Inleiding
In 1953 ontdekten de onderzoekers James Watson en Francis Crick het DNA.
Het DNA bestaat uit twee om elkaar heen gedraaide strengen, zoals bij het principe van een wenteltrap . De zijkanten van deze trap bestaan uit een suiker (desoxyribose) en fosforzuur. De treden worden gevormd door de basen, telkens zijn er twee basen met elkaar verbonden die samen een trede van de trap vormen. De treden worden gevormd door de vier basen, adenine altijd gekoppeld aan thymine en cytosine altijd aan guanine.
Sinds de ontdekking van DNA is de technologie een stuk vooruit gegaan. Zo zijn de wetenschappers bijvoorbeeld een hoop te weten gekomen op het gebied van :
- erfelijke ziektes
- misdaad ( forensisch DNA-onderzoek )
erfelijke ziektes : door de nieuwe technieken van de afgelopen jaren, kan al vóór de bevalling worden vastgesteld of er sprake is van eventuele afwijkingen. Dit heet prenatale diagnostiek. De meest gebruikte methoden van deze erfelijkheidsonderzoeken zijn echoscopie, vlokkentest en een vruchtwaterpunctie. Bij een vlokkentest en vruchtwaterpunctie vindt chromosoomonderzoek plaats waarbij een karyogram wordt gemaakt. Uit dit karyogram kan worden afgelezen of er afwijkingen zijn in sommige chromosoomdelen. Uit een karyogram kan ook blijken dat er extra chromosomen voorkomen of dat er chromosomen ontbreken. Wanneer bij zo’n onderzoek van de foetus blijkt dat er sprake is van een (erfelijke) afwijking, kunnen de ouders er voor kiezen om het kindje geboren te laten worden met beperkingen, of kunnen de ouders kiezen voor abortus.
Hoe forensisch DNA- onderzoek in z’n werk gaat: f Na een moord, verkrachting, mishandeling of inbraak blijft er altijd wel wat biologisch materiaal van de dader achter, zoals bloed, sperma, haren of huidschilfers. Forensische onderzoekers isoleren daar DNA uit, dat levert voor ieder persoon een uniek patroon: het DNA-profiel. Als er een verdachte is, dan vergelijken de onderzoekers het gevonden patroon met het patroon van die verdachte. Verschillen de twee, dan gaat de verdachte vrijuit. Komt het gevonden DNA overeen met dat van de verdachte, dan is de kans groot dat de dader gepakt is .Deze techniek wordt DNA- fingerprinting genoemd.
Doel van de proef
Het doel van deze proef was: het isoleren van je eigen DNA uit een stukje wangslijmvlies. ( m.b.v. bepaalde stoffen en methodes )
Werkwijze
Om te beginnen moest je 3 ml water in een reageerbuisje doen. Door gedurende 30 seconde op je wang te kauwen, kwam er een beetje wangslijmvlies los te zitten. Vervolgens moest je de 3 ml water in je mond nemen en weer terug in het reageerbuisje spuwen, zodat het wangslijmvlies mee zou komen. Vervolgens moest je 2 ml lysis-buffer toevoegen aan het reageerbuisje. Dit zorgt ervoor, dat de membranen oplossen , zodat het DNA vrijkomt in de oplossing. Door protease aan de oplossing toe te voegen , wordt het DNA losgemaakt van de eiwitten en komt de DNA nu helemaal vrij in de oplossing. Om deze reactie te laten verlopen, moest de oplossing in een waterbad van precies 50 graden Celsius worden gezet. Om het DNA te laten neerslaan in de oplossing ( het klontert dan samen als een soort grote dradenkluwen ), moest je koude alcohol toevoegen. Door het omdraaien van het buisje en het mengen van de oplossing klontert het DNA nog meer samen en wordt het zichtbaar als ‘draderig spul’. Nu is het DNA geïsoleerd uit het wangslijmvlies en kon je het in een halskettingflesje gieten, zodat je je eigen DNA om je nek kon hangen!
Materialen
- reageerbuisje
- pipet
- wangslijmvlies
- water
- koude alcohol ( 97 % )
- epje protease-oplossing
- epje lysisbuffer
- waterbad ( 50 graden Celsius )
- halskettingflesje
Resultaten
Toen ik de alcohol bij het mengsel goot en deze voorzichtig 5 keer om had gedraaid, zag ik duidelijk een reactie ontstaan op de grens van de alcohol en het water. Ook kon ik duidelijke chromosomenstrengen onderscheiden in het reageerbuisje. Toen ik dit geïsoleerde deeltje DNA met een pipet in het halskettinkje deed was het DNA niet/nauwelijks zichtbaar.
chromosomen
-
Evaluatie
Ik heb de proef niet echt correct uitgevoerd. Mijn buisje alcohol was namelijk omgevallen dus ik heb de helft minder alcohol aan het mengsel toe kunnen voegen. Hierdoor is denk ik de reactie toch iets minder goed zichtbaar geweest, maar ik denk niet dat het heel veel invloed op het verloop van de proef heeft gehad.
In 1953 ontdekten de onderzoekers James Watson en Francis Crick het DNA.
Het DNA bestaat uit twee om elkaar heen gedraaide strengen, zoals bij het principe van een wenteltrap . De zijkanten van deze trap bestaan uit een suiker (desoxyribose) en fosforzuur. De treden worden gevormd door de basen, telkens zijn er twee basen met elkaar verbonden die samen een trede van de trap vormen. De treden worden gevormd door de vier basen, adenine altijd gekoppeld aan thymine en cytosine altijd aan guanine.
Sinds de ontdekking van DNA is de technologie een stuk vooruit gegaan. Zo zijn de wetenschappers bijvoorbeeld een hoop te weten gekomen op het gebied van :
- misdaad ( forensisch DNA-onderzoek )
erfelijke ziektes : door de nieuwe technieken van de afgelopen jaren, kan al vóór de bevalling worden vastgesteld of er sprake is van eventuele afwijkingen. Dit heet prenatale diagnostiek. De meest gebruikte methoden van deze erfelijkheidsonderzoeken zijn echoscopie, vlokkentest en een vruchtwaterpunctie. Bij een vlokkentest en vruchtwaterpunctie vindt chromosoomonderzoek plaats waarbij een karyogram wordt gemaakt. Uit dit karyogram kan worden afgelezen of er afwijkingen zijn in sommige chromosoomdelen. Uit een karyogram kan ook blijken dat er extra chromosomen voorkomen of dat er chromosomen ontbreken. Wanneer bij zo’n onderzoek van de foetus blijkt dat er sprake is van een (erfelijke) afwijking, kunnen de ouders er voor kiezen om het kindje geboren te laten worden met beperkingen, of kunnen de ouders kiezen voor abortus.
Hoe forensisch DNA- onderzoek in z’n werk gaat: f Na een moord, verkrachting, mishandeling of inbraak blijft er altijd wel wat biologisch materiaal van de dader achter, zoals bloed, sperma, haren of huidschilfers. Forensische onderzoekers isoleren daar DNA uit, dat levert voor ieder persoon een uniek patroon: het DNA-profiel. Als er een verdachte is, dan vergelijken de onderzoekers het gevonden patroon met het patroon van die verdachte. Verschillen de twee, dan gaat de verdachte vrijuit. Komt het gevonden DNA overeen met dat van de verdachte, dan is de kans groot dat de dader gepakt is .Deze techniek wordt DNA- fingerprinting genoemd.
Doel van de proef
Het doel van deze proef was: het isoleren van je eigen DNA uit een stukje wangslijmvlies. ( m.b.v. bepaalde stoffen en methodes )
Werkwijze
Om te beginnen moest je 3 ml water in een reageerbuisje doen. Door gedurende 30 seconde op je wang te kauwen, kwam er een beetje wangslijmvlies los te zitten. Vervolgens moest je de 3 ml water in je mond nemen en weer terug in het reageerbuisje spuwen, zodat het wangslijmvlies mee zou komen. Vervolgens moest je 2 ml lysis-buffer toevoegen aan het reageerbuisje. Dit zorgt ervoor, dat de membranen oplossen , zodat het DNA vrijkomt in de oplossing. Door protease aan de oplossing toe te voegen , wordt het DNA losgemaakt van de eiwitten en komt de DNA nu helemaal vrij in de oplossing. Om deze reactie te laten verlopen, moest de oplossing in een waterbad van precies 50 graden Celsius worden gezet. Om het DNA te laten neerslaan in de oplossing ( het klontert dan samen als een soort grote dradenkluwen ), moest je koude alcohol toevoegen. Door het omdraaien van het buisje en het mengen van de oplossing klontert het DNA nog meer samen en wordt het zichtbaar als ‘draderig spul’. Nu is het DNA geïsoleerd uit het wangslijmvlies en kon je het in een halskettingflesje gieten, zodat je je eigen DNA om je nek kon hangen!
Materialen
- reageerbuisje
- wangslijmvlies
- water
- koude alcohol ( 97 % )
- epje protease-oplossing
- epje lysisbuffer
- waterbad ( 50 graden Celsius )
- halskettingflesje
Resultaten
Toen ik de alcohol bij het mengsel goot en deze voorzichtig 5 keer om had gedraaid, zag ik duidelijk een reactie ontstaan op de grens van de alcohol en het water. Ook kon ik duidelijke chromosomenstrengen onderscheiden in het reageerbuisje. Toen ik dit geïsoleerde deeltje DNA met een pipet in het halskettinkje deed was het DNA niet/nauwelijks zichtbaar.
chromosomen
-
Ik heb de proef niet echt correct uitgevoerd. Mijn buisje alcohol was namelijk omgevallen dus ik heb de helft minder alcohol aan het mengsel toe kunnen voegen. Hierdoor is denk ik de reactie toch iets minder goed zichtbaar geweest, maar ik denk niet dat het heel veel invloed op het verloop van de proef heeft gehad.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
H.
H.
dankje voor dit verslag ik heb het kunnen gebruiken bij het mkaen van mijn verslag
xx
13 jaar geleden
Antwoorden