Oesters van Nam Kee
Schrijver: Kees van Beijnum
Eerste uitgave: 2000
Druk: 2004
Uitgever: Wolters-Noordhoff
Complete titelbeschrijving: van Beijnum, K. Oesters van Nam Kee, (2000) Inhoud: Hoofdpersoon: Berry Kooiman Diablo (duivel) Hij heeft duivelhorentjes aan Thera verkocht. Thera wordt later zijn vriendin. Hij heeft ook een steen naar iemand gegooid. Samenvatting: Berry zat op het gymnasium, hij heeft zijn diploma niet gehaald maar zegt thuis van wel. Hij is achttien jaar. Wordt opgepakt in Bretteville-sur-Laize, omdat hij inbreekt in zijn oude vakantiehuisje. De ontmoeting met Thera speelt zich af in 1999. Hij verkoopt knipperende horentjes aan haar. Hij komt haar later weer tegen en dan komen ze in contact, dan neemt zij hem mee naar het restaurant Nam Kee. Daar verkopen ze oesters. Deze vindt Thera erg lekker. Ze is een soort pornomodel. Berry heeft ook veel “verkeerde”vrienden. Beetje van de onderwereld. Otman gebruikt alles door elkaar. XTC, cocaïne, LSD enz. Rachid = de Laatste Mode. Hij kleedt zich erg goed. Jamal voetbalde bij Ajax 2. Heeft reuma gekregen en dat betekent dat hij dus niet meer kan voetballen, daardoor komt hij ook samen met zijn vrienden in de onderwereld. Gerrie Grolsch is de junk van Amsterdam. Berry durft niet over Thera te vertellen tegen zijn vrienden. Thera en Berry wonen ondertussen in een huis waar ze op moeten passen. Het huis is van een oude vrouw die in een verzorgingstehuis zit. Dan krijgen ze een idee ze gaan het huis verhuren. Ze laten allemaal mensen naar het huis komen kijken, en verhuren het dan aan ze. Ze laten ook sleutels van het huis bijmaken. Het huis wordt later aan allemaal verschillende stellen of mensen verhuurt. Ze gaan zelf naar het Hilton hotel en nemen de John & Yoko Suite. Deze kamer werd meestal als bruidssuite gebruikt. Daar krijgt Thera een heftige epileptische aanval en beland ze in het ziekenhuis. Berry voelt een verwijdering, hij mist iets. Na het ziekenhuisbezoek wil Thera geen contact meer met Berry. Hij begint haar te stalken en komt erachter dat Thera eerst logeerde bij haar moeder, maar inmiddels weer is ingetrokken bij haar oude vriend Ben. Ben was de fotograaf van Thera. Berry staat bij hem aan de deur met een pistool, maar er gebeurt niks. Bij de opening van het clubhuis krijgt de burgemeester een steen tegen zijn hoofd. Deze is gegooid door Berry. Hij besluit naar Bretteville-sur-Laize te vluchten. Daar wordt hij opgepakt en naar de Bijlmerbajes gebracht. Zijn broer Rein en zijn moeder komen hem daar opzoeken. Rein vertelt dat hun vader vroeger vreemdging. Berry gelooft dat eerst niet, maar later wel. Hij moet vier jaar zitten. Structurele analyse: • Beschrijving van de personages en hun relaties: Berry’s relaties zijn Thera, zijn broer Rein, vrienden Otman etc, moeder. • Plaats: Frankrijk (Bretteville-sur-Laize), Amsterdam, in het restaurant Nam Kee. In het verhaal komt ook het Hilton hotel voor, de Bijlmerbajes, thuis en ook bij Thera thuis. • Tijd: Het boek is niet-chronologisch verteld. Het hele verhaal is in de ik-vorm, en er zitten ook heel veel flashbacks in (verwijzingen naar het verleden). • Taalgebruik: Duidelijke taal, erg veel jongerentaal. Er wordt niet met moeilijke woorden gesproken, alleen maar spreektaal. Je ziet alles vanuit Berry’s perspectief. • Motieven: - Fotograferen van de wolken: waarom? Herkennen van de wolken en weten waar hij was en wat hij deed op dat moment. - De oesters. Thera eet ze graag, Berry totaal niet. Maar uit liefde voor haar besluit hij ze toch maar te eten. - Liegen tegen iedereen, behalve tegen Thera, leugens stapelen zich op. • Thema: Liefde voor Thera. Liefde voor zijn ouders. Problemen door hem en door zijn vrienden.
Recensie:
Oesters van Nam Kee
Regie: Pollo de Pimentel door: Mike Peek
In de flitsend gemonteerde openingssequentie van Oesters van Nam Kee wordt duidelijk dat Berry (Egbert-Jan Weeber) naarstig op zoek is naar zijn plaats in de wereld. Hij is het prototype hangjongere: naar school gaat hij niet meer en om erbij te horen steelt hij zelfs de auto van zijn moeder die vervolgens aan diggelen wordt gereden bij een wilde tocht door de stad. Ook thuis gaat niet alles even lekker: het ideaalbeeld dat Berry heeft van zijn vader blijkt niet te kloppen met de werkelijkheid, en zijn moeder is duidelijk ongelukkig maar heeft de kracht niet om los te breken uit haar veilige leefomgeving. Dan ontmoet Berry Thera, een mooie danseres met wie hij al snel het bed deelt. Tijdens de onstuimig verlopende relatie vergeet de adolescent alles om zich heen, en geniet hij van elk moment. Als Thera echter achtervolgd wordt door een ziekte uit het verleden, blijkt dat Berry zijn verwachtingspatroon met betrekking tot hun gezamenlijke toekomst danig moet bijstellen. Oesters van Nam Kee is een verhaal over volwassen worden, het ontdekken van
liefde en het in duigen vallen van bepaalde zekerheden in het leven. De film neemt daarbij wellicht iets te veel hooi op de vork, waardoor bepaalde aspecten van het verhaal niet goed uit de verf komen. Zo worden al vroeg in de film de huwelijksproblemen van Berry's ouders aan het licht gebracht, maar gebeurt daar vervolgens weinig meer mee. Ook de pogingen om een hedendaags decor te scheppen voor het liefdesverhaal slagen maar ten dele; de rondhangende groep vrienden van Berry maken zijn achtergrond goed duidelijk, maar de halfslachtige pogingen om daarmee een statement te maken over de multiculturele samenleving doen geforceerd aan. Erger nog is dat deze scènes de vaart uit het interessantere deel van de film halen. De balans wordt kortom niet gevonden, wat resulteert in een nogal chaotische film, die niet precies lijkt te weten of het liefdesverhaal nu voldoende is voor een geslaagde film, of dat er per se meer verteld moet worden met Berry's geschiedenis. Het compromis dat hier gebruikt wordt doet het vermoeden rijzen dat de makers geen antwoord hebben kunnen vinden op die vraag. Dat de liefdesverhouding tussen Thera en Berry ondanks de gebreken van het script goed tot leven komt is te danken aan het prima acteren van Egbert-Jan Weeber en in iets minder mate Katja Schuurman. Weeber heeft voldoende energie, guitige blikken en stoerheid in huis om zijn rol geloofwaardig neer te zetten. Schuurman krijgt weinig ruimte om iets te laten zien maar de chemie tussen de twee hoofdrolspelers is duidelijk aanwezig, wat zeker tijdens de smaakvol gefilmde liefdesscènes goed tot zijn recht komt. De erotische spanningsboog is gedurende de gehele film gespannen, zonder dat dat de aandacht al te nadrukkelijk op zichzelf vestigt. De vergelijking met het vorig jaar verschenen Ik ook van Jou dient zich al snel aan, een vergelijking die Oesters van Nam Kee helaas niet kan doorstaan. Niet alleen heeft Ik ook van Jou een rechtlijniger en duidelijker script, ook de grandioze rol van Angela Schijf tilt die film naar een niveau waar Oesters van Nam Kee niet aan kan tippen. Regisseur Pollo de Pimentel heeft met zijn film een duidelijk product van de vroege 21ste eeuw gemaakt. Naast een behoorlijke overkill aan filmverwijzingen, blijkt dat vooral uit de verschillende verwachtingen die Berry en Thera van hun verhouding hebben. Het relatieprobleem (seks of liefde?) wordt op een verfrissende, eigentijdse manier behandeld, en alleen al daarom verdient Oesters van Nam Kee respect. De film blijft door het inslaan van zijweggetjes die vervolgens onvoldoende uitgewerkt worden te rommelig om een succes genoemd te worden, maar bezit teveel kwaliteiten om het gruwelijke stempel 'interessante mislukking' opgedrukt te krijgen. Samenvatting recensie: In de recensie word gezegd dat de film niet kan tippen aan de film “ik ook van jou”. Egebert-Jan Weeber speelt zijn scènes goed, Katja Schuurman iets minder. Er wordt van de film gezegd dat hij nogal chaotisch is. De Oesters van Nam Kee is een verhaal over het volwassen worden van jongeren. Seks hebben en dingen stelen. Toch zijn er na het zien van de film nog steeds onduidelijkheden over sommige zaken. Het relatieprobleem dat zich voordoet word opgelost net zoals dat nu bij de jeugd gebeurt. Het verhaal is volgens sommige ook niet voldoende uitgewerkt. Het is ook te rommelig om een succes genoemd te worden. Maar het verhaal bezit teveel goede kwaliteiten om het als een “grote mislukking” te zien. Mijn persoonlijke reactie: Onderwerp: Het werk gaat over jongeren die langzaamaan volwassen worden. Ik vind dit onderwerp erg boeiend, want er zijn altijd veel leuke verhalen over te vertellen. Ik vond het boek erg mooi om te lezen, want het zit toch dicht bij mij in mijn eigen leefwereld. Ik ben nu vijftien jaar en begin ook al volwassen te worden. Met alle zaken die in het boek staan krijg ik nu wel te maken. Bijv. vrienden met problemen thuis, vrienden die nu al het verkeerde pad op gaan zoals nu al dingen stelen enz. Ik had eigenlijk geen bepaalde verwachtingen over het onderwerp jongeren, want ik vind alles wat jongeren bezighoudt interessant. Daarom vind ik het ook leuk dat de auteur diepgaand op dit onderwerp is ingegaan. Gebeurtenissen: Ik vind de gebeurtenis dat Thera en Berry elkaar ontmoeten het belangrijkst. Want vanaf dat moment gaat er van alles gebeuren. Ze besluiten samen te gaan wonen en later in het Hilton hotel te gaan logeren etc. Dus vanaf de ontmoeting gebeurt van alles. In dit boek wordt alles goed beschreven. Alle gebeurtenissen worden uitgelegd. De meeste gebeurtenissen in dit boek zijn spannend. Wat ik wel ontroerend vond, was toen Berry’s vader dood ging. Ik vond het ook erg realistisch, want dit verhaal kan ook in het echt gebeurt zijn. Ook wel herkenbaar, want een paar van mijn vrienden gaan ook al het verkeerde pad op of althans die richting op. Personages: De karaktereigenschappen van Berry vind ik goed beschreven. Maar die van Thera hadden toch wel iets meer uitgewerkt mogen worden. Ik vind dat je in het verhaal leert kennen hoe Berry echt is. Hij is wel een jongen met gevoelens maar probeert stoer te doen tegenover zijn vrienden uit de “onderwereld”. Over Thera kom ik maar bar weinig te weten qua karakter. Van zijn vrienden heb ik begrijpen dat de meeste allemaal “players”zijn. Dan weer die meid voor een avond en dan weer die. Ook hebben ze hun handjes los zitten, en proberen overal wel iets te stelen. Ook gebruiken ze wel eens drugs. De personen zijn ook levensecht afgebeeld. Vooral omdat sommige jongeren van nu ook stelen en drugs gebruiken. Opbouw: De opbouw van het verhaal is niet erg moeilijk om te begrijpen, maar je moet er wel “in”zitten. Want je schakelt vaak over van heden naar verleden. Maar toch de overschakelingen worden duidelijk weergegeven. Het is dus niet zo dat je 1 stuk tekst bijv. 6 keer na elkaar moet lezen om het ook daadwerkelijk te snappen. Doordat er juist overschakelingen inzitten word het verhaal ook minder saai. Ik vind ook doordat er van het verleden naar het heden gegaan word, het dan echt iets van de jongeren van nu weg heeft. Want ik en mijn vrienden schakelen heel vaak over van heden naar verleden met onze verhalen. Dit verhaal wordt vanuit 1 persoon gezien, namelijk vanuit Berry. We beleven dus wat hij ziet, denkt en doet. Taalgebruik: Het taalgebruik in dit boek is niet erg moeilijk. Vooral veel spreektaal. Jongeren taal. Daarom past het taalgebruik ook veel bij het verhaal, het gaat namelijk over jongeren. Er worden wel veel scheldwoorden gebruikt. Ik vind eigenlijk dat dit wel minder had gekund. Het is natuurlijk altijd mooi om zoiets te lezen, maar sommige scheldwoorden gingen ,volgens mij, toch iets te ver. Maar eerlijk is eerlijk, het past wel bij de personages. Het zijn allemaal van die “duistere”figuren. Daarom was er denk ik bij mij sprake van duister taalgebruik. De verhoudingen tussen de gedachten van de personages en de gesprekken vond ik in evenwicht. Algemene conclusie: Ik zou dit boek zeker te weten aan raden aan een vriend of vriendin, want het gaat over de jeugd en zijn problemen. Daarom is het taalgebruik ook wat grover dan normaal. Ik denk dat de meeste dit wel leuk vinden om te lezen. Volgens de recensie tipt deze film niet aan de andere film “ik ook van jou”. Ik heb allebei de films gezien en ik vind toch dat “Oesters van Nam Kee”een dikke pluim verdient. Ik vind de film zelfs mooier dan de andere. Ik vind het alleen jammer dat het personage Thera niet zo heel goed is uitgewerkt. Vooral de karaktereigenschappen missen. Al met al is het een mooi boek en zeker een aanrader. Informatie over de schrijver: Kees Beijnum is geboren in Amsterdam in het jaar 1954. Zijn ouders werkten in de Horeca. Kees heeft het gymnasium gedaan en heeft ook erg veel baantjes gehad. In 1991 werd hij officieel schrijver. Zijn eerste boek heette: “Over het ijs”. Deze titel sloeg op een moord bij het water in Amsterdam.
Eerste uitgave: 2000
Druk: 2004
Uitgever: Wolters-Noordhoff
Complete titelbeschrijving: van Beijnum, K. Oesters van Nam Kee, (2000) Inhoud: Hoofdpersoon: Berry Kooiman Diablo (duivel) Hij heeft duivelhorentjes aan Thera verkocht. Thera wordt later zijn vriendin. Hij heeft ook een steen naar iemand gegooid. Samenvatting: Berry zat op het gymnasium, hij heeft zijn diploma niet gehaald maar zegt thuis van wel. Hij is achttien jaar. Wordt opgepakt in Bretteville-sur-Laize, omdat hij inbreekt in zijn oude vakantiehuisje. De ontmoeting met Thera speelt zich af in 1999. Hij verkoopt knipperende horentjes aan haar. Hij komt haar later weer tegen en dan komen ze in contact, dan neemt zij hem mee naar het restaurant Nam Kee. Daar verkopen ze oesters. Deze vindt Thera erg lekker. Ze is een soort pornomodel. Berry heeft ook veel “verkeerde”vrienden. Beetje van de onderwereld. Otman gebruikt alles door elkaar. XTC, cocaïne, LSD enz. Rachid = de Laatste Mode. Hij kleedt zich erg goed. Jamal voetbalde bij Ajax 2. Heeft reuma gekregen en dat betekent dat hij dus niet meer kan voetballen, daardoor komt hij ook samen met zijn vrienden in de onderwereld. Gerrie Grolsch is de junk van Amsterdam. Berry durft niet over Thera te vertellen tegen zijn vrienden. Thera en Berry wonen ondertussen in een huis waar ze op moeten passen. Het huis is van een oude vrouw die in een verzorgingstehuis zit. Dan krijgen ze een idee ze gaan het huis verhuren. Ze laten allemaal mensen naar het huis komen kijken, en verhuren het dan aan ze. Ze laten ook sleutels van het huis bijmaken. Het huis wordt later aan allemaal verschillende stellen of mensen verhuurt. Ze gaan zelf naar het Hilton hotel en nemen de John & Yoko Suite. Deze kamer werd meestal als bruidssuite gebruikt. Daar krijgt Thera een heftige epileptische aanval en beland ze in het ziekenhuis. Berry voelt een verwijdering, hij mist iets. Na het ziekenhuisbezoek wil Thera geen contact meer met Berry. Hij begint haar te stalken en komt erachter dat Thera eerst logeerde bij haar moeder, maar inmiddels weer is ingetrokken bij haar oude vriend Ben. Ben was de fotograaf van Thera. Berry staat bij hem aan de deur met een pistool, maar er gebeurt niks. Bij de opening van het clubhuis krijgt de burgemeester een steen tegen zijn hoofd. Deze is gegooid door Berry. Hij besluit naar Bretteville-sur-Laize te vluchten. Daar wordt hij opgepakt en naar de Bijlmerbajes gebracht. Zijn broer Rein en zijn moeder komen hem daar opzoeken. Rein vertelt dat hun vader vroeger vreemdging. Berry gelooft dat eerst niet, maar later wel. Hij moet vier jaar zitten. Structurele analyse: • Beschrijving van de personages en hun relaties: Berry’s relaties zijn Thera, zijn broer Rein, vrienden Otman etc, moeder. • Plaats: Frankrijk (Bretteville-sur-Laize), Amsterdam, in het restaurant Nam Kee. In het verhaal komt ook het Hilton hotel voor, de Bijlmerbajes, thuis en ook bij Thera thuis. • Tijd: Het boek is niet-chronologisch verteld. Het hele verhaal is in de ik-vorm, en er zitten ook heel veel flashbacks in (verwijzingen naar het verleden). • Taalgebruik: Duidelijke taal, erg veel jongerentaal. Er wordt niet met moeilijke woorden gesproken, alleen maar spreektaal. Je ziet alles vanuit Berry’s perspectief. • Motieven: - Fotograferen van de wolken: waarom? Herkennen van de wolken en weten waar hij was en wat hij deed op dat moment. - De oesters. Thera eet ze graag, Berry totaal niet. Maar uit liefde voor haar besluit hij ze toch maar te eten. - Liegen tegen iedereen, behalve tegen Thera, leugens stapelen zich op. • Thema: Liefde voor Thera. Liefde voor zijn ouders. Problemen door hem en door zijn vrienden.
Regie: Pollo de Pimentel door: Mike Peek
In de flitsend gemonteerde openingssequentie van Oesters van Nam Kee wordt duidelijk dat Berry (Egbert-Jan Weeber) naarstig op zoek is naar zijn plaats in de wereld. Hij is het prototype hangjongere: naar school gaat hij niet meer en om erbij te horen steelt hij zelfs de auto van zijn moeder die vervolgens aan diggelen wordt gereden bij een wilde tocht door de stad. Ook thuis gaat niet alles even lekker: het ideaalbeeld dat Berry heeft van zijn vader blijkt niet te kloppen met de werkelijkheid, en zijn moeder is duidelijk ongelukkig maar heeft de kracht niet om los te breken uit haar veilige leefomgeving. Dan ontmoet Berry Thera, een mooie danseres met wie hij al snel het bed deelt. Tijdens de onstuimig verlopende relatie vergeet de adolescent alles om zich heen, en geniet hij van elk moment. Als Thera echter achtervolgd wordt door een ziekte uit het verleden, blijkt dat Berry zijn verwachtingspatroon met betrekking tot hun gezamenlijke toekomst danig moet bijstellen. Oesters van Nam Kee is een verhaal over volwassen worden, het ontdekken van
liefde en het in duigen vallen van bepaalde zekerheden in het leven. De film neemt daarbij wellicht iets te veel hooi op de vork, waardoor bepaalde aspecten van het verhaal niet goed uit de verf komen. Zo worden al vroeg in de film de huwelijksproblemen van Berry's ouders aan het licht gebracht, maar gebeurt daar vervolgens weinig meer mee. Ook de pogingen om een hedendaags decor te scheppen voor het liefdesverhaal slagen maar ten dele; de rondhangende groep vrienden van Berry maken zijn achtergrond goed duidelijk, maar de halfslachtige pogingen om daarmee een statement te maken over de multiculturele samenleving doen geforceerd aan. Erger nog is dat deze scènes de vaart uit het interessantere deel van de film halen. De balans wordt kortom niet gevonden, wat resulteert in een nogal chaotische film, die niet precies lijkt te weten of het liefdesverhaal nu voldoende is voor een geslaagde film, of dat er per se meer verteld moet worden met Berry's geschiedenis. Het compromis dat hier gebruikt wordt doet het vermoeden rijzen dat de makers geen antwoord hebben kunnen vinden op die vraag. Dat de liefdesverhouding tussen Thera en Berry ondanks de gebreken van het script goed tot leven komt is te danken aan het prima acteren van Egbert-Jan Weeber en in iets minder mate Katja Schuurman. Weeber heeft voldoende energie, guitige blikken en stoerheid in huis om zijn rol geloofwaardig neer te zetten. Schuurman krijgt weinig ruimte om iets te laten zien maar de chemie tussen de twee hoofdrolspelers is duidelijk aanwezig, wat zeker tijdens de smaakvol gefilmde liefdesscènes goed tot zijn recht komt. De erotische spanningsboog is gedurende de gehele film gespannen, zonder dat dat de aandacht al te nadrukkelijk op zichzelf vestigt. De vergelijking met het vorig jaar verschenen Ik ook van Jou dient zich al snel aan, een vergelijking die Oesters van Nam Kee helaas niet kan doorstaan. Niet alleen heeft Ik ook van Jou een rechtlijniger en duidelijker script, ook de grandioze rol van Angela Schijf tilt die film naar een niveau waar Oesters van Nam Kee niet aan kan tippen. Regisseur Pollo de Pimentel heeft met zijn film een duidelijk product van de vroege 21ste eeuw gemaakt. Naast een behoorlijke overkill aan filmverwijzingen, blijkt dat vooral uit de verschillende verwachtingen die Berry en Thera van hun verhouding hebben. Het relatieprobleem (seks of liefde?) wordt op een verfrissende, eigentijdse manier behandeld, en alleen al daarom verdient Oesters van Nam Kee respect. De film blijft door het inslaan van zijweggetjes die vervolgens onvoldoende uitgewerkt worden te rommelig om een succes genoemd te worden, maar bezit teveel kwaliteiten om het gruwelijke stempel 'interessante mislukking' opgedrukt te krijgen. Samenvatting recensie: In de recensie word gezegd dat de film niet kan tippen aan de film “ik ook van jou”. Egebert-Jan Weeber speelt zijn scènes goed, Katja Schuurman iets minder. Er wordt van de film gezegd dat hij nogal chaotisch is. De Oesters van Nam Kee is een verhaal over het volwassen worden van jongeren. Seks hebben en dingen stelen. Toch zijn er na het zien van de film nog steeds onduidelijkheden over sommige zaken. Het relatieprobleem dat zich voordoet word opgelost net zoals dat nu bij de jeugd gebeurt. Het verhaal is volgens sommige ook niet voldoende uitgewerkt. Het is ook te rommelig om een succes genoemd te worden. Maar het verhaal bezit teveel goede kwaliteiten om het als een “grote mislukking” te zien. Mijn persoonlijke reactie: Onderwerp: Het werk gaat over jongeren die langzaamaan volwassen worden. Ik vind dit onderwerp erg boeiend, want er zijn altijd veel leuke verhalen over te vertellen. Ik vond het boek erg mooi om te lezen, want het zit toch dicht bij mij in mijn eigen leefwereld. Ik ben nu vijftien jaar en begin ook al volwassen te worden. Met alle zaken die in het boek staan krijg ik nu wel te maken. Bijv. vrienden met problemen thuis, vrienden die nu al het verkeerde pad op gaan zoals nu al dingen stelen enz. Ik had eigenlijk geen bepaalde verwachtingen over het onderwerp jongeren, want ik vind alles wat jongeren bezighoudt interessant. Daarom vind ik het ook leuk dat de auteur diepgaand op dit onderwerp is ingegaan. Gebeurtenissen: Ik vind de gebeurtenis dat Thera en Berry elkaar ontmoeten het belangrijkst. Want vanaf dat moment gaat er van alles gebeuren. Ze besluiten samen te gaan wonen en later in het Hilton hotel te gaan logeren etc. Dus vanaf de ontmoeting gebeurt van alles. In dit boek wordt alles goed beschreven. Alle gebeurtenissen worden uitgelegd. De meeste gebeurtenissen in dit boek zijn spannend. Wat ik wel ontroerend vond, was toen Berry’s vader dood ging. Ik vond het ook erg realistisch, want dit verhaal kan ook in het echt gebeurt zijn. Ook wel herkenbaar, want een paar van mijn vrienden gaan ook al het verkeerde pad op of althans die richting op. Personages: De karaktereigenschappen van Berry vind ik goed beschreven. Maar die van Thera hadden toch wel iets meer uitgewerkt mogen worden. Ik vind dat je in het verhaal leert kennen hoe Berry echt is. Hij is wel een jongen met gevoelens maar probeert stoer te doen tegenover zijn vrienden uit de “onderwereld”. Over Thera kom ik maar bar weinig te weten qua karakter. Van zijn vrienden heb ik begrijpen dat de meeste allemaal “players”zijn. Dan weer die meid voor een avond en dan weer die. Ook hebben ze hun handjes los zitten, en proberen overal wel iets te stelen. Ook gebruiken ze wel eens drugs. De personen zijn ook levensecht afgebeeld. Vooral omdat sommige jongeren van nu ook stelen en drugs gebruiken. Opbouw: De opbouw van het verhaal is niet erg moeilijk om te begrijpen, maar je moet er wel “in”zitten. Want je schakelt vaak over van heden naar verleden. Maar toch de overschakelingen worden duidelijk weergegeven. Het is dus niet zo dat je 1 stuk tekst bijv. 6 keer na elkaar moet lezen om het ook daadwerkelijk te snappen. Doordat er juist overschakelingen inzitten word het verhaal ook minder saai. Ik vind ook doordat er van het verleden naar het heden gegaan word, het dan echt iets van de jongeren van nu weg heeft. Want ik en mijn vrienden schakelen heel vaak over van heden naar verleden met onze verhalen. Dit verhaal wordt vanuit 1 persoon gezien, namelijk vanuit Berry. We beleven dus wat hij ziet, denkt en doet. Taalgebruik: Het taalgebruik in dit boek is niet erg moeilijk. Vooral veel spreektaal. Jongeren taal. Daarom past het taalgebruik ook veel bij het verhaal, het gaat namelijk over jongeren. Er worden wel veel scheldwoorden gebruikt. Ik vind eigenlijk dat dit wel minder had gekund. Het is natuurlijk altijd mooi om zoiets te lezen, maar sommige scheldwoorden gingen ,volgens mij, toch iets te ver. Maar eerlijk is eerlijk, het past wel bij de personages. Het zijn allemaal van die “duistere”figuren. Daarom was er denk ik bij mij sprake van duister taalgebruik. De verhoudingen tussen de gedachten van de personages en de gesprekken vond ik in evenwicht. Algemene conclusie: Ik zou dit boek zeker te weten aan raden aan een vriend of vriendin, want het gaat over de jeugd en zijn problemen. Daarom is het taalgebruik ook wat grover dan normaal. Ik denk dat de meeste dit wel leuk vinden om te lezen. Volgens de recensie tipt deze film niet aan de andere film “ik ook van jou”. Ik heb allebei de films gezien en ik vind toch dat “Oesters van Nam Kee”een dikke pluim verdient. Ik vind de film zelfs mooier dan de andere. Ik vind het alleen jammer dat het personage Thera niet zo heel goed is uitgewerkt. Vooral de karaktereigenschappen missen. Al met al is het een mooi boek en zeker een aanrader. Informatie over de schrijver: Kees Beijnum is geboren in Amsterdam in het jaar 1954. Zijn ouders werkten in de Horeca. Kees heeft het gymnasium gedaan en heeft ook erg veel baantjes gehad. In 1991 werd hij officieel schrijver. Zijn eerste boek heette: “Over het ijs”. Deze titel sloeg op een moord bij het water in Amsterdam.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden