A. Zakelijke gegevens.
1. Titel: De kunstrijder.
2. Naam van de auteur: Jan Terlouw.
3. Naam van de uitgever en jaar van verschijnen: Wolters Noordhoff 1989.
4. Aantal bladzijden: 185 bladzijden.
5. Titelverklaring: Patrick zit in een rolstoel dus hij rijdt met de schilderijen die hij terugbrengt. Daarom noemt Victoria hem de kunstrijder.
6. Vertel in minstens ½ A4’tje iets over de schrijver:
Jan Terlouw is al heel lang politicus. Dat is in zijn boeken ook wel te merken. Hij schrijft vaak over onderwerpen die je aan het nadenken zetten. Maar gelukkig zit de boodschap die hij heeft altijd verpakt in een spannend verhaal, dat met vaart en humor wordt verteld. Zijn boeken zijn vaak bekroond en in verschillende talen vertaald.
Geboren: 15 november 1931 te Kamperveen
Opleiding: studeerde wiskunde en natuurkunde aan de Universiteit in Utrecht
Werk: natuurkundig onderzoeker, politicus en schrijver
Thuis: hij is getrouwd en heeft vier volwassen kinderen
Eerste boek: Oom Willibrord (1970) Leuke feitjes: je zou kunnen zeggen dat hij een beetje vergroeid met D66: hij is vanaf de oprichting lid van deze politieke partij, onder zijn leiding kende de partij goede en slechte tijden en nu zit hij voor D66 in de Eerste Kamer
Ooit gezegd: ‘Ik wil eigenlijk alles behandelen wat ze volgens mij moeten weten. En omdat ze nog zo oningevuld zijn, kun je ze nog echte verhalen vertellen. Ik snijd problemen voor hen aan, bied weliswaar geen oplossingen, maar hoop wel zaken ter discussie te stellen. Ik denk dat ze daar wat aan hebben. Daarom ben ik bij de jeugd blijven steken.’ Sommige verhalen van Jan Terlouw spelen in niet-bestaande landen. Toch gaan bijna al zijn boeken over actuele onderwerpen waarmee ook jongeren te maken hebben, zoals het milieu, democratie en machtsmisbruik. Hij laat zien dat aan deze dingen meer kanten zitten door in de verhalen voor- en tegenstanders aan het woord te laten. Op deze manier kan de lezer zelf een mening vormen. In andere boeken gaat het vooral om de spanning of om grappige gebeurtenissen. Zijn boeken zijn in ongeveer 20 talen vertaald en in binnen- en buitenland ontving hij verschillende bekroningen. In Nederland kreeg hij twee jaar achter elkaar de Gouden Griffel. Voor De kunstrijder ontving hij de prijs van de Nederlandse Kinderjury. Sommige verhalen zijn ook ontstaan vanuit een gebeurtenis die hij zelf heeft meegemaakt, maar het verloop van het verhaal is voortgekomen uit zijn eigen fantasie. Zo kreeg hij het idee voor De kunstrijder toen hij een aantal jaren in Parijs woonde en zich bezighield met transport. Op een gegeven moment kwam hij in aanraking met vervoer van gehandicapten. Dat zette hem aan het nadenken over mensen die een bepaalde lichaamsfunctie moeten missen. Gehandicapten kunnen vaak veel meer dan mensen denken; zijn boek kun je misschien wel zien als een pleidooi voor de emancipatie van mensen met een handicap. B. Geef een korte duidelijke uitleg waarom je het boek gekozen hebt. Ik had het boek al eens gelezen en toen vond ik het een mooi boek. Het is ook een boek wat je redelijk goed kan uitleggen, dus goed voor een boekverslag. Alleen ik vind dat op zich de titel niet zo aanspreekt als je het boek nog niet heb gelezen. C. 1. Een persoonlijke reactie. Nieuwsgierig makend: je wilt weten waarom dat Victoria zo met die schilderijen bezig is. Origineel: ik heb eigenlijk nog nooit een boek gelezen dat iets met gehandicapten te maken heeft. Indrukwekkend: dat die mensen ook in een rolstoel zo zijn en dat het maar weer blijkt dat je ook invaliden niet over één kam moet scheren omdat ze niet allemaal helemaal van de wereld zijn. C. 2. Samenvatting van de inhoud. Patrick en Tom zijn beiden gehandicapt, Patrick zit in een rolstoel omdat hij spastisch is en Tom is doof. Als Patrick en Tom maakten een wandeling en gingen zitten in het park, voor het Jan-Steenmuseum zagen ze een meisje met een schilderij de kelder ingaan. Toen het meisje weg was ging Tom kijken. Toen Tom terug kwam bij Patrick vertelde hij dat ze daar een schilderij heeft neergelegd dat een paar jaar geleden gestolen was, hier wilden ze meer van weten en probeerde met dat meisje in contact te komen en dat deden ze via Lucie, een meisje dat net als hun gehandicapt is (Lucie is blind)en ook op het GENK (een club voor gehandicapten en niet-gehandicapten)zit. Lucie gaat met het meisje praten en zo komen ze te weten dan ze Victoria Roerig heet. Victoria verteld dat ze 4 jaar geleden naar familie waren geweest en dat ze op de terug weg een ongeluk kregen. Haar moeder overleed, haar broertje werd gehandicapt en haar vader werd half gek. Alleen zij had helemaal niks. Omdat haar broertje (Tony) niks meer kon is haar vader schilderijen gaan stelen zodat Tony wat te kijken had want Tony kon niets meer hij zat alleen maar in zijn rolstoel. Vroeger, voor het ongeluk, kon Tony heel goed schilderen, dus dacht Vicoria’s vader dat hij hem een groot plezier ermee zou doen. Bij een van de schilderijen die Victoria terug wilde brengen werd ze in elkaar geslagen en het schilderij werd meegenomen. Als Patrick, Tom, Lucie en Victoria een plan hebben bedacht om de dief en het schilderij terug te vinden worden Lucie en meneer Hendricks (de waarschijnlijke dader) ontvoerd, de ontvoerders hebben de gestolen schilderijen en willen weten of ze echt zijn en dus wisten ze door de ontvoering dat het niet meneer Hendricks was. Als ze vrijgelaten worden proberen ze nog steeds te ontdekken wie de schilderijen heeft gestolen. Victoria ging de schilderijen allemaal namaken zodat ze de echte schilderijen allemaal terug kon brengen en Tom ging haar helpen met Patrick samen, maar het was nog niet helemaal opgelost want een van de schilderijen was een vervalsing. En de echte lag bij Meneer van Wijngaerden die had hij weer gestolen uit het huis van de familie Roerig omdat het precies op de gestorven dochter van hem leek. Hij heeft het uit het huis van de Familie Roerig gestolen toen hij daar ging oppassen (een paar jaar geleden) op Tony en liet er een namaken en daar het nagemaakte schilderij ophangen door meneer van Oerle dat was een schilder die het bijna precies kon namaken. Meneer van Wijngaerden en Patrick en de andere spreken af dat ze het echte schilderij terug gaan brengen naar het museum. Dat zou moeilijk worden want er was veel bewaking op het moment. Toch krijgen Patrick, Victoria en Tom het voor elkaar om het schilderij netjes terug te brengen. Patrick en Victoria worden verliefd en Tony mag op het GENK blijven met zijn nieuwe rolstoel. Een mooi einde dus…. C. 3. Leeservaring. 1.Onderwerp: Verwachtte je dat het onderwerp op deze manier beschreven zou worden? Wat vond je verrassend of bijzonder aan de aanpak en uitwerking? 1.Ik had niet verwacht dat het onderwerp op deze manier beschreven zou worden. Ik vind dat meestal over invaliden mensen of heel zielig gedaan word of juist zeer beledigend. Ooit heb ik eens ergens gelezen dat invaliden het niet altijd waarderen als je heel betuttelend doet, omdat ze ook gewoon mensen zijn en wel eens op hun zelf iets willen doen. En als ze daar toe in staat zijn vind ik dat ze dat ook zeker moeten mogen, ze hebben dat recht. In het boek doen ze heel normaal over invaliden, ze zijn juist een beetje helden (vind ik) in het boek. Dat vind ik het bijzondere aan dit boek. Het zet je aan het denken over het leven als invalide. En het eind vind ik ook zo lief dat Patrick en Victoria verliefd worden, eigenlijk had ik dat niet verwacht dus dat is het verrassende gedeelte. 2.Gebeurtenissen: Maken de gebeurtenissen indruk op je, zag je ze voor je? Als ik een boek lees dan leef ik me altijd helemaal in, in het boek als het een mooi boek is. En ook deze keer was het weer zover dat ik soms gewoon plaatjes voor me zie over hoe de schrijver het misschien ook gezien heeft. Als de schrijver het goed brengt kan je het verhaal zegmaar tot leven brengen. En zeker bij een boek zoals dit, waar veel dingen in voorkomen die in het dagelijkse leven er ook zijn, gaat dat gewoon goed. 3.Personages: Wat vind je van de ideeën en het gedrag van de verhaalpersonen? Gedragen ze zich volgens jou zoals het hoort? Leg uit. Niet van iedereen klopt het gedrag 100%. Het gedrag van meneer Roerig, Tony en Victoria ‘s vader, is niet goed. Hij stal de schilderijen wel met een lief idee, maar het blijft stelen en dat is niet goed. Dat Victoria de schilderijen de schilderijen namaakt en het echte exemplaar terug brengt naar het museum vind ik een heel goed idee maar wel gevaarlijk. Patrick en Tom zijn in het begin nieuwsgierig dat hoeft op zich niet verkeerd te zijn maar om je zomaar ergens in te storten is ook niet altijd goed. 4. Bouw: Wat vind je van het eind: begrijpelijk, verrassend, (on)geloofwaardig? Blijft er veel onduidelijk? Ik vind het eind verrassend, ik had niet verwacht dat Patrick en Victoria verliefd zouden worden. Ook vond ik het erg ineens dat Tony een nieuwe rolstoel krijgt en ineens naar het GENK mag van zijn vader. Wel vind ik het een beetje sterk dat ze met een klein trucje zomaar het laatste schilderij weer in het museum kunnen brengen ondanks de bewaking die er was. 5.Taalgebruik: Vind je dat de manier van vertellen te wijdlopig, te hoogdravend of juist niet? Ik vind de manier van vertellen goed zo. Het is niet al te uitvoerig of langdradig en ook niet overdreven. Je kunt je hoe het nu is goed inleven in het verhaal en de personen. Het zou niet meer en niet minder moeten zijn. C. 4. Verwerkingsopdracht. Bespreek over welk onderwerp het verhaal gaat. Is het een onderwerp waarover je wel eens hebt nagedacht of waarover je iets hebt gelezen / gezien? Heeft het verhaal je nieuwe kanten van het onderwerp laten zien? Ben je het eens met de mening over het onderwerp die uit het verhaal blijkt? Ik heb wel al eens eerder over het onderwerp nagedacht, maar gelezen erover heb ik nog nooit. Ik zie het onderwerp meer de mensen met de handicap en hoe zij er mee omgaan dan de schilderijen. Om eerlijk te zijn ben ik altijd een beetje “bang” geweest van gehandicapten. Ik ben altijd bang geweest dat ik iets zou doen waarmee ik hun pijn doe. Bijvoorbeeld te huppelig lopen en dat die persoon dan beseft: “zij kan het en ik niet want ik zit in een rolstoel.” Maar zo moet je gewoon niet denken want die mensen willen ook gelijk behandeld worden. Het zijn en blijven gewone mensen. Nu ik dit boek gelezen heb, heb ik ook nieuwe kanten van het onderwerp gezien. Mensen die gehandicapt zijn leren er mee leven en passen zich eraan aan. Ze hebben toch nog contacten met andere mensen, kijk maar naar het GENK. Daar komen kinderen die gehandicapt zijn, maar ook die niet gehandicapt zijn. Door dit boek ben ik echt gaan nadenken of er gewoon echt ook van de organisaties zoals het GENK zijn. Ik denk van wel eigenlijk, omdat die mensen toch ook hun sociale contacten moeten hebben vind ik. Je zou elkaar ook kunnen helpen daar als iemand bijvoorbeeld nog maar een tijdje in een rolstoel zit en het daar heel moeilijk mee heeft, je zou ermee kunnen praten omdat als jij ook in een rolstoel zit precies hetzelfde hebt meegemaakt. De grote klap dat je daar ineens in zit en nooit meer zal kunnen lopen en springen en fietsen heb jij dan ook meegemaakt. Ik vind dat ze eigenlijk op basisscholen daar iets aan moeten doen, daarover moeten praten. Gehandicapten horen ook bij onze maatschappij en ik heb toch al meer kinderen van jongere leeftijd (basisschool) raar zien kijken als ze iemand in een rolstoel of een geestelijk gehandicapte zien of dingen horen zeggen dat ze die persoon eng vinden omdat hij of zij zo is. Bij mij op de basisschool kwam er 1 keer in de 2 jaar politie naar school om te vertellen over drugs, nou en dat andere jaar zouden ze eigenlijk voorlichting over iets anders moeten geven, bijvoorbeeld over dit onderwerp. Dat er iemand naar school zou komen om te vertellen over hoe hij of zij zich voelt en wat er is gebeurd. Niet alle mensen in een rolstoel hebben een ziekte of zo, het kan ook door een auto ongeluk zijn bijvoorbeeld. Ik vind dat het onderwerp heel goed is gebracht, daarom ben ik het eens met de mening die over het verhaal blijkt.
Opleiding: studeerde wiskunde en natuurkunde aan de Universiteit in Utrecht
Thuis: hij is getrouwd en heeft vier volwassen kinderen
Eerste boek: Oom Willibrord (1970) Leuke feitjes: je zou kunnen zeggen dat hij een beetje vergroeid met D66: hij is vanaf de oprichting lid van deze politieke partij, onder zijn leiding kende de partij goede en slechte tijden en nu zit hij voor D66 in de Eerste Kamer
Ooit gezegd: ‘Ik wil eigenlijk alles behandelen wat ze volgens mij moeten weten. En omdat ze nog zo oningevuld zijn, kun je ze nog echte verhalen vertellen. Ik snijd problemen voor hen aan, bied weliswaar geen oplossingen, maar hoop wel zaken ter discussie te stellen. Ik denk dat ze daar wat aan hebben. Daarom ben ik bij de jeugd blijven steken.’ Sommige verhalen van Jan Terlouw spelen in niet-bestaande landen. Toch gaan bijna al zijn boeken over actuele onderwerpen waarmee ook jongeren te maken hebben, zoals het milieu, democratie en machtsmisbruik. Hij laat zien dat aan deze dingen meer kanten zitten door in de verhalen voor- en tegenstanders aan het woord te laten. Op deze manier kan de lezer zelf een mening vormen. In andere boeken gaat het vooral om de spanning of om grappige gebeurtenissen. Zijn boeken zijn in ongeveer 20 talen vertaald en in binnen- en buitenland ontving hij verschillende bekroningen. In Nederland kreeg hij twee jaar achter elkaar de Gouden Griffel. Voor De kunstrijder ontving hij de prijs van de Nederlandse Kinderjury. Sommige verhalen zijn ook ontstaan vanuit een gebeurtenis die hij zelf heeft meegemaakt, maar het verloop van het verhaal is voortgekomen uit zijn eigen fantasie. Zo kreeg hij het idee voor De kunstrijder toen hij een aantal jaren in Parijs woonde en zich bezighield met transport. Op een gegeven moment kwam hij in aanraking met vervoer van gehandicapten. Dat zette hem aan het nadenken over mensen die een bepaalde lichaamsfunctie moeten missen. Gehandicapten kunnen vaak veel meer dan mensen denken; zijn boek kun je misschien wel zien als een pleidooi voor de emancipatie van mensen met een handicap. B. Geef een korte duidelijke uitleg waarom je het boek gekozen hebt. Ik had het boek al eens gelezen en toen vond ik het een mooi boek. Het is ook een boek wat je redelijk goed kan uitleggen, dus goed voor een boekverslag. Alleen ik vind dat op zich de titel niet zo aanspreekt als je het boek nog niet heb gelezen. C. 1. Een persoonlijke reactie. Nieuwsgierig makend: je wilt weten waarom dat Victoria zo met die schilderijen bezig is. Origineel: ik heb eigenlijk nog nooit een boek gelezen dat iets met gehandicapten te maken heeft. Indrukwekkend: dat die mensen ook in een rolstoel zo zijn en dat het maar weer blijkt dat je ook invaliden niet over één kam moet scheren omdat ze niet allemaal helemaal van de wereld zijn. C. 2. Samenvatting van de inhoud. Patrick en Tom zijn beiden gehandicapt, Patrick zit in een rolstoel omdat hij spastisch is en Tom is doof. Als Patrick en Tom maakten een wandeling en gingen zitten in het park, voor het Jan-Steenmuseum zagen ze een meisje met een schilderij de kelder ingaan. Toen het meisje weg was ging Tom kijken. Toen Tom terug kwam bij Patrick vertelde hij dat ze daar een schilderij heeft neergelegd dat een paar jaar geleden gestolen was, hier wilden ze meer van weten en probeerde met dat meisje in contact te komen en dat deden ze via Lucie, een meisje dat net als hun gehandicapt is (Lucie is blind)en ook op het GENK (een club voor gehandicapten en niet-gehandicapten)zit. Lucie gaat met het meisje praten en zo komen ze te weten dan ze Victoria Roerig heet. Victoria verteld dat ze 4 jaar geleden naar familie waren geweest en dat ze op de terug weg een ongeluk kregen. Haar moeder overleed, haar broertje werd gehandicapt en haar vader werd half gek. Alleen zij had helemaal niks. Omdat haar broertje (Tony) niks meer kon is haar vader schilderijen gaan stelen zodat Tony wat te kijken had want Tony kon niets meer hij zat alleen maar in zijn rolstoel. Vroeger, voor het ongeluk, kon Tony heel goed schilderen, dus dacht Vicoria’s vader dat hij hem een groot plezier ermee zou doen. Bij een van de schilderijen die Victoria terug wilde brengen werd ze in elkaar geslagen en het schilderij werd meegenomen. Als Patrick, Tom, Lucie en Victoria een plan hebben bedacht om de dief en het schilderij terug te vinden worden Lucie en meneer Hendricks (de waarschijnlijke dader) ontvoerd, de ontvoerders hebben de gestolen schilderijen en willen weten of ze echt zijn en dus wisten ze door de ontvoering dat het niet meneer Hendricks was. Als ze vrijgelaten worden proberen ze nog steeds te ontdekken wie de schilderijen heeft gestolen. Victoria ging de schilderijen allemaal namaken zodat ze de echte schilderijen allemaal terug kon brengen en Tom ging haar helpen met Patrick samen, maar het was nog niet helemaal opgelost want een van de schilderijen was een vervalsing. En de echte lag bij Meneer van Wijngaerden die had hij weer gestolen uit het huis van de familie Roerig omdat het precies op de gestorven dochter van hem leek. Hij heeft het uit het huis van de Familie Roerig gestolen toen hij daar ging oppassen (een paar jaar geleden) op Tony en liet er een namaken en daar het nagemaakte schilderij ophangen door meneer van Oerle dat was een schilder die het bijna precies kon namaken. Meneer van Wijngaerden en Patrick en de andere spreken af dat ze het echte schilderij terug gaan brengen naar het museum. Dat zou moeilijk worden want er was veel bewaking op het moment. Toch krijgen Patrick, Victoria en Tom het voor elkaar om het schilderij netjes terug te brengen. Patrick en Victoria worden verliefd en Tony mag op het GENK blijven met zijn nieuwe rolstoel. Een mooi einde dus…. C. 3. Leeservaring. 1.Onderwerp: Verwachtte je dat het onderwerp op deze manier beschreven zou worden? Wat vond je verrassend of bijzonder aan de aanpak en uitwerking? 1.Ik had niet verwacht dat het onderwerp op deze manier beschreven zou worden. Ik vind dat meestal over invaliden mensen of heel zielig gedaan word of juist zeer beledigend. Ooit heb ik eens ergens gelezen dat invaliden het niet altijd waarderen als je heel betuttelend doet, omdat ze ook gewoon mensen zijn en wel eens op hun zelf iets willen doen. En als ze daar toe in staat zijn vind ik dat ze dat ook zeker moeten mogen, ze hebben dat recht. In het boek doen ze heel normaal over invaliden, ze zijn juist een beetje helden (vind ik) in het boek. Dat vind ik het bijzondere aan dit boek. Het zet je aan het denken over het leven als invalide. En het eind vind ik ook zo lief dat Patrick en Victoria verliefd worden, eigenlijk had ik dat niet verwacht dus dat is het verrassende gedeelte. 2.Gebeurtenissen: Maken de gebeurtenissen indruk op je, zag je ze voor je? Als ik een boek lees dan leef ik me altijd helemaal in, in het boek als het een mooi boek is. En ook deze keer was het weer zover dat ik soms gewoon plaatjes voor me zie over hoe de schrijver het misschien ook gezien heeft. Als de schrijver het goed brengt kan je het verhaal zegmaar tot leven brengen. En zeker bij een boek zoals dit, waar veel dingen in voorkomen die in het dagelijkse leven er ook zijn, gaat dat gewoon goed. 3.Personages: Wat vind je van de ideeën en het gedrag van de verhaalpersonen? Gedragen ze zich volgens jou zoals het hoort? Leg uit. Niet van iedereen klopt het gedrag 100%. Het gedrag van meneer Roerig, Tony en Victoria ‘s vader, is niet goed. Hij stal de schilderijen wel met een lief idee, maar het blijft stelen en dat is niet goed. Dat Victoria de schilderijen de schilderijen namaakt en het echte exemplaar terug brengt naar het museum vind ik een heel goed idee maar wel gevaarlijk. Patrick en Tom zijn in het begin nieuwsgierig dat hoeft op zich niet verkeerd te zijn maar om je zomaar ergens in te storten is ook niet altijd goed. 4. Bouw: Wat vind je van het eind: begrijpelijk, verrassend, (on)geloofwaardig? Blijft er veel onduidelijk? Ik vind het eind verrassend, ik had niet verwacht dat Patrick en Victoria verliefd zouden worden. Ook vond ik het erg ineens dat Tony een nieuwe rolstoel krijgt en ineens naar het GENK mag van zijn vader. Wel vind ik het een beetje sterk dat ze met een klein trucje zomaar het laatste schilderij weer in het museum kunnen brengen ondanks de bewaking die er was. 5.Taalgebruik: Vind je dat de manier van vertellen te wijdlopig, te hoogdravend of juist niet? Ik vind de manier van vertellen goed zo. Het is niet al te uitvoerig of langdradig en ook niet overdreven. Je kunt je hoe het nu is goed inleven in het verhaal en de personen. Het zou niet meer en niet minder moeten zijn. C. 4. Verwerkingsopdracht. Bespreek over welk onderwerp het verhaal gaat. Is het een onderwerp waarover je wel eens hebt nagedacht of waarover je iets hebt gelezen / gezien? Heeft het verhaal je nieuwe kanten van het onderwerp laten zien? Ben je het eens met de mening over het onderwerp die uit het verhaal blijkt? Ik heb wel al eens eerder over het onderwerp nagedacht, maar gelezen erover heb ik nog nooit. Ik zie het onderwerp meer de mensen met de handicap en hoe zij er mee omgaan dan de schilderijen. Om eerlijk te zijn ben ik altijd een beetje “bang” geweest van gehandicapten. Ik ben altijd bang geweest dat ik iets zou doen waarmee ik hun pijn doe. Bijvoorbeeld te huppelig lopen en dat die persoon dan beseft: “zij kan het en ik niet want ik zit in een rolstoel.” Maar zo moet je gewoon niet denken want die mensen willen ook gelijk behandeld worden. Het zijn en blijven gewone mensen. Nu ik dit boek gelezen heb, heb ik ook nieuwe kanten van het onderwerp gezien. Mensen die gehandicapt zijn leren er mee leven en passen zich eraan aan. Ze hebben toch nog contacten met andere mensen, kijk maar naar het GENK. Daar komen kinderen die gehandicapt zijn, maar ook die niet gehandicapt zijn. Door dit boek ben ik echt gaan nadenken of er gewoon echt ook van de organisaties zoals het GENK zijn. Ik denk van wel eigenlijk, omdat die mensen toch ook hun sociale contacten moeten hebben vind ik. Je zou elkaar ook kunnen helpen daar als iemand bijvoorbeeld nog maar een tijdje in een rolstoel zit en het daar heel moeilijk mee heeft, je zou ermee kunnen praten omdat als jij ook in een rolstoel zit precies hetzelfde hebt meegemaakt. De grote klap dat je daar ineens in zit en nooit meer zal kunnen lopen en springen en fietsen heb jij dan ook meegemaakt. Ik vind dat ze eigenlijk op basisscholen daar iets aan moeten doen, daarover moeten praten. Gehandicapten horen ook bij onze maatschappij en ik heb toch al meer kinderen van jongere leeftijd (basisschool) raar zien kijken als ze iemand in een rolstoel of een geestelijk gehandicapte zien of dingen horen zeggen dat ze die persoon eng vinden omdat hij of zij zo is. Bij mij op de basisschool kwam er 1 keer in de 2 jaar politie naar school om te vertellen over drugs, nou en dat andere jaar zouden ze eigenlijk voorlichting over iets anders moeten geven, bijvoorbeeld over dit onderwerp. Dat er iemand naar school zou komen om te vertellen over hoe hij of zij zich voelt en wat er is gebeurd. Niet alle mensen in een rolstoel hebben een ziekte of zo, het kan ook door een auto ongeluk zijn bijvoorbeeld. Ik vind dat het onderwerp heel goed is gebracht, daarom ben ik het eens met de mening die over het verhaal blijkt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
J.
J.
PEOELSJSHS
5 jaar geleden
Antwoorden