Voor jou 10 anderen door Mirjam Oldenhave

Zakelijke gegevens
Titel: Voor jou 10 anderen
Ondertitel:
Ze groeide op in een illegaal kindertehuis.
Gewoon in Nederland.
Nou ja, gewoon…
In dit boek lees je haar hele verhaal.
Van binnenuit.
Auteur: Mirjam Oldenhave & Cynthia van Eck
Omslag: Studio Ron van Roon
Omslagbeeld: Hollandse Hoogte
Uitgeverij: Querido, Amsterdam
ISBN: 978-90-451-0610-6
Jaar van uitgave: 2008
Motto/Opdracht: Er staat geen motto in dit boek

Biografie
Mirjam Oldenhave

Geboortedatum: 20 augustus 1960
Geboorteplaats: Hengelo, Nederland
Website: www.mirjamoldenhave.nl

Toen ze klein was, las Mirjam Oldenhave al heel veel. Toch wilde ze geen schrijfster maar juf worden. Ze volgde een opleiding tot dramatherapeute en ze gaf drama- en muzieklessen op een school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen. Dat deed ze tien jaar lang, één dag in de week. De rest van de week speelde ze mee in een theatergroep. Omdat ze verliefd was op een Amsterdammer verhuisde ze naar Amsterdam en om mensen uit Amsterdam te leren kennen ging ze daar een cursus doen. Dat werd een cursus Schrijven voor Kinderen bij Script+. Dat vond ze ontzettend leuk. Haar eerste boek verscheen in 1998 en sindsdien is ze steeds meer gaan schrijven. Met haar vriend (de Amsterdammer) is ze pleegouder voor kinderen bij wie het thuis mis gegaan. Ze geeft nu zelf les bij Script+.

Eerste persoonlijke reactie
Oké. Wat is dit voor boek? Groene en zwarte letters op de zijkant. De achterkant was groen met witte en zwarte letters. Ook stond er een grote C. Waarom, dacht ik? Ik wist het niet. Het was de eerste letter van de naam van de hoofdpersoon, maar ook is het een C-boek. Dit zette me aan het denken. De voorkant was een zwart-wit foto van Cynthia, het 17 jarige meisje dat haar verhaal vertelt in dit boek. Met groene letters staan de schrijver en Cynthia voorop. Met zwarte letters de titel. Dit is heel apart aan dit boek. Er zat een doorzichtig plastic schuin over het boek. Dit leek oranje met zwarte letters, de titel dus. Maar als je het boek opende zat er een oranje bladzijde achter met daarop de zwarte letters. Dit idee gaf het boek een leuke en creatieve indruk. Ook heeft dit boek ronde hoeken. Daardoor krijg je geen ezelsoren aan het boek en dit geeft ook een nette indruk.

Titelverklaring
Eerst snapte ik niet veel van de titel. Waarom zou deze titel bij het boek passen dacht ik. Halverwege het verhaal kwam ik er wel achter. De kinderen moeten weg en mama Riet, de opvoedster in het illegale kindertehuis, maakte het niks uit. Ze zei: nou en, morgen heb ik toch tien anderen. Daarom deze titel.


Hoofdpersonen en bijfiguren
Hoofdpersoon:
Cynthia is een meisje dat als baby in een illegaal kindertehuis is gedumpt. Samen met haar broer Frankie. Haar moeder kon niet meer voor haar en Frankie zorgen. Nu is Cynthia 17 en vertelt ze haar verhaal. Cynthia is 17, heeft halflang haar en krullen. Ze is denk ik rond de 1.75 meter.

Bijfiguren:
-Bella zat ook bij Cynthia in het illegale opvangtehuis. Ze is de oudste in het hele opvangtehuis en helpt veel met de kleintjes. Bella gaat ook naar school. Ze heeft een vader die ze in het weekend wel eens ziet maar hij kan niet voor haar zorgen.
-Mia de dochter van mama Riet. Ze was heel gemeen tegen de kinderen uit het opvangtehuis.
-Frankie zat ook in het illegale opvangtehuis. Is de broer van Cynthia.
-Kesie zat ook in het illegale opvangtehuis.
-Nana zat ook in het illegale opvangtehuis.
-Joyo zat ook in het illegale opvangtehuis. Hij gaat ook naar school toe.
-Aila zat ook in het illegale opvangtehuis. Aila gaat ook naar school en heeft een moeder die ze in het weekend vaak ziet. Ze gaan dan leuke dingen doen. Als ze weer komt heeft ze vaak nieuwe kleren, wat de rest van de groep niet leuk vindt.
-Diego zat ook in het illegale opvangtehuis.

-Santos is een van de honden van mama Riet.
-Wodan is de andere hond van mama Riet.
-Bommel was ook een hond van mama Riet. Deze hond heeft veel voor Cynthia gezorgd omdat ze nog geen week oud was toen ze in het opvangtehuis kwam. De hond zorgde goed voor haar.
-Mama Riet, de bazin van het illegale kindertehuis.
-Politie. De politie kwam de kinderen uit het illegale kindertehuis redden
-Soza zat in het tehuis De Mozaïek, waar Cynthia naar toe ging.
-Braiti zat in het tehuis De Mozaïek, waar Cynthia naar toe ging.
-Souyama zat in het tehuis De Mozaïek, waar Cynthia naar toe ging.
-Valerie zat in het tehuis De Mozaïek, waar Cynthia naar toe ging.
-Ella zat in het tehuis De Mozaïek, waar Cynthia naar toe ging.
-Mara zat in het tehuis De Mozaïek, waar Cynthia naar toe ging.
-Peter een van de helpers in De Mozaïek
-Ans de baas in De Mozaïek, Ans helpt Cynthia ook veel met haar problemen.
-Karima zat in het tehuis De Mozaïek, waar Cynthia naar toe ging.
-Ciska, een helper in de Mozaïek.


Plaats en tijd
Plaats:
Dit boek speelt zich in Nederland af. Eerst bij hun pleegmoeder mama Riet. Daarna in De Schakel en als laatste in De Mozaïek. Ook speelt dit verhaal zich af op plekken zoals de disco, snackbars en buiten.

Tijd:
Het is volgens mij een beetje ouderwets. Ze hebben nog geen mobieltjes. Wel hebben ze een computer. Verder kom je over de tijd nauwelijks wat te weten.

Opbouw
Aantal hoofdstukken
Deel 1: 13
Deel 2: 1
Deel 3: 7 
Aantal bladzijdes: 126
Chronologisch of niet: Ja
Flashbacks: Ja
Proloog: Nee
Epiloog: Ja
Gesloten einde: Nee
Open einde: Ja

Thema
Kindertehuizen

Samenvatting
Het boek "Voor jou 10 anderen" gaat over het leven van Cynthia van Eck.
Het is een waargebeurd verhaal.

Cynthia en haar broer Frankie worden door hun “echte” moeder gedumpt in het illegale kindertehuis van mama Riet. Cynthia was toen nog een baby.
Toen ze daar kwam huilde ze alleen maar, ze was natuurlijk veel te vroeg bij haar moeder weg gehaald. Ze werd opgevoed door een hele lieve hond, Bommel. Naarmate Cynthia ouder werd, werd ze ook nieuwsgieriger. Ze ging dingen vragen van waarom werd ik weg gehaald, en hoe zag mijn mama eruit? Bella, de oudste van het stel in het illegale kindertehuis, zorgde goed voor alle kleintjes.

Dan was er ook nog Mia. Mia was wel een “echte” dochter van mama Riet. Het was een gemeen meisje. Als ze zag dat je iets deed wat niet mocht dan was ze heel gemeen. Ze kon je slaan of dingen laten doen die je niet wou, maar niemand zei hier iets over tegen elkaar. Mama Riet vond alles wel best, het maakte haar niks uit.
Ze woonden met een stuk of tien kinderen in één flatje. Mama Riet had een kamer, Mia had een kamer en de andere tien kinderen sliepen in één kamer.
Er zijn een paar kinderen die naar school gaan. Dit zijn Mia, Bella, Joyo en Aila. De rest moet de hele dag binnen blijven. Want als ze buiten kwamen werden ze gezien en gingen mensen vragen waarom ze buitenspeelden.
Zodra de scholen uit waren mochten ze naar buiten, vaak gingen ze dan de honden van mama Riet uitlaten, spelen in de zandbak of een beetje voetballen op straat. Overdag deden ze dit in huis. Owee als je overdag naar buiten ging, mama Riet wachtte je dan bij de deur op en je kreeg meteen een hele preek en een pak slaag.
Cynthia kon erg goed opschieten met Bella en Nana. Bella is een ouder meisje, toen Cynthia ongeveer 8 was, was Bella rond de 14, als Cynthia ergens bang was mocht ze bij Bella slapen. Bella troostte haar ook altijd.
Met Nana ging ze veel spelen. Vaak speelden ze dan vadertje en moedertje.
Op een dag kwam de politie langs, ze vroegen alle namen van de kinderen op en kwamen een paar dagen later weer langs, ze wilden dat alle kinderen meegingen. Niemand wou dat natuurlijk, want ze wilden samen als een grote familie bij elkaar blijven. Toen mama Riet zei: "Je neemt ze maar mee, het maakt mij niks uit hoor. Morgen heb ik weer tien anderen", was bij Cynthia de maat vol. Nu wist ze dat mama Riet niet van hen hield maar dat ze het puur voor het geld deed. Als eerste zei Cynthia: "Ik ga hier weg" en ze liet zich meenemen. Later hoorde ze dat ook de rest weg was gehaald.
Cynthia werd naar een tehuis gebracht waar kinderen vaak werden geadopteerd. Alleen Cynthia niet. Ze heeft daar drie jaar gezeten. Hulpverleners dachten dat ze niks meer met haar konden. Ze wilde niks zeggen. Wel vroeg ze de telefoonnummers van Frankie en Bella, maar die kreeg ze niet. Later hoorde ze dat Frankie aan de drugs was en de gevangenis in en uit ging. Bella wist ze niet, en Nana was geadopteerd. Nana woont in een heel lief pleeggezin zei ze zelf. Na drie jaar werd ze overgeplaatst naar De Mozaïek omdat ze te oud werd voor De Schakel. De Mozaïek is ook een opvangtehuis maar dan voor tieners. Hier werd ze meteen al opgewacht door meisjes uit het tehuis, en gingen ze meteen spelletjes spelen om elkaar beter te leren kennen. Door dit alles voelde Cynthia zich hier veel beter thuis. Ook mochten ze één keer in de week uit naar een discotheek. Ze moesten wel op een bepaalde tijd weer thuis zijn, maar dat vonden ze niet erg.
Joyo heeft na een tijd nog contact gezocht met Cynthia. Eerst wou ze dit niet maar later is ze toch met hem uit geweest, en ze vond het best leuk. Ook heeft ze Bella gebeld. Het bleek dat ze al getrouwd was en 2 kinderen had. De 3de was op komst zei ze door de telefoon en ze moesten elkaar zeker eens opzoeken. Frankie heeft ze ook nog gebeld maar die gooide de hoorn er al snel weer op.

Een echte oplossing is er niet gekomen in dit boek. Tussen Joyo, Bella, Nana en Cynthia is alles goed gekomen. Maar Cynthia zit aan het einde van dit boek nog steeds in het tehuis.

Leeservaring
Onderwerp:
Heb je door het lezen van dit boek iets geleerd? Wat?
Ja en nee. Ja, want het is best wel erg die illegale kindertehuizen. En nee, want eigenlijk wist ik dit ook al wel een beetje.

Gebeurtenissen:
Bevat het verhaal voldoende gebeurtenissen om te blijven boeien?
Ja, dat wel. Van het ene komt het andere en dat blijft boeien. Er komen ook veel spelers in voor, maar dat maakt het juist niet onduidelijk.

Personages:
Hebben de personages eigenschappen die je bewondert, gewoon vindt of verafschuwt?
Ja, Bella’s karakter vind ik heel goed. Ze gaat naar school, is de oudste uit het tehuis, en zodra er iets is met de kinderen helpt ze ze. Echt heel goed vind ik dat van haar.

Bouw:
Is het verhaal spannend?
Ik vind het verhaal niet super spannend, maar het blijft wel boeien!


Taalgebruik:
Vind je het verhaal lastig om te lezen? Hoe komt dat?
Nee, ik vind het niet lastig om te lezen. Er worden geen moeilijke woorden gebruikt en ook geen lange zinnen. Het gebeurt ook in een logische volgorde.

Verwerkingsopdracht 1
Ik heb er voor gekozen om 4 andere titels voor dit boek te verzinnen:
-Vluchten
-Help!!
-Niet te geloven.
-Wat is mijn thuis ??

Ik heb voor de titel 'Vluchten' gekozen omdat de kinderen eigenlijk allemaal wel willen vluchten maar ze kunnen niet vluchten. Sommigen hebben wel een vader of moeder die ze wel eens in het weekend zien maar daar kunnen ze ook niet heen.

Ik heb voor de titel 'Help' gekozen omdat, deze kinderen allemaal bang zijn. Ze mogen dit niet, ze mogen dat niet, maar moeten wel weer zus of zo. Ze snappen er niks meer van en als de politie dan ook nog eens komt zijn ze helemaal bang.

'Niet te geloven' heb ik gekozen doordat dit is een echt gebeurd verhaal is. Als je het leest denk je daar helemaal niet zo bij na, maar het is best wel heel erg wat er hier gebeurd is.


'Wat is mijn thuis?' Deze titel heb ik gekozen omdat de kinderen na een tijdje niet meer weten waar ze thuis horen. De een gaat trouwen, de ander raakt aan de drugs. Cynthia gaat van het ene tehuis naar het andere.

Verwerkingsopdracht 2
Ik heb voor een aantal gedichten gekozen:

Gedicht 1:
Je laten gaan
De tijd dat ik
Je nog gewoon kon missen
Is voorgoed voorbij
Ik kan er niet meer tegen

Elke seconden langer
Dat ik je mis
Ga ik steeds meer achteruit
En ik stop

Stop ermee aan jou te denken
Over jou te dromen
Dit is mijn poging
Om jou te laten gaan

Mijn poging om je
Met tranen vaarwel te wensen
En nooit meert terug
Te willen zien

Om dit gevoel te doen vergeten
Want het enige wat ik nog wil
Is bij je zijn
Want waar ik echt van houd
Dat ben jij!

Als je dit ooit lezen zal
Jij was mijn inspiratie

Dit is dus ook met tranen geschreven
Ik heb echt alles gegeven

Ik heb voor dit gedicht gekozen omdat, al deze kinderen door hun ouders zijn achtergelaten. Sommigen zien hun kinderen nog en daar geldt dit gedicht het sterkste voor denk ik.

Gedicht 2:
Alleen op de wereld
Een gelukkig meisje van 12.
Mooi bruin haar,
Mooi dun lijf.
Alles leek perfect.

Een gelukkig meisje van 12.
Was niet zo gelukkig als ze leek.
Één dag was ze stil,
Een dag was ze bleek.

Ze keek me aan,
Met zo’n blik,
Ze zei tegen mij:
Achter mijn glimlach,
Zit een traan van verdriet.

Achter mijn glimlach,
Zit een tweede leven dat niemand ziet.
Ze glimlachte.
Heel hard en breed.
Ze glimlachte, terwijl ze leed.

Toen, rolde er een traan over haar wang,
Schreeuwde dat ze het niet meer kan.
Paniek, verderf, oorverdovend geluid.

Nog één glimlach, kreeg ik naar me toegegooid.
En toen was het uit.

Een harde knal,
Een pats, een boem.
Een gelukkig meisje,
Tot aan toen.

Ze kon er niet meer tegen,
Ze was nooit verlegen,
Ze was nooit verdrietig,
Dachten wij.

Maar gelukkige meisjes,
Zijn nooit blij.
Een masker van blijdschap,
Een hart vol verdriet.
Maar niemand, nee, niemand die dat ziet.

Ik heb voor dit gedicht gekozen omdat dit eigenlijk hetzelfde is als wat bij Cynthia is gebeurt. Dit gedicht klopt heel erg goed in vergelijking met het boek.

Gedicht 3:
Die onzekere tijd
Mijn angst, overtreft de pijn.
Die grote angst,

Voor het nooit meer normaal zijn.
Dat moment dat het mis ging,
En niemand me opving.
Het kwam hard aan,
En ik wilde het liefst weggaan.
Maar toch zag ik dat klein beetje hoop,
Waardoor ik weer naar boven kroop.
Nooit zal ik verliezen,
Daar zal ik nooit voor kiezen.
Als je maar de hoop houdt,
Dan is alles in je leven opeens van goud.
De kleine dingen,
Die je normaal voorbij gingen.
Je ziet wat er belangrijk is,
En wat je al die tijd hebt gemist.

Ik heb dit gedicht gekozen omdat dit het geval was bij Cynthia. Toen Cynthia wegging uit het illegale kindertehuis kwam ze in een gat terecht. Ze wist niet wat ze moest maar hield de hoop. Daardoor kwam ze in De Mozaïek terecht, en hier kreeg ze alles weer op een rijtje.

Gedicht 4:
Verdriet

Hier zit ik dan
Verlaten door me beste vriend
Mijn maatje, mijn alles
Niemand meer om mee te praten
Niemand meer om alles te vertellen
Die weet wat ik bedoel en wat ik voel
Die weet wat ik wil en hoe ik iets wil
Niemand die ik kan vertouwen
En waar ik van kan houden als vrienden
Misschien nog wel meer dan vrienden
Maar dat is nu weg
Weg van hier
Misschien wel voor altijd

Ik heb voor dit gedicht gekozen omdat dit precies is wat Cynthia dacht toen ze in het opvangtehuis De Schakel zat. Ze was eenzaam en alleen en dacht dat ze niemand meer kon vertrouwen.

Bronnen
www.kjoek.nl
http://www.kjoek.nl/schrijvers.php?schrijversid=ca3de935270b0891e9b
http://www.1001gedichten.nl/gedichten/7302/je_laten_gaan/
http://www.1001gedichten.nl/gedichten/8070/alleen_op_de_wereld/
http://www.1001gedichten.nl/gedichten/9168/die_onzekere_tijd/
http://www.1001gedichten.nl/gedichten/11811/verdriet/