A Algemeen.
1. 19 september 2007
2. Het Adres
3. Marga Minco
5. Probleem verhaal
B Auteur.
2. Nou ze is naar ‘het adres’ wat ze van haar moeder heeft gekregen gegaan, daarom vind ik de titel goed bij het boek passen.
3. Ze heeft haar eigen leven beschreven hoe dat toen is gegaan. En zo laat ze zien dat je niet iedereen kan vertrouwen ze zien er wel eerlijk uit maar hoeven dat nog niet te zijn.
4. In de oorlog heeft ze een adres van haar moeder gekregen, op dat adres waren al hun waardevolle spullen. Ze ging ernaartoe en zag binnen al hun spullen in gebruik. Ze is toen weer weg gegaan omdat die spullen allemaal herinneringen opriep, ze had er niks meer aan ze waren allemaal uit hun verband gerukt en ze had thuis te weinig ruimte.
C Tijd en Ruimte.
1. Vlak na de oorlog.
- Flarden verduistering voor de ramen
- Veel kapotte huizen
2. Een paar weken.
Want ze is 2 keer in korte tijd naar het adres geweest
3. Flashback: Blz. 66, 67. Terug naar de 2e wereld oorlog.
4. Op Marconiestraat 46, en in de trein.
5. Het is in een chronologische volgorde geschreven want er zit maar in flashback in.
B Samenvatting.
Ik belde aan. Een vrouw deed open. Ik vroeg of ze me ook nog kende. Toen ze zei dat ze me niet kende, zei ik:”Ik ben een dochter van mevrouw S.” Ze bleef me zwijgend aankijken. Toen dacht ik bij mezelf misschien is ze het niet, misschien heb ik op de verkeerde bel gedrukt? Ik vroeg aan de vrouw of ze mijn moeder kende. Ik zei dat ik helemaal met de trein hier naartoe gekomen was om met de vrouw te praten maar ze had geen tijd. Toen sloot ze de deur. Ik keek naar het bordje naast de deur daar stond op: Dorling nummer 46. Toen ging ik weg naar het station. Toen dacht ik aan moeder die me jaren geleden het nummer en het adres had gegeven. Als ze bij ons thuis was nam ze elke keer wat mee. Toen die keer dat ik het adres van moeder heb gehad had ze al het tafelzilver en de antieke borden meegenomen. Toen die vrouw weg was vroeg ik aan moeder of ze ver weg woonde, mijn moeder zei:”Marconistraat 46, onthoud dat maar goed.”
Ik ben er nog een keer heen geweest, toen was mevrouw Dorling niet thuis en deed een meisje van 14 jaar open. Ze vroeg of ik binnen wilde komen, ik ben meegegaan naar binnen. Toen ik daar de kamer binnen liep schrok ik. Ik zag allemaal spullen in de kamer staan wat van mijn moeder geweest was.
Ik moest lang wachten, maar dat maakte niet uit. Het meisje vertelde me veel over de spullen. Opeens zei ik:”Ik moet gaan anders mis ik de trein.”
Het meisje vroeg of ik niet wilde wachten, maar dat wilde ik niet.
Ik liep de deur uit, keek voor de laatste keer op het naambordje: Dorling 46.
En toen op het straatnaambordje: Marconiestraat. “Ik ben er geweest, maar de spullen waren niks meer waard. Ik hoef ze niet meer”, dacht ik toen.
C Personen.
1. Marga Minco
2. Ze is steeds degene waar het over gaat, ook al worden er geen namen in genoemd.
3. Ze wil haar spullen terug.
4. Ze gaat naar het huis toe waar haar spullen moeten zijn.
Opgelost omdat: de spullen waren er maar ze wilde ze niet meer hebben.
Niet opgelost omdat: Ze de spullen niet terug heeft gekregen.
5. Mevrouw Dorling.
- Ze was moeder: blz. 69.
- Ze was vriendin met mevrouw S.: blz. 66, 67, 68.
- Ze was dochter: dat ben je altijd. (staat niet in het boek)
- Ze was echtgenote: ze heeft een kind. (staat niet in het boek)
6. Marga Minco:
Het is nog steeds oorlog. Bij ons in huis is dat goed te zien. Er worden steeds spulletjes meegenomen door een vriendin van moeder. Zij bewaart de spullen, bij haar is het veiliger. Vandaag heb ik die mevrouw gezien. Ze ging net weg toen ik naar beneden liep. Mijn moeder vertelde haar wie ik was. Toen die mevrouw weg was zei mijn moeder wat ze met die volle tassen ging doen en wat er in zat. Ook zei ze het adres waar die vrouw aan woonde Marconistraat 46 vergeet dat nooit.
(dit komt uit de flashback in het verhaal)
Ik kwam uit de trein en zocht naar de marconistraat. Toen ik die had gevonden belde ik aan op nummer 46. De deur ging open. Kent u me nog vroeg ik aan de vrouw die open deed. De vrouw keek me aan en zei dat ze me niet kende. Ik ben de dochter van mevrouw S. zei ik toen. Ze bleef me raar aankijken. Ik was even bang dat ik me had vergist. Maar ik herkende haar van jaren geleden. U hebt mijn moeder toch gekend? zei ik toen. Ben je teruggekomen? Vroeg ze toen op een vreemde toen. Ik alleen zei ik toen weer. Het spijt me ik kan niks voor u doen, zei ze toen. Maar ik ben helemaal hiernaartoe gekomen met de trein om u te spreken, zei ik toen ik was heel verbaasd. Het schikt me nu niet ik kan u niet ontvangen. Een andere keer. De deur ging dicht. Ik bleef heel verbaasd staan. Ik was wel goed, op het naambordje stond Dorling nr. 46.
7. Eigenschappen Cijfer Info uit boek + blz. nr. waar je, je oordeel op baseert
Werkt hard 8 - Ze neemt de spullen mee naar huis. Blz. 66, 67.
Eerlijk 1 - Ze wou de spullen niet terug geven. Blz. 65, 66.
Volhardend 8 - Ze bleef maar weigeren. Blz. 65, 66.
Gelukkig 5 - Ze is oneerlijk. Blz. 65,66, 67, 68.
Zelfverzekerd 3 - Ze trok zich terug bij deur. Blz. 65.
Zorgzaam 5 - Ze zorgde niet goed voor de spullen. ‘Maar wel voor mensen’. Blz. 66, 67, 70, 71.
Gevoel voor humor 3 - Ze was best chagrijnig aan de deur. Blz. 65, 66.
Creatief 7 - Ze weet een smoes om de spullen te krijgen. Blz. 66, 67.
D Het verhaal/perspectief/werkelijkheid.
1. Een ik verhaal. Bij zin 1 begint het al.
2. Ja. Vooral in het begin als de voordeur opengaat en als ze later door de dochter in de kamer wordt binnen gelaten.
3. Er is niks ongeloofwaardigs.
E Eigen mening.
1. Nee, dat staat er niet in. Maar het zou wel kunnen.
2. Negatief, Pessimistisch: allemaal niet zo leuk wat er gebeurd, het is geen vrolijk verhaal.
3. Blz. 69, 70, 71, 72.
Je komt een kamer van vreemde mensen binnen, en ziet daar spullen van jezelf staan. Dan kijk je best verbaasd. En helemaal als sommige dingen op dezelfde manier als vroeger worden gebruikt, dat is best moeilijk om naar te kijken. En als je spullen ziet hangen die niet hangen zoals je gewend bent dan zijn ze opeens heel anders. Uit hun verband gerukt zoals dat gezegd wordt. Dan kan ik de reactie van Marga best begrijpen.
1. 19 september 2007
2. Het Adres
3. Marga Minco
5. Probleem verhaal
B Auteur.
2. Nou ze is naar ‘het adres’ wat ze van haar moeder heeft gekregen gegaan, daarom vind ik de titel goed bij het boek passen.
3. Ze heeft haar eigen leven beschreven hoe dat toen is gegaan. En zo laat ze zien dat je niet iedereen kan vertrouwen ze zien er wel eerlijk uit maar hoeven dat nog niet te zijn.
4. In de oorlog heeft ze een adres van haar moeder gekregen, op dat adres waren al hun waardevolle spullen. Ze ging ernaartoe en zag binnen al hun spullen in gebruik. Ze is toen weer weg gegaan omdat die spullen allemaal herinneringen opriep, ze had er niks meer aan ze waren allemaal uit hun verband gerukt en ze had thuis te weinig ruimte.
C Tijd en Ruimte.
1. Vlak na de oorlog.
- Veel kapotte huizen
2. Een paar weken.
Want ze is 2 keer in korte tijd naar het adres geweest
3. Flashback: Blz. 66, 67. Terug naar de 2e wereld oorlog.
4. Op Marconiestraat 46, en in de trein.
5. Het is in een chronologische volgorde geschreven want er zit maar in flashback in.
B Samenvatting.
Ik belde aan. Een vrouw deed open. Ik vroeg of ze me ook nog kende. Toen ze zei dat ze me niet kende, zei ik:”Ik ben een dochter van mevrouw S.” Ze bleef me zwijgend aankijken. Toen dacht ik bij mezelf misschien is ze het niet, misschien heb ik op de verkeerde bel gedrukt? Ik vroeg aan de vrouw of ze mijn moeder kende. Ik zei dat ik helemaal met de trein hier naartoe gekomen was om met de vrouw te praten maar ze had geen tijd. Toen sloot ze de deur. Ik keek naar het bordje naast de deur daar stond op: Dorling nummer 46. Toen ging ik weg naar het station. Toen dacht ik aan moeder die me jaren geleden het nummer en het adres had gegeven. Als ze bij ons thuis was nam ze elke keer wat mee. Toen die keer dat ik het adres van moeder heb gehad had ze al het tafelzilver en de antieke borden meegenomen. Toen die vrouw weg was vroeg ik aan moeder of ze ver weg woonde, mijn moeder zei:”Marconistraat 46, onthoud dat maar goed.”
Ik ben er nog een keer heen geweest, toen was mevrouw Dorling niet thuis en deed een meisje van 14 jaar open. Ze vroeg of ik binnen wilde komen, ik ben meegegaan naar binnen. Toen ik daar de kamer binnen liep schrok ik. Ik zag allemaal spullen in de kamer staan wat van mijn moeder geweest was.
Het meisje vroeg of ik niet wilde wachten, maar dat wilde ik niet.
Ik liep de deur uit, keek voor de laatste keer op het naambordje: Dorling 46.
En toen op het straatnaambordje: Marconiestraat. “Ik ben er geweest, maar de spullen waren niks meer waard. Ik hoef ze niet meer”, dacht ik toen.
C Personen.
1. Marga Minco
2. Ze is steeds degene waar het over gaat, ook al worden er geen namen in genoemd.
3. Ze wil haar spullen terug.
4. Ze gaat naar het huis toe waar haar spullen moeten zijn.
Opgelost omdat: de spullen waren er maar ze wilde ze niet meer hebben.
Niet opgelost omdat: Ze de spullen niet terug heeft gekregen.
5. Mevrouw Dorling.
- Ze was moeder: blz. 69.
- Ze was vriendin met mevrouw S.: blz. 66, 67, 68.
- Ze was dochter: dat ben je altijd. (staat niet in het boek)
- Ze was echtgenote: ze heeft een kind. (staat niet in het boek)
6. Marga Minco:
(dit komt uit de flashback in het verhaal)
Ik kwam uit de trein en zocht naar de marconistraat. Toen ik die had gevonden belde ik aan op nummer 46. De deur ging open. Kent u me nog vroeg ik aan de vrouw die open deed. De vrouw keek me aan en zei dat ze me niet kende. Ik ben de dochter van mevrouw S. zei ik toen. Ze bleef me raar aankijken. Ik was even bang dat ik me had vergist. Maar ik herkende haar van jaren geleden. U hebt mijn moeder toch gekend? zei ik toen. Ben je teruggekomen? Vroeg ze toen op een vreemde toen. Ik alleen zei ik toen weer. Het spijt me ik kan niks voor u doen, zei ze toen. Maar ik ben helemaal hiernaartoe gekomen met de trein om u te spreken, zei ik toen ik was heel verbaasd. Het schikt me nu niet ik kan u niet ontvangen. Een andere keer. De deur ging dicht. Ik bleef heel verbaasd staan. Ik was wel goed, op het naambordje stond Dorling nr. 46.
7. Eigenschappen Cijfer Info uit boek + blz. nr. waar je, je oordeel op baseert
Werkt hard 8 - Ze neemt de spullen mee naar huis. Blz. 66, 67.
Eerlijk 1 - Ze wou de spullen niet terug geven. Blz. 65, 66.
Volhardend 8 - Ze bleef maar weigeren. Blz. 65, 66.
Gelukkig 5 - Ze is oneerlijk. Blz. 65,66, 67, 68.
Zelfverzekerd 3 - Ze trok zich terug bij deur. Blz. 65.
Zorgzaam 5 - Ze zorgde niet goed voor de spullen. ‘Maar wel voor mensen’. Blz. 66, 67, 70, 71.
Gevoel voor humor 3 - Ze was best chagrijnig aan de deur. Blz. 65, 66.
Creatief 7 - Ze weet een smoes om de spullen te krijgen. Blz. 66, 67.
D Het verhaal/perspectief/werkelijkheid.
1. Een ik verhaal. Bij zin 1 begint het al.
2. Ja. Vooral in het begin als de voordeur opengaat en als ze later door de dochter in de kamer wordt binnen gelaten.
E Eigen mening.
1. Nee, dat staat er niet in. Maar het zou wel kunnen.
2. Negatief, Pessimistisch: allemaal niet zo leuk wat er gebeurd, het is geen vrolijk verhaal.
3. Blz. 69, 70, 71, 72.
Je komt een kamer van vreemde mensen binnen, en ziet daar spullen van jezelf staan. Dan kijk je best verbaasd. En helemaal als sommige dingen op dezelfde manier als vroeger worden gebruikt, dat is best moeilijk om naar te kijken. En als je spullen ziet hangen die niet hangen zoals je gewend bent dan zijn ze opeens heel anders. Uit hun verband gerukt zoals dat gezegd wordt. Dan kan ik de reactie van Marga best begrijpen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden