Teakwondpooo

Mijn spreekbeurt gaat over Taekwon-do. Vanaf september 1999 zit ik zelf ook op deze sport. 1. Wat is Taekwon-do
2. De geschiedenis van het Taekwon-do
3. De training 4. De wedstrijden
5. De verschillende niveau’s
6. Mijn eigen Taekwon-do Wat is Taekwon-do? Taekwon-do is een Koreaanse zelfverdedigingskunst. Tae = schoppen, met de voet vernietigen
Kwon = stoten, met de vuist kapot maken
Do = kunst, de manier waarop, methode
Wij beoefenen Taekwon-do als een sport. Het is niet de bedoeling je tegenstander in een gevecht pijn te doen. Je moet je daarom aan regels houden, niet alles mag. Er zijn 3 dingen van belang: 1. je moet je zelf beheersen, je mag niet als een boze gek in het rond slaan en schoppen. 2. je moet altijd goed je best doen op de trainingen. 3. je moet op een nette manier met je tegenstander omgaan. Je bent sporter en geen vechtersbaas!
De geschiedenis van Taekwon-do. De naam Taekwon-do is afgeleid van Tae Kyon. Dit is een vorm van zelfverdediging, die 1300 jaar geleden al bestond. Het kwam voor in oude Indiase verhalen. Veel Indiase monniken, die het Boedhisme in China wilden verspreiden, deden aan Tae Kyon. Omdat zij vaak werden overvallen in afgelegen streken, waren zij aan zelfverdediging gaan doen. De monniken verspreidden tijdens hun reizen hun geloof, maar ook hun zelfverdedigingstechnieken. In de 4e eeuw na Christus bereikten zij Korea. In 1910 werd Korea bezet door Japan. De Japanners verboden Tae Kyon. Vele Koreanen verlieten hun land en beoefenden hun sport in bijvoorbeeld China. Na het einde van de oorlog in 1945 kwamen de Koreanen weer terug naar Korea. Er werden zodoende veel nieuwe zelfverdedigingstechnieken uit het buitenland meegebracht en er ontstond een aangepaste vorm van Koreaanse zelfverdediging. In 1955 werd officieel besloten tot de naam Taekwon-do. Een belangrijke persoon voor het Taekwon-do is Choi Hong Hi geweest. Hij reisde de hele wereld af om reclame voor het Taekwon-do te maken. Hij werd de eerste president van de Internationale Taekwon-do Federatie, opgericht in 1966. Taekwon-do is nu zelfs een Olympische sport. De training. De trainingsruimte van Taekwon-do heet de dojang. Het Taekwon-do pak heet tobok. Het bestaat uit een los jasje en een wijde broek. De kleur is wit. Om het jasje komt een band. Beginners krijgen een witte band. Twee keer per jaar wordt er een examen afgenomen. Slaag je hier voor, dan krijg je een andere band. Na wit komt wit-geel, dan geel, geel-groen, groen, groen-blauw, blauw, blauw-rood, rood, rood-zwart en uiteindelijk zwart. Ik zal hier straks nog wat meer over vertellen. Bij Taekwon-do zijn een aantal onderdelen belangrijk: 1. Stijlvormen
Je doet net alsof je tegen een tegenstander vecht, waarbij je aanvals- en verdedigingstechnieken uitvoert. 2. Zelfverdedigingstechnieken
Je leert jezelf te verdedigen tegen alle vormen van aanvallen zoals vastpakken, verwurgen, klemmen of stok- en mesaanvallen. 3. Breektechnieken
Je leert voorwerpen breken. Dit is een spectaculaire test om te kijken of je de bewegingen goed beheerst. 4. Sparring
Je voert een vrij gevecht met een tegenstander, waarbij je probeert zoveel mogelijk punten te scoren. In de training worden al deze onderdelen uitgebreid behandeld. De training bestaat dan ook uit stoten, schoppen, je reactiesnelheid vergroten en sparren. Er wordt bovendien veel aan rek-oefeningen gedaan. Dit is nodig om de trappen goed te leren uitvoeren. Bij het aanleren van de stoten wordt vooral geleerd te blokken, af te weren. Dit komt omdat Taekwon-do een zelfverdedigingssport is. Je moet altijd eerst verdedigen en dan pas aanvallen. De schoppen worden gedaan met alle gedeelten van de voet. (de hiel, de bal, de voetholte, de wreef en de zijkant) Men kent de volgende soorten trappen: 1. de voorwaartse trap
2. de zijwaartse trap

3. de achterwaartse trap
4. de cirkeltrap
Als je de stoten en de schoppen goed kent, wordt dit gecombineerd in het vrij sparren. Dit is een gevecht, waarbij het niet de bedoeling is je tegenstander pijn te doen. Aan het begin van het sparren ga je tegenover elkaar staan. Je roept dan charjot kyong-rye, dit betekent attentie groeten. Je moet dan in de gevechtshouding gaan staan en elkaar groeten als teken van respect. Mocht je tijdens het sparren op de grond vallen, dan wordt er meteen kuman (einde) geroepen. Zodra je weer bent gaan staan roept men si-jak (begin). Taekwon-do kent tijdens het gevecht vaste patronen. Zo’n patroon noemt men een taeguk. Tijdens het sparren draag je een panser. Dit is een soort bodywarmer over je tobok (taekwondo-pak). Er zitten drie rondjes op, één op je linkerheup (wen), één op je rechterheup (woo) en één op je buik (tussen je buik en je maag). De rondjes op je heup zijn kleiner dan die op je buik. Als je tijdens het gevecht één van deze rondjes raakt, dan scoor je een punt. Tijdens het sparren draagt men ook meestal een pok en een hoofdbeschermer, omdat het kruis en het hoofd de plaatsen zijn waar je je het meeste pijn doet als je daar geraakt wordt. Ook dragen sommigen nog scheen- en wreefbeschermers. Je zit dus goed ingepakt. Bij taekwon-do gebruik je tijdens het sparren geen speciale wapens zoals kettingen, stokken, messen of zwaarden. Naast bovengenoemde technieken doe je ook nog aan breektechnieken. Dit is het door midden slaan of schoppen van plankjes. De wedstrijden. De wedstrijden vinden plaats tijdens toernooien. Gevechten bestaan meestal uit 3 ronden van 3 minuten, met 1 minuut rust tussen elke ronde. Er zijn 10 gewichtsklassen voor mannen en 8 voor vrouwen. Tijdens wedstrijden moet een speciaal opgevuld beschermvest worden gedragen. Dit is een jack zonder mouwen dat op de rug met veters wordt gesloten. Ook zijn onderarm en scheenbeschermers verplicht. Ook draagt men vaak hoofd- en voetbeschermers. Tijdens de wedstrijd kun je punten scoren. Degene met de meeste punten wint. Ook kun je winnaar worden door een knock-out. Alleen mensen met een zwarte band mogen aan officiële wedstrijden meedoen. De verschillende niveau’s. Ik heb al iets verteld over de verschillende kleuren banden. Zoals gezegd begin je met de witte band. Deze witte band hoort bij de laagste graad. Dit heet de tiende kub. De hoogste graad is de eerste kub, dit hoort bij de rood-zwarte band. Na de kubs komen de pooms. Er zijn er 4, de eerste poom is de laagste, de vierde poom is de hoogste. Daarna komen de dan’s. Om een dan te halen moet je ouder dan 17 jaar zijn. Je moet alle technieken heel goed kunnen. Een ander persoon moet jou opgeven bij de Taekwon-do bond, omdat je speciale dingen voor de sport hebt gedaan. De hoogste dan die je kan halen is de 10e. Deze kun je alleen halen als je ouder bent dan 60 jaar. Mijn eigen Taekwon-do. Zelf zit ik op de Taekwon-do school van Henk Meijer. Henk is zelf wereldkampioen geweest en is nu bondscoach van het Nederlands team. Hij heeft de vierde dan. Ze doen mee aan de Olympische Spelen in Sydney in Australië in september van dit jaar. Henk is nu dan ook vaak weg, omdat ze zich veel in het buitenland aan het voorbereiden zijn. Zoals jullie zien, heb ik de wit-gele band. In december heb ik het examen gehaald. In de zomer moet ik examen doen voor de gele band. We trainen 1 of 2 maal per week 1 uur, op dinsdag en op donderdag. De trainingen zijn met jongens en meisjes tegelijk en ingedeeld in leeftijdsgroepen. Ik zit in de 3e klas en train met kinderen tot en met 15 jaar. Naast alle technieken trainen we ook met stootzakken en stootkussens. Ik heb er één meegenomen. Je kunt er stoten met de hand en trappen met de voet op oefenen. Ik hoop dat jullie een klein beetje een indruk hebben gekregen van wat Taekwon-do nu eigenlijk is. Het verbetert de conditie en is goed voor het zelfvertrouwen. Het is niet gevaarlijk en erg leuk om te doen. In Nederland zijn ongeveer 11.000 mensen die aan Taekwon-do doen.