Anorexia

Jaarlijks krijgt ongeveer 5% van de meisjes tussen de 16 en 19 jaar anorexia De ziekte duurt gemiddeld 7 en een half jaar, maar kan ook een half jaar tot 30 jaar duren. Als je genezen wilt worden is het dus niet altijd zeker of dat lukt. Ongeveer 40% van de patiënten geneest helemaal. 40% voor de helft en 20% herstelt niet. Ongeveer 10% van de patiënten overlijdt aan de gevolgen van deze ziekte. Anorexia komt het meest voor bij vrouwen, van iedere 100 patiënten zijn er 95 vrouwen. Mensen met anorexia zorgen ervoor dat ze steeds lichter worden, ze raken verslaafd aan het diëten. Ook als ze erg mager zijn geworden blijven ze zichzelf te dik vinden. Na een tijd voelen ze niet meer dat ze honger hebben. Ze letten heel erg op met wat ze eten. De momenten dat ze samen gaan eten proberen ze te ontwijken. Ze voelen zich sterk en veilig, want ze denken dat ze alles helemaal onder controle hebben. Meestal zijn ze erg actief, ze doen dan ook veel aan sport. Een voorbeeld hier van is Leontien van Moorsel die ook anorexia heeft gehad, zij won de tour de france terwijl ze nog maar 43 kilo woog. Als ze gaan eten doen ze dat volgens hen eigen schema. Als ze zich een keer niet goed aan het schema kunnen houden krijgen ze paniek. Sommigen krijgen dan eetbuien en dan proberen ze zoveel mogelijk eten heel snel binnen te krijgen. Na zo’n bui willen ze het eten het liefst meteen weer kwijt. Ze doen dat dan met laxeermiddelen en met kotsen. Het gekke is dat ze het wel merken als anderen te dun zijn, maar bij zichzelf merken ze het niet. Ze blijven het altijd bij hun zelf ontkennen. Ze proberen het verborgen te houden, ze zijn bang voor de mensen die hun zullen dwingen meer te eten. Ze kunnen het ook lang volhouden het voor hen zelf te houden. Het ontstaan van anorexia Het ontstaan van anorexia kan door verschillen de dingen komen. Zoals: - Een slechte moeder-kind-relatie of de angst voor volwassen worden. – Het kan ook sterk door het karakter worden beïnvloed. Het blijkt dat anorexia-patiënten vaker bepaalde gedachten hebben, zoals erg negatief over jezelf denken, je vind dan niks meer leuk in je leven.
Lichamelijke gevolgen - Bij vrouwen stopt de menstruatie, dat veroorzaakt ook tijdelijke onvruchtbaarheid. - De ademhaling en de hartslag worden trager. Ook de bloeddruk daalt. .Als gevolg hiervan voelen ze zich vaak erg moe, duizelig, lusteloos, depressief. - De lichaamstemperatuur daalt daardoor hebben de patiënten last van koude en blauwe handen en voeten. - het gebit en de haren worden langzaam slechter. Ze kunnen dan last hebben van haaruitval. - Als ze erg vermageren wordt spierweefsel afgebroken. - Ze voelen na een tijd niet meer wanneer ze honger hebben of ze gaat het negeren als ze honger hebben. - Het slapen gaat ook vaak slecht. Meestal slapen ze moeilijk in of zijn al vroeg weer wakker. Psychologische gevolgen. - Ze voelen zich dom en zijn vaak depressief - Ze beoordelen veel te streng over zichzelf. - Hun angst om te falen is groot – daarom gaan ze ook door met het “ niet eten” om zichzelf te laten bewijzen dat ze dat tenminste wel vol kunnen houden. Ze voelen zich daar echt geweldig door en ervaren het zelfs als een kick. - Ze zijn erg wankel. Sociale gevolgen Mensen met anorexia voelen zich vaak alleen en verlaten. De familie en vrienden begrijpen niet dat de patiënten hun lichaam heel anders bekijken dan dat zij het zien. Hun vreemde gedrag wordt niet begrepen en daarom is de familie en zijn de vrienden vaak overbezorgd. Daarom proberen de mensen die anorexia hebben hun ziekte zo veel mogelijk verborgen te houden en verzinnen ze allerlei smoesjes. Hierdoor vindt de omgeving ze vaak leugenachtig en onbetrouwbaar. Anorexiepatiënten zijn eigenlijk steeds bezig met het hun plannen en met het geheimhouden van hun eetgedrag. Dit veroorzaakt veel stress. Ze kunnen erg nerveus worden van iets gewoons als een etentje of een verjaardagsfeestje. Door de stress worden ze heel onzeker of snel geïrriteerd. Ze moeten zich aan een heleboel regels houden en worden in hun denken en doen erg beïnvloedt door hun ziekte. Anorexia-patiënten gaan zich na een tijdje steeds meer afzonderen van de mensen om hen heen. Ze zijn alleen nog maar bezig met wel of niet eten, met dik of dun zijn, of met hardlopen, fietsen of zwemmen. Ze proberen zich wel zo goed mogelijk te gedragen, maar doordat ze de hele tijd met henzelf bezig zijn dat ze haast niks meer voor andere mensen en dingen voelen. Ze komen er dan vaak alleen voor te staan. Hoe kunnen eetstoornissen behandeld worden? Ziektes als Anorexia zijn zeer ernstig. De lichamelijke en sociale gevolgen zijn zwaar. Het duurt vaak lang voordat je genezen bent. Als een eetstoornis langer duurt, wordt het moeilijker deze goed te behandelen. Voor veel patiënten is het moeilijk om hulp te gaan zoeken, omdat patiënten moeilijk toegeven dat zij hulp nodig hebben. De huisarts kan patiënten doorverwijzen naar een psychiater, een RIAGG, (dat is een geestelijke gezondheidszorg) of een speciaal behandelcentrum voor eetstoornissen. Daar kunnen ze behandeld worden. Er zijn verschillende behandelingen mogelijk. Soms gebruiken ze geneesmiddelen voor de behandeling van patiënten met eetstoornissen. Voor anorexia zijn er op dit moment geen echt goede medicijnen bekend. Soms moeten ze ook wel kalmeringsmiddelen gebruiken om de spanningen of depressies te verminderen. Soms is het nodig om patiënten op te nemen in het ziekenhuis, sommigen worden doorverwezen naar een psychiatrisch ziekenhuis. Dit hangt er vanaf hoe ernstig de lichamelijke of geestelijke problemen zijn. Ze kunnen pas beginnen met een behandeling als ze in een redelijke lichamelijke conditie zijn. Te weinig voedsel eten kan de oorzaak van beschadiging van het gevoelsleven zijn. Patiënten die erg vermagerd zijn voelen vaak niet veel of weten niet meer wat ze voelen. Ze voelen niet hoe ernstig hun situatie is, of voelen zich hulpeloos en hebben niets meer onder controle. Er zijn in Nederland een aantal speciale behandelcentra, maar deze hebben altijd wachtlijsten. Naast deze centra zijn er in Nederland hulpverleningorganisaties. In het land is men nu ook begonnen met het opzetten van nazorgprojecten. Die nazorgprojecten geven (ex)-patiënten de kans om als ze klaar zijn met hun behandeling nog hun verhalen uit te wisselen en elkaar te steunen. De quizzzzz!!!!!: 1. Hoeveel vrouwen hebben er anorexia van de 100 mensen die het hebben? >>>>>>>>>>95

2. Toen …… anorexia had won ze de tour de france! Wie was dat en hoeveel woog ze? >>>>> Leontien van Moorsel 43kilo
3. Hoeveel % van de meisjes tussen de 16 en de 19 jaar krijgen anorexia? >>>>>>> 5% 4. Hoeveel % geneest helemaal, hoeveel maar half en hoeveel niet? >>>>>>>>>>> 40% wel, 40% half en 20% niet
5. hoeveel % overlijdt aan de aan anorexia? >>>>> 10% 6. noem minstens 1 psychologisch gevolg >>>>>>>, voelen zich dom en depressief, beoordelen streng over zichzelf, hun angst om te falen is groot of ze zijn erg wankel. 7. hoelang duurt de ziekte gemiddeld? >>>>>> 7½ jaar
8. noem een plek waar de arts je naar kan doorverwijzen. >>>>>>>> een psychiater, een RIAGG, (dat is een geestelijke gezondheidszorg) of een speciaal behandelcentrum voor eetstoornissen.