Titel: De man die werk vond
Auteur: Herman Brusselmans
Uitgeverij: Bert Bakker
Eerste druk: 1985
Aangezien ik minder boeken,van dhr. Vangertruyden, mocht lezen die vooral op politieseries waren gebaseerd, zoals Aspe, CSI enzovoort. Heb ik gekozen voor een boek van Herman Brusselmans, getiteld : “ De man die werk vond”. Het boek gaat over een man, Louis Tinner, die bibliothecaris is in Brussel. Hij is een criticus op het gebied van het leven, daarmee wil ik zeggen dat hij zich altijd levensvragen stelt enz. Werken in zijn bibliotheek doet hij ook niet echt. Het enige dat hij doet is mensen voor de gek houden, roken, drinken en geilen op jonge, mooie meisjes (meestal tussen de 16 à 35jaar).
De tijdsverloop van het boek is chronologisch, Herman beschrijft het boek van dag tot dag. Louis ondergaat het leven van dag tot dag, sommige dingen die hij doet worden uitvoerig beschreven sommige niet. De acties die uitvoerig beschreven worden, worden altijd met humor verwerkt.
Op sommige momenten denkt Louis terug aan zijn jeugd, maar echte flashbacks zijn dit niet, ze worden niet echt uitvoerig beschreven. Meestal zijn dit maar korte momenten.
De volledige dagen worden niet beschreven, enkel de ochtend en de werkuren die Louis moet volmaken. Dus kan men wel spreken dat er sommige momenten worden genegeerd, maar volledige dagen of weken worden er niet overgeslagen. Misschien dat men de avonden negeert omdat Louis eenzaam is, en dus saaie avonden beleeft. Of omdat hij zich toch iedere avond masturbeert en dan gaat slapen en daarvoor zich nog eens ladderzat drinkt. Of hij leest gewoon de hele avond door. Met Herman Brusselmans weet je maar nooit!
Brusselmans maakt op momenten wel gebruik van pauzes, hij beschrijft uitvoerig de gedachten van Louis. Een voorbeeld is hoe Louis denkt over bepaalde vrouwen, of hoe hij denkt over boeken enz. Hij beschrijft de uiterlijken van de personen ook wel uitvoerig.
De pauzes werden ook wel gebruikt om de lezer even te laten uitrusten, want op sommige momenten las het boek wel erg vlot. Het tempo lag vooral hoog wanneer Louis zijn mening over iets gaf. Het boek las dus erg vlot.
Dit was meteen een geslaagde keuze qua boek. Ook al sprak de titel mij niet echt aan in het begin, toch ben ik blij dat ik dit boek heb gekozen. Het boek las vlot, de acties werden uitvoerig beschreven, de personages zaten goed in elkaar. Maar wanneer ik nog naar een bibliotheek ga, zal ik me nu ook wel eens afvragen, wat de bibliothecarissen allemaal denken over hun klanten. Mijn conclusie is, dat dit een heel goed boek vond. En daarom deze 8,5 op 10.
Alternatief einde:
Een paar weken nadat de directeur Louis de laan had uitgestuurd, nam Louis de trein naar Brussel om daar de stad beter te leren kennen. Eigenlijk kende Louis de stad Brussel niet goed. Enkel de winkel waar ze een kratje Jupiler aan drie euro verkochten en het pleintje tegenover zijn bibliotheek.
Dus nam hij de trein van Tubeke naar Brussel-Noord, en daar begon het avontuur. Hij ging alle horecazaken af en consumeerde er elke keer een ander biertje. Tijdens zijn bezoek aan de horecazaken, las hij een hoofdstuk in het boek van Fjodor Dostojevski. Langzamerhand begon hij ook te denken om zijn vroegere baas te vermoorden en de boel er over te nemen. Wie zou het nu erg vinden dat zo’n oude klootzak er niet meer was? Louis zeker niet.
Trouwens Louis zou ook wel eens willen weten wat het met je doet een moord plegen. “Zou het me bezig blijven houden of zou ik me er over kunnen zetten?”, hij dacht na. Langzamerhand probeerde hij zich ervan te overtuigen om die oude klootzak te vermoorden.
Terwijl hij naar de wapenwinkel ging stak hij nog een sigaretje op en dacht na. Hij dacht na over welk wapen hij zou kiezen. Een shotgun of een bazouka zou te hard opvallen. Hij dacht er ook aan om een bompakket te maken. Als Macgyver dat in een twintigtal minuten kan, moet ik dat zeker in tien minuutjes kunnen zei hij tegen zichzelf. En dat is dan nog niet gestoeft.
Hoe dan ook, ik zal die klootzak, die oude, seniele, lelijke man met zijn grote schelpen van oren naar de hemelpoort sturen. Eens hij dood is zal ik ook nog eens een vieze groen fluim in zijn gezicht spuwen en vier ribben over stampen.
Het was duidelijk dat Louis van zijn werk hield. Hij had al de wapenwinkel bereikt en zich een negen millimeter gekocht. Toch een redelijk zwaar type. Hij had er ook meteen aan gedacht om ook een demper aan te kopen. Zo zullen de mensen er minder van merken.
Nadat hij een kilometer had gewandeld, en zijn oude werkplaats had bereikt, wandelde Louis naar de bureau van de directeur. De directeur snauwde hem meteen af: “ Had ik niet gezegd dat je naar de kloten kon lopen? Heb ik je je ontslag niet gegeven?”. Louis antwoordde met: “ Klootzak!” en vuurde zijn zwarte negen millimeter af. Hij fluimde op de man, brak vier ribben. En ging heen.
Enkele jaren later, had hij nog steeds geen spijt van die moord. Die man had zijn leven afgenomen. Hij vond geen werk meer. Anno 2000 stierf Louis aan longkanker. Hij wist tenminste aan wat hij stierf.
Auteur: Herman Brusselmans
Uitgeverij: Bert Bakker
Eerste druk: 1985
Aangezien ik minder boeken,van dhr. Vangertruyden, mocht lezen die vooral op politieseries waren gebaseerd, zoals Aspe, CSI enzovoort. Heb ik gekozen voor een boek van Herman Brusselmans, getiteld : “ De man die werk vond”. Het boek gaat over een man, Louis Tinner, die bibliothecaris is in Brussel. Hij is een criticus op het gebied van het leven, daarmee wil ik zeggen dat hij zich altijd levensvragen stelt enz. Werken in zijn bibliotheek doet hij ook niet echt. Het enige dat hij doet is mensen voor de gek houden, roken, drinken en geilen op jonge, mooie meisjes (meestal tussen de 16 à 35jaar).
De tijdsverloop van het boek is chronologisch, Herman beschrijft het boek van dag tot dag. Louis ondergaat het leven van dag tot dag, sommige dingen die hij doet worden uitvoerig beschreven sommige niet. De acties die uitvoerig beschreven worden, worden altijd met humor verwerkt.
De volledige dagen worden niet beschreven, enkel de ochtend en de werkuren die Louis moet volmaken. Dus kan men wel spreken dat er sommige momenten worden genegeerd, maar volledige dagen of weken worden er niet overgeslagen. Misschien dat men de avonden negeert omdat Louis eenzaam is, en dus saaie avonden beleeft. Of omdat hij zich toch iedere avond masturbeert en dan gaat slapen en daarvoor zich nog eens ladderzat drinkt. Of hij leest gewoon de hele avond door. Met Herman Brusselmans weet je maar nooit!
Brusselmans maakt op momenten wel gebruik van pauzes, hij beschrijft uitvoerig de gedachten van Louis. Een voorbeeld is hoe Louis denkt over bepaalde vrouwen, of hoe hij denkt over boeken enz. Hij beschrijft de uiterlijken van de personen ook wel uitvoerig.
De pauzes werden ook wel gebruikt om de lezer even te laten uitrusten, want op sommige momenten las het boek wel erg vlot. Het tempo lag vooral hoog wanneer Louis zijn mening over iets gaf. Het boek las dus erg vlot.
Dit was meteen een geslaagde keuze qua boek. Ook al sprak de titel mij niet echt aan in het begin, toch ben ik blij dat ik dit boek heb gekozen. Het boek las vlot, de acties werden uitvoerig beschreven, de personages zaten goed in elkaar. Maar wanneer ik nog naar een bibliotheek ga, zal ik me nu ook wel eens afvragen, wat de bibliothecarissen allemaal denken over hun klanten. Mijn conclusie is, dat dit een heel goed boek vond. En daarom deze 8,5 op 10.
Alternatief einde:
Een paar weken nadat de directeur Louis de laan had uitgestuurd, nam Louis de trein naar Brussel om daar de stad beter te leren kennen. Eigenlijk kende Louis de stad Brussel niet goed. Enkel de winkel waar ze een kratje Jupiler aan drie euro verkochten en het pleintje tegenover zijn bibliotheek.
Dus nam hij de trein van Tubeke naar Brussel-Noord, en daar begon het avontuur. Hij ging alle horecazaken af en consumeerde er elke keer een ander biertje. Tijdens zijn bezoek aan de horecazaken, las hij een hoofdstuk in het boek van Fjodor Dostojevski. Langzamerhand begon hij ook te denken om zijn vroegere baas te vermoorden en de boel er over te nemen. Wie zou het nu erg vinden dat zo’n oude klootzak er niet meer was? Louis zeker niet.
Trouwens Louis zou ook wel eens willen weten wat het met je doet een moord plegen. “Zou het me bezig blijven houden of zou ik me er over kunnen zetten?”, hij dacht na. Langzamerhand probeerde hij zich ervan te overtuigen om die oude klootzak te vermoorden.
Hoe dan ook, ik zal die klootzak, die oude, seniele, lelijke man met zijn grote schelpen van oren naar de hemelpoort sturen. Eens hij dood is zal ik ook nog eens een vieze groen fluim in zijn gezicht spuwen en vier ribben over stampen.
Het was duidelijk dat Louis van zijn werk hield. Hij had al de wapenwinkel bereikt en zich een negen millimeter gekocht. Toch een redelijk zwaar type. Hij had er ook meteen aan gedacht om ook een demper aan te kopen. Zo zullen de mensen er minder van merken.
Nadat hij een kilometer had gewandeld, en zijn oude werkplaats had bereikt, wandelde Louis naar de bureau van de directeur. De directeur snauwde hem meteen af: “ Had ik niet gezegd dat je naar de kloten kon lopen? Heb ik je je ontslag niet gegeven?”. Louis antwoordde met: “ Klootzak!” en vuurde zijn zwarte negen millimeter af. Hij fluimde op de man, brak vier ribben. En ging heen.
Enkele jaren later, had hij nog steeds geen spijt van die moord. Die man had zijn leven afgenomen. Hij vond geen werk meer. Anno 2000 stierf Louis aan longkanker. Hij wist tenminste aan wat hij stierf.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden