1. Algemene gegevens
Titel: In holland staat mijn huis
Artiest: Jorgen Raymann
Regisseur: Felix de Rooy
Muziek: Harto Soemodihardjo
Plaats en datum van de voorstelling: 26 februari 2005 in de Schouwburg de Kampanje 2. Tekst en thematiek Hij is gespreid, hij is aangepast. Hij is geïntegreerd. Hij maakt geen satire over het koningshuis (als het niet hoeft). Hij laat zijn belagers schrikken. Hij spreekt duidelijke Jip- en Janneketaal. De maatschappij is hij, want in Holland staat zijn huis. Voor wie nog mocht twijfelen: Raymann is terug in het theater. Met zijn nieuwe programma IN HOLLAND STAAT MIJN HUIS brengt hij een ode aan het Rood, Wit en Blauw en bejubelt hij zijn vader-, moeder-, en Nederland. Het is alweer de zevende voorstelling van deze in Amsterdam geboren Surinamer, die vooral furore maakt als presentator van tv programma’s als the Comedy Factor en Raymann is laat. De cabaretier Jorgen Raymann had door het stuk ‘In Holland staat mijn huis’ geen rode draad lopen. Hij praat verder over hedendaagse standpunten, discussiepunten. Jörgen weet er zo’n draai aan te geven, dat het grappig overkomt. Er komt veel over de multiculturele samenleving voor in het stuk. Hij komt zelf uit de Marokkaanse cultuur. Hij laat in het stuk veel over culturen zien dus ik denk dat dit het thema is. Hij maakt veel gebruik van spel en zang. Hij heeft een aantal andere teksten bedacht op bekende bestaande liedjes die slaan op het verhaal. Een steeds terugkerende melodie is de melodie van het liedje ‘het land van maas en waal’. Ook zet Raymann verschillende typetjes neer waarbij het gebruik van zijn stem heel belangrijk is. Ook werd er beeldmateriaal gebruikt d.m.v. een videoscherm. Er werd ook veel met geluidsfragmenten gewerkt. Van sommige geluidsfragmenten schrok je gewoon. Dat maakte de voorstelling wel spannend. Jörgen verpakte zijn boodschappen heel erg goed. Hij deed dit doormiddel van een heel verhaal. Na dit verhaal en dus zijn voorstelling werd je duidelijk welke boodschap hij had met zijn verhaal. Hij bracht het stuk met veel verschillende soorten humor, bijvoorbeeld andere teksten bij liedjes bedenken enzovoort. Ook maakte hij soms een beetje grove grappen over onderwerpen van deze tijd zoals integratie. Door deze verscheidenheid van humor werd wel zijn bedoeling duidelijk. 3. Spel en presentatie De cabaretier richt zich op verschillende manieren tot het publiek. Hij reageert direct en improviserend. Een voorbeeld hiervan was dat er 2 mensen binnenkwamen toen hij al begonnen was. Hij begon met ze te praten en grapjes te maken over dat ze te laat waren. Hij reageerde dus ook direct op het publiek. Ook nam hij een keer iemand uit het publiek die zijn naam moest zeggen. Op deze persoon kwam hij steeds terug in zijn verhaal. Ook kijkt hij heel goed het publiek in. Ook in zijn stuk spreekt hij een paar keer van jullie, hiermee bedoelt hij ook het publiek. Ik vond dat Jörgen zijn publiek er wel goed bij betrekt. Het hele stuk wordt gespeeld door 1 cabaretier die meestal zichzelf, maar soms ook rolletjes speelt. Al zijn bekende alter-ego's uit zijn programma Raymann is laat hebben een rol in deze theatershow. Slager Achmed in een witte slagersjas met glitterrand heeft zelf zijn eigen belspel: 'Bellen met Achmed'. Uit de zaal wordt een deelnemer gekozen die op het podium strijdt met beller Mustafa, de broer van Achmed. De laatste is natuurlijk de winnaar van de hoofdprijs: een schaap. De verliezer uit de zaal krijgt een t-shirt als aandenken. De overige interactie met zijn publiek bestaat vooral uit dubbelzinnige opmerkingen, soms zelfs met een snerende ondertoon. Ook werd er in de voorstelling veel gezongen en muziek gemaakt. Hij had speciaal voor dit theaterstuk aangepaste teksten gemaakt op de melodie van bekende liedjes. Zoals ik al eerder in het verslag gezegd heb. Hij maakte veel gebruik van die liedjes. Ze werden soms ook meerdere malen in het stuk herhaald.
4. Vormgeving
De voorstelling vond plaats in de Schouwburg de Kampanje. Het vond plaats in de Den Helder Airportzaal. Het publiek zit in de tribune. Jorgen trad op het podium op. Soms liep hij wel eens door het publiek heen. Dat was echt grappig. Alle ogen waren op hem gericht.
Het decor was eigenlijk niet echt versierd ofzo. Hij had niet echt een decor, maar hij had op de achterwand een groot videoscherm waar hij stukjes op liet zien ter verduidelijking van zijn verhaal. Het was niet speciaal, maar dat komt denk ik doordat er ook een band op het podium zat.
Het licht was goed. Het werd natuurlijk vooral op hem gericht. Het licht was ook niet fel. Hierdoor ontstond er een rustig effect. De belangrijkste dingen werden natuurlijk wel verlicht.
Jorgen Raymann kwam eerst het podium op als zijn alter-ego’s uit zijn programma Raymann is laat. Deze hebben dus ook een rol in deze theatershow. Hij ging als eerste het podium op als Slager Achmed in een witte slagerjas met glitterrand. Daarna ging hij het podium op als Tante Es in traditionele Caribische klederdracht en later ging hij als Edsel het podium op. Op het laatst kwam hij het podium op als zichzelf en hiermee sloot hij dan ook het theaterstuk af.
Raymann maakte ook gebruik van enkele attributen. Zoals twee rijdende wagen met tralies en een grote zwemband. Hij gebruikte de attributen om situaties te verduidelijken. Hij ging bijvoorbeeld met een paar andere mannen met een bootje over de Middellandse Zee. Om dit uit te beelden ging hij op een zwemband zitten.
Het decor, licht en de kostuums pasten goed bij Jorgen. Hierdoor werd het 1 geheel.
5. Boeiende werking
Het boeiende aan deze voorstelling was vooral de persoonlijkheid van de cabaretier. Hij speelde namelijk met zoveel overtuiging dat je echt ging geloven wat hij zei. Hij speelde ook heel goed met gezichtsuitdrukkingen enzovoort. Ook boeiend was de muziek. Als hij namelijk een lied begon te zingen ging je proberen te ontdekken van welk bekend liedje de melodie was. Ook de tekst was wel boeiend, omdat het zeg maar een verhaal was met heel veel hedendaagse kenmerken erin, waardoor je je goed in het verhaal kon inleven.
6. Recensie
Ik heb een recensie van deze voorstelling gevonden. Het is een recensie van hetzelfde optreden, maar dan in Amsterdam. Ik vond het een hele mooie voorstelling met heel veel humor. Het was dus een voorstelling om veel bij te lachten. Ik vond dat Jörgen Raymann een hele goede voorstelling heeft gegeven die hij vol overgave heeft gespeeld en gezongen. Vooral de zelfbedachte teksten op de melodie van bekende liedjes vond ik heel leuk. Ook vond ik het knap dat hij direct op het publiek reageert. Dit zorgt namelijk ook voor afwisseling tijdens de voorstelling. Ik ben het volledig met de met de schrijver of schrijfster van de recensie eens. Humoristische voorstelling met veel reacties direct naar het publiek. Ik zou deze voorstelling wel aan anderen willen aanraden, omdat het een voorstelling van vind ik een goede cabaretier is met heel veel afwisseling erin.
Artiest: Jorgen Raymann
Regisseur: Felix de Rooy
Muziek: Harto Soemodihardjo
Plaats en datum van de voorstelling: 26 februari 2005 in de Schouwburg de Kampanje 2. Tekst en thematiek Hij is gespreid, hij is aangepast. Hij is geïntegreerd. Hij maakt geen satire over het koningshuis (als het niet hoeft). Hij laat zijn belagers schrikken. Hij spreekt duidelijke Jip- en Janneketaal. De maatschappij is hij, want in Holland staat zijn huis. Voor wie nog mocht twijfelen: Raymann is terug in het theater. Met zijn nieuwe programma IN HOLLAND STAAT MIJN HUIS brengt hij een ode aan het Rood, Wit en Blauw en bejubelt hij zijn vader-, moeder-, en Nederland. Het is alweer de zevende voorstelling van deze in Amsterdam geboren Surinamer, die vooral furore maakt als presentator van tv programma’s als the Comedy Factor en Raymann is laat. De cabaretier Jorgen Raymann had door het stuk ‘In Holland staat mijn huis’ geen rode draad lopen. Hij praat verder over hedendaagse standpunten, discussiepunten. Jörgen weet er zo’n draai aan te geven, dat het grappig overkomt. Er komt veel over de multiculturele samenleving voor in het stuk. Hij komt zelf uit de Marokkaanse cultuur. Hij laat in het stuk veel over culturen zien dus ik denk dat dit het thema is. Hij maakt veel gebruik van spel en zang. Hij heeft een aantal andere teksten bedacht op bekende bestaande liedjes die slaan op het verhaal. Een steeds terugkerende melodie is de melodie van het liedje ‘het land van maas en waal’. Ook zet Raymann verschillende typetjes neer waarbij het gebruik van zijn stem heel belangrijk is. Ook werd er beeldmateriaal gebruikt d.m.v. een videoscherm. Er werd ook veel met geluidsfragmenten gewerkt. Van sommige geluidsfragmenten schrok je gewoon. Dat maakte de voorstelling wel spannend. Jörgen verpakte zijn boodschappen heel erg goed. Hij deed dit doormiddel van een heel verhaal. Na dit verhaal en dus zijn voorstelling werd je duidelijk welke boodschap hij had met zijn verhaal. Hij bracht het stuk met veel verschillende soorten humor, bijvoorbeeld andere teksten bij liedjes bedenken enzovoort. Ook maakte hij soms een beetje grove grappen over onderwerpen van deze tijd zoals integratie. Door deze verscheidenheid van humor werd wel zijn bedoeling duidelijk. 3. Spel en presentatie De cabaretier richt zich op verschillende manieren tot het publiek. Hij reageert direct en improviserend. Een voorbeeld hiervan was dat er 2 mensen binnenkwamen toen hij al begonnen was. Hij begon met ze te praten en grapjes te maken over dat ze te laat waren. Hij reageerde dus ook direct op het publiek. Ook nam hij een keer iemand uit het publiek die zijn naam moest zeggen. Op deze persoon kwam hij steeds terug in zijn verhaal. Ook kijkt hij heel goed het publiek in. Ook in zijn stuk spreekt hij een paar keer van jullie, hiermee bedoelt hij ook het publiek. Ik vond dat Jörgen zijn publiek er wel goed bij betrekt. Het hele stuk wordt gespeeld door 1 cabaretier die meestal zichzelf, maar soms ook rolletjes speelt. Al zijn bekende alter-ego's uit zijn programma Raymann is laat hebben een rol in deze theatershow. Slager Achmed in een witte slagersjas met glitterrand heeft zelf zijn eigen belspel: 'Bellen met Achmed'. Uit de zaal wordt een deelnemer gekozen die op het podium strijdt met beller Mustafa, de broer van Achmed. De laatste is natuurlijk de winnaar van de hoofdprijs: een schaap. De verliezer uit de zaal krijgt een t-shirt als aandenken. De overige interactie met zijn publiek bestaat vooral uit dubbelzinnige opmerkingen, soms zelfs met een snerende ondertoon. Ook werd er in de voorstelling veel gezongen en muziek gemaakt. Hij had speciaal voor dit theaterstuk aangepaste teksten gemaakt op de melodie van bekende liedjes. Zoals ik al eerder in het verslag gezegd heb. Hij maakte veel gebruik van die liedjes. Ze werden soms ook meerdere malen in het stuk herhaald.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden