Dreamcatcher door Stephen King

Titel: Dreamcatcher Auteur: Stephen King Jaar van uitgave: 2003 Uitgever: Hodder & Stoughton Titel De titel is de naam van een voorwerp dat de kracht zou moeten hebben om slechte dromen tegen te houden. Het voorwerp wordt vaak aan het plafond gehangen. In de hut waar Henry, Beaver, Jones en Pete vaak gaan jagen hangt er ook eentje aan het plafond. Soms dromen ze wel eens van die dreamcatcher, maar hij lijkt in het verhaal geen echte betekenis te hebben. Na het lezen van de achterkant kan ik wel raden dat er buitenaardse wezens in voorkomen. Ook spelen er vier mannen in die vroeger iets goeds en dappers gedaan hebben en nu, tijdens hun jaarlijkse jachtuitstapje, in een raar avontuur terechtkomen. Indeling Het boek bevat twintig hoofdstukken en een epiloog. Aan het begin zit ook nog een soort hoofdstuk waarin allerlei krantenkoppen zijn gezet. Deze krantenkoppen bevatten allemaal informatie over UFO’s en andere rare dingen. De hoofdstukken zijn ook weer onderverdeeld in paragraven die genummerd zijn, maar verder geen titels meer hebben.
Persoonlijke reactie Ik vond het wel een spannend boek, omdat het niet alleen maar over fysieke actie ging, maar ook over psychische zaken. Dat geeft het verhaal meteen wat meer diepte. Ik kon ook merken dat ik mee ging leven met de personages, omdat ik ook boos werd als ze iets doms deden en blij was als het goed gegaan was. Misschien heeft dit te maken met het feit dat je de personages wat beter leert kennen, doordat er stukken uit hun dagelijks leven worden verteld en wanneer ze elkaar hebben leren kennen. Hierdoor kun je je beter inleven in de personages en vervolgens ook beter in de situaties. Ook kreeg ik medelijden met Duddits, toen hij door een groepje jongens werd gepest, in de ergste zin van het woord. Datzelfde gevoel kreeg toen Henry hem op ging halen om achter Jones aan te gaan. Duddits was ernstig ziek en had niet zo lang meer te leven. Niemand van de vier volwassenen wist ervan. Ik vond het mooi dat Duddits zelf graag weg wil, terwijl zijn moeder dat helemaal niet wil. Duddits overtuigd haar uiteindelijk wel en het feit dat de moeder toegeeft was een mooi moment. De flashbacks in het verhaal zorgen er dus voor dat je je in kunt leven, doordat je de personages beter leert kennen. Samenvatting Jaren geleden hebben vier jochies een vijfde jochie van een pak slaag gered. Dat knaapje heette Duddits en hij is zwakbegaafd. Tegelijkertijd heeft hij juist heel bijzondere gaven, die hij als dank (deels) aan zijn nieuwe vrienden overdraagt. En zo is de één licht helderziend, kan de ander gedachten van mensen raden en hebben de andere twee vergelijkbare 'talentjes'. Geen van vieren zijn ze daar trouwens echt blij mee geworden. De psychiater van het stel loopt zelfs met plannen rond om zich voor zijn kop te schieten! Als volwassen kerels houden ze ook contact met elkaar en gaan ze af en toe naar een hut in de bergen om bij te praten en een potje te jagen. In die hut begint de ellende: een onbekende bezoeker blijkt een parasiet bij zich te hebben, die niet van deze planeet komt. Kolonel Curtis is de leider van een speciale, geheime eenheid die het al jaren opneemt tegen deze buitenaardse wezens. Hij volgt het spreekwoord 'zachte heelmeesters maken stinkende wonden' wel erg letterlijk, wat hem een van de boeven van het verhaal maakt. Die buitenaardse wezens zijn in staat om mensen onder controle te krijgen en zich zo wat makkelijker te verplaatsen. Als worm zijnde kun je bijvoorbeeld wat moeilijk auto rijden. Een van die wezens 'nestelt' zich in Gary Jones, de kreupele van het stel. Personages Henry: Henry is een psychiater, die last heeft van zelfmoordneigingen. Hij heeft meestal wel sympathie voor zijn patiënten, soms zelfs medelijden, soms irriteert hij zich aan ze. Hij heeft zelfs een van deze patiënten tijdens een sessie precies verteld wat hij van hem vindt. Deze patiënt is een paar dagen later gestorven. Henry’s zelfmoordneigingen geven hem een bepaald doorzettingsvermogen. Hij voelt minder angst voor de dood en durft in bepaalde situaties meer. Zijn vrienden weten niets van de zelfmoordneigingen. Jones: Hij wordt ook wel Jonesy genoemd. Hij heeft een aanrijding gehad, maar weet daar niks meer van. Af en toe heeft hij er nog wel nachtmerries over, maar hij kan er niets uithalen. Door deze aanrijding is hij kreupel geworden. Hij wordt uiteindelijk door één van de aliens bezeten, maar weet toch nog een plaatsje in zijn eigen hoofd te houden en probeert van daaruit de alien wat af te remmen, zonder zelf weggedrukt te worden. Hij schijnt het meeste van de paranormale krachten overgenomen te hebben Pete: Pete is een alcoholist, die wel geprobeerd heeft om te stoppen, maar het eigenlijk nooit echt gelukt is. Dit komt in het verhaal zelf ook nog terug, als hij door de sneeuw terugkruipt naar de auto met gevaar voor eigen leven, om een biertje te halen.
Beaver: Beaver is eigenlijk maar zijn bijnaam, maar iedereen noemt hem zo. Hij heeft de gewoonte om altijd met een tandenstoker in zijn mond rond te lopen. Hij mist zijn jeugdvrienden en is het leven wat hij nu heeft eigenlijk wel een beetje zat. Hij is bang dat hij alcoholist zal worden, net zoals Pete. Duddits: Duddits is een zwak begaafd jongetje, dat door het toeval vrienden is geworden met Henry, Jones, Pete en Beaver. Zij hebben hem gered van een aantal oudere jongens die hem hondenpoep wilden laten eten. Sinds dat voorval zijn ze eigenlijk vrienden. Duddits heeft een bijzondere gave, hij kan namelijk de “Line” zien. Door deze gave, kan Duddits een hoop dingen begrijpen en duidelijk maken, die hij lichamelijk niet door kan geven. Doordat de andere vier met hem opgetrokken hebben, zijn zij af en toe ook in staat om de Line te zien. Hierdoor is de band tussen hen nog hechter geworden. Mister Gray: Zo noemt Jonesy de alien die in zijn hoofd zit. Hij heeft helemaal geen menselijke ervaringen. Jonesy gebruikt dit feit tegen hem, door hem allerlei menselijke dingen te doen, zoals eten, naar het toilet gaan en fooi geven. Tijd Het verhaal is vrij modern, maar het speelt wel een tijdje geleden, omdat bepaalde technologie, die nu wel zou werken toen nog niet helemaal geoptimaliseerd is. Verder speelt het verhaal zich af tijdens de jachttrip die de vier vrienden ieder jaar houden. Ondertussen worden er allerlei fragmenten uit hun leven herhaald, zodat het een beetje duidelijk wordt hoe alle personages in elkaar zitten en wat hun relatie met elkaar inhoudt. Perspectief Er is sprake van een verteller, die per hoofdstuk, soms per paragraaf een ander personage volgt. Deze verteller is alwetend, want we krijgen ook inzicht in de gedachten van de personages.
Thematiek De vriendschap en de band tussen de vier vrienden en Duddits staat centraal. Door deze band weten zij uiteindelijk Mister Gray te verslaan en voorkomen dat de aliens zich voort kunnen planten. Mijn Mening Mijn verwachtingen zijn vrij aardig uitgekomen. De gebeurtenissen zijn goed beschreven en qua inhoud zijn ze ook diepgaand. Dat sprak me aan, omdat je je dan goed in kunt leven en dus meer gevoel hebt tijdens het lezen. Dat vind ik toch wel een kenmerk van een goed boek.