Werkstuk godsdienst:
Vrouwenbesnijdenis.
Hoofdvraag:
Wat houdt vrouwenbesnijdenis precies in?
Deelvragen:
1. Waar gebeurd verhaal.
2. Waarom wordt een meisje besneden?
3. Welke vormen van vrouwenbesnijdenis zijn er?
4. Hoe is vrouwenbesnijdenis ontstaan?
5. Wat zijn de risico’s en de gevolgen?
6. Wat zijn de psychische gevolgen?
7. Wettelijk verbod.
Bronnenlijst
http://huiswerk.scholieren.com/werkstukken/verslag.php?verslagid=15746
http://www.scholieren.com
http://www.vrouwenbesnijdenis.nl
http://www.maatschappelijkwerk.com/scriptie/vrouwenbesnijdenis/
http://www.who.nl
http://www.pharos.nl
Volkskrant magazine 10 april ’04
Trouw 24 mei ’04
“Ik meen dat bij mijn geboorte mijn lichaam
volmaakt was naar Gods schepping.
Daarna heeft de man mij bestolen,
mijn macht weggenomen en me gehandicapt achtergelaten.
Mijn vrouwelijkheid werd me ontstolen.
Als God had gewild dat die lichaamsdelen ontbraken,
waarom heeft hij ze dan geschapen?”
Uit: Mijn Woestijn van Waris Dirie
Inleiding
Voor u ligt mijn Praktische Opdracht. Deze Praktische Opdracht gaat over vrouwenbesnijdenis. Ik kwam dit onderwerp tegen in het Volkskrant-magazine. Later kwam ik ook weer een artikel in de Trouw tegen. Toen drong het tot me door dat dit onderwerp om aandacht schreeuwt. En hoe belangrijk het is voor alle vrouwen die dit hebben ondergaan, om deze aandacht ook te krijgen. Toen ik las hoe gruwelijk vrouwenbesnijdenis is, wilde ik er meer over weten. Ik wilde weten waarom vrouwen zo mishandeld en verminkt worden. Want hier kon ik me echt niets bij voorstellen. Hier ziet u het resultaat van mijn zoektocht naar de gruwelijkheden van de vrouwenbesnijdenis.
1. Persoonlijk verhaal van Hannah Koroma.
“Toen ik 10 jaar oud was ben ik besneden. Mijn oma vertelde mij dat ze me mee naar de rivier wilde nemen voor een bepaalde ceremonie en dat ik daarna een heleboel te eten zou krijgen. Zonder enig benul werd ik als een schaap naar een slachtpartij gebracht.
Toen ik eenmaal bij de struiken bij de rivier aankwam werd ik naar een donkere kamer gebracht en uitgekleed. Ik was spiernaakt en werd geblinddoekt. Toen werd door twee sterke vrouwen opgetild en naar de plek van de operatie gebracht. Ik werd door vier vrouwen gedwongen op mijn rug te gaan liggen, zij hielden mijn benen vast. Een vijfde vrouw ging op mijn borst zitten om te voorkomen dat mijn bovenlichaam zou bewegen. Er werd een doek in mijn mond gepropt, zodat ik zou stoppen met schreeuwen. Toen werd ik geschoren.
Toen ze begonnen met de operatie, begon ik me hevig te verzetten. De pijn was vreselijk en niet om uit te houden. Tijdens de worsteling werd ik besneden. Hierbij verloor ik heel veel bloed. Degenen die bij mijn verminking aanwezig waren, waren dronken. Ze waren aan het zingen en dansen, en tot overmaat van ramp waren zij ook spiernaakt.
Ik werd verminkt met een bot pennemes. Na de operatie, had niemand toestemming om me te helpen met lopen. Het spul dat ze op mijn wond smeerde stonk en deed pijn. Dit waren vreselijke tijden voor mij. Elke keer als ik moest urineren moest ik rechtop staan, waardoor de urine over mijn wond werd verspreid en ik opnieuw helse pijnen ervoer. Soms moest ik mezelf dwingen niet te urineren omdat het zo pijnlijk was.
Er werd me tijdens de operatie geen verdoving gegeven en ook geen antibiotica tegen infecties. Achteraf bloedde ik zeer ernstig waardoor ik bloedarmoede kreeg. Dit werd beschouwd als hekserij. Voor lange tijd leed ik aan ook vaginale infecties.”
Hannah Koroma, Sierra Leone
2. Waarom wordt een meisje besneden?
Traditie en gewoonte worden het vaakst als redenen genoemd waarom meisjes worden besneden. Daarnaast worden tal van andere argumenten aangevoerd die in één van de volgende categorieën kunnen worden ondergebracht:
Religie: Vrouwenbesnijdenis komt hoofdzakelijk onder moslims voor. Hierdoor wordt nogal eens ten onrechte beweerd dat het besnijden van vrouwen door de Islam wordt voorgeschreven. In de Koran staat echter geen enkele tekst die naar besnijdenis verwijst. Bovendien worden vrouwen in veel islamitische landen (zoals in Saoedi Arabië, Iran, Irak, Koeweit, Algerije en Pakistan) niet besneden.
Seksualiteit en maagdelijkheid: Vooral in landen waar meisjes de meest ernstige vormen van besnijdenis ondergaan, nemen argumenten die te maken hebben met seksualiteit en behoud van maagdelijkheid een belangrijke plaats in. Het aan elkaar hechten van de grote schaamlippen gaat voorhuwelijks en buitenechtelijk seksueel verkeer tegen.
Schoonheid: Vrouwenbesnijdenis wordt in sommige gevallen om esthetische redenen uitgevoerd. Door de regelmatigheid van deze uitwendige geslachtsdelen zou de vrouw mooier zijn.
Gezondheid: Dikwijls wordt gedacht dat besnijdenis een gunstig effect heeft op de gezondheid van de vrouw. Maar dit is geheel ten onrechte, wanneer we terugdenken aan het waargebeurde verhaal van Hannah Koroma.
Sociale identiteit: De besnijdenis maakt meestal deel uit van het overgangsritueel naar volwassenheid. Vanuit westerse ogen bezien is dit moeilijk te begrijpen. Bij de meeste vormen van besnijdenis worden immers delen weggehaald die een vrouw juist tot vrouw maken.
Een tegenargument is dat het meisje zich door de besnijdenis beter kan concentreren op haar toekomstige rollen. Verder wordt gedacht dat de pijn die het meisje tijdens de ingreep moet ondergaan een goede voorbereiding is voor de pijn tijdens de bevalling. Het weigeren van de besnijdenis heeft dan ook verstrekkende gevolgen. Onbesneden vrouwen zullen zich buitengesloten voelen of zelfs door de familie worden verstoten en de kans dat zij binnen de gemeenschap trouwen wordt zeer klein. Een intacte infibulatie biedt de man de meeste garantie dat zijn toekomstige bruid nog maagd is. Sterker nog, hoe kleiner de opening van de vagina, hoe hoger de bruidsprijs.
3. Er zijn verschillende vormen:
- Incisie: Een klein sneetje in de clitoris of in de voorhuid daarvan.
- Clitoridectormie: De clitoris wordt gedeeltelijk of geheel weggesneden.
- Excisie: De clitoris en (een deel van) de kleine schaamlippen worden weggesneden.
- Inflibulatie of faraonische besnijdenis: Na een excisie worden de grote schaamlippen ruw gemaakt of deels weggesneden waarna de wondranden aan elkaar worden vastgemaakt, met een opening ter grootte van de kop van een luciferhoutje als urinegaatje.
- Defibulatie: Het vergroten van de opening/het opheffen van de obstructie, meestal vóór het huwelijk of vóór een bevalling
- Herinflibulatie: Dit wordt gewoonlijk uitgevoerd nadat een vrouw bevallen is. Het houdt in dat de vergrote vaginaopening weer wordt verkleind door herinflibulatie.
De manier waarop een vrouw of meisje besneden wordt is dus vaak verschillend. Maar het wordt meestal ook in een vieze omgeving gedaan en met slechte voorwerpen. Bijvoorbeeld glasscherven, scheermesjes, gebruikte mesjes waardoor je HIV kan oplopen enz. In grote steden wordt het soms door medisch geschoolde mensen uitgevoerd. De kans op infecties is dan kleiner.
4. Hoe is vrouwenbesnijdenis ontstaan?
In Somalië zijn praktisch alle vrouwen besneden, waarvan eigenlijk de meeste zijn geïnfibuleerd. Het is een traditie al die al sinds honderden jaren in ‘de genen’ van de Somaliërs zit. Op de vraag naar het ontstaan van deze traditie bestaat echter geen antwoord.
Sommigen verwijzen naar een legende van de strenge heerseres ‘Araweelo’. Eeuwen geleden regeerde zij over wat nu Somalië is. Onder haar bewind werden alle jongetjes net na hun geboorte gecastreerd om zo haar macht zeker te stellen. Na haar dood zochten deze onderdrukte mannen naar een manier om vrouwen op vergelijkbare wijze te verminken en te onderdrukken: de vrouwenbesnijdenis (Kempers, 1991).
Een andere ontstaanstheorie gaat terug naar het oude Egypte, waar vrouwen magische krachten werden toegedicht die mannen niet bezaten. Een poging van de mannen om de vrouwelijke seksualiteit te beheersen, vindt zijn uiting in de vrouwenbesnijdenis.
Tevens heeft het vermoeden bestaan dat vrouwenbesnijdenis als een aristocratisch ritueel is begonnen. Deze gewoonte zou in de loop der tijd zijn overgenomen door de rest van de bevolking.
Ook wordt een verklaring gevonden in de Arabische vrouwenhandel. Op de slavinnenmarkt waren geïnfibuleerde vrouwen meer waard dan niet-besneden vrouwen. Dit omdat hun kans op zwangerschap kleiner werd geacht en de arbeidsproductiviteit dus hoger zou zijn.
Bovendien ontstond er een huwelijksmarkt waarin maagdelijke, geïnfibuleerde vrouwen eveneens meer economische waarde hadden. Door ‘besneden’ in het huwelijk te treden, konden ze rijkdom en relaties vergaren. Deze kuisheidsgordel was een voorwaarde om te kunnen trouwen. Het werd - en wordt nog steeds - als een symbool van puurheid en bewijs van maagdelijkheid gezien.
Hier enigszins mee samenhangend is de verklaring vanuit de nomadische levenswijze. De mannen van deze volkeren waren vaak lang gescheiden van hun vrouwen, doordat zij op pad waren met de kudde. Ook hier werd infibulatie als een soort van bescherming tegen en controle op vreemdgaan gebruikt.
Over de waarheid van bovenstaande herkomstverklaringen van vrouwenbesnijdenis zijn de meningen verdeeld. Wel is vrijwel iedereen het erover eens dat de besnijdenis een voorschrift is uit de Koran, waardoor het meisje rein wordt gemaakt. Echter, dit voorschrift staat volgens deskundigen niet in de Koran beschreven. Het is een pre-islamitisch gebruik, maar in beginsel geen Islamitische traditie. In sommige landen is het hier echter wel mee vergroeid. De verspreiding van het gebruik heeft waarschijnlijk plaatsgevonden via handelsroutes vanuit Egypte naar Afrika en Azië. Zo werd besnijdenis een onderdeel van onder andere de Islamitische traditie.
5. Wat zijn de risico’s en de gevolgen?
Vaak wordt het besnijden gedaan met vieze instrumenten. Ze worden vaak niet na gebruik gesteriliseerd. De gevolgen zijn ernstig: zware bloedingen, shock, infecties, constante pijn, littekenvorming, bloedarmoede, incontinentie en soms zelfs de dood. Als vrouwen infibulatie hebben ondergaan is het een groot risico bij de bevalling als je een baby krijgt. De vagina moet geopend worden en later misschien weer dicht gemaakt. Als dat niet op tijd gebeurd kan het gevaar oplopen voor de baby en jezelf.
Tijdens en na de behandeling is de kans op complicaties groot.
Directe gevolgen tijdens de ingreep:
· extreme pijn (ingreep zonder verdoving);
· urineklachten (pijn bij plassen, ophoping urine in de blaas);
· overmatig bloedverlies;
· kans op infectie.
Mogelijke gevolgen na de ingreep:
· menstruatieklachten (pijn en ophoping van bloed);
· moeilijke en/of pijnlijke urinelozing;
· urineweginfectie;
· chronische pijn in onderbuik;
· onvruchtbaarheid door gynaecologische infecties;
· littekenvorming (met gevolgen voor de bevalling);
· moeilijk inwendig onderzoek (toucheren);
· pijn bij seksuele gemeenschap.
6. Psychische gevolgen
Naast de bovenbeschreven lichamelijke gevolgen van de vrouwenbesnijdenis, heeft de ingreep ook psychische gevolgen voor de vrouw. Maar helaas is hier nog weinig over bekend. Uit verhalen van de vrouwen zelf mag aangenomen worden dat ze de gebeurtenis niet snel vergeten. Ook hier geldt dat hoe ernstiger de ingreep is, des te traumatischer de ervaring zal zijn.
Bij effecten op de korte termijn kan gedacht worden: nachtmerries, angsten, gedragsstoornissen, gevoelens van vernedering en verraad door de ouders in het algemeen en de moeder in het bijzonder. Op langere termijn kunnen de besneden vrouwen gaan leiden aan depressie, chronische overgevoeligheid, gevoelens van incompleetheid en angsten voor onvruchtbaarheid, seksueel verkeer en de toestand van hun geslachtsdelen. Op seksueel gebied kunnen de vrouwen dan ook problemen ondervinden. Door de verwijdering van de clitoris, het belangrijkste seksuele gevoelsorgaan van de vrouw, zullen vrouwen nauwelijks plezier aan seks beleven, terwijl het seksuele verlangen wel blijft bestaan.
7. Wettelijk verbod
De Internationale gezondheidsorganisaties hebben inmiddels een duidelijk en unaniem standpunt tegen vrouwenbesnijdenis ingenomen: “het is één van de meest ernstige vormen van geweld tegen vrouwen en kinderen, een schending van verscheidene universele mensenrechten (waaronder het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid, lichamelijke zelfbeschikking en integriteit) en een gevaar voor de gezondheid en dient uit dien hoofde bestreden te worden.” Zij spreken dan ook liever over genitale verminking in plaats van over vrouwenbesnijdenis.
Op het moment dat veel westerse landen in aanraking kwamen met vrouwenbesnijdenis, door immigratiestromen, hebben zij hun wetgeving op dit terrein aangepast. In Nederland zijn alle vormen van vrouwenbesnijdenis sinds 1993 wettelijk verboden. Vrouwenbesnijdenis valt in het Wetboek van Strafrecht onder de opzettelijke mishandelingdelicten of onder het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunst. Dit staat in Artikel 300 als volgt omschreven:
Art. 300:
1. Mishandeling wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie
2. Indien het feit zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vierde categorie.
3. Indien het feit de dood ten gevolge heeft wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vierde categorie.
4. Met mishandeling wordt gelijkgesteld opzettelijke benadeling van de gezondheid.
5. Poging tot mishandeling is niet strafbaar.
Als vrouwen in Nederland besneden worden, gebeurt dat dus in het geheim. Vaak laat men een traditionele vroedvrouw uit het land van herkomst naar Nederland komen of stuurt men de desbetreffende meisjes gedurende de zomervakantie terug naar familie in het geboorteland. In het laatste geval, kunnen de ouders echter alleen vervolgd worden als zij de Nederlandse identiteit hebben.
Het verbod op vrouwenbesnijdenis heeft ook enkele schaduwzijden. Het maakt het nog moeilijker om openlijk over dit ‘gevoelige’ onderwerp te praten, met name voor mensen die vrouwenbesnijdenissen praktiseren en voor vrouwen die een besnijdenis hebben ondergaan. Door angst om buitengesloten door de familie te worden, wordt de drempel om met complicaties naar de hulpverlening te stappen hoger. Dit maakt het erg moeilijk om zowel de dader als het slachtoffer te achterhalen.
Logboek
Zaterdag 10-04-’04 artikel Volkskrant magazine
Maandag 24-05-’04 artikel gevonden in Trouw.
Deze 2 artikelen doorgelezen. Naar aanleiding van deze 2 artikelen het onderwerp gevonden.
Woensdag 26-05-’04 begonnen met informatie zoeken.
Vrijdag 28-05-’04 Bruikbare informatie geselecteerd. Begonnen met het schrijven.
Maandag 31-05-’04 verder gegaan met het beantwoorden van de deelvragen. De Praktische Opdracht verder afgewerkt en de puntjes op de i gezet.
Conclusie
De besnijdenis van vrouwen is nog schokkender dan dat ik vooraf gedacht had. Zeker als je de waargebeurde verhalen leest. De meisjes die besneden worden zijn meestal nog jonger dan dat ik ben. Als je ook leest wat voor taboe er heerst op vrouwenbesnijdenis, dan kan je haast niet begrijpen hoe vrouwen kunnen leven met dit feit. Vooral vrouwen die geëmigreerd zijn naar Nederland en hier bijv. moeten bevallen zal het heel moeilijk zijn, omdat Nederlanders dit niet verwachten en ook niet weten hoe hier mee om te gaan. Ook voor hulpverleners moet dit een zware taak zijn, om een vrouw te helpen die lichamelijk en psychisch zo’n trauma heeft opgelopen. Ik hoop dat deze taboe’s verdwijnen en de enige manier om dit te laten verdwijnen is om er openlijk over te praten, vooral in Den-Haag. Ik hoop ook dat de traditie van de vrouwenbesnijdenis de wereld uit verdwijnt en dat vrouwen bij wie het wel is gedaan, de keuzevrijheid hebben om te zorgen dat het niet bij hun dochters gebeurd.
Vrouwenbesnijdenis.
Hoofdvraag:
Wat houdt vrouwenbesnijdenis precies in?
Deelvragen:
1. Waar gebeurd verhaal.
2. Waarom wordt een meisje besneden?
3. Welke vormen van vrouwenbesnijdenis zijn er?
4. Hoe is vrouwenbesnijdenis ontstaan?
5. Wat zijn de risico’s en de gevolgen?
6. Wat zijn de psychische gevolgen?
7. Wettelijk verbod.
Bronnenlijst
http://huiswerk.scholieren.com/werkstukken/verslag.php?verslagid=15746
http://www.scholieren.com
http://www.vrouwenbesnijdenis.nl
http://www.maatschappelijkwerk.com/scriptie/vrouwenbesnijdenis/
http://www.who.nl
http://www.pharos.nl
Volkskrant magazine 10 april ’04
“Ik meen dat bij mijn geboorte mijn lichaam
volmaakt was naar Gods schepping.
Daarna heeft de man mij bestolen,
mijn macht weggenomen en me gehandicapt achtergelaten.
Mijn vrouwelijkheid werd me ontstolen.
Als God had gewild dat die lichaamsdelen ontbraken,
waarom heeft hij ze dan geschapen?”
Uit: Mijn Woestijn van Waris Dirie
Inleiding
Voor u ligt mijn Praktische Opdracht. Deze Praktische Opdracht gaat over vrouwenbesnijdenis. Ik kwam dit onderwerp tegen in het Volkskrant-magazine. Later kwam ik ook weer een artikel in de Trouw tegen. Toen drong het tot me door dat dit onderwerp om aandacht schreeuwt. En hoe belangrijk het is voor alle vrouwen die dit hebben ondergaan, om deze aandacht ook te krijgen. Toen ik las hoe gruwelijk vrouwenbesnijdenis is, wilde ik er meer over weten. Ik wilde weten waarom vrouwen zo mishandeld en verminkt worden. Want hier kon ik me echt niets bij voorstellen. Hier ziet u het resultaat van mijn zoektocht naar de gruwelijkheden van de vrouwenbesnijdenis.
1. Persoonlijk verhaal van Hannah Koroma.
“Toen ik 10 jaar oud was ben ik besneden. Mijn oma vertelde mij dat ze me mee naar de rivier wilde nemen voor een bepaalde ceremonie en dat ik daarna een heleboel te eten zou krijgen. Zonder enig benul werd ik als een schaap naar een slachtpartij gebracht.
Toen ze begonnen met de operatie, begon ik me hevig te verzetten. De pijn was vreselijk en niet om uit te houden. Tijdens de worsteling werd ik besneden. Hierbij verloor ik heel veel bloed. Degenen die bij mijn verminking aanwezig waren, waren dronken. Ze waren aan het zingen en dansen, en tot overmaat van ramp waren zij ook spiernaakt.
Ik werd verminkt met een bot pennemes. Na de operatie, had niemand toestemming om me te helpen met lopen. Het spul dat ze op mijn wond smeerde stonk en deed pijn. Dit waren vreselijke tijden voor mij. Elke keer als ik moest urineren moest ik rechtop staan, waardoor de urine over mijn wond werd verspreid en ik opnieuw helse pijnen ervoer. Soms moest ik mezelf dwingen niet te urineren omdat het zo pijnlijk was.
Er werd me tijdens de operatie geen verdoving gegeven en ook geen antibiotica tegen infecties. Achteraf bloedde ik zeer ernstig waardoor ik bloedarmoede kreeg. Dit werd beschouwd als hekserij. Voor lange tijd leed ik aan ook vaginale infecties.”
Hannah Koroma, Sierra Leone
2. Waarom wordt een meisje besneden?
Traditie en gewoonte worden het vaakst als redenen genoemd waarom meisjes worden besneden. Daarnaast worden tal van andere argumenten aangevoerd die in één van de volgende categorieën kunnen worden ondergebracht:
Religie: Vrouwenbesnijdenis komt hoofdzakelijk onder moslims voor. Hierdoor wordt nogal eens ten onrechte beweerd dat het besnijden van vrouwen door de Islam wordt voorgeschreven. In de Koran staat echter geen enkele tekst die naar besnijdenis verwijst. Bovendien worden vrouwen in veel islamitische landen (zoals in Saoedi Arabië, Iran, Irak, Koeweit, Algerije en Pakistan) niet besneden.
Seksualiteit en maagdelijkheid: Vooral in landen waar meisjes de meest ernstige vormen van besnijdenis ondergaan, nemen argumenten die te maken hebben met seksualiteit en behoud van maagdelijkheid een belangrijke plaats in. Het aan elkaar hechten van de grote schaamlippen gaat voorhuwelijks en buitenechtelijk seksueel verkeer tegen.
Schoonheid: Vrouwenbesnijdenis wordt in sommige gevallen om esthetische redenen uitgevoerd. Door de regelmatigheid van deze uitwendige geslachtsdelen zou de vrouw mooier zijn.
Sociale identiteit: De besnijdenis maakt meestal deel uit van het overgangsritueel naar volwassenheid. Vanuit westerse ogen bezien is dit moeilijk te begrijpen. Bij de meeste vormen van besnijdenis worden immers delen weggehaald die een vrouw juist tot vrouw maken.
Een tegenargument is dat het meisje zich door de besnijdenis beter kan concentreren op haar toekomstige rollen. Verder wordt gedacht dat de pijn die het meisje tijdens de ingreep moet ondergaan een goede voorbereiding is voor de pijn tijdens de bevalling. Het weigeren van de besnijdenis heeft dan ook verstrekkende gevolgen. Onbesneden vrouwen zullen zich buitengesloten voelen of zelfs door de familie worden verstoten en de kans dat zij binnen de gemeenschap trouwen wordt zeer klein. Een intacte infibulatie biedt de man de meeste garantie dat zijn toekomstige bruid nog maagd is. Sterker nog, hoe kleiner de opening van de vagina, hoe hoger de bruidsprijs.
3. Er zijn verschillende vormen:
- Incisie: Een klein sneetje in de clitoris of in de voorhuid daarvan.
- Clitoridectormie: De clitoris wordt gedeeltelijk of geheel weggesneden.
- Excisie: De clitoris en (een deel van) de kleine schaamlippen worden weggesneden.
- Inflibulatie of faraonische besnijdenis: Na een excisie worden de grote schaamlippen ruw gemaakt of deels weggesneden waarna de wondranden aan elkaar worden vastgemaakt, met een opening ter grootte van de kop van een luciferhoutje als urinegaatje.
- Defibulatie: Het vergroten van de opening/het opheffen van de obstructie, meestal vóór het huwelijk of vóór een bevalling
- Herinflibulatie: Dit wordt gewoonlijk uitgevoerd nadat een vrouw bevallen is. Het houdt in dat de vergrote vaginaopening weer wordt verkleind door herinflibulatie.
De manier waarop een vrouw of meisje besneden wordt is dus vaak verschillend. Maar het wordt meestal ook in een vieze omgeving gedaan en met slechte voorwerpen. Bijvoorbeeld glasscherven, scheermesjes, gebruikte mesjes waardoor je HIV kan oplopen enz. In grote steden wordt het soms door medisch geschoolde mensen uitgevoerd. De kans op infecties is dan kleiner.
In Somalië zijn praktisch alle vrouwen besneden, waarvan eigenlijk de meeste zijn geïnfibuleerd. Het is een traditie al die al sinds honderden jaren in ‘de genen’ van de Somaliërs zit. Op de vraag naar het ontstaan van deze traditie bestaat echter geen antwoord.
Sommigen verwijzen naar een legende van de strenge heerseres ‘Araweelo’. Eeuwen geleden regeerde zij over wat nu Somalië is. Onder haar bewind werden alle jongetjes net na hun geboorte gecastreerd om zo haar macht zeker te stellen. Na haar dood zochten deze onderdrukte mannen naar een manier om vrouwen op vergelijkbare wijze te verminken en te onderdrukken: de vrouwenbesnijdenis (Kempers, 1991).
Een andere ontstaanstheorie gaat terug naar het oude Egypte, waar vrouwen magische krachten werden toegedicht die mannen niet bezaten. Een poging van de mannen om de vrouwelijke seksualiteit te beheersen, vindt zijn uiting in de vrouwenbesnijdenis.
Tevens heeft het vermoeden bestaan dat vrouwenbesnijdenis als een aristocratisch ritueel is begonnen. Deze gewoonte zou in de loop der tijd zijn overgenomen door de rest van de bevolking.
Ook wordt een verklaring gevonden in de Arabische vrouwenhandel. Op de slavinnenmarkt waren geïnfibuleerde vrouwen meer waard dan niet-besneden vrouwen. Dit omdat hun kans op zwangerschap kleiner werd geacht en de arbeidsproductiviteit dus hoger zou zijn.
Bovendien ontstond er een huwelijksmarkt waarin maagdelijke, geïnfibuleerde vrouwen eveneens meer economische waarde hadden. Door ‘besneden’ in het huwelijk te treden, konden ze rijkdom en relaties vergaren. Deze kuisheidsgordel was een voorwaarde om te kunnen trouwen. Het werd - en wordt nog steeds - als een symbool van puurheid en bewijs van maagdelijkheid gezien.
Hier enigszins mee samenhangend is de verklaring vanuit de nomadische levenswijze. De mannen van deze volkeren waren vaak lang gescheiden van hun vrouwen, doordat zij op pad waren met de kudde. Ook hier werd infibulatie als een soort van bescherming tegen en controle op vreemdgaan gebruikt.
Over de waarheid van bovenstaande herkomstverklaringen van vrouwenbesnijdenis zijn de meningen verdeeld. Wel is vrijwel iedereen het erover eens dat de besnijdenis een voorschrift is uit de Koran, waardoor het meisje rein wordt gemaakt. Echter, dit voorschrift staat volgens deskundigen niet in de Koran beschreven. Het is een pre-islamitisch gebruik, maar in beginsel geen Islamitische traditie. In sommige landen is het hier echter wel mee vergroeid. De verspreiding van het gebruik heeft waarschijnlijk plaatsgevonden via handelsroutes vanuit Egypte naar Afrika en Azië. Zo werd besnijdenis een onderdeel van onder andere de Islamitische traditie.
5. Wat zijn de risico’s en de gevolgen?
Vaak wordt het besnijden gedaan met vieze instrumenten. Ze worden vaak niet na gebruik gesteriliseerd. De gevolgen zijn ernstig: zware bloedingen, shock, infecties, constante pijn, littekenvorming, bloedarmoede, incontinentie en soms zelfs de dood. Als vrouwen infibulatie hebben ondergaan is het een groot risico bij de bevalling als je een baby krijgt. De vagina moet geopend worden en later misschien weer dicht gemaakt. Als dat niet op tijd gebeurd kan het gevaar oplopen voor de baby en jezelf.
Directe gevolgen tijdens de ingreep:
· extreme pijn (ingreep zonder verdoving);
· urineklachten (pijn bij plassen, ophoping urine in de blaas);
· overmatig bloedverlies;
· kans op infectie.
Mogelijke gevolgen na de ingreep:
· menstruatieklachten (pijn en ophoping van bloed);
· moeilijke en/of pijnlijke urinelozing;
· urineweginfectie;
· chronische pijn in onderbuik;
· onvruchtbaarheid door gynaecologische infecties;
· littekenvorming (met gevolgen voor de bevalling);
· moeilijk inwendig onderzoek (toucheren);
· pijn bij seksuele gemeenschap.
6. Psychische gevolgen
Naast de bovenbeschreven lichamelijke gevolgen van de vrouwenbesnijdenis, heeft de ingreep ook psychische gevolgen voor de vrouw. Maar helaas is hier nog weinig over bekend. Uit verhalen van de vrouwen zelf mag aangenomen worden dat ze de gebeurtenis niet snel vergeten. Ook hier geldt dat hoe ernstiger de ingreep is, des te traumatischer de ervaring zal zijn.
Bij effecten op de korte termijn kan gedacht worden: nachtmerries, angsten, gedragsstoornissen, gevoelens van vernedering en verraad door de ouders in het algemeen en de moeder in het bijzonder. Op langere termijn kunnen de besneden vrouwen gaan leiden aan depressie, chronische overgevoeligheid, gevoelens van incompleetheid en angsten voor onvruchtbaarheid, seksueel verkeer en de toestand van hun geslachtsdelen. Op seksueel gebied kunnen de vrouwen dan ook problemen ondervinden. Door de verwijdering van de clitoris, het belangrijkste seksuele gevoelsorgaan van de vrouw, zullen vrouwen nauwelijks plezier aan seks beleven, terwijl het seksuele verlangen wel blijft bestaan.
De Internationale gezondheidsorganisaties hebben inmiddels een duidelijk en unaniem standpunt tegen vrouwenbesnijdenis ingenomen: “het is één van de meest ernstige vormen van geweld tegen vrouwen en kinderen, een schending van verscheidene universele mensenrechten (waaronder het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid, lichamelijke zelfbeschikking en integriteit) en een gevaar voor de gezondheid en dient uit dien hoofde bestreden te worden.” Zij spreken dan ook liever over genitale verminking in plaats van over vrouwenbesnijdenis.
Op het moment dat veel westerse landen in aanraking kwamen met vrouwenbesnijdenis, door immigratiestromen, hebben zij hun wetgeving op dit terrein aangepast. In Nederland zijn alle vormen van vrouwenbesnijdenis sinds 1993 wettelijk verboden. Vrouwenbesnijdenis valt in het Wetboek van Strafrecht onder de opzettelijke mishandelingdelicten of onder het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunst. Dit staat in Artikel 300 als volgt omschreven:
Art. 300:
1. Mishandeling wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie
2. Indien het feit zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vierde categorie.
3. Indien het feit de dood ten gevolge heeft wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vierde categorie.
4. Met mishandeling wordt gelijkgesteld opzettelijke benadeling van de gezondheid.
5. Poging tot mishandeling is niet strafbaar.
Als vrouwen in Nederland besneden worden, gebeurt dat dus in het geheim. Vaak laat men een traditionele vroedvrouw uit het land van herkomst naar Nederland komen of stuurt men de desbetreffende meisjes gedurende de zomervakantie terug naar familie in het geboorteland. In het laatste geval, kunnen de ouders echter alleen vervolgd worden als zij de Nederlandse identiteit hebben.
Het verbod op vrouwenbesnijdenis heeft ook enkele schaduwzijden. Het maakt het nog moeilijker om openlijk over dit ‘gevoelige’ onderwerp te praten, met name voor mensen die vrouwenbesnijdenissen praktiseren en voor vrouwen die een besnijdenis hebben ondergaan. Door angst om buitengesloten door de familie te worden, wordt de drempel om met complicaties naar de hulpverlening te stappen hoger. Dit maakt het erg moeilijk om zowel de dader als het slachtoffer te achterhalen.
Zaterdag 10-04-’04 artikel Volkskrant magazine
Maandag 24-05-’04 artikel gevonden in Trouw.
Deze 2 artikelen doorgelezen. Naar aanleiding van deze 2 artikelen het onderwerp gevonden.
Woensdag 26-05-’04 begonnen met informatie zoeken.
Vrijdag 28-05-’04 Bruikbare informatie geselecteerd. Begonnen met het schrijven.
Maandag 31-05-’04 verder gegaan met het beantwoorden van de deelvragen. De Praktische Opdracht verder afgewerkt en de puntjes op de i gezet.
Conclusie
De besnijdenis van vrouwen is nog schokkender dan dat ik vooraf gedacht had. Zeker als je de waargebeurde verhalen leest. De meisjes die besneden worden zijn meestal nog jonger dan dat ik ben. Als je ook leest wat voor taboe er heerst op vrouwenbesnijdenis, dan kan je haast niet begrijpen hoe vrouwen kunnen leven met dit feit. Vooral vrouwen die geëmigreerd zijn naar Nederland en hier bijv. moeten bevallen zal het heel moeilijk zijn, omdat Nederlanders dit niet verwachten en ook niet weten hoe hier mee om te gaan. Ook voor hulpverleners moet dit een zware taak zijn, om een vrouw te helpen die lichamelijk en psychisch zo’n trauma heeft opgelopen. Ik hoop dat deze taboe’s verdwijnen en de enige manier om dit te laten verdwijnen is om er openlijk over te praten, vooral in Den-Haag. Ik hoop ook dat de traditie van de vrouwenbesnijdenis de wereld uit verdwijnt en dat vrouwen bij wie het wel is gedaan, de keuzevrijheid hebben om te zorgen dat het niet bij hun dochters gebeurd.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden