Inleiding.

- De schrijver

- Het boek

- De samenvatting

- Mijn mening

De schrijver

Biografie van Raymond van der Klundert.

Geboren in het jaar 1964 op 17 april in Tilburg.

Kluun werkte ongeveer 15 jaar bij verschillende bedrijven, Neckermann, de Gouden Gids en nog wel meer. Na die 15 jaar besloot hij om een eigen marketingbureau op te zetten, genaamd project X.

In 2001 stierf zijn vrouw aan kanker. Even na dat zijn vrouw was overleden vertrok hij naar Australië met zijn dochtertje Eva. Die toen nog heel jong was.

In Australië begon hij met schrijven. Over zijn leven, over hoe hij het meemaakte. Op een gegeven moment kreeg hij een contract aangeboden voor zijn boek Komt een vrouw bij de dokter. Na dat het boek verfilmd werd, kent bijna iedereen het boek of de film Komt een vrouw bij de dokter.

Ook heeft hij nog meer boeken geschreven, maar er komt een vrouw bij de dokter is toch wel het bekendste boek van Kluun.

Waarom heeft Kluun voor de titel: “Komt een vrouw bij de dokter” gekozen?

In het boek gaat er een vrouw naar de dokter, waarna ze te horen krijgt dat ze borstkanker heeft. Vanaf die tijd dat die vrouw (Carmen) naar de dokter gaat veranderd alles, het draait dus eigenlijk allemaal daar om. Vandaar de titel: “Komt een vrouw bij de dokter “

Het boek
Titel: Komt een vrouw bij de dokter

Auteur: Raymond van de Klundert

Naam drukker: Uitgeverij Podium

Jaar van uitgifte: Februari 2009

Eerste druk: Oktober 2003

Druk: Vierenveertigste druk

Hoofdpersonen

Stijn is een man van in de 30. Heeft het best goed voor elkaar, een mooie vrouw, een goede baan, veel vrienden, en een dochtertje genaamd Luna van 1 jaar.

Het gaat hem dus best goed af tot dat er bij zijn vrouw Carmen borstkanker word geconstateerd. Die borstkanker van zijn vrouw zorgt er eigenlijk voor dat hij zichzelf kapot maakt. Hij gaat vaak ’s avonds naar de bar om maar niet aan de kanker te hoeven denken.

Carmen wordt steeds zieker, en ze hebben steeds minder seks

Stijn gaat vanaf dat moment ook vaker vreemd. Van het vreemdgaan laat hij niets merken aan Carmen hij verzint elke keer wel een smoes waarom hij zo laat is. In het begin zorgt hij nog wel voor Carmen maar hij laat Carmen steeds vaker in de steek. Dan komt er een moment dat hij merkt dat het zo niet langer gaat. Hij probeert het voor Carmen (zolang het nog kan, want ze heeft nog maar een paar maanden) nog zo prettig mogelijk te maken.

Carmen is een vrouw van ook in de 30 samen Stijn en natuurlijk hun dochtertje Luna heeft ook zij een goed leven. Voor dat er word geconstateerd dat Carmen borstkanker heeft was ze al een keer eerder bij de dokter geweest. Ze had een half jaar daarvoor ook al pijn aan haar borst, maar toen werd haar verteld dat er wel iet zat maar het was niet kwaadaardig. Toen ze te horen kreeg stortte haar leven in, ze wilde er wel voor gaan en bleef positief maar ze werd steeds zieker. In het boek schrijft Carmen een klein boekje voor Luna met verhalen erin voor Luna.

Carmen vermoedt dat Stijn vreemd gaat. Later komt ze er ook achter en toch vergeeft ze hem. Carmen wordt beschreven in het boek als een mooie vrouw (Lekkerding) met grote borsten. Ze word in de loop van het verhaal kaal en steeds dunner.

Luna is de dochter van Carmen en Stijn. In het boek is ze 1 jaar, maar als Carmen sterft is ze 3. Ze snapt er eigenlijk helemaal niets van. Carmen verteld in een brief (boekje) aan Luna dat Luna Carmen en Stijn elke keer weer op vrolijkte met haar woordjes of knuffels. Ook noemt Stijn Luna zijn zonnetje. Luna is ook op dezelfde dag Jarig dan Stijn.

Wat is de relatie tussen deze hoofdpersonen?

Carmen is de vrouw van Stijn. Samen hebben ze een dochtertje Luna. Ze weten trouwens niet zeker of Luna van Stijn en Carmen is. Aangezien Carmen in een gesprek verteld tegen Stijn dat zij ook eens is vreemdgegaan met ene Pim.


Waar speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich vooral af in Nederland, Amsterdam.

Maar de plaatsen Barcelona (Waar Carmen, Stijn en Luna voor het laatst op vakantie heen gaan.) En Miami ook, want Stijn gaat daar nog heen voor een vakantie met vrienden.


In welke tijd speelt het verhaal?
Tegenwoordigheid, want hij schrijft in het heden. Wat er nu gebeurd. Bijvoorbeeld niet van ik ging naar buiten. Maar hij schrijft: Ik ga naar buiten.

Vanuit welk perspectief is het verhaal geschreven?
Ik perspectief. Hij schrijft wat hij beleefd heeft. Wat hij denkt, en wat hij doet.

De eerste 3 regels van het boek en de laatste de regels.
Eerste drie zinnen.

Het moyenne gaat aardig oplopen, denk ik bij mezelf als ik voor de derde keer in een paar dagen door de draaideur van het Lucas-ziekenhuis loop. Dit keer moeten we op de eerste verdieping zijn, kamer 105, staat er op de afspraakkaart van Carmen. De gang waar we moeten zijn, zit vol met mensen.

Laatste drie zinnen van het boek.
Thomas staart voor zich uit. Anne houdt zijn hand vast.

Luna is vrolijk en zit kirrend in de neus van Carmens moeder te knijpen.

Haar moeder, haar dochter, hun vriendin, mijn vrouw is dood.


Laatste drie zinnen van de epiloog.
Ik stap uit bed, trek een badjas aan en pak de gympen. Zachtjes, om Luna niet wakker te maken, loop ik de trap af. Met de gympen in mijn hand open ik, de deur van de huiskamer, waar de koelinstallatie onder Carmens kist een licht gebrom laat horen.

Samenvatting
Carmen en Stijn moeten zich melden in het ziekenhuis. Carmen had last van haar borst en is daarom, maar voor de zekerheid naar het ziekenhuis gegaan. Eigenlijk is dit niets nieuws voor Carmen en Stijn, want een half jaar geleden waren ze ook al in het ziekenhuis voor de borst van Carmen. Er was toen wel wat gevonden alleen werd er toen gezegd dat het niet kwaadaardig was en dat er dus niets ernstigs aan de hand was.

Toen een half jaar later bleek dat het wel kwaadaardig was (en dus kanker was) stortte het leven van Stijn en Carmen in.

Stijn probeert Carmen zoveel mogelijk te helpen. Maar hij probeert er ook zo weinig mogelijk eraan te denken. Hij vlucht als het ware in het uitgaans leven, en in zijn werk. Zodra hij Merk in Uitvoering binnen stapt vergeet hij de kanker voor even, maar het blijft terug komen. Stijn en Carmen gaan samen naar een Psychologe genaamd Gerda. Na het gesprek met Gerda delen Carmen en Stijn mee qua gevoelens dan, over de kanker en chemo’s wordt nog gezwegen. Carmen besluit dat ze haar haar eraf wilt hebben. Het valt steeds meer uit. Stijn scheert het haar eraf en vanaf die tijd draagt Carmen een pruik ook al jeukt “dat ding” verschrikkelijk. Ook wordt de borst van Carmen geamputeerd. Precies 4 dagen nadat Stijn terug komt van zijn “vakantie” in Miami. Na zijn vakantie gaat het eigenlijk steeds slechter met Stijn. Nouja, slechter voor hem beter. Hij heeft er ondertussen een hekel aan gekregen om thuis te zitten en telt de dagen af tot vrijdag. Dan is het namelijk Stijn Vrijdaagse Stapavond. Carmen’s borst is geamputeerd. Stijn vindt het vreselijk net zoals Carmen, maar ze leggen zich erbij neer. Ze kunnen niet veel anders. Stijn gaat twijfelen over zijn gevoel voor Carmen. Hij weet niet precies meer wat liefde en houden van nou echt betekend. Aan Carmen laat hij dit alles natuurlijk niet merken, dat zou haar alleen nog maar ellendiger maken. Iedereen vindt Carmen positief. En dat is ze ook! Een sterke vrouw die steeds maar door gaat, maar eigenlijk geen idee heeft waar haar man mee bezig is. Maar op een gegeven moment lukt het niet meer zo sterk te zijn. Carmen stopt met werken.


Het is weer carnaval en Stijn ontmoet Roos weer, die hij nog kent van vorig jaar. Stijn begint een affaire met Roos. Roos weet dat Stijn getrouwd is en blijft eerst op een afstand, maar later spreken ze vaak af en dan is het eigenlijk gebeurd. Stijn is vreemd gegaan en niet zomaar. Hij vindt een andere vrouw leuk en dat vindt hij zelf ook minder. Dat was het gene wat hij altijd wou voorkomen.


Daarna gaat alles heel snel, Roos en Stijn beginnen een affaire.

Carmen heeft wel een vermoeden dat Stijn vreemdgaat, maar ze heeft het een plek gegeven. Ze zegt zelf: Iedere man heeft wel een slechte gewoonte, bij de ene is dat neuspeuteren en bij de ander vreemdgaan.

Roos merkt dat Stijn nog wel van Carmen houdt. Ze spoort hem aan om nog zo veel mogelijk met Carmen te doen.

Carmen wordt steeds zieker. Zij en Stijn hebben over euthanasie gepraat. Als het echt niet meer gaat wilt Carmen een drankje, dat ze rustig overlijdt. Luna snapte er in het begin helemaal niets van. Stijn en Carmen proberen het haar uitteleggen via boekjes. Ze hadden ook 2 vissen gekocht eentje ging dood. Nu had Luna met eigen ogen gezien hoe de dood was. Ze snapt eindelijk dat haar moeder een “engeltje” wordt en dat ze er over een tijdje niet meer is.

Carmen is overleden. Ze had eerst een drankje ingenomen. Haar lichaam werkte niet echt mee. De dokter had haar daarna nog een prik gegeven en toen was het helemaal voorbij.

De kist waar Carmen inligt staat in de huiskamer. Stijn vindt het eng om haar elke dag een kus te geven, maar hij doet het toch.

Eigen mening.
Mijn moeder had dit boek gelezen en mijn zus ook. Ze vonden het allebei een heel goed boek. Aangezien ik nog wel veel boeken lees werd ik nieuwsgierig. Ik wilde toch wel graag dat boek lezen. De eerste keer dat ik dit boek las, las ik hem in één keer uit. Dit boek is zo gemakkelijk te lezen. Het is spannend, zielig, grappig, en het blijft interessant. De tweede keer dat ik dit boek las, lette ik meer op de details. Ik wist wat er ging gebeuren en op één of andere manier snapte ik Stijn beter en leef je je meer in, in de schrijver (Of diegene die het verhaal verteld in dit geval Stijn). Ik vind het echt een super mooi boek. Er is niets om heen verteld het is allemaal zo puur eigenlijk. Het is gewoon wat er is gebeurd en niets meer. In het begin vond ik Stijn echt een klootzak, ik snapte niet waarom hij het deed. Ik vond het zo oneerlijk tegen over Carmen. Die maar thuis zat met kanker, terwijl haar man steeds wegvluchtte voor de kanker (en dus eigenlijk ook voor zijn vrouw.) Maar de tweede keer dat ik het dus las, snapte ik waarom hij het deed. En dat Carmen zo veel van iemand kan houden vind ik echt knap. Je kunt echt in het boek merken dat Carmen echt een vrouw vol liefde en positieve tijd is. Het boek is eerlijk, maar grof geschreven. Er word heel veel in gescholden, dat is best wel hard, maar hoe verder je leest hoe meer je er aan gewend raakt eigenlijk. Het meeste stuk dat mij is bijgebleven is dit stukje:

‘Wat denk je ervan?’ vraag ik aan Carmen, niet wetend hoe ik anders moet formuleren of ze klaar is om afscheid te nemen van haar dochtertje. ‘Laten we het maar doen,’ huilt Carmen. Ze strekt haar armen uit. Ik zet Luna op de grond. Ze staat nu naast Carmens bed.

‘Ik hou van je, lieverd,’ zegt Carmen.

‘Ik hou van jou,’ zegt Luna beduusd.

En dan begint ze Carmen te kussen. Over haar hele gezicht. Overal.

Zoals ze nog nooit gedaan heeft. Luna kust Carmens wang, haar oog, haar voorhoofd, haar andere wang, haar mond… Luna veegt een traan weg op Carmens wang. Ik voel mijn hart pijn doen, ik zou er alles voor willen geven als ik dit kon veranderen, ik zou… ik zou…

Ik kan er niets aan doen. Behalve op mijn knieën naast Carmen en Luna gaan zitten en voor de allerlaatste keer een groepsknuffel doen.

Ik vind dit zo’n mooi stukje! Hoe Luna eigenlijk snapt dat haar mamma nu echt weg gaat voorgoed. Dat haar mamma een engeltje wordt. Dat Stijn snapt hoeveel Luna en Carmen voor hem betekenen. Die laatste woorden van Stijn dat hij er alles voor over heeft om dit alles te veranderen, daar zit eigenlijk zoveel liefde in, terwijl hij in het begin niet eens meer wist wat liefde was.

Mijn moeder heeft mij dit boek aangeraden. Nu heeft ze mij ook de Weduwenaar aangeraden (dat het vervolg is). Ik vind Kluun een super goede schrijver