Titelbeschrijving: VAN BEIJNUM, Kees
De oesters van Nam Kee
Amsterdam, 2000 Opdracht: Voor Tatjana & Allard
In het boek ben ik niet te weten gekomen wie hun zijn. Korte Samenvatting: Als het boek begint is de hoofdpersoon Berry Kooijman (18 jaar oud) net naar hun voormalige vakantiehuisje in Frankrijk gevlucht. Kort daarna wordt hij opgepakt door de Franse politie en belandt hij in een gevangenis in Nederland. Van daaruit vertelt hij stukken van zijn leven. Het verhaal dat Berry vertelt, in chronologische volgorde: Berry vertelt over de vakanties met zijn ouders en oudere broer in hun vakantiehuisje in het Franse Bretteville-sur-Laize. Hij had het daar altijd heel erg naar zijn zin, vooral omdat zijn pony New Shatterhand daar was. Wanneer Berry’s vader overlijdt zijn de vakanties afgelopen en wordt het huisje verkocht. Tussen de vakanties door hangt hij veel rond met zijn vrienden Otman, De Laatste Mode, Jamal en Gerrie Grolsch, in de plaatselijke snackbar van ‘Fast Eddie’, dat door Berry toepasselijk ‘Fast Eddies Slow Food’ genoemd wordt. Ze drinken erg veel bier en gebruiken drugs. Ze werken niet om aan geld te komen, maar ze stelen het van anderen. Zo heeft Berry ooit met Otman een kapsalon willen overvallen (wat mislukte) en hebben zijn vrienden een keer het koffertje van een ambtenaar gestolen. Het zijn eigenlijk vijf hele domme jongens, met maar heel weinig verstand. Berry heeft zijn gymnasiumopleiding nooit afgemaakt, maar zijn moeder denkt nog steeds dat hij geslaagd is. Echt veel nuttigs doen de jongens niet; uit verveling kraken ze alle meisjes af die ze zien, vernielen ze dingen zonder reden en slaan ze mensen in elkaar. Die tijd verandert voor Berry als hij Thera ontmoet, hij gaat vanaf die tijd nog nauwelijks met zijn vrienden om. Hij ontmoette haar op een brug in Amsterdam, waar ze een paar rode, knipperende duivelshorentjes van hem kocht. Later komt ze stomtoevallig het café binnen waar Berry in zijn eentje aan een tafeltje zit. Thera blijkt een afspraak te hebben met een fotograaf. Wanneer ze Berry vraagt of hij dat is, zegt hij ja. Later komt ze er toch achter dat hij niet de man is waar ze een afspraak mee had. Toch vraagt ze hem mee om oesters te gaan eten bij Nam Kee. Dit is het begin van hun heftige relatie: ze zien elkaar bijna 24 uur per dag, 7 dagen per week. Samen zouden ze wel een verre reis willen maken. Om snel geld te verdienen verhuren ze het huis waar Thera woont aan tien mensen tegelijk en laten ze hen van tevoren betalen. Ze vertrekken met bijna 22.000 gulden op zak naar het Hilton hotel en geven heel erg veel geld uit. Het is de bedoeling dat ze eerst een tijdje in het hotel verblijven om daarna naar Parijs te gaan. Maar hun vertrek wordt steeds verder uitgesteld en uiteindelijk vertrekken ze helemaal niet, omdat Thera een epilepsieaanval krijgt en in het ziekenhuis belandt. Het gaat steeds slechter tussen Thera en Berry. Thera wil geen contact meer met Berry en vertrekt, waarheen weet niemand. Berry gaat naar haar op zoek en vindt haar bij een ex-vriend van haar; Ben. De reden waarom het nou precies over is komt Berry niet te weten, maar dat Thera geen contact meer wil is hem meer dan duidelijk. Berry gaat weer terug naar zijn vrienden en belandt weer in het dagelijkse leventje dat hij lang geleefd heeft. In de buurt waar de vrienden rondhangen wordt een buurthuis voor de jongeren gemaakt. Tijdens de feestelijke opening door de burgemeester gooit Berry een steen tegen het hoofd van de burgemeester, die daardoor in coma raakt. Berry vlucht naar het voormalige vakantiehuisje in Frankrijk en breekt daar in. Hij wordt opgepakt door de Franse politie, maar omdat de huidige eigenaren van het huisje geen aanklacht in willen dienen tegen Berry is hij weer op vrije voeten. Hij vlucht zo snel als hij kan weg, maar wordt later toch weer opgepakt door de Franse politie en naar Nederland gebracht. Hij komt daar in voorarrest te zitten, in afwachting van zijn rechtszaak. Tijdens zijn verblijf in de gevangenis heeft hij gesprekken met Meesters, een psychiater. Eigenlijk wil hij de man niets vertellen, maar hij laat toch af en toe wat informatie los. Berry’s broer Rein komt hem wel eens opzoeken in de gevangenis. Dan praten ze over vroeger, over de vakanties en over hun vader. Van zijn vrienden hoort Berry nooit meer wat. Ze schijnen er niet echt mee te zitten dat hij vastzit en nemen het ook niet voor hem op wanneer hen voor nieuwsreportages gevraagd wordt iets over Berry te vertellen. Thema: Het verlangen naar zijn vader en zijn vriendin en de vraag waarvoor hij nu eigenlijk leeft, een leven vol leugens.
Idee: Dit boek is niet met een duidelijk idee geschreven vind ik. Maar ik denk dat de schrijver hiermee duidelijk wil maken hoe je leven kan lopen, als je een leven leid vol leugens. Titelverklaring: De verklaring van deze titel is dat Nam kee het restaurant waar Berry en Thera vaak samen oesters eten. (tijds)Opbouw: Dit verhaal is niet chronologisch verteld. Er worden zeer veel flashbacks gebruikt, want berry verteld zijn levens verhaal van uit de gevangnis. Door die flashbacks kom je veel te weten over Berry, de hoofdpersoon. Perspectief: Het verhaal wordt verteld in de ik-vertel situatie, je ziet het door de ogen van Berry, hij verteld hoe zijn leven was. En haalt de herinneringen aan zn vrienden, zn ex-vriendin Thera en de vakanties met zn familie in Frankrijk, en de gesprekken met de psychiater op. Door die flashbacks kun je je goed inleven in zijn persoon. Zo blijft het leuk, en niet te moeilijk om het verhaal te snappen. Het is dus het personale perspectief. Ruimte: Het verhaal speelt zich vooral af in Amsterdam, dat is de woonplaats van Berry. Daar ontmoet hij Thera, en zit o.a het restaurant Nam kee. Ook speelt er nog een deel af in Frankrijk, de terugblikken naar de vakanties in hun huisje daar.
Symboliek: Ik denk dat je de steen waarmee berry naar de burgemeester gooide symbolisch kan zien. Die steen is hard, net zoals personen in het verhaal, zoals Berry soms. Hij vertelt zijn moeder niet dat hij zijn examen heeft gedaan, en dat vind ik hard. Ook zijn berry’s vrienden hard, ze laten nooit meer iets van zich horen nadat berry in de gevangenis zit en dat is ook hard, en onvriendelijk. Originaliteit: Ik vind dit boek zeker wel best origineel, zeker de schrijfstijl. De schrijver gebruik eigenlijk 1 grote flashback met daar tussen in delen van hoe het nu is. En deze manier van een boek schrijven ben ik nog niet eerder tegen gekomen, en dat vind ik speciaal aan dit boek dat dit het wel heeft. Relevantie: Dit boek is zeker een relevant boek, er komen nog vaak dit soort dingen voor, dat iemand verlangt naar z’n vriendin, en naar z’n vader. En ook vragen er veel mensen zich af waar voor je nu eigenlijk leeft. Dit boek is ook een relevant boek omdat het boek niet oud is en er weinig is veranderd. Stijl: Dit is het eerste boek wat ik van deze schrijver lees. En ik vind dat de schrijver zeker een aparte stijl van schrijven heeft. Eigenlijk is het een grote flashback met delen van nu. Dat geeft een apart effect, maar soms ook wel onduidelijk want dan gaat het opeens van nu naar vroeger. Personages: Berry: 18 jaar oud, voormalig gymnasiast. Zijn leven bestaat uit leugens en bedriegerijen en zijn obsessie voor zijn ex-vriendin Thera. Hij raakt op het verkeerde pad en belandt uiteindelijk in de gevangenis. Thera: Berry's eerste echte vriendin waar hij verliefd op is. Ze hebben een leuke tijd samen, maar uiteindelijk maakt Thera er een einde aan. Thera is een stripper en model. Ze krijgt later in het verhaal ook last van epilepsieaanvallen. Berry's moeder, Ellen: werkt bij de reclassering. Schaamt zich dan ook voor het feit dat haar zoon uiteindelijk inde gevangenis zit, want haar collega's zullen dan over haar roddelen. Berry's vader, Peter: overlijdt aan een hartstilstand. Was Berry's grote voorbeeld. Na zijn overlijden gaat het dan ook bergafwaarts met Berry. Rein: Berry's oudere broer, die volgens Berry de wijsheid in pacht heeft op een burgerlijke manier. Net als zijn moeder. De twee zijn niet echt close met elkaar. Otman, de Laatste Mode, Gerrie Grolsch en Fast Eddie: allemaal vrienden van Berry, hoewel de één een betere vriend is dan de ander. Met name Fast Eddie is meer iemand waar ze altijd langsgaan, aangezien de snackbar van hem is en ze daar rondhangen met zijn allen Eigen mening: Ik vond het een zeer aardig boek om te lezen. De schrijver gebruikt ‘populaire taal’ dus ik denk dat het jongeren zeker aan zal spreken. De volgorde waarin het verhaal verteld word is vrij ingewikkeld, maar ik vind niet dat het daarom minder leuk wordt, in tegendeel. Doordat alles zo kriskras door elkaar verteld wordt in het veel boeiender om te lezen, en blijt het leuk