Samenvatting: Anne Frank is een Duits joods meisje. Anne woont samen met Otto Frank (vader), Edith Frank(moeder) en Margot (zus)in Amsterdam
In 1942, op haar dertiende verjaardag, krijgt ze een dagboek cadeau. Op deze dag schrijft ze voor het eerst in het boek. Ze schrijft al haar belevenissen in de vorm van brieven in haar dagboek. Ze heeft haar dagboek een naam gegeven: Kitty zo lijkt het net of het een vriendin is. Anne Frank zit op een joods Lyceum in Amsterdam. Maar al vlak na haar verjaardag moet ze met haar ouders en haar zus onderduiken. Op 6 juli gaan ze onderduiken in het achterhuis van het kantoorpand van haar vader. Ze plaatsen een boekenkast voor de deur zodat ze van de buitenwereld worden afgesloten. Het werk gaat gewoon op het kantoor door, dus moeten de onderduikers overdag heel stil zijn. Ze mogen de wc niet doortrekken. Na een week komt er nog een familie: familie van Daan.(zo noemt Anne Frank ze in haar dagboek maar ze heten Van Pels) Vier maanden later komt ook Pfeffer, hij is tandarts die eigenlijk Albert Dussel heet. Anne Frank moet met hem haar kamer delen. ’s Avonds luisteren ze altijd naar de radio dan horen ze berichten over de oorlog. Bep, Miep, Mien, meneer Kleiman en meneer Kugler helpen de onderduikers. Zij zorgen voor eten en boeken. Anne heeft vaak ruzie met haar moeder en mevrouw van Daan. Anne kan goed praten met haar vader en Peter van Daan. Anne krijgt les van haar vader zodat ze als de oorlog over is gewoon naar school kan. De onderduikers zitten heel lang in het achter huis. Op 4 augustus 1944 vallend de Duitsers het pand binnen. Het achterhuis wordt ontdekt en alle bewoners worden gearresteerd. Zij worden via Westerbork naar Auschwitz vervoerd. Anne en Margot worden naar Bergen-Belsen overgebracht. Twee maanden voor de bevrijding van dat kamp, sterven ze beiden aan tyfus. Van alle onderduikers overleeft alleen Otto Frank de concentratiekampen. Meneer Kleiman en meneer Kugler waren ook opgepakt en zijn in Nederlandse kampen ondergebracht. Zij keren na de oorlog terug naar Amsterdam. Stukje uit het boek: Zondag, 16april 1944

Liefste Kitty, Onthoud de dag van gisteren, want hij is heel belangrijk in mijn leven. Is het niet voor ieder meisje belangrijk als ze haar eerste zoen te pakken heeft? Welnu, voor mij is het net zo belangrijk. De zoen van Bram op m’n rechterwang telt niet mee en evenmin die van Woudstra op m’n rechterhand. Hoe ik zo plotseling aan die zoen gekomen ben, wel, dat zal ik je vertellen. Gisteravond om acht uur zat ik samen met Peter op zijn divan, algauw sloeg hij een arm om me heen (daar het zaterdag was, had hij geen overall aan) ‘Laten we een beetje opschikken’, zei ik, dan kan ik m’n hoofd niet aan het kastje stoten. Hij schikte haast op tot helemaal in het hoekje, ik legde m’n arm onder de zijne door op zijn rug en hij bedolf me zowat, doordat zijn arm om mijn schouders hing. Nu hebben we wel meer zo gezeten, maar nooit zo dicht bij elkaar als gisteravond. Hij drukte me stijf tegen zich aan, mijn linkerborst lag op de zijne, mijn hart klopte al sneller, maar we waren nog niet klaar. Hij rustte niet voordat mijn hoofd op zijn schouder lag en het zijne daar weer bovenop. Toen ik na ongeveer vijf minuten weer wat rechtop ging zitten, nam hij algauw m’n hoofd in zijn handen en legde het weer tegen zich aan. O, het was zo heerlijk, ik kon niet veel spreken, het genot was te groot; hij streelde een beetje onhandig mijn wang en arm, prutste aan mijn krullen en onze hoofden lagen de meeste tijd helemaal tegen elkaar aan. Het gevoel dat me daarbij doorstroomd kan ik je niet vertellen, Kitty, ik was te gelukkig en hij ook, geloof ik. Om halfnegen stonden we op. Peter deed zijn gymschoenen aan om zachter te lopen bij de tweede ronde door het huis en ik stond erbij. Hoe ik plotseling de goeie beweging vond, ik weet het niet, maar voordat wij naar beneden gingen, gaf hij me een zoen, tussen m’n haar, half op m’n linkerwang, half op m’n oor. Ik rende naar beneden, zonder omkijken en ben erg verlangend naar vandaag. Zondagmorgen iets voor 11 uur. Je Anne M. Frank
Ik heb dit stukje gekozen omdat je hier echt merkt dat het in ik-perspectief is. Ook omdat het een leuk stukje is. Want Anne Frank maakt in de onderduikperiode niet veel leuke dingen me en dit is leuk. Beschrijving van de ik personage: Anne Frank is in het begin van het verhaal 13 jaar oud, geboren in Duitsland en later gevlucht naar Nederland. Ze heeft een oudere zus, Margot, waar ze niet zo goed mee op kan schieten. Omdat zij en haar familie joods zijn moeten ze onderduiken, dat doen ze in het achterhuis. Door de andere medeonderduikers wordt ze als een vervelend kind beschouwd en kan dan ook niet goed met de andere overweg, alleen met haar vader heeft ze een sterke band. Anne heeft grote plannen voor de toekomst, ze wil na het onderduiken gaan werken als journaliste of schrijfster. Jammer genoeg houdt voor Anne net na 1 augustus het leven op, ze sterft aan Tyfus op het concentratiekamp Bergen-Belssen.