Middeleeuwen

Middeleeuwen (500-1500 na Chr.)

Samenleving

In de middeleeuwen waren er veel oorlogen, hongersnoden en besmettelijke ziektes. De gemiddeld werd men 35 jaar oud. Er was een standenmaatschappij.

De middeleeuwen begonnen bij de val van het Romeinse Rijk (476 n. Chr.)
Er waren drie perioden te weten:
Vroege middeleeuwen (500-1100)
Hoge middeleeuwen (1100-1300)
Late middeleeuwen (1300-1600)

De Germaanse stammen bekeerden zich vaak gedwongen tot het christendom. De middeleeuwse cultuur werd steeds meer op God gericht (theocentrisch). Je moest je leven wijden aan de dood.
Ketters en heksen werden op de brandstapel gegooid. Er was geen scheiding tussen kerk en staat.


Er waren in de middeleeuwen 4 standen: Geestelijken, Adel, Onaanzienlijken en Burgerij. Er was een feodaal stelsel (een leenstelsel)
De burgerij kwam pas in de hoge middeleeuwen.

In de middeleeuwen was alle wetenschap en onderwijs in het Latijn geschreven en moest worden goedgekeurd door de kerk.

Kunst

De bouwkunst in de middeleeuwen bestond vooral uit het bouwen van kerken.
Je had 2 stijlen: de Romaanse stijl (van 950-1200 n. Chr.), die vooral te herkennen was aan de spitse toren. en de gotische stijl (1150-1500 n. Chr.), die is wat meer ronder dan de Romaanse stijl.

De muziek uit de middeleeuwen was voor het grootste deel Gregoriaanse muziek. Er waren ook nog rond trekkende muzikanten die wat vrolijkere muziek maakten.

Literatuur

Omdat het individu in de middeleeuwen niet belangrijk was, waren de eerste schrijvers uit de middeleeuwen anoniem.

Veel mensen konden niet schrijven in de middeleeuwen en dus werden er veel verhalen opgelezen. Die verhalen werden van generatie op generatie doorverteld en steeds weer en beetje veranderd. Ze gingen vaak over een held of over de geschiedenis van een stam of volk. Er werden geen nieuwe verhalen verzonnen, maar de voordmiddeleeuwse (Germaanse) verhalen werden gewoon doorverteld. Pas veel later werden de verhalen opgeschreven en kreeg je dus een mengelmoes van Germaanse en christelijke verhalen.

Vanaf de elfde eeuw er Karelromans, romans over de koning Karel de Grote. De romans werden niet in het Latijn, maar in het Romaans, de taal van het volk, geschreven.

De belangrijkste kenmerken zijn: Karelromans zijn (deels) verzonnen verhalen over Karel de Grote, de verhouding tussen leenheer en leen man staat centraal, de belangrijkste deugden zijn moed, kracht, en trouw en vrouwen spelen er in geen rol (voorhoofs)

Later kreeg je Arthur romans, romans over koning Arthur en de ridder van de ronde tafel. Ze lijken veel op Karelromans, alleen in deze romans speelt de vrouw wel een belangrijke rol en de alle ridder hebben gelijke macht. In de meeste romans maken de ridders een zoektocht, ook wel queeste genoemd.
De “gewone” mensen gingen boeken schrijven met daarin dieren, ook wel fabels genoemd. Ze gebruikten die boeken om de spot te drijven met adel en de geestelijken.

Sommige dichters gingen romantische gedichten, lyrische poëzie, schrijven. Daarin speelde de vrouw een hele belangrijke, bijna goddelijke, rol.Het gin vaak over een dichter die verliefd was op een al getrouwde vrouw en haar dus niet kon krijgen.

Er waren ook mensen die rond trokken en een soort van toneel opvoerden. Het werd alleen door mannen gedaan. In de kerk ontstonden 3 soorten toneel: Mysteriespellen, hierin werden de mysteries van het Christelijk geloof getoond, Mirakelspellen, hierin gebeurde een door God gemaakt wonder en Moraliteiten, hierin werd het publiek geleerd wat de Christelijke waarden en geboden waren.
Er waren ook nog toneel, dat niet in de kerk werd opgevoerd. Die vorm wordt abele spelen genoemd.

Nederlandstalige literatuur.

De belangrijkste Nederlandse schrijvers in de Middeleeuwen waren:
Heinric van Veldeke, Penninc en Pieter Vostaert. De meeste schrijver waren anoniem.