1. Titel: Afgunst.
   Auteur: Saskia Noort.
   Eerste druk: 2007.
    
2. A: 93.
   B: Romantische thriller.
   C: Moderne literatuur.
    
3. A: Ze staat buiten het boek.
   
   B: Het is geschreven in de ik-vorm, Susan vertel het vertel, en je hebt tussen door ook de gedachten gang van Ernst wat ook geschreven is de ik-vorm.
   C: De tijd is chronologisch.
   
   D: Het speelt zich in 1 dag af.
   
   E: Het verhaal is verdeelt in delen.
   
   F: Het speelt zich af in een afgelegen boerderij in het bos, het speelt zich voornamelijk af op de zolder van de boerderij waar een paar banken staan en tafeltjes met bedorven eten.
    
4. A: De thematiek is afgunst, want Ernst gunt Susan geen beroemdheid en vind dat hij het verdiende en zij niet, zij heeft volgens hem, hem gebruikt om beroemd te worden.
   
   B: De motieven van het boek zijn, Jaloezie vanuit Ernst naar de beroemdheid van Susan. Liefde is ook een motief vanuit allebei  wel, want ze hadden een relatie, alleen Susan wou niet verder omdat Ernst te veel “de baas” speelde over haar.
   C: Afgunst is de titel, want het draait om de afgunst van Ernst naar Susan toe.
   
   D: You have enemies? Good. That means you’ve stoop up for something, sometimes in your life.  – Winston Churchill.
    
5. A: Ze is geboren op 13 april 1967, en ze leeft nog steeds.
   
   B: Ze heeft twee kinderen. Na de havo, studeerde Saskia journalistiek en theaterwetenschap in Utrecht. Sinds begin jaren negentig schreef Saskia Noort voor een groot aantal bladen, waaronder Viva, Marie Claire, TopSanté en Ouders van Nu.
   Op dit moment schrijft ze samen met Jan Heemskerk haar maandelijkse column in het glossymagazine Linda. Saskia Noort debuteerde in 2003 als auteur met de literaire thriller Terug naar de kust, gevolgd door haar tweede thriller De eetclub. Voor beide boeken werd Saskia genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige misdaadboek.
   
    
6. De hoofdpersonen zijn Susan en Ernst, Ernst ontvoert Susan omdat hij jaloers is op haar beroemdheid door dat ze boeken schrijft. Hij ontvoert haar nadat ze een lezing heeft gegeven over haar nieuwe boek.
   Hij neemt haar mee naar een afgelegen boerderij in een bos en mishandelt haar.
   Ze probeert hem over te halen om haar te laten gaan, alleen word hij steeds bozer op haar en uit eindelijk knipt hij haar vinger er af met een ijzerschaar. 
   Uiteindelijk lukt het Susan om weg te komen omdat Ernst zijn medicijnen niet heeft gehad en heel erg last krijgt van zijn kanker.
   Als ze bijna weggevlucht is kan hij haar net weer te pakken krijgen.
   Hij laat haar weg rijden in een auto naar hun gezamenlijk graf die hij voor hun gemaakt heeft, alleen wist ze dat niet. Als ze een berg op moet rijden lukt het haar niet, dan loopt Ernst naar de andere kant van de auto, hij loopt voor de auto langs loopt rijd Susan hem aan. Ze vlucht weg alleen verdwaald dan, zodat ze terug komt bij Ernst die nog leeft alleen duurt het niet lang meer voor dat hij sterft, hij verteld haar over het gezamenlijk graf, er komt een ruzie tussen de twee en pakt Susan het pistool van Ernst en schiet ze hem dood.
    
7. A:  Ik had niet echt verwachtingen over het boek, ik heb het gekozen omdat ik een boek moest kiezen en geen ander boek wist.
   
   B: Een vriendin van mij zei dat ik dit boek waarschijnlijk wel een leuk boek zou vinden, ze had het zelf ook gelezen dus ze wist wel waar ze over praatte.
    
8. A: Als de mobiel tegen mij oor gehouden wordt, kan ik alleen maar huilen. Ik had het kunnen zijn, die daar in een grijze zak in de ambulance ingeschoven wordt. Dan had Dave aan mijn graf gestaan, wetend dat ik hem had bedrogen, zonder nog enige uitleg van mij. Dan had ik hem niet meer kunnen vertellen hoeveel ik van hem houd, dat ik voor hem kies. Ik weet nu hoe makkelijk het is alles kapot te maken. Iets heel houden, dat is de kunst.
   Bladzijde 92.
   Ik vind dit stuk omdat ze hier zich bedacht hoeveel ze van haar man houd en hoeveel spijt ze heeft van het vreemd gaan.  Ze realiseert zich hier dat zij dood had kunnen zijn en dat ze dan geen kans meer had om alles uit te praten met haar man de andere man waarmee ze vreemd is gegaan.
   
   B:  Susan: Ze is hardwerkend met het schrijven van haar boeken, ze is onzeker over wat mensen van haar denken, ze is bang dat haar man er achter komt dat ze is vreemd gegaan met Thom. Ze komt wel voor zichzelf op tijdens haar ontvoering ze probeert hem wel over te halen om haar vrij te laten. Ze is wel achterdochtig, want als ze haar lezing geeft ziet ze Ernst ook in de zaal zitten en denkt ze meteen dat hij daar is om haar lastig te vallen.
   
   Ernst: Hij is onbetrouwbaar, hij valt Susan lastig over internet, bij lezingen van haar en ook bij haar in de buurt. Hij is zeer ongelukkig waarschijnlijk komt dat ook omdat hij heel erg ziek is en ook al weet omdat hij binnen kort dood gaat. Sowieso is hij zeer wraakgezind, dat is ook wel duidelijk in het boek, omdat hij Susan beschuldigt van het jatten van zijn  ideeën en schrijfstijlen, hij is gemeen tegen Susan en mishandelt haar ook.
    
9.  

Onderwerp:
Het onderwerp was voor mij niet echt heel duidelijk, want er gebeurde in principe heel erg veel en daardoor kon ik het onderwerp er niet echt uit halen.

 De gebeurtenissen:
De belangrijkste gebeurtenis is dat Susan wordt ontvoert door Ernst, dat is de belangrijkste gebeurtenis omdat daar het hele verhaal omdraait, waarom is ze eigenlijk ontvoert, en daar kom je later in het verhaal steeds meer over te weten.

De nadruk ligt meer op de gevoelens en gedachten van de personen, na elk deel van het verhaal komt ook steeds de gedachten gang van Ernst. Je krijgt ook mee de gedachten van Susan te weten in het verhaal zelf dan wat er precies gebeurt, net zoals bij het stukje dat Ernst haar vinger afknipt je krijgt niet uitgelegd hoe het eruit ziet, maar je krijgt haar gedachten wat zij voelt waardoor je zelf ook meer in de spanning van het moment komt.

Het boek bevat genoeg gebeurtenissen om je te blijven boeien, maar wat ik net ook al zei je krijgt het meer uitgelegd vanuit haar gedacht, dus als ze pijn heeft verteld ze hoe die pijn voelt waardoor je bij je zelf kan gaan denken: “Hee, zo’n soort pijn heb ik ook eens gehad.” Daardoor kon ik me ook meer inleven in het verhaal.

De gebeurtenissen van het boek kwamen wel logisch uit elkaar voort, want het zijn redacties op acties die wel kloppen, bijvoorbeeld in het begin van het verhaal, als Ernst Susan net wilt gaan ontvoeren probeert zij hem wel tegen te houden door zichzelf te beschermen alleen lukt dat niet dus slaat hij haar helemaal in elkaar, waardoor ze haar bewust zijn verliest en later ook niks meer durft te doen tegen hem, alleen later wel weer als ze door heeft dat het niet goed met hem gaat.

Ik vind de gebeurtenissen uit het boek voornamelijk spannend, want er zit niet echt humor in een boek waar mensen in worden ontvoert lijkt mij.
Ik vind het spannend, omdat ze dus wordt ontvoert en Ernst haar mishandelt, hij knipt haar vinger er af, slaat haar. Ze word ook lastig gevallen door hem, omdat ze vreemd gegaan en hij valt haar daar heel erg mee lastig en dreigt het te zeggen tegen haar man waarmee ze twee kinderen heeft, en eigenlijk vind ik dat allemaal niet grappig, maar het boeide me wel weer omdat het bleef daardoor wel de hele tijd spannend je kon Ernst niet echt in schatten wat hij zou gaan doen met haar, dus was het ook weer verassend.

De gebeurtenissen hebben indruk gemaakt op me, want ik kon me niet voorstellen hoe het zou zijn om ontvoert te zijn of om iemand te ontvoeren, want ik heb daar zelf nog nooit over nagedacht. Nu weet ik ook wel dat elke ontvoering zo gaat, maar ik heb nu wel een beeld voor van hoe een ontvoering zou kunnen lopen.

 De gebeurtenissen uit het boek bleven me wel boeien, omdat het steeds verassend was en ik niet wist wat er zou gaan gebeuren. Er was ook voor mijn gevoel een spannende sfeer in het boek maar dat kwam vooral omdat ik zelf nog nooit had nagedacht over ontvoeringen en dit was ook een mooi verhaal om te lezen, omdat er ook nog een heel verleden achter hun zit die ze samen hebben gedeeld. De spanning werd dus ook afgewisseld met nieuwsgierigheid voor dat verleden van hun, omdat je je toch wel gaat af vragen van wat is er nou eigenlijk precies gebeurt tussen die twee?

Personages:
De hoofdpersoon Susan is voor mij wel een heldin, omdat ze er zelf voor heeft gezorgd dat ze vrij kwam van Ernst, in het verleden dat ze hadden, zij heeft het namelijk uit gemaakt tussen hun omdat hij de baas over haar speelde en haar niet wou laten doen wat zij wou doen met haar leven, maar ze heeft ze ook vrij gemaakt van Ernst bij de ontvoering, ik zelf zou hem nooit hebben durven dood rijden namelijk dus dat vond ik wel een toffe actie van haar.
Ernst de andere hoofd persoon vind ik totaal geen held, want hij onderdrukte Susan in mijn ogen in hun verleden, en hij ging haar, nadat zij het had uitgemaakt, lastig vallen voor 15 jaar en later ook ontvoeren. Dat vind ik dus best wel laf van hem, dat hij haar geen “nieuw “ leven gunt zonder hem en zijn commentaar.

Ik kon me alleen in Susan verplaatsen, want ze had goede redenen om te doen wat ze deed, het uitmaken en het dood rijden van Ernst.
In Ernst kon ik me totaal niet verplaatsen, hij was nogal onredelijk in mijn ogen tegen over Susan, ik kan snappen dat je het niet leuk vind als je “grote”liefde het uitmaakt, maar is het dan zo lastig om zelf ook een nieuwe start te beginnen? Je heb vast wel een paar opstart problemen voor na 15 jaar nog steeds, vind ik zelf nogal gek.

Van Susan bewonder ik haar kracht om voor haar doel te gaan, no matter wat ze daarvoor moet doen. Nu spreek ik weer van het uitmaken met Ernst, want als ze bij hem was gebleven was ze nooit zo’n succesvolle schrijfster geworden, want hij hield haar tegen omdat te doen daar te zeggen dat ze het toch niet kon. Ze bleef er in geloven en uiteindelijk lukte het haar ook.
Van Ernst verafschuw ik zijn afgunst tegenover Susan, want hij wist sowieso wel dat zij zo’n goede schrijfster kon worden alleen gunde hij haar dat niet. Dat ergerde me heel erg aan hem.

Van Ernst en Susan kom je erg veel te weten, je komt te weten dat Susan bijvoorbeeld best een slechte echtgenoot is want ze gaat vreemd met Tom. Nu vind ze zelf ook wel dat het stom is maar dat bedenkt ze zich achteraf, en dan denk ik verzin dat dan eerder?
Maar je komt er ook achter dat ze wel een lijdende partner nodig heeft, want ze vond het heel leuk met Ernst omdat hij alles verzon wat ze gingen doen, maar bij haar huidige echtgenoot heeft ze dat niet daar kan zij meer “de baas”over spelen, omdat hij niet komt met ideeën om te gaan doen, en ze verteld dat ze dat wel erg vervelend vind omdat zij dus graag iemand heeft die het inersiatief neemt om iets te gaan doen.
Van Ernst kom je te weten dat hij vol met afgunst naar anderen zit, dat hij eigenlijk niemand hun geluk toe wenst want hij wil die gelukkigheid hebben die andere hebben en hij niet. Je komt er ook achter dat hij ernstig ziek is.




Bouw:
Ik vond de bouw van het verhaal in het begin best lastig, want je hebt het verhaal uit de ogen van Susan maar toen opeens kwam ook de gedachtegang van Ernst dus was ik even in de war. Later was ik er wel aan gewent dus was het wel makkelijker lezen.

Het verhaal kwam in principe meteen op gang, je had eerst het stukje dat Tom een sms’je kreeg dat Susan was ontvoerd. Waardoor ik dacht dat het verhaal zou gaan over hoe hij haar probeert te redden alleen was dat niet zo.
Daarna kreeg je over dat Susan een lezing had en dat ze Ernst in de zaal zag, maar na de pauze was hij weg waardoor je ging verwachten dat hij het niet zou zijn. Even later toen ze bij haar auto was en eigenlijk nog van plan was nog wat te gaan drinken in een kroegje kwam Ernst en begon de ontvoering meteen al.

Ik zelf vin het verhaal spannend en boeiend, doordat je niet weet wat Ernst gaat doen met Susan, hij doet dingen waarvan je denk: HOE DAN.
Susan zelf verteld ook dingen wat het spannend houdt, bijvoorbeeld hun verleden en dat zij is vreemd gegaan. En omdat het dus niet de hele tijd over de ontvoering gaat blijft de ontvoering zelf ook spannend en boeiend, als je dus leest van hun verleden samen ga je je zelf weer afvragen wat gaat er zo gebeuren bij het “heden”.

Er wordt niet met de tijd gespeeld in het verhaal, maar er zitten wel veel herinneringen in naar vroeger. Ook geen terug blikken alleen hun herinneringen van vroeger.

Ik vond het einde zelf een beetje onduidelijk, het stopt namelijk met: “Dan zak ik in elkaar en geef ik me eindelijk over.” Ik snap nou niet echt of ze nou in stort van ellende of dat ze zich over geeft aan de politie. Dat was wel verwarrend voor mij.

Taalgebruik:
In het begin vond ik het lastig, in verband met de gedachtegang van Ernst die er opeens tussen door kwam, maar daar raak je vanzelf aan gewent. Verder waren er geen lastige woorden of lange zinnen.

In het verhaal zitten eigenlijk heel weinig dialogen, ze praten wel genoeg maar het is eigenlijk meer de gedachtegangen van Ernst en Susan. Ik miste de dialogen niet echt want ik kan me wel voorstellen dat je niet echt gezellig gaat zitten babbelen met je ontvoerder, ook al ken je die persoon. Susan vraagt eigenlijk steeds waarom hij haar eigenlijk ontvoert heeft, hij geeft daar nooit echt duidelijk antwoord op maar dat word later ook duidelijk waarom, hij had namelijk een gezamenlijk graf gemaakt voor hen. Dat lijkt me ook best raar om te vertellen aan de gene die je hebt ontvoert, maar uiteindelijk verteld hij het ook wel aan haar maar dat is als hij al bijna dood is. Er zijn ook best veel gevoelens, van Susan voor haar man dat ze zich schuldig voelt dat ze is vreemd gegaan, de gevoelens naar Tom want ze vind hem ook wel heel erg leuk eigenlijk, en de lichtelijke haat gevoelens naar Ernst.
ernst heeft eigenlijk gemengde gevoelens, want hij houd nog altijd van Susan maar hij gunt haar ook niet haar succes want hij had dat succes gewild en nu heeft zij, in zijn ogen, zijn succes afgepakt.