Bederf is de weg van alle vlees door Marcel Möring

Bederf is de weg van alle vlees – Marcel Möring

A.
Samenvatting:
Het verhaal komt uit de mond van een jongen die met lef en enige arrogantie vertelt hoe hij in een hotel-restaurant in de provincie werkt. Hij vertelt over de mensen die op hun vaste avond komen eten, de kaartende leden van De Club Van Twintig, de struise serveerster Rosa, de handelende eigenaar, slager Tulp en de kok die Haas wordt genoemd.
Het boek bestaat uit 3 dagen, en vooral avonden. In die tijd komt er tweehonderd kilo biefstuk met onduidelijke herkomst het restaurant binnen,dat moeten ze zo snel mogelijk verkopen, wie het snelst het meeste biefstukken verkoopt,verdient extra geld.

Ook ontmoet hij een paar Roemenen van de ambassade en die vragen of hij met een vriend een avond wil bedienen op een feest van de ambassade, dat doen ze.
De volgende dag ziet hij Rosa en de slager Tulp een kamer ingaan, hij heeft zo zijn vermoedens wat ze daar aan het doen zijn.
Na het werken dwaalt hij rond door de stad en komt hij uiteindelijk weer uit bij het hotel-restaurant waar Rosa staat. Zij vertelt hem snikkend dat Haas dood is.
Hij gaat met Rosa mee naar huis en daar zegt Rosa hem dat ze vindt dat hij wel beter kan leven op zijn leeftijd en dat ze het raar vindt wat hij in zo’n restaurant doet, terwijl dit de wilde jaren voor hem zijn.
Na het gesprek met Rosa valt Rosa in slaap en vertrekt de ik-persoon naar het hotel-restaurant. Daar gooit hij allemaal schoonmaakmiddelen enz. bij het vlees terwijl Leon staat toe te kijken.
Leon zegt dat hij zo problemen gaat krijgen en de ik-persoon zegt:
“Bederf is de weg van alle vlees.”
Vervolgens loopt hij weg, langs de haven, hij loopt tot de volgende ochtend.

B.
Onderwerp
Het onderwerp van dit boek is niet zo duidelijk, maar het gaat hoofdzakelijk over de onzekerheid van de hoofdpersoon. Dat onderwerp is redelijk interessant maar het komt niet heel duidelijk naar voren. Die onzekerheid blijft een beetje verborgen achter het verhaal, hij is namelijk onzeker over de toekomst maar dat zegt hij niet letterlijk. Ik wist van te voren ook niet dat het boek hierover ging. Eigenlijk beschrijft hij in het boek alleen het restaurant waar hij in werkt en de mensen dus het echte onderwerp is wat moeilijker te vinden.
Iedereen is wel eens onzeker en het is interessant dat het niet overduidelijk is. Je komt er pas aan het einde van het boek achter dat hij toch niet zo gelukkig is met zijn werk en dat hij het toch zonde vindt dat hij van school af is gegaan. De hoofdpersoon weet niet echt wat hij wilt. Ik vind het wel jammer dat die onzekerheid van het boek zo weinig is uitgewerkt. Op deze manier lijkt het net of dat niet écht het onderwerp is. Maar verder is het boek alleen beschrijvend.

Er gaan meer boeken over onzekerheid, maar ik heb nog nooit een boek gelezen of een film gezien waarin die onzekerheid zo naar boven komt, normaal is het veel duidelijker, veel emotioneler beschreven.

De gebeurtenissen
Er is niet één gebeurtenis die het belangrijkste is denk ik, maar de dood van de Haas is toch wel de gebeurtenis die belangrijk is omdat er verder geen ‘spannende’ of ‘rare’ dingen gebeuren. Verder gaat het boek eigenlijk alleen over de gedachten van de hoofdpersoon, en de manier waarom hij alles in het restaurant beschrijft. De gebeurtenissen zijn heel erg logisch want er gebeurt niet zo veel in het boek. De gebeurtenissen zijn eigenlijk van alle dag. Er zit wel vaak iets nog achter de gebeurtenissen, waar je zelf achter moet komen, dat is best goed gedaan.

Personages
De hoofdpersoon is een doodgewone jongen die gestopt is met zijn studie kunstgeschiedenis en nu in een restaurant werkt. Hij is geen held maar je kunt je wel goed inleven in zijn personage want iedereen voelt zich wel eens onzeker of heeft een beetje spijt van een keuze die hij of zij ooit gemaakt heeft. Alle andere personages zijn ook hele gewone mensen die eigenlijk elke dag hetzelfde doen, ze zitten een beetje in een sleur. Hij beschrijft zijn leven en zijn werk wel op een goede manier.

Bouw
De verhaalopbouw is logisch, je komt er langzaam in, in het verhaal en iedereen wordt in de loop van het verhaal aan je voorgesteld. Er gebeuren geen dingen die niet goed samen hangen. Het is niet echt een spannend verhaal is omdat het meer over het leven van alledag gaat. Het verhaal is wel boeiend omdat alles goed beschreven is. Er is één verhaallijn, dat vind ik fijn anders wordt het misschien ingewikkeld, maar eigenlijk is dit boek weer iets te eenvoudig. Er zit verder niks in het verhaal van terugblikken of andere dingen, het verloopt helemaal chronologisch over een periode van drie dagen.
Het einde is een beetje open maar niet verrassend. Het hele verhaal wordt verteld door de ogen van één persoon en dat past bij het vooral omdat hij vooral de dingen om hem heen beschrijft en zijn eigen gevoelens.

Taalgebruik
De tekst is niet moeilijk om te lezen, het heeft niet veel moeilijke woorden maar is wel goed geschreven. In het begin dacht ik nog dat het ook niet logisch zou zijn als het erg moeilijk was geweest aangezien de verteller een bediende is, maar later kom je erachter dat hij wel gestudeerd heeft maar is gestopt, dus dan klopt het wel. Er zijn me verder ook geen eigenaardigheden opgevallen, er is wel af en toe humor te vinden in het boek en dat vond ik erg grappig. In het boek komt wel erg veel beschrijving voor maar niet té veel, ik vind het bij het boek passen. De manier van vertellen is ook goed, het is niet langdradig.
De tekst bevat ook weinig beeldspraak. Het is dus een erg gemakkelijk te lezen boek.


Mijn mening
Een aardig boek om te lezen, het blijft boeien en het is niet saai. Er gebeurde alleen weinig in en je bent eigenlijk aan het wachten tot er iets ‘gebeurd’. Maar dit boek is ook niet bedoeld als spannend boek denk ik. Het gaat meer over de gevoelens van de jongen en over zijn twijfels en onzekerheid. Dat is wel goed gedaan.

C.
Tijd en ruimte:
De belangrijkste ruimte is duidelijk het hotel-restaurant, daar gebeurt bijna alles en speelt dus bijna het hele verhaal zich af.
Het is een beetje oud gebouw en heeft zijn beste jaren al gehad. Het was heel vroeger het huis van de prins en zo heet het hotel-restaurant ook.
Het verhaal speelt zich af in het heden. Af en toe zijn er flashbacks in het verhaal en lees je hoe de ik-persoon terugdenkt aan vroegere tijden. Zo kom je weer dingen te weten over wat er gebeurd is voor hij in het hotel-restaurant kwam werken. Het verhaal heeft een open einde.

Vertelperspectief:
Het vertelperspectief is duidelijk het ik-perspectief.
Je leest alleen de gedachtes van de ik-persoon en je beleeft alles door zijn ogen