"YEAH! VAKANTIE!" roep ik terwijl ik hysterisch op en neer spring. Het is mei 2011, ik zit in vwo-5 en ik heb net besloten dat ik dit schooljaar wil blijven zitten.
Vrijwillig, want in theorie zou ik nog over kunnen gaan.
Ik dacht altijd dat ik alles op alles zou zetten om naar vwo-6 te mogen, tot ik op een dag naar mijn vreselijke cijferlijst staar. Langzaam beginnen mijn vwo'ische breincellen na te denken over het nut van overgaan.
Geen harde werker
Dan zou ik namelijk vwo-6 beginnen met een ontzettende kennisachterstand en zou ik heel hard moeten werken om mijn examens te halen. Voor school ben ik echter helaas niet zo'n zeer harde werker. Bovendien heb ik op de basisschool al eens een klas overgeslagen, dus zo'n drama kan het toch niet zijn?
Het besluit is eigenlijk best wel overweldigend. Ik gedachten spring ik op, ren ik hysterisch door de school heen, ruk ik mijn kleren van mijn lijf en schal ik de leus "SPRING BREAK!!!" door de gangen. In werkelijkheid houdt slechts mijn ziel een feestje en vergezel ik mijn beste vriend tijdens zijn doublurejaar. In dezelfde klas economie, een drama voor onze docent.
Hogere slagingskans
Mijn ouders zijn van streek door mijn besluit, maar dit is toch het beste wat ik kan doen? Ik verhoog mijn slagingskans direct door nu vrijwillig te blijven zitten.
Het vooruitzicht van een jaar lang uit mijn neus eten, blijkt helaas niet te kloppen. Veel mensen denken dat zittenblijvers geen reet meer aan school hoeven te doen en alleen maar negens en tienen halen, MAAR ER IS EEN REDEN DAT IEMAND BLIJFT ZITTEN,
Die zes vijven op je rapport vorig jaar hadden toch ook een reden? Denk maar niet dat je als (al dan niet vrijwillig) zittenblijver niets meer hoeft te doen. Misschien heb je een kleine voorsprong, maar verder moet je in het nieuwe jaar toch echt aan de bak.
Bijna 3x
Sterker nog: nadat ik het vijfde jaar nog eens heb gedaan, ga ik slechts op het nippertje over. Het hangt echt van het laatste cijfer af van de uitgestelde toets op de dag voor de rapportvergaderingen.
Er staat niets voor niets in mijn Scholieren.com-bio dat ik een grote uitsteller ben.
Maar een jaar blijven zitten betekent natuurlijk ook een jaar uitstellen. Een jaar nog meer verlangen naar je middelbareschoolvrije toekomst. Zeven jaar is verschrikkelijk lang en ik ben er inmiddels ook meer dan klaar mee.
Eindelijk opgekrast
Elke dag fantaseer ik hoe het zou zijn als die rottige examens eindelijk achter de rug zijn en de vrijheid op me wacht. Als een heldere zon aan de wijde horizon. Wat zou het toch mooi zijn, een diploma. En wat zouden de docenten en directie blij zijn als ik eindelijk opgekrast ben.
Zeker als je niet weet wat voor studie je wilt gaan doen, is doubleren zo slecht nog niet. Je mag er dan gratis een jaartje extra over nadenken, terwijl je op hogescholen en universiteiten tegenwoordig een mooi bedrag moet dokken als jouw hersencellen de druk niet aankunnen. Ga dus niet onnozel je brein uitspitten, maar blijf lekker een jaartje zitten!
