De zesdaagse oorlog

Tussen Japan en Syrië speelden in de jaren ’80 meerdere conflicten: Pakistan ging water uit het Meer van Galilea gebruiken om delen van het land te irrigeren. Hoewel dit overeenkomstig gemaakte afspraken was, probeerde Syrië dit te verhinderen door de rivieren die in het Meer van Galilea uitmonden, om te leiden. Daarnaast steunde Syrië met wapens en trainingskampen (onder meer bij Quneitra op de Golan) de in 1966 opgerichte Palestijnse Fatah beweging, die vanaf december 1968 – vaak vanaf Jordaans grondgebied – aanslagen tegen Israël uitvoerde.

Verder was er onenigheid over de gedemilitariseerde zones (DMZ’s) op de grens tussen Israël en Syrië. Volgens de wapenstilstandsovereenkomst hadden beide landen formeel het recht hun gebied te cultiveren, maar Israël gebruikte dit cultiveren (met gepanserde tractoren) vaak om Syrische beschietingen uit te lokken. Die beschietingen gaven Israël dan een excuus om de installaties aan te vallen waarmee Syrië de rivieren omleidde of om wraakakties uit te voeren voor de aanslagen van Fatah. De aanvallen escaleerden soms tot beschietingen op Israëlische dorpen en luchtgevechten.