Barbes-blues door Gudule

Barbès blues
1
Vera zou een tentoonstelling doen bij marlene maar ze is van gedacht veranderd op het laatste moment. Ze werkt haar op de zenuwe. Ze stopt niet met praten over eliot. Dat werkt op haar zenuwen. Sinds een weeek gaan M+E samen uit. Het is vervelend, vooral als je de jongen zelf kent en vind dat hij buitengewoon, eigenaardig is=> doet tentoonstelling zonder haar op haar kamer, met muziek en de kat. Ze kon niet voorspellen dat om 6.22 uur de telefoon zou gaan met een serie problemen. Daoud vraagt of haar ouders daar zijn. De vraag verrast haar een beetje zeker omdat die vraag van Daoud komt. Ze komen nooit terug voor 7.30 –8 uur. Hij wil haar alleen zien. Hij moet iets heel belangrijk vragen. 30seconden later is hij daar. Hij moet in een telefooncabine gebeld hebben. Hij had een bizare blik en doet zeer secreet. Onmogelijk om te weten wat hij denkt. Zijn gezicht toon geen emotie. Voor een keer vluchten zijn ogen niet, ze kijken rechtuit met een onrustige blik dat zij kent. Hij vraagt haar of zij een dienst wil doen voor hem. Hij nam zelfs de tijd niet om haar te kussen. Ze hielden van elkaar. Ze moet een pc bijhouden, hem verbergen. Ze vraagt waarom (“wantrouwend”). Ze vraagt van waar hij komt. Ze vraagt of het gestolen is. Hij zegt dat de gelegenheid gepasseerd is en dat hij het niet kon laten liggen. Ze vraagt waarom hij het gedaan heeft. Het is niet voor hem. Hij heeft geld nodig en hij heeft een koper voor 2005. Hij heeft hem uit een auto gestolen. Hij stond op de stoep met open ramen en de pc lag op de zetel van de passagier. De chauffeur was in de tabakswinkel. Chauffeurs die sigaretten nodig hebben parkeren zich dikwijls zo. Heb je dan geen schuldgevoelens vraagt ze? Je hebt een arme kerel berooft die je niets misdaan heeft. Die kerel had een nieuwe Twingo. Met het geld zal hij 1 of 2 maanden kunnen leven. Op zoiets kan vera niet terug antwoorden. Haar ouders verdienen ook goed. Ze wonden mooi,… Daoud (19) leeft zoals hij kan. Hij heeft geen recht op RMI (?) Zo zou hij een paar maanden kunnen leven en het laat hem toe om uit te blazen. Zij moet de pc bijhouden omdat hij de client pas volgende week ziet. Ze noemen dit heling zegt ze. Ze is nog minderjarig. Haar kamer heeft meerdere krakers (?) Hij kan haar overtuigen voor een dag of 2 de pc bij te houden. 2
Sinds 4 maanden gaan Daoud en Vera samen uit. D en V kennen elkaar sinds Juillet. Ze kennen elkaar van bij de grote muur (mur ordener). Het is een vuile grijze muur. De oeverbewoners rutelen over de muur. De burgemeester heeft beslist om de muur te bedekken.=> in enkele weken tijd is de muur een prachtstuk geworden. => ze gaat er elke dag langs om de kunstenaars te bewonderen die de muur bespuiten. Grand-Mo praat als eerste tegen haar. (Grand-Mo: 23; 1,8m; blond; baard; 52 kg) Hij vraagt of ze verslaafd is omdat ze elke dag komt. Hij tekent enkel meisjes, grote, kleine…Ze vraagt of hij van meisjes houd. Hij schudt zijn hoofd. Hij heeft een wens zegt hij. Hij heet Maurice (=Grand-mo) net als zijn grootvader. Hij had een fabriek van pinup style en hij heeft dat overgenomen nu zijn grootvader dood is. Zolang er een Grand-mo is zal zijn grootvader leven. Hoe beter ze hem kent, hoe meer ze hem apprecieert. Er is ook een Afrikaan (van casamance?), Lazare, ze maken ook kennis. Hij heeft een rastalook, is 20, bril, hij droomt van een tattoo/piercing shop maar dat kost veel geld, en hij heeft geen geld. De antiloop op Daoud zijn arm is ook van hem. Dan komt Daoud naar beneden, en ze wordt verliefd op hem. Zijn tekeningen ziet ze het liefst. Hij toont een oorlogsprent met een man die huilt in zijn handen. Bij de volgende blijft hij stil, zij ook. Het gebouw dat hij tekende is verrijkd met de impact van de kogels. Zo zag ze dat hij een libanees is. Na school gaat ze dikwijls naar Squat (waar ze wonen). Het is een gebouw zonder vensters en afgesloten door een ijzeren luik. Binnenin het midden is grand-mo’s werkplaats. Hij is aan het tekenen. Hij is de enige met een job met vast inkomen.(de commerce van zijn grootvader). De andere 2 doen kleine werkjes: verhuizen, … Ze gaat dus naar haar nieuwe vrienden meermaals per week. Zonder weten van haar ouders. Volgens haar ouders zijn dat geen normale (recommondables=aanbevelingswaardige) mensen. Het was op kerstavond toen haar hart bonkte, ze kwam al discuterend buiten en Daoud stond er. Ze kwam rood. Hij vroeg of ze mee white spirit ging kopen. Ze ging mee. Ze had koud en hij sloeg zijn arm om haar. Hij praatte en zij luisterde. Toen snapte ze zijn tekeningen. Hij is in de oorlog geboren. Velen zijn doodgeschoten=> ouders van Daoud naar frankrijk, beetje bij beetje gingen zijn nachtmerries over, hij tekent ze nu. Hij slaapt weer rustig. Zijn familie is terug naar Liban. Hij is hier gebleven. Hij wil niet terug naar zijn land van zijn nachtmerrie. Daoud was en is wonderbaar. Jammer dat hij pc gestolen heeft om onze liefde te verwarren. 3 +- 10 uur. Haar ouders bekijken een oorlogsfilm. Ze hoort het schieten. Ze is aan het nadenken. Na het vertrek van Daoud is ze beginnen flippen. Ze had moeten weigeren. Maar het is te laat. Wanneer hij zo’n domme dingen doet moet hij de gevolgen dragen. Er gaan verschillende scenario’s door haar hoofd. 1) politie staat a/d deur en ze ondervragen haar. Daoud wordt opgepakt voor diefstal en terrorisme(door tekeningen). Ze vervloekt Daoud. Waarom heeft hij haar erbij betrokken? Ze doet het koffertje open steekt de pc aan. Plots komt haar moeder binnen. Ze doet pc dicht. Moeder vraagt van wie hij is. Ze zegt dat het van een vriendin is. (Audrey). Haar moeder zegt dat ze dezelfde op kantoor heeft en dat ze zeer duur zijn. Ze moet hem zo snel mogelijk teruggeven. 4

Ze bekijkt wat erop staat. Het is een roman “Barbès blues” van Daniel. Ze begint te lezen. Het is 2 uur voor ze het weet. Het gaat over Max Verrier. Hij moet een misdaad oplossen en de schuldige vinden. De moord vindt 20 jaar eerder plaats. Al 2x wilde ze gaan slapen maar ze wilde het vervolg kennen. Anders zou ze geen oog dicht doen. Nu begrijpt ze waarom schrijvers ’s nachts schrijven. Hun scherm is een soort venster en er is een magische sfeer. Plots stopt het verhaal. Er is geen vervolg het bestaat nog niet. De enige die weet hoe het afloopt is de auteur zelf. Het enige wat ze nu kan doen is gaan slapen (met tegenzin). Ze wil het vervolg kennen, maar dat kan niet. Ze kan w8en tot hij het herschrijft maar dat kan lang duren. Ze hoopt dat hij een back-up heeft. (het zou anders een drama zijn voor de schrijver) ze zoekt zijn adres in de zak en gaat dan slapen. Ze vindt een diskette. 5
De diskette bevat geen info over de schrijver. Het is een back-up van Barbès blues. 6
De wroeging heeft haar tot ’s ochtends wakker gehouden. Ze wil MX (initialen van de schrijver) terugvinden. Ze heeft een strategie. De naam Daniel op de fiche is mss de naam van de schrijver. De bib gaat pas open om 1 uur. Nu is het 8.20 uur. Mss moet ze wachten tot ’s avonds. 7 ’s ochtends ziet ze eruit als een zombie. Het is moeilijk om les te volgen. Maar niet voor Marlene en Eliot. Ze sturen via vera liefdesbriefjes. Zij zit tss hen in. Plots valt een briefje=> prof leest het=>eliot moet nablijven. ‘Con Dead’ is de bijnaam van de oppasser op de koer. Het eten trekt er op niets. Ze moet langs de concierge geraken. Die staat te praten met een ouder van een leerling. Ze is in de bib geraakt. Ze vraagt achter een schrijven die Daniel heet. Hij somt een paar namen op. Hij vraagt en titel: Barbes blues=> nooit van gehoord. Hij kan niks voor haar doen. 8
Ze zoekt Daoud. Ze moet het dringend spreken. Gelukkig dat Grand-mo zijn haar gebonden is tijdens het tekenen, anders zou het op zijn blad hangen. 9
De telefoon rinkelt. Het haalt haar uit haar slaap. Het is 6.45. Daoud belt. Ze vertelt haar ontdekking van die nacht. Ze spreken af binnen 15 minuten in Square. Ze kamt haar haar en poetst de tanden want haar adem stinkt na het slapen. Ze zegt tegen ma dat ze naar een vriendin is. Ze gaan op hun bank zitten en kussen. Niemand kan hen zien. Hij heeft niets begrepen van het verhaal aan de telefoon. Ze zegt dat alles veranderd is door het boek. Het doet Daoud niks en hij lacht ermee. Hij zegt dat hij de volgende keer de identiteitskaart zal vragen van degene die hij beroofd. Ze krijgt een idee. Ze roept “Bonjour la solidarité”. Ze zegt dat hij solidair moet zijn met de schrijver een artiest als hij=> hij is stil. Dit kwelt haar. Hij heeft haar gelijk=>ze kust hem, hij heeft het verdiend. Maar ze mag zich geen illusies maken. Het kost niks om het te proberen zegt ze. Ze vraagt of dat hij de nummerplaat niet gezien heeft. Hij moet het zich proberen te herinneren. Maar daar let hij niet op als hij iets steelt. Mss heeft hij iets anders gezien. Een verpakking v/e winkel, … Ze ziet maar een oplossing, naar de commissaris gaan. Ze zullen hen ondervragen maar Daoud is niet in orde met zijn papieren. Ze kunnen ook een advertentie zetten. Ze schrijft één. Ze hopen dat hij de krant leest. Ze nemen afscheid. 10
De annonce verschijnt in 3 kranten. “QUARTIER LIBRE”, “PARIS BOUM BOUM” en “INFOS XVIIIe”. Daoud wacht op haar voor het college om het haar te tonen. 8 dagen lang belt ze elke avond naar de krant, maar er heeft nog niemand gereageerd. Diep in haar fluisterd een stem ‘ verschillende auteurs overleven het verlies niet of plegen zelfmoord of sterven van wanhoop’. Ze probeert het te doen zwijgen, maar het is niet gemakkelijk. 11
Telefoon rinkelt( 5.45 uur) Ze herhaalt haar Duits. Er is iemand in Squat en ze moet ernaartoe. Ze weigert eerste omdat ze morgen toets Duits heeft, maar Daoud overtuigd haar. Er zijn 2 magische formules in haar leven nu: MX en je t’aime. Ze gaat ernaartoe, ze staan te wachten met 3 personen. 1 Kent ze niet. Het is een kleurlinge (minuit) met veel tatoeages. Het is de nieuwe vriendin van Grand-Mo. Ze werkt bij une radio libre: Blackbeur FM. Ze stelt voor om een oproep te doen. Ze zullen een interview doen en een stuk voorlezen. Ze doen dit op vrijdagavond om 11.45 in het programma van minuit. (un émission). Maar Vera is bang dat ze niet weg zal mogen omdat ze slechts 15 is. Minuit zegt dat het niet door bij ma en pa te blijven dat je leert leven. Ze zegt dat ze niet zo gehaast is als Minuit. Ze zullen het opnemen en dan zo uitzenden. 12
Ze vertelt dat ze op radio komt aan Marlene. Ze zegt dat ze moet voorlezen uit een boek, maar ze weet niet welk. Ze zegt niks over Daoud of de pc. De hele klas weet over haar optreden op de radio. Iemand zegt dat ze Minuit kent van de radio. Velen willen minuit ontmoeten. Heel de school weet het ondertussen al. 13
Ze heeft het ingesproken bij haar thuis en MX heeft nog niet gereageerd op de advertentie. Om 7 uur komen haar ouders thuis. Het zijn niet echt de jongens die ze willen waarmee hun dochter omgaat. Ze zouden een hoop vragen stellen. Welke nationaliteit, waarom ze niet verder leren, … Ze nemen afscheid. 14
Haar waardering stijgt in de klas, ze praten slechts over de uitzending. Het nieuws verspreid zich snel. De lessen zijn afgelopen. Ze eet niks ’s avonds en gaat naar haar kamer. Ze kijkt niet met haar ma naar een film, maar ze zegt dat ze te moe is. Ze zet de radio aan. Ze moet w8en tot het grote moment. De uitzending boeit haar. De plaatjes zijn goed. Ook Daoud doet het goed, net of hij nog niets anders gedaan heeft in zijn leven. De stem is veranderd, je hoort enkel zijn accent en dan hoort ze haar ingesproken tekst. 15

De uitzending haalt niks uit. 16
Moeder klaagt dat de pc nog niet terug is naar Audrey. Ze brunchen (gewoonte overgenomen van op vakantie in Ierland). Het is zaterdag en ze heeft tot heel laat naar “minuit au fil de l’onde” geluisterd. Ze weet niet wat antwoorden tegen moeder. Ze eet heel traag om tijd te winnen. Ze zegt dat het niet dringend is om het terug te brengen. Ze moet hem vandaag terugbrengen van haar moeder. Ze wil het niet brengen, ze is bang om teveel te zeggen over het feit dat hij gestolen is of dat haar broer (van audrey) er mee zal spelen=> barbes blues weg. Ze voelt zich verantwoordelijk. Maar ze kan het ook naar Marlene brengen. Na de brunch gaat ze naar haar kamer. Ze rafelt het verhaal uit. Ze vernietigd het, het is verscheurend voor haar. Maar het staat nog op de diskette. 17
Ze gaat zogezegd naar Audrey (marlene en vera wonen in hetzelfde appartement). Ze mag niet te lang wegblijven omdat mamy komt en anders is mamy ontgoocheld dat ze Vera niet ziet. Marlene is niet thuis, wat nu? Ze gaat naar Daoud. Hij moet de pc maar bijhouden. Ze slapen er nog. Minuit is blijven slapen. Zelfs zonder make-up, pas coiffee, .. lijkt ze op een model. Daoud neemt de pc terug op voorwaarde dat ze koffie maakt, maar de 10 minuten zijn al een half uur geworden. Ze maakt vlug koffie. De keuken staat vol afwas. Ze vertrekt vlug. 18
Sinds enkele dagen hebben ze een andere afspraakplaats “Rue Emile-Ajar” op de koer van een groep appartementen. Met de lente is het squat gescheurd (?)( à craquer). Parijs heeft het huizenblok gekocht en de squatteurs mogen erin wonen. Maar de werken zijn nog niet begonnen=> koer is net een grote tuin met oude matrassen, …Ze is meest onder de indruk van de blinde voorgevels als ze denkt dat er daar niet lang geleden mensien in gewoond hebben duizelt ze. Volgens iemand is alles onaageroerd gebleven in de appartementen, keuken, badkamer,… Ze mogen pallisade bespuiten. Hij wil de pc toch verkopen. Hij wil niet op kosten leven van grand-mo. Met geld van nieuwe job kan hij slechts 1 of 2 maanden leven. Hij heeft alles gedaan om eigenaar terug te vinden. Dat geld permitteerd het om aan tegrijpen. Maart is e maand van de regenbuien=> Ajar verliest zijn magie. Daoud heeft haar vertrouwen beschaamd. Ze loopt weg. Ze houd niet van mensen die van mening veranderen als van hemd. Hij komt haar achterna. Hij overtuigd haar maar hij moet nog een maand w8en. De bui is over, de zon schijnt. 19
De volgende nacht heeft ze, vindt ze zelf , een geniaal idee. Ze w8 geduldig tot de volgende dag begint om het aan Daoud te kunnen vertellen. De volgende dat heeft ze les biologie en ze snapt er niks van. 20
Haar idee vinden alle T.M. fantastisch. Ze zullen une bande désinee tekenen op de palissade over het boek. De schrijver leest de pers niet, hij luistert ook niet naar de vrije radio=> dit is de enige oplossing. Wanneer hij Rue des poissonniers passeert zal hij zijn verhaal herkennen. Ze moet het verhaal vertellen aan Grand-mo. Ze begrijpt niet waarom want de pc staat bij hem in squat. Ze zijn luilakken (feignants) zegt ze. Volgens Daoud is het een B.D.. Ze vinden dat vera het best geplaatst is om het scenario van de strip te schrijven. Ze vraagt tegen wanneer ze het scenario willen. Zo vroeg mogelijk. Eindelijk zal Grand-mo eens iets anders tekenen dan meisjes en Daoud iets anders dan oorlogtekeningen. Ze begint er dezelfde avond nog aan. Ze heeft het verhaal omgezet naar een B.D. Niemand heeft kritiek op het scenario. Grand-mo verdeelt de taken. Daoud doet de decors, Lazare de details (kat op vensterbank, hond die plast tegen de muur). 21
Elke avond loopt ze langs rue des poissonniers om te kijken of de werken vooruit gaan. Het talent van haar vrienden verbaasd haar nog altijd. Max Verrier lijkt op Humphrey Bogart. Grand-mo kan even goed mannen als vrouwen tekenen, maar Daoud blijft iets zwarts, donkers in zijn tekeningen stoppen zoals deze van Beyrouth. Vanver is de fresque storend, maar hoe dichter je komt hoe meer het je amuseerd. 22
Een week later gaat het werk goed vooruit. Ze doen hun werk met het hart. Maar er is nog altijd geen nieuws van MX. 23
Lundi, 13 avril. Ze heeft al veel over de palissade verteld aan Marlene en ze heeft beloofd mee te gaan kijken. Lazare is er alleen. Grand-mo is achter een pakje en Lazare denkt dat Daoud affiches gaan plakken is voor een concert. Ze vraagt of er nog geen nieuws is van MX. Maar nog altijd niks (aucune). Marlene vindt dat Lazare zijn tekeningen het mooist zijn. Ze moeten naar huis. Ze hebben nog een hoop werk. Ze moeten een opstel schrijven over “Aide-toi et le ciel t’aidera” 24
5.40 uur. Ze ploetert (patauge) door haar verhandeling (dissertation) => telefoon gaat. Het is Lazare, er is een agressieve kerel bij hem.=> de schrijver denkt hij. Ze gaat er naartoe. Ze ziet de violette twingo. Hij is +- 40 jaar, grijs haar. Het is echt de schrijver.=> David Hook is zijn pseudo. Zijn echte naam is Daniel Devries. Hij wil zijn pc terug. Lazare gaat het halen in het squat. Al meer dan een maand probeert de schrijver zijn roman terug te vinden. Hij heeft ook al oproepen (appels) gedaan. Vera zegt ook dat ze alles gedaan heeft. Het laatste wat ze kon doen was de graffiti op het palissade. Hij vraagt hoe ze aan de pc gekomen is. Ze zegt dat een vriend de dief achtervolgd heeft. Hij had de pc te pakken en wanneer hij de pc wilde terugbrengen was de twingo al weg. Hij vindt de tekeningen opmerkelijk mooi. Wanneer ze naar de twingo terug gaan ziet ze een boek. “ La ballade des tordus”. Het komt haar bekend voor. Hij heeft het geschreven. Ze krijgt het boek. Ze kent het van op TV. Hij is een zeer gekende schrijver. Het speelt zich af in Marseille. Hij kent parijs zeer goed. Hij is geboren in Rue Caplat. Net waar Max Verrier woont. Zijn boeken bevatten een stuk autobiografie van zichzelf. Hij is terug in parijs door Max Verrier, hij wil het terrein van actie voelen. Hij heeft een klacht ingediend tegen de dief. Elke pc heeft en serie nummer en de politie kunnen zo de pc onderscheppen. Lazare komt terug => pc is verdwenen. 25

Vera kan geen woord uitbrengen. David Hook wordt groen. Hij vindt de pc nergens. Hij had het gisteren nochtans gezien onder de tafel van Grand-mo. Vera denkt aan wat Daoud gezegd heeft. ‘mss ga ik hem toch verkopen’. Ze is bijna zeker dat hij hem gaan verkopen is. Ze steekt schuld op iedereen. Moeder ( ze moest pc van haar wegbrengen), Marlene (zij was niet thuis om haar te helpen). Ze troost Hook. Hij is niet ontgoocheld over pc maar over zijn tekst. Ze stelt hem voor om enkele stukken te vertellen die ze nog weet zodat hij ze opnieuw kan opschrijven. Een boek vormt zich woord na woord, zin na zin. Hij ziet het niet zitten opnieuw te beginnen aan hetzelfde boek. Toch niet voor dit verhaal, wel voor een ander. Plots denkt ze aan de diskette die ze gehouden heeft. Hij neemt haar in de armen van vreugde. 26
Ze is heel kwaad op Daoud. Ze herkauwt haar ontgoocheling en colère. Als hij in de gevangenis beland zal ze hem niet helpen. Ze vervloekt hem. Ze komen aan op haar appartement. 7.25 uur. Haar ouders zijn gelukkig nog niet thuis anders zou ze niet mogen terugkeren naar het quartier. Ze schrijft op een briefje dat ze naar een vriendin gaat. Als ze bij de palissade komt is Daoud er. Ze negeert hem. Hij zei dat je niks mocht onderbrengen in het squat. Ze neemt het kwalijk dat hij haar de schuld geeft. Hij is verbaasd dat ze zo reageert. Zij anwoordt niet meer als hij iets zegt. Ze voelt zich gelukkig dat ze de schrijver geholpen heeft. Haar ex (Daoud) wil haar spreken. Hij weet waarover ze het heeft. Haar zekerheid over het feit dat hij de pc verkocht heeft smelt als sneeuw voor de zon. => alles is bijgelegd. 27
Grand-mo vraagt of er ruzie is. Lazare heeft een opmerking. Grand-mo zegt dat Daoud niet moet luisteren naar Lazare. Hij heeft niet helpen opruimen. Daoud wil iemand voorstellen => David Hook. Grand-mo is onder de indruk. De schrijver zegt dat ze op een wederdienst kunnen rekenen. Grand-mo heeft pc uitgeleend aan minuit. Sinds dat ze stukken uit het boek (extraits) gehoord heeft was ze nieuwsgierig naar meer. Ze bellen naar minuit en ze zal er binnen 15 minuten zijn met de pc en de bandrecorder. ( son magnéto). Ze zal een interview afnemen. In afwachting zal hij trakteren. Vera moet bijna weg gaan. Anders krijgt ze last van haar ouders. Ze stellen voor haar ouders “L’Esperance” (terrasje) te halen maar toch gaat ze naar huis. Haar ouders zouden zich anders als kanaries in een aquarium voelen. Daoud vergezeld haar naar huis. 28 +- 23 uur. Ze heeft nog geen lijn van haar dissert geschreven. Ze zit met de schrijver, TM, de pc, … in haar hoofd. Plots begint ze toch te schrijven over een schrijver die zijn roman terugvindt door 4 jongeren. EPILOGUE
Vera en Marlene gaan terug naar Rue des poissonnieres. De werken gaan goed vooruit.