven waarom de Norrlandse bevolking een risicogroep vormt voor het plegen van zelfmoord. Statistieken. Zelfmoord word voor de volksgezondheid, en dus de maatschappij, als een gevaar beschouwd omdat het de sociale oneffenheden in de Zweedse maatschappij versterkt. Ondanks recente dalingen in cijfers sterven er nog jaarlijks meer dan duizend per jaar aan zelfmoord, tevens zijn er nog zon 400 sterfgevallen te onderscheiden waarbij het niet duidelijk is of het een ongeval of zelfdoding betreft. Uit recent onderzoek is gebleken dat 25% van de west-Europese bevolking, kampt met psychische stoornissen. Zelfdoding is voor mannen in de leeftijdscatagorie 15 tot 45 jaar de voornaamste doodsoorzaak. Bij vrouwen komt zelfmoord, na kanker, als doodsoorzaak op de tweede plaats. In Belgie ontnemen per dag 7 Belgen zich van het leven, wat neerkomt op een 2500 mensen per jaar. In Nederland zijn er per jaar 1500 mensen die de dood boven hun leven prefereren, in rangorde van doordsoorzaak word dit, bóven verkeerslachtoffers vermeld. Naast zelfdoding zijn er ook vele gevallen van "poging tot zelfmoord". Met de uitdrukking "poging tot zelfdoding" (tentamen suicidii) wordt vooral bedoeld de "niet geslaagde" poging, inclusief soortgelijke handelingen waarbij het niet echt de wens van het slachtoffer is om te overlijden; soms gaat het om een kreet om hulp, of om een manier om anderen zich schuldig te laten voelen en zo tot iets in beweging te stellen. Deze beide vormen van poging tot zelfdoding, waartussen de grens niet scherp is, komen vele malen vaker voor dan de "geslaagde" zelfdoding. Buiten kijf staat dat zelfmoord een reactie is op de omgeving van de persoon die zichzelf van het leven ontneemt, hierbij komt dat de omgeving niet zozeer alleen als feiten te beschouwen valt, maar ook op de zienswijze, of perspectief. Vaak wil de persoon niet dood, maar word zelfmoord als de enige uitweg gezien. Soms is zelfdoding echter een weloverwogen daad. Hermann Göring en Heinrich Himmler pleegden zelfmoord om aan de doodstraf en verantwoordelijkheid te ontkomen. Leden van geheime organisaties en spionnen plegen bij ontdekking zelfmoord. En in mei 1940 en daarna pleegden veel Joden weloverwogen zelfmoord om aan de concentratiekampen te ontkomen. En meest recent, een politie agent die zich na arrestatie op verdenking van verstrekking van cocaine van zijn leven ontdoet. Hoewel na de Middeleeuwen en zelfs tot ver in de 19e en begin 20e eeuw een groot taboe rustte op het plegen van zelfmoord, kreeg men in de jaren ’70 van de 20e eeuw een nieuwe kijk op de achtergronden van het plegen van zelfmoord en heeft men een model ontwikkeld waarin te zien is op welk moment van psychische problemen een persoon eerder een zelfmoordpoging zal begaan. Het model gaat ervan uit dat het zelfmoordproces van start gaat als een persoon kampt met innerlijke stress, zoals relatieproblemen, geweld, verlies van dierbaren, crisissen op het werk enzovoorts.. Daarnaast wordt het proces versterkt door werkloosheid, pesterijen zowel op school als op het werk, terminale of chronische ziekten. Het gebied waarin psychiatrische hulp aangeroepen moet worden is als een persoon zwaar verslaafd is aan alcohol of narcotica, een acute of chronisch psychische ziekte heeft of een psychisch trauma heeft opgelopen. In de laatste groep is een zelfmoordpoging niet ongewoon. Op verschillende momenten in het zelfmoordproces kan dit proces door de desbetreffende persoon zelf afgebroken worden, als de persoon zelf, of door middel van hulp tot een oplossing kan komen. Maar als dit niet lukt zal hij of zij volgens het model uiteindelijk zelfmoord plegen. Als een van de voornaamste oorzaken achter het plegen van zelfmoord wordt alcoholisme genoemd. Alcoholisme kan een genetische oorzaak hebben. Ruim 40% van gevallen van alcoholisme zijn genetisch bepaald. Genetisch bepaald alcoholisme kan worden gezien als een soort psychische ziekte, en een zwakheid die bij een klein gedeelte van de bevolking voorkomt. Of dit dan een maatschappelijk probleem of een persoonlijk probleem is niet zozeer de vraag, omdat de maatschappij de omgeving van het persoon is, en hij/zij hieruit bewogen worden dit als preferabel tijdsinvulling te beschouwen, met de gevolgen van dien “(De priester Erik Erikson Hammar stelde voor om alcoholisten en hun families verplicht naar de ongecultiveerde wildernis van Norrland te laten verhuizen om daar een nieuw leven als landarbeider op te bouwen en zodoende ‘goede burgers’ te worden. De achterliggende gedachte was dat, als de alcoholisten gezuiverd zouden worden van hun zonden door een leven van psychische en spirituele gezondheid op het platteland, Zweden bevrijdt zou worden van de last om deze individuen te ondersteunen. Daarbij zorgden zij ook voor de exploitatie van een ontoegankelijk gebied en waren zij zodoende de staat ook tot nut.” ([WWW] Alcoholisme Zweden, Overheidsbeleid) In de gevallen van alcoholisme die niet genetisch bepaald zijn (60%) wordt alcohol vaak gebruikt als een ‘middeltje’ om problemen te ‘verdrinken’ en vergeten. In beide gevallen, of het nou genetisch bepaald is of niet, kan men onder invloed van alcohol en andere verslavende middelen in een soort roes raken. Daardoor krijgen gebruikers vaak te maken met voorkomst van impulsen en hebben zij minder het vermogen hun agressiviteit te beheersen. Deze agressiviteit kan zich gemakkelijk tot de eigen persoon keren. Zelfmoord komt vaak voor aan het einde van een roes, of in een periode van ontwenning, waardoor vaak depressies worden veroorzaakt, die ondanks hun korte duur levensgevaarlijk kunnen zijn.
Doelstellingen ter preventie; De doelstellingen van preventieplannen van de World Health Organisation zijn: Fatale afloop van zelfmoord (handelingen) te voorkomen door: o Herhaling te voorkomen
o De eerste zelfmoordpoging of handeling af te wenden
o De wens zelfmoord te willen plegen te voorkomen
In elk geval hangt het succes van de preventiemaatregel af van een vroege identificatie van het probleem en een adequate behandeling van bevolkingen in hoge risico groepen. In Zweden is er een groot verschil in zelfmoordcijfer tussen de noordelijke en zuidelijke regio’s. In het noordelijke gedeelte van Zweden is het zelfmoordcijfer twee maal zo hoog als in het zuidelijke gedeelte. Dit verschil wilde ik onderzoeken met dit werkstuk. Ik wilde te weten komen hoe dit verschil in zelfmoordcijfer tussen noord Zweden, en midden- en zuid Zweden te verklaren is en tevens wat de overheid eraan doet om dit verschil gelijk te trekken. Het is duidelijk geworden dat de bevolking van de noordelijke perifere gebieden van Zweden deel uit maken van een risicogroep. Zij hebben een verhoogde kans om door zelfmoord te sterven. De redenen voor deze verhoogde kans zijn: Een gebrek aan de stof serotonine in het lichaam, waardoor zich depressies kunnen vormen, een verhoogde kans op armoede in perifere gebieden door de hogere werkloosheid. Hoger alcoholisme in de noordelijke gebieden van Zweden door de heersende moraal niet met je gevoelens te koop te lopen. Een oplossing voor innerlijke strubbelingen wordt vaak gevonden in het verdrinken van problemen. Door de economische en sociale problemen van het noordelijke gebied ontstaan vaak depressies, waardoor men sneller geneigd is zelfmoord te plegen. Tegenwoordig ziet men in dat zelfmoord een bedreiging is voor de samenleving. Er worden nu veel stappen ondernomen om het aantal gevallen van zelfmoord te beperken. Hoewel er veel verschillende oorzaken voor het plegen van zelfmoord zijn, proberen overheden via instanties en voorlichtingen de bevolking een beter zicht te geven op de achterliggende gedachte achter zelfmoord. Landelijke organisaties ter preventie van zelfmoord zijn opgericht. Deze landelijke organisaties richten zich ook dankzij de lokale overheden op verschillende delen van het land. Daardoor worden deze preventie beleiden in het noorden van Zweden gericht op de economische en sociale problemen van de desbetreffende regio. Vooral in het noorden van Zweden wordt veel gewerkt met antidepressiva die de stof serotonine bevatten. Dit beleid, volgens mijn mening, duid op een erkenning van het probleem, dat zelfmoord door de maatschappij zoals deze is, en niet door toevallige toedoening van persoonlijk ongeluk, veroorzaakt wordt. Ik bestluit dit werktstuk met mijn eigen mening, waarin ik mijzelf afvraag of de mens wetenschappelijke vooruitgang wel goed in zijn eigen toekomstbeeld heeft geplaatst, en of deze niet word overschaduwd in ondergang in zijn eigen gestoordheid. Deze vorm van speculatie vloeit bij mij uit de film "The gods must be crazy" waarin het verschil tussen Bosjesmannen en de Westerse cultuur aan de orde komt. En er wordt beschreven hoe de mens weigerde zichzelf aan zijn omgeving aan te passen, en dus de omgeving naar zichzelf aan te passen. en nu, vele generaties later, dit proces vele malen herhaald - word de mens zon 20 jaar verplicht tot het aanpassen aan deze aanpassingen, gemaamd scholing. Referentiemateriaal: Russian Academy of Sciences: Mod11.pdf BCS100: The Circumpolar World – Module 11: The well-being of Northern Peoples and Communities
Suicide.pdf Young Men and Suicide – Young Men & Positive Mental Health Project
http://www.mensproject.org/facts/Suicide.PDF
Departement of Political Science, Umeå University: Milner_ersson.pdf Social Capital, Civic Engagement and Institutional Performance in Sweden: An Analysis of the Swedish Regions – April 2000.