Kees van Beijnum
De oesters van Nam Kee Nijgh & Van Ditmar Amsterdam, 2000-2, 320 blz. (eerste druk 2000) Roman Samenvatting Beginsituatie: De hoofdpersoon vertelt dat zijn vorige leven eindigde in Bretteville-sur-Loize. Hij beschrijft hoe de gendarmes hem oppakten en meenamen in hun Renault Mégane. Daarna neemt hij ons mee terug in de tijd en vertelt hij wanneer hij Thera voor het eerst zag, namelijk toen zij lichtgevende duivelhoorntjes bij hem kocht. Hierna springt hij nog verder terug in de tijd en vertelt hoe hij aan de hoorntjes kwam, waarna hij ons weer even meeneemt naar het politiebureau uit hoofdstuk 1. Het hele boek gaat hij kriskras door het verhaal heen. Berry is opgepakt, omdat hij de burgemeester van Amsterdam in coma heeft gegooid. Terwijl hij op zijn straf wacht, blikt hij terug op zijn verleden. Hij heeft tegen iedereen gelogen. Hij was gestopt met het gymnasium en dat wist zijn moeder niet, net zoals ze ook niet wist van zijn criminele vrienden. Zijn vrienden wisten op hun beurt niet dat hij in een keurig villastraatje woonde. Berry had hun ook verteld dat zijn vader vastzit in Frankrijk voor drugshandel. In het echt is zijn vader overleden. Bij zijn vrienden leeft Berry er wild op los. Hij drinkt, blowt, gebruikt drugs, vecht, steelt en ze zijn bijna altijd in de snackbar ‘Fast Eddie’s Slow Food’ te vinden. Als hij met Thera krijgt wordt alles anders. Ze is een sexy nachtclubdanseres en hij is helemaal weg van haar. Hij gaat veel minder met zijn vrienden om en verbergt ze ook een beetje voor haar, alsof hij zich voor ze schaamt. De relatie met Thera zit vol passie en seks. Zij leert hem mosselen eten bij restaurant Nam Kee. Een paar maanden hebben ze een goede relatie, maar als zij opeens een epileptische aanval krijgt, verandert het al een beetje. Thera wordt opeens veel onzekerder, vooral toen ze meer aanvallen kreeg. Als Thera besluit te stoppen met het dansen, bedenken ze een andere manier om aan geld te komen. Ze verhuren het huis waar Thera in woont aan tien verschillende mensen en ze laten hen vooraf betalen. Daarna smeren ze hem en huren een luxe suite in het Hilton hotel. Daar leven ze er lekker op los, maar als Thera hierdoor een heftige epileptische aanval krijgt belandt ze in het ziekenhuis. Ze houdt hem op afstand, ook als ze bij haar moeder gaat wonen. Het wilde leventje met Berry kan ze niet aan. Berry wil niet accepteren dat hun relatie over is en blijft het maar proberen. Zelfs als ze weer terug is bij haar ex, Ben. Heel langzaam accepteert hij het en gaat weer meer met zijn vrienden om. Dit betekent niet dat hij niet meer aan haar denkt, hij denkt juist heel veel aan haar. Als hij bij de opening van een jeugdcentrum in de Bijlmer is, is hij alles opeens zo zat. In een moment van waanzin en met zijn gedachten bij Thera gooit hij een steen heel hard weg. De steen raakt de burgermeest precies op zijn slaap en hij raakt in coma. Berry weet te ontkomen en vlucht naar Frankrijk, naar het oude vakantiehuisje van zijn ouders. Daar wordt hij opgepakt door de politie en uitgeleverd aan Nederland. Hij krijgt ongeveer 4 jaar cel, want de burgemeester kwam bij uit de coma. Het verhaal eindigt met de herinnering aan deze woorden van Thera: ‘Wat goed is mag niet te lang duren.’ En dat hij dat niet begreep en zij zei: ‘Komt wel, geloof me, dat komt nog wel.’ Verhaaltechniek Plaats: In Amsterdam. Speciale plaatsen zijn: -het restaurant Nam Kee waar Berry en Thera altijd oesters aten
Thera hem verlaten heeft
-de snackbar Fast Eddy, hier zit Berry altijd met zijn vrienden
-John Lennon en Yoko Ono suite, hier logeerden Berry en Thera een tijd en hier beginnen hun eerste relatieproblemen ook
Tijd: het verhaal heeft een opening-in-de-handeling en een open einde. Het verhaal is niet chronologisch, want het begint in het ‘nu’ en elk hoofdstuk heeft zowat een andere tijd. Het boek is één en al flashbacks. Het is niet duidelijk of er tijdversnelling gebruikt is, het is meer zo dat de hoofdpersoon zelf niet precies meer weet wat er allemaal gebeurd is en of hij dus iets weglaat. Er zit ook tijdvertraging in, maar dit is niet om het spannend te maken. Verhaalfiguren Berry Kooijman, 18 jaar, vertelt het hele verhaal en hij is de hoofdpersoon. Hij doet zich voor als een macho, maar is eigenlijk heel gevoelig. Hij is gestopt met het gymnasium zonder dat zijn moeder het weet, hij heeft foute vrienden en is bezeten van zijn vriendin. Zijn vader is overleden, hij gelooft zijn broer niet als die zegt dat hun vader een bedrieger was. Thera, bloedmooie nachtclubdanseres en de vriendin van Berry. Ze is een belangrijk persoon in het boek voor Berry, maar aan het eind van het boek weet je eigenlijk nog niet hoe zijzelf werkelijk is. Otman en Rachid, vrienden van Berry. Ze denken alleen aan geld en meiden. Motieven “Ik had verteld dat m’n vader in Lyon was opgepakt in verband met een grote cokedeal en dat hij bij zijn arrestatie iemand van het arrestatieteam dwars door zijn wang had geschoten. Dat deed het goed, die doorboorde wang. Was weer het voordeel van details, je prikkelt er zo de verbeelding mee dat het wel echt moet zijn. Mijn vader is bijna zes jaar dood.” (blz. 12-13) Bedrog: Berry liegt iedereen voor en blijft maar nieuwe leugens erbij verzinnen. “Bij haar in bed. Haar ruiken, haar vasthouden, haar voelen, ’s ochtends tegen haar aan liggen. Dat was alles wat ik wilde.” (blz. 79) Hieruit blijkt dat hij bezeten van Thera was. Thera, zijn vriendin wil niets meer van hem weten. Hij kan dit niet accepteren. Hieruit blijkt dat hij een relatieprobleem had. “Het eerste wat hij jatte was een kartonnetje batterijen voor zijn walkman. De eerste keer dat hij gepakt werd, was boven op een kerk die gesloopt werd. Samen met Otman trok hij lood van het dak, om het naderhand te verkopen. De eerste keer dat hij out ging was op een rave in Hoofddorp. Verkeerde pillen. Te veel verkeerde pillen. Hij had zes uur voor dood in de goot gelegen.” Hij gebruikt drugs en steelt. Thema: de hoofdpersoon is ‘losgeslagen’, hij heeft relatieproblemen, gebruikt drugs en doet criminele dingen. Titelverklaring De Oesters van Nam Kee. Hij heeft van Thera oesters leren eten, en dat deden ze altijd bij het restaurant Oesters van Nam Kee. Hij dacht heel veel aan Thera en als hij aan Thera dacht, dacht hij ook vaak weer aan hun samen in dat restaurant. Eigen mening Ik vond het een heel apart boek, omdat er niet echt een duidelijk probleem in zat. Het was gewoon een jongen die terugblikte op zijn hele leven, een heel wild en bijzonder leven. Wat hij en zijn vrienden allemaal uithaalden kan ik echt niet begrijpen, maar het was wel boeiend om te lezen, want in dit brave Leusden waar ik woon kom ik er niet echt mee in aanraking. Ik vond het best lastig dat alle tijden zo door elkaar heen liepen, vooral aan het begin moest ik er heel erg aan wennen. Je raakt zo het overzicht op het verhaal een beetje kwijt. Ik vond het wel goed dat je pas op de helft van het boek wist waarvoor hij eigenlijk opgepakt was. Dan blijf je een beetje nieuwsgierig. Aan het begin vond ik het een heel leuk boek, maar na een tijdje raakt de vaart er een beetje uit. Voor mijn gevoel worden er teveel ongeveer dezelfde dingen in herhaald. Bijvoorbeeld als Berry gedumpt is door Thera. Dan denkt hij nog heel vaak aan haar. Maar het wordt echt ook heel vaak neergezet, waardoor je op een gegeven moment denkt: ‘nu weten we het wel hoor, dat je haar mist’. Het einde vond ik niet leuk. Ik hou meer van boeken met een probleem en dat er aan het einde dan iets onthuld wordt. Maar in dit boek begin je met het einde en wordt alles daarvoor onthuld. Het enige nieuwe aan het einde was dat je wist dat hij vier jaar gevangenisstraf heeft gekregen. Recensies: ‘Verzengende passie […] Alleen harten van steen zullen niet geraakt worden […] Een waardig opvolger van Jan Wolkers.’ NRC Handelsblad ‘Hartverscheurend […] Leest alsof je een feelgood movie bekijkt.’ De Groene Amsterdammer ‘Van Beijnum kan bloedstollend mooi schrijven.’
www.bruna.nl
‘Volstrekt overtuigend en ontroerend.’ De Volkskrant
De oesters van Nam Kee Nijgh & Van Ditmar Amsterdam, 2000-2, 320 blz. (eerste druk 2000) Roman Samenvatting Beginsituatie: De hoofdpersoon vertelt dat zijn vorige leven eindigde in Bretteville-sur-Loize. Hij beschrijft hoe de gendarmes hem oppakten en meenamen in hun Renault Mégane. Daarna neemt hij ons mee terug in de tijd en vertelt hij wanneer hij Thera voor het eerst zag, namelijk toen zij lichtgevende duivelhoorntjes bij hem kocht. Hierna springt hij nog verder terug in de tijd en vertelt hoe hij aan de hoorntjes kwam, waarna hij ons weer even meeneemt naar het politiebureau uit hoofdstuk 1. Het hele boek gaat hij kriskras door het verhaal heen. Berry is opgepakt, omdat hij de burgemeester van Amsterdam in coma heeft gegooid. Terwijl hij op zijn straf wacht, blikt hij terug op zijn verleden. Hij heeft tegen iedereen gelogen. Hij was gestopt met het gymnasium en dat wist zijn moeder niet, net zoals ze ook niet wist van zijn criminele vrienden. Zijn vrienden wisten op hun beurt niet dat hij in een keurig villastraatje woonde. Berry had hun ook verteld dat zijn vader vastzit in Frankrijk voor drugshandel. In het echt is zijn vader overleden. Bij zijn vrienden leeft Berry er wild op los. Hij drinkt, blowt, gebruikt drugs, vecht, steelt en ze zijn bijna altijd in de snackbar ‘Fast Eddie’s Slow Food’ te vinden. Als hij met Thera krijgt wordt alles anders. Ze is een sexy nachtclubdanseres en hij is helemaal weg van haar. Hij gaat veel minder met zijn vrienden om en verbergt ze ook een beetje voor haar, alsof hij zich voor ze schaamt. De relatie met Thera zit vol passie en seks. Zij leert hem mosselen eten bij restaurant Nam Kee. Een paar maanden hebben ze een goede relatie, maar als zij opeens een epileptische aanval krijgt, verandert het al een beetje. Thera wordt opeens veel onzekerder, vooral toen ze meer aanvallen kreeg. Als Thera besluit te stoppen met het dansen, bedenken ze een andere manier om aan geld te komen. Ze verhuren het huis waar Thera in woont aan tien verschillende mensen en ze laten hen vooraf betalen. Daarna smeren ze hem en huren een luxe suite in het Hilton hotel. Daar leven ze er lekker op los, maar als Thera hierdoor een heftige epileptische aanval krijgt belandt ze in het ziekenhuis. Ze houdt hem op afstand, ook als ze bij haar moeder gaat wonen. Het wilde leventje met Berry kan ze niet aan. Berry wil niet accepteren dat hun relatie over is en blijft het maar proberen. Zelfs als ze weer terug is bij haar ex, Ben. Heel langzaam accepteert hij het en gaat weer meer met zijn vrienden om. Dit betekent niet dat hij niet meer aan haar denkt, hij denkt juist heel veel aan haar. Als hij bij de opening van een jeugdcentrum in de Bijlmer is, is hij alles opeens zo zat. In een moment van waanzin en met zijn gedachten bij Thera gooit hij een steen heel hard weg. De steen raakt de burgermeest precies op zijn slaap en hij raakt in coma. Berry weet te ontkomen en vlucht naar Frankrijk, naar het oude vakantiehuisje van zijn ouders. Daar wordt hij opgepakt door de politie en uitgeleverd aan Nederland. Hij krijgt ongeveer 4 jaar cel, want de burgemeester kwam bij uit de coma. Het verhaal eindigt met de herinnering aan deze woorden van Thera: ‘Wat goed is mag niet te lang duren.’ En dat hij dat niet begreep en zij zei: ‘Komt wel, geloof me, dat komt nog wel.’ Verhaaltechniek Plaats: In Amsterdam. Speciale plaatsen zijn: -het restaurant Nam Kee waar Berry en Thera altijd oesters aten
Tijd: het verhaal heeft een opening-in-de-handeling en een open einde. Het verhaal is niet chronologisch, want het begint in het ‘nu’ en elk hoofdstuk heeft zowat een andere tijd. Het boek is één en al flashbacks. Het is niet duidelijk of er tijdversnelling gebruikt is, het is meer zo dat de hoofdpersoon zelf niet precies meer weet wat er allemaal gebeurd is en of hij dus iets weglaat. Er zit ook tijdvertraging in, maar dit is niet om het spannend te maken. Verhaalfiguren Berry Kooijman, 18 jaar, vertelt het hele verhaal en hij is de hoofdpersoon. Hij doet zich voor als een macho, maar is eigenlijk heel gevoelig. Hij is gestopt met het gymnasium zonder dat zijn moeder het weet, hij heeft foute vrienden en is bezeten van zijn vriendin. Zijn vader is overleden, hij gelooft zijn broer niet als die zegt dat hun vader een bedrieger was. Thera, bloedmooie nachtclubdanseres en de vriendin van Berry. Ze is een belangrijk persoon in het boek voor Berry, maar aan het eind van het boek weet je eigenlijk nog niet hoe zijzelf werkelijk is. Otman en Rachid, vrienden van Berry. Ze denken alleen aan geld en meiden. Motieven “Ik had verteld dat m’n vader in Lyon was opgepakt in verband met een grote cokedeal en dat hij bij zijn arrestatie iemand van het arrestatieteam dwars door zijn wang had geschoten. Dat deed het goed, die doorboorde wang. Was weer het voordeel van details, je prikkelt er zo de verbeelding mee dat het wel echt moet zijn. Mijn vader is bijna zes jaar dood.” (blz. 12-13) Bedrog: Berry liegt iedereen voor en blijft maar nieuwe leugens erbij verzinnen. “Bij haar in bed. Haar ruiken, haar vasthouden, haar voelen, ’s ochtends tegen haar aan liggen. Dat was alles wat ik wilde.” (blz. 79) Hieruit blijkt dat hij bezeten van Thera was. Thera, zijn vriendin wil niets meer van hem weten. Hij kan dit niet accepteren. Hieruit blijkt dat hij een relatieprobleem had. “Het eerste wat hij jatte was een kartonnetje batterijen voor zijn walkman. De eerste keer dat hij gepakt werd, was boven op een kerk die gesloopt werd. Samen met Otman trok hij lood van het dak, om het naderhand te verkopen. De eerste keer dat hij out ging was op een rave in Hoofddorp. Verkeerde pillen. Te veel verkeerde pillen. Hij had zes uur voor dood in de goot gelegen.” Hij gebruikt drugs en steelt. Thema: de hoofdpersoon is ‘losgeslagen’, hij heeft relatieproblemen, gebruikt drugs en doet criminele dingen. Titelverklaring De Oesters van Nam Kee. Hij heeft van Thera oesters leren eten, en dat deden ze altijd bij het restaurant Oesters van Nam Kee. Hij dacht heel veel aan Thera en als hij aan Thera dacht, dacht hij ook vaak weer aan hun samen in dat restaurant. Eigen mening Ik vond het een heel apart boek, omdat er niet echt een duidelijk probleem in zat. Het was gewoon een jongen die terugblikte op zijn hele leven, een heel wild en bijzonder leven. Wat hij en zijn vrienden allemaal uithaalden kan ik echt niet begrijpen, maar het was wel boeiend om te lezen, want in dit brave Leusden waar ik woon kom ik er niet echt mee in aanraking. Ik vond het best lastig dat alle tijden zo door elkaar heen liepen, vooral aan het begin moest ik er heel erg aan wennen. Je raakt zo het overzicht op het verhaal een beetje kwijt. Ik vond het wel goed dat je pas op de helft van het boek wist waarvoor hij eigenlijk opgepakt was. Dan blijf je een beetje nieuwsgierig. Aan het begin vond ik het een heel leuk boek, maar na een tijdje raakt de vaart er een beetje uit. Voor mijn gevoel worden er teveel ongeveer dezelfde dingen in herhaald. Bijvoorbeeld als Berry gedumpt is door Thera. Dan denkt hij nog heel vaak aan haar. Maar het wordt echt ook heel vaak neergezet, waardoor je op een gegeven moment denkt: ‘nu weten we het wel hoor, dat je haar mist’. Het einde vond ik niet leuk. Ik hou meer van boeken met een probleem en dat er aan het einde dan iets onthuld wordt. Maar in dit boek begin je met het einde en wordt alles daarvoor onthuld. Het enige nieuwe aan het einde was dat je wist dat hij vier jaar gevangenisstraf heeft gekregen. Recensies: ‘Verzengende passie […] Alleen harten van steen zullen niet geraakt worden […] Een waardig opvolger van Jan Wolkers.’ NRC Handelsblad ‘Hartverscheurend […] Leest alsof je een feelgood movie bekijkt.’ De Groene Amsterdammer ‘Van Beijnum kan bloedstollend mooi schrijven.’
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden