Twee koffers vol

Iedereen heeft een eigen, unieke levensweg. Zie deze als een kronkelig pad, met veel bochten. Die weg brengt je, net als alle wegen, ergens. Maar naarmate je ouder wordt, verandert jouw pad. Misschien maak je bijvoorbeeld een bocht naar links. Chaja is nog redelijk jong, en moet nog een definitief pad kiezen. Door middel van de mensen die zij kent, leert ze dingen over andere wegen. Uiteindelijk vind ook zij haar eigen weg.

Er zijn 2 uitersten van de wegen in Chaja’s leven: Uitverkorenheid en Ausrottung. De uitverkorenheid is het uiteinde van de Joden. Zij geloven namelijk dat zij, als volk, uitverkoren zijn om “de verlichting” te laten wederkeren. De Tora vertelt het verhaal van deze verlichting: vroeger toen de aarde net geschapen was, brandde er een helder licht bij de aarde. Deze was er voor al het goede. Alleen was dat licht zo heet dat het op een gegeven moment ontplofte, zo ontstonden er heldere lichten aan de hemel. (De sterren dus.) Aan de Joden de taak om deze lichten bijeen te brengen. Ausrottung is juist het uiteinde van de anti-joodse mensen. Het is een term die tijdens en na de Tweede Wereldoorlog gebruikt werd. Het hield eigenlijk de executie van de Joden in. Waar de Joden geloven in leven, willen de anti-joden juist dood.


Chaja’s ouders zijn joden, maar toch heel anders. Haar vader die wil juist zoveel mogelijk uit de oorlog weer ophalen, dit wordt in het boek gesymboliseerd door de twee koffers die hij tijdens de oorlog ergens had begraven. Voor hem is dat zijn verleden. Hij doet alles wat in zijn macht is om deze koffers terug te vinden. Chaja’s moeder wil de oorlog, en dus ook het verleden, juist kwijt. Omdat dit niet kan probeert ze het in ieder geval zo ver mogelijk weg te stoppen. Ze houdt zich bezig met triviale dingen, zoals een cakerecept en kussens weven.

Chaja zit op de universiteit. Af en toe bezoekt ze een kennis, meneer Apfelschnitt. Volgens Chaja is er niemand die zich zo goed aan de Tora houdt als hij. Chaja heeft veel respect voor de oude meneer Apfelschnitt, en ze kan veel van hem leren. Hij is altijd bereid om dingen uit te leggen aan Chaja en te discussiëren over zijn mening. Alleen kan Chaja het niet opbrengen om hem gelijk te geven dat god bestaat. Hij is echt enorm aardig en erg Joods. Heel anders dan Meneer Kalman. Chaja heeft een baantje nodig, en die vind ze: Als kindermeisje gaat ze werken bij een orthodox joodse familie in de buurt. Zo komt ze terecht bij de familie Kalman. Deze bestaat uit een vader, een moeder, 3 zonen en 2 dochtertjes. Chaja moet vooral zorgen voor de jongste zoon en de 2 dochters. Meneer Kalman lijkt het heel nauw te nemen met wat in de Tora staat. Hij ontwikkeld een haat voor Chaja, zonder bekende reden. Mevrouw Kalman verzacht het werk voor Chaja juist. Zij kan het niet tegenhouden om af en toe te glimlachen, ze heeft dan ook sympathie voor Chaja en haar werk.

In het appartement van de Familie Kalman werkt een niet joodse conciërge. Hij moppert altijd om alles en iedereen, en doet gemene dingen. Een keer wil hij zelfs de hand van Simcha, de jongste zoon van de Kalmans, tussen de lift verpletteren. Gelukkig lukt dit hem niet. Volgens Chaja walgt hij eigenlijk van zichzelf, maar heeft hij ontdekt dat het veel makkelijker is om de Joden daarvan de schuld te geven. Eigenlijk heeft hij wel een goed hart. Dat blijkt wel als hij na Simcha’s dood zit te huilen.

Dan is er natuurlijk ook nog Chaja’s leven op school. Ze studeert filosofie op de Universiteit. Af en toe bezoekt ze de colleges op school. Dan trekt een medestudente, Sophie, met haar op. Sophie is een fan van F.Nietzche. Zij vindt dat mensen egoïstisch moeten zijn. Als ze niet eerst aan zichzelf denken, dan worden ze vertrapt.

Simcha Kalman is nu ongeveer 4 jaar. Voor Chaja is hij heel belangrijk. Zelf is hij te jong om bewust een pad te kiezen. Hij leidt Chaja naar de goede weg. Je zou hem dus een engel kunnen noemen. Chaja voelt een onbegrijpelijke liefde voor de, bijna onbereikbare, Simcha. Dankzij zijn voorliefde voor eendjes gaan ze vaak naar het park. Hij wekt bij Chaja vreugde op: de middenweg. Zijn dood is heel belangrijk. Hoe verdrietig Chaja ook is over de dood van de kleuter, het brengt haar wel in actie. Chaja gaat het bestaan van alles vanaf de Genesis onderzoeken. Eigenlijk wil ze hiermee de vreugde die ze van Simcha heeft gekregen verklaren. Vanuit die vreugde gaat ze natuurkunde studeren. Daar is haar vader zo blij mee dat hij haar huur gaat betalen. Ze hoeft geen extra baantjes meer om de huur te betalen en wijd alles aan de fysica. Haar eerste schooldag zijn de straten geschrobd en de lucht is helderblauw. De wereld leek nieuw en ook de zon scheen helder die dag. Eindelijk had ook Chaja haar rust gevonden. Ze had nu een eigen weg, en dat alles dankzij Simcha Kalman.