Leids Universitair Medisch Centrum
Cursusjaar 2007-2008
Programma
Vanaf 12.30 uur: Ontvangst op locatie (LUMC)
13.00 – 13.30 uur: Over het studentenleven
13.30 – 14.00 uur: College ‘Het Hartinfarct’
14.15 – 15.00 uur: In werkgroep werken aan opdrachten
15.15 – 15.40 uur: Pauze in Hepatho
15.45 – 16.30 uur: Plenaire nabespreking opdrachten met de docent
16.30 – 16.45 uur: Afsluiting & uitreiking certificaten
Het onderwerp was het hartinfarct.
Als arts wordt men vaak geconfronteerd met het hartinfarct. Door tal van oorzaken is de zuurstofvoorziening van de hartspier in problemen geraakt en er treedt beschadiging op, leidt tot verstoring van de regelmaat en de kracht van de hartslag.
Medisch biologisch gezien is het circulatiesysteem “relatief eenvoudig”.
Het hart is een pomp die via de bloedvaten een vloeistof rondpompt in een gesloten systeem. Op daartoe geëigende plaatsen moeten stoffen de vaatwand kunnen passeren.
Ik heb geleerd wat een hartinfarct (ook wel hartaanval genoemd) is, en waarom dit ziektebeeld in de geneeskunde zoveel aandacht krijgt.
Ik heb geleerd hoe een arts er achter kan komen of bij een patiënt die klaagt over pijn op de borst er sprake is van een hartaanval, dan wel er gezocht moet worden naar een andere oorzaak van de pijn.
Ik heb in grote lijnen geleerd wat er met een patiënt moet gebeuren die een hartaanval heeft gehad.
Na een inleidend college over de vorm en functie van het circulatiesysteem, werden we in groepjes van 12 verdeeld. Binnen elk groepje werd aan de hand van een zelfstudieopdracht een aantal deelproblemen besproken en getracht tot een antwoord te komen. Dit gebeurde door de deelproblemen eerst onderling over kleine subgroepjes van 3 of 4 leerlingen te verdelen, te bespreken en daarna onder leiding van de werkgroepdocent tot een gemeenschappelijk product te komen. In een plenaire bijeenkomst werden tenslotte de opdrachten van alle groepen onderling vergeleken en besproken.
De cursus werd begeleid door een docent en een aantal werkgroepdocenten gevormd door ouderejaars studenten Geneeskunde.
Wat is een hartinfarct
Wanneer een stolsel een kransslagader plotseling helemaal afsluit, ontstaat een hartinfarct. We noemen dit een acuut hartinfarct of hartaanval. Het gedeelte van het hart dat door die kransslagader van bloed (en dus van zuurstof) werd voorzien, sterft af. Op die plaats ontstaat een litteken, dat op den duur bindweefsel wordt. Het pompen van het hart gaat wel door, maar op de plaats van het litteken werkt een deel van de hartspier niet meer mee. De ernst van een hartinfarct hangt af van de grootte van de beschadiging, maar ook van de plaats. Ieder infarct is daarom anders. Ook de gevolgen van een hartinfarct kunnen daarom nogal verschillen.
Hoe wordt een hartinfarct vastgesteld
Het plotseling optredend zuurstoftekort in de hartspier geeft meestal een hevig pijngevoel midden op de borst. Als je de dokter vertelt waar de pijn precies zit en hoe hevig die is, vermoedt de arts meestal al dat hier sprake is van een hartinfarct. Om vast te stellen welk deel van het hart getroffen is, wordt een elektrocardiogram (ECG) gemaakt, ook wel hartfilmpje genoemd. In het laboratorium wordt vervolgens onderzocht of in het bloed bepaalde stoffen in verhoogde mate aanwezig zijn. Deze stoffen komen vrij bij het afsterven van een deel van de hartspier. Na enkele uren zijn de eerste uitslagen bekend en na enkele dagen kan de arts vertellen hoe groot de schade is. Soms stelt hij nog andere onderzoeken voor: een echo of een hartkatheterisatie. Zo kan worden vastgesteld wat in jouw geval de beste behandeling is.
Behandeling van een hartinfarct
Nadat het bloedvat is afgesloten, duurt het ongeveer zes uur voordat de beschadiging volledig is. De schade kan worden beperkt door binnen die zes uur medicijnen te geven die het stolsel oplossen. Die medicijnen worden in het ziekenhuis en soms al in de ambulance toegediend. Als het stolsel is opgelost, kan het zuurstofrijke bloed de hartspier weer bereiken. Zo kan de grootte van het infarct worden beperkt. Tijdens het verblijf in het ziekenhuis worden de geneesmiddelen van dag tot dag aangepast. Ook na het verblijf op de hartbewaking worden medicijnen voorgeschreven. Sommige medicijnen zullen levenslang moeten worden gebruikt; andere voor een beperkte tijd.
Om een volgend hartinfarct te helpen voorkomen, zijn medicijnen niet voldoende. Ook leefadviezen zijn belangrijk. Stoppen met roken is het belangrijkste. Let verder op voeding, voldoende beweging en af te vallen bij overgewicht.
Nazorg van een hartinfarct
In veel ziekenhuizen en revalidatiecentra kan na een hartinfarct een revalidatieprogramma worden gevolgd. Er zijn korte en langere programma’s. Een revalidatieprogramma helpt je er lichamelijk en geestelijk weer bovenop te komen. Niet iedereen heeft hartrevalidatie nodig om de draad weer op te pakken. En niet iedereen heeft alle programma-onderdelen nodig. Samen met de fysiotherapeut, de verpleegkundige en de maatschappelijk werker bepaalt de cardioloog welk programma voor je nuttig is. Verder wordt er voorlichting gegeven over de risicofactoren en krijg je adviezen over eten en bewegen.
Cursusjaar 2007-2008
Programma
Vanaf 12.30 uur: Ontvangst op locatie (LUMC)
13.00 – 13.30 uur: Over het studentenleven
13.30 – 14.00 uur: College ‘Het Hartinfarct’
14.15 – 15.00 uur: In werkgroep werken aan opdrachten
15.15 – 15.40 uur: Pauze in Hepatho
15.45 – 16.30 uur: Plenaire nabespreking opdrachten met de docent
16.30 – 16.45 uur: Afsluiting & uitreiking certificaten
Het onderwerp was het hartinfarct.
Medisch biologisch gezien is het circulatiesysteem “relatief eenvoudig”.
Het hart is een pomp die via de bloedvaten een vloeistof rondpompt in een gesloten systeem. Op daartoe geëigende plaatsen moeten stoffen de vaatwand kunnen passeren.
Ik heb geleerd wat een hartinfarct (ook wel hartaanval genoemd) is, en waarom dit ziektebeeld in de geneeskunde zoveel aandacht krijgt.
Ik heb geleerd hoe een arts er achter kan komen of bij een patiënt die klaagt over pijn op de borst er sprake is van een hartaanval, dan wel er gezocht moet worden naar een andere oorzaak van de pijn.
Ik heb in grote lijnen geleerd wat er met een patiënt moet gebeuren die een hartaanval heeft gehad.
Na een inleidend college over de vorm en functie van het circulatiesysteem, werden we in groepjes van 12 verdeeld. Binnen elk groepje werd aan de hand van een zelfstudieopdracht een aantal deelproblemen besproken en getracht tot een antwoord te komen. Dit gebeurde door de deelproblemen eerst onderling over kleine subgroepjes van 3 of 4 leerlingen te verdelen, te bespreken en daarna onder leiding van de werkgroepdocent tot een gemeenschappelijk product te komen. In een plenaire bijeenkomst werden tenslotte de opdrachten van alle groepen onderling vergeleken en besproken.
De cursus werd begeleid door een docent en een aantal werkgroepdocenten gevormd door ouderejaars studenten Geneeskunde.
Wat is een hartinfarct
Wanneer een stolsel een kransslagader plotseling helemaal afsluit, ontstaat een hartinfarct. We noemen dit een acuut hartinfarct of hartaanval. Het gedeelte van het hart dat door die kransslagader van bloed (en dus van zuurstof) werd voorzien, sterft af. Op die plaats ontstaat een litteken, dat op den duur bindweefsel wordt. Het pompen van het hart gaat wel door, maar op de plaats van het litteken werkt een deel van de hartspier niet meer mee. De ernst van een hartinfarct hangt af van de grootte van de beschadiging, maar ook van de plaats. Ieder infarct is daarom anders. Ook de gevolgen van een hartinfarct kunnen daarom nogal verschillen.
Hoe wordt een hartinfarct vastgesteld
Het plotseling optredend zuurstoftekort in de hartspier geeft meestal een hevig pijngevoel midden op de borst. Als je de dokter vertelt waar de pijn precies zit en hoe hevig die is, vermoedt de arts meestal al dat hier sprake is van een hartinfarct. Om vast te stellen welk deel van het hart getroffen is, wordt een elektrocardiogram (ECG) gemaakt, ook wel hartfilmpje genoemd. In het laboratorium wordt vervolgens onderzocht of in het bloed bepaalde stoffen in verhoogde mate aanwezig zijn. Deze stoffen komen vrij bij het afsterven van een deel van de hartspier. Na enkele uren zijn de eerste uitslagen bekend en na enkele dagen kan de arts vertellen hoe groot de schade is. Soms stelt hij nog andere onderzoeken voor: een echo of een hartkatheterisatie. Zo kan worden vastgesteld wat in jouw geval de beste behandeling is.
Nadat het bloedvat is afgesloten, duurt het ongeveer zes uur voordat de beschadiging volledig is. De schade kan worden beperkt door binnen die zes uur medicijnen te geven die het stolsel oplossen. Die medicijnen worden in het ziekenhuis en soms al in de ambulance toegediend. Als het stolsel is opgelost, kan het zuurstofrijke bloed de hartspier weer bereiken. Zo kan de grootte van het infarct worden beperkt. Tijdens het verblijf in het ziekenhuis worden de geneesmiddelen van dag tot dag aangepast. Ook na het verblijf op de hartbewaking worden medicijnen voorgeschreven. Sommige medicijnen zullen levenslang moeten worden gebruikt; andere voor een beperkte tijd.
Om een volgend hartinfarct te helpen voorkomen, zijn medicijnen niet voldoende. Ook leefadviezen zijn belangrijk. Stoppen met roken is het belangrijkste. Let verder op voeding, voldoende beweging en af te vallen bij overgewicht.
Nazorg van een hartinfarct
In veel ziekenhuizen en revalidatiecentra kan na een hartinfarct een revalidatieprogramma worden gevolgd. Er zijn korte en langere programma’s. Een revalidatieprogramma helpt je er lichamelijk en geestelijk weer bovenop te komen. Niet iedereen heeft hartrevalidatie nodig om de draad weer op te pakken. En niet iedereen heeft alle programma-onderdelen nodig. Samen met de fysiotherapeut, de verpleegkundige en de maatschappelijk werker bepaalt de cardioloog welk programma voor je nuttig is. Verder wordt er voorlichting gegeven over de risicofactoren en krijg je adviezen over eten en bewegen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden