Spelverruwing in de sportwereld (voetbal

Sportverruwing in de sportwereld Dat winnen belangrijk was bij sport, wisten we al. Alleen lijkt de druk van het winnen steeds groter te worden, dat is natuurlijk vooral bij de betaalde sporten. Ik ga kijken naar de spelverruwing bij het voetbal. Voetbal staat namelijk het meeste in de belangstelling van de media en er is veel agressie bij. Niet alleen bij het profvoetbal maar ook bij het amateurvoetbal. Bij het profvoetbal is de agressie en de spelverruwing het ergste. Je hoeft maar naar een willekeurige wedstrijd te kijken en je ziet al agressie en geweld. Je ziet mensen schelden, slaan, schoppen, spelers die elkaar een kopstoot geven omdat de ene de ander heeft behoed een doelpunt te maken. Spelverruwing bij het betaald voetbal heeft als grootste oorzaak de grote druk om te winnen. Om bij een club te kunnen blijven of om naar een betere club te kunnen gaan, moet een speler zijn doen. Hij moet winnen, want het kan ook nog eens dat als de club niet wint de club failliet gaat en dan heeft de speler ook een probleem. De speler moet dus winnen. Dat is vaak koste wat het kost. Dus er vallen vaak blessures en gewonden. Vaak zijn de spelers zelf de dupe van al de spelverruwing, ze worden namelijk verwond door de spelers van het andere team. Dit gebeurt soms per ongeluk soms ook niet. Het kan natuurlijk per ongeluk gebeuren doordat er ruw gespeeld wordt. Daardoor vindt er soms een botsing plaats of gaat een tackle verkeerd. Soms is één van de twee spelers of zelf alle twee geblessuurd en dat is niet fijn. Het gebeurt echter ook soms expres. De speler is dan zo boos op de andere speler dat die hem bijvoorbeeld een kopstoot geeft. Vaak gebeurt na een tackle de andere speler krijgt dan een trap na. Of een speler doet net alsof ze botsen maar geeft die ander daarbij een fikse kopstoot. Gelukkig gaat dit niet onopgemerkt. Bij het betaaldvoetbal komt dat doordat er zoveel camera’s op het veld staan gericht dat het gezien wordt. Ook zijn er een aantal grensrechters die aan het veld staan die de scheidsrechter helpen met het opletten op wat er in het veld gebeurt. Een speler wordt dan gestraft, vaak met een rode kaart, soms een gele. Licht aan de ernst, maar als vaak is het bij een kopstoot of een natrap duidelijk dat het expres is en krijgen ze gewoon een rode. Ook scheidrechters hebben last van de spelverruwing. Ze worden uitgescholden uitgedaagd en meer. Spelers zijn het niet eens met de beslissing die hij heeft genomen, vinden dat hij niet genoeg heeft op gelet of verdenken hem van partijdigheid. Hij heeft dan natuurlijk gelukkig wel de macht om de speler een kaart te geven of een waarschuwing. Je zou denken dat de spelverruwing alleen zou voorkomen bij het profvoetbal omdat daar de uitslag van de wedstrijd veel belangrijker is. Dat is niet zo. Bij het amateurvoetbal komt het net zo vaak voor. Je ziet steeds vaker dat spelers hun scheidsrechter voor van alles uitmaken. Het gevolg hiervan is dat het aantal geregistreerde scheidsrechters drastisch is afgenomen. Dat betekent dat er duizenden wedstrijden worden gespeeld zonder officiële scheidsrechter. Die wedstrijden moeten toch gefloten worden. Dat wordt dan door de thuisfluiters gedaan. Dat zijn scheidsrechters van de thuisspelende voetbal ploeg. Natuurlijk tot grote ergernis van de uitspelende partij want zo is er een veel grotere kans van partijdigheid van de scheidsrechter. Één manier om agressie in het amateurvoetbal te verminderen is het afschaffen van de sliding. Er is hierover al een discussie aan de gang, want de sliding houdt altijd een risico in. En de situaties waartoe een sliding vaak leidt is moeilijk te beoordelen door een scheidsrechter. En daardoor ontstaat er agressie. Ook het afschaffen van de buitenspelregel geeft grote voordelen bij het amateurvoetbal. De scheidsrechter krijgt dan minder te maken met situaties die moeilijk te beoordelen zijn. Daardoor zullen de spelers het minder vaak oneens zijn met de scheidsrechter waardoor de agressie en spelverruwing af zullen nemen. En de thuisfluiters kunnen hier dan geen misbruik meer van maken, wat nu maar al te vaak gebeurt. In het profvoetbal zullen hogere straffen een grotere impact hebben op de spelers. Er moeten grotere consequenties komen aan het verwonden van andere spelers. Er zou bijvoorbeeld kunnen worden ingesteld dat er een extra kaart komt die speciaal is voor gevallen waarin de ene speler de andere speler met opzet verwond. Die kaart houd dan in dat de speler niet alleen deze wedstrijd en de volgende niet mee mag spelen, maar hij mag dan de wedstrijd daarna ook niet mee spelen. Er wordt dan ook gekort in zijn salaris. Per gemiste hele wedstrijd door deze nieuwe kaart wordt er één procent ingehouden van zijn salaris. Je denkt nu één procent, maar van een miljoen is dat toch 10.000 euro. Ook moet die kaart dan op de lange termijn gevolgen hebben. Namelijk als een speler meer dan een aantal kaarten heeft gekregen in een seizoen, vergeleken met het aantal wedstrijden die de speler gespeeld heeft, mag hij niet meer spelen. Niet voor een aantal wedstrijden, maar helemaal niet meer. Het betekent dus het einde van zijn voetbalcarrière. Heeft de speler maar één wedstrijd gespeeld en meteen een kaart gekregen is dan geldt er een aangepaste regel. De speler wordt niet meteen voor het leven geschorst maar wordt het volgende seizoen streng in de gaten gehouden. De scheidsrechter moet ook meer hulp krijgen van camera beelden. Hij moet na de overtreding even naar de camera beelden mogen kijken om een beter oordeel te kunnen vormen over de situatie nu hij het van meerdere kanten kan bekijken. Je ziet dus dat er best wat te doen is aan de spelverruwing. Alleen is het natuurlijk niet mogelijk om regels in één keer aan te passen, daar is veel overleg voor nodig. We weten gelukkig wel dat er wat aan de spelverruwing gedaan moet worden. Want zo kan het niet langer. Voetbal was een leuk en gezellige teamsport en dat moet het ook blijven!!