1.Waarom heb ik dit boek gekozen? We hebben in de klas een boekenlijst gehad met de boeken voor de leerlingen van VWO4. Op die lijst stond helemaal bovenaan het boek De oesters van Nam Kee. De leraar heeft van bijna alle boeken die op de lijst stonden een stukje verteld en bij de boeken die me wel leuk leken heb ik toen een streepje gezet. Bij dit boek had ik een streepje gezet. Elk jaar krijg ik met de boekenboek van mijn oma een boek. We gaan dan samen naar de Bijenkorf en ik mag zelf bepalen welk boek ik wil hebben. Aangezien ik alle boeken van Ronald Giphart had aangestreept was ik van plan om een van zijn boeken te kiezen. Maar die boeken zouden vast niet bruikbaar zijn voor mijn spreekbeurt omdat ze allang door anderen gebruikt zouden worden. Tenminste. Dat leek mij zo. Dus keek ik op mijn lijst en zag als eerste De oesters van Nam Kee aangestreept staan. Het boek was aanwezig in de Bijenkorf en na de achterkant vol positieve reacties te hebben gelezen besloot ik dat boek te kiezen en te gaan lezen. 2. Het boek zelf. Het boek is geschreven door Kees van Beijnum. Kees van Beijnum schreef al eerder het boek De Zeedijk, waar het restaurant Nam Kee zich bevindt. De titel slaat erop dat de hoofdpersoon en zijn vriendin altijd oesters gaan eten in het restaurant Nam Kee. Het boek is opgedragen aan Tatjana en Allard maar ik heb nergens kunnen vinden wie dat nou precies zijn. Het is een vrij nieuw boek namelijk uit het begin van het jaar 2000 uitgegeven door uitgeverij Nijgh & van Ditmar.
Samenvatting van het boek: Het boek begint ermee dat de hoofdpersoon Berry Kooijman wordt opgepakt door de gendarmerie in het oude vakantiehuisje van zijn ouders in het franse plaatsje Bretteville-sur-Laize. Eenmaal opgepakt en in de gevangenis gaat hij nog meer nadenken over zijn leven dan hij al deed. Helemaal vanaf het begin dat hij geboren werd tot aan nu. Je komt erachter dat Berry een niet al te braaf jongetje is. Hij liegt tegen iedereen en nog het meest tegen zijn moeder. Dat vindt hij eigenlijk helemaal niet leuk om te doen aangezien zijn moeder dit helemaal niet verdient (vindt hij zelf ook) en zij ondanks alles van haar zoontje blijft
houden. Hij liegt bijvoorbeeld over het feit dat hij is geslaagd voor zijn VWO-examen. Berry zat namelijk op het gymnasium maar zag het 6e leerjaar echt niet meer zitten en is van school vertrokken. Hij vervalste een handtekening van zijn moeder voor een brief aan school met plotseling vertrek naar het buitenland. Vervolgens ging hij thuis de post onderscheppen en verbranden zodat zijn moeder niks in de gaten kon hebben. In de tijd dat hij zogenaamd op school zit of aan het leren is, zit hij tekenfilms te kijken in de hoop zijn vaders stem te horen. Zijn vader is namelijk dood en deed vroeger stemmetjes voor tekenfilms. Als hij geen tekenfilms kijkt zit hij bij zijn vrienden Otman en De Laatste Mode. Zijn vrienden zijn van het type veel drugs, alcohol en meisjes versieren en dan is alles best. Ze zitten vaak in de friettent van Fast Eddie waar ze ook veel omgaan met Jamal en Gerrie Grolsch (zelfde soort types). Ook tegen zijn vrienden liegt hij veel. Bijvoorbeeld over zijn vader. Tegen hen heeft hij gezegd dat zijn vader is opgepakt in Lyon wegens een grote cokedeal en nu in de gevangenis zit, terwijl hij dus eigenlijk gewoon dood is. Op een gegeven moment komt Berry Thera tegen. Hij komt haar op straat tegen terwijl hij knipperende horentjes verkoopt. Later komt hij haar opnieuw tegen in een restaurant. Ze denkt dat hij de fotograaf is met wie ze had afgesproken omdat hij zijn fototoestel op de rand van zijn tafel heeft liggen. Thera is een stripdanseres en een softporno model. Berry is die fotograaf die ze zocht helemaal niet maar hij maakt graag foto’s van wolken en was bij toeval naderhand in dat restaurant gaan zitten. Thera gaat niet verder op zoek naar de fotograaf met wie ze dan wel afgesproken had maar gaat winkelen met Berry en naderhand neemt ze hem mee naar het restaurant Nam Kee en trakteert ze hem op oesters. Uiteindelijk worden ze verliefd en trekt Berry min of meer bij haar in. Na een tijdje hebben ze allebei geen zin meer in Amsterdam. Bij allebei is het thuis saai en ook kunnen ze met elkaars familie niet goed opschieten. Ze besluiten om met zijn tweeën te gaan reizen. Na een aantal dagen hard nadenken hoe ze aan genoeg geld kunnen komen voor een reis naar Bali en Arizona hebben ze samen een prima in elkaar stekend crimineel plan. Ze hebben de tickets en gaan eerst nog naar het Hilton hotel. Daar krijgt Thera weer last van epilepsie-aanvallen en ze moet naar het ziekenhuis. Naderhand gaat ze uitzieken bij haar moeder. Thera’s moeder moet niks van Berry weten, want hij heeft volgens haar slecht voor Thera gezorgd. Hij mag Thera niet zien. Thera wil hem dan opeens ook niet meer kennen, want er is vanalles veranderd zegt ze. Berry wordt boos en wil weten wat er dan veranderd is. Het werkt alleen maar slecht en het gaat uit met Thera. Berry kan dat niet geloven. Hij wil zijn droomprinsesje Thera niet kwijt en blijft proberen. Niets helpt. Tot overmaat van ramp trekt Thera ook weer in bij haar ex, die een vreselijke man is. Ook daar kan hij nauwelijks contact met haar krijgen. Thera blijft volhouden en het is voorgoed over tussen hen. Berry is totaal in de war. Hij gaat terug naar zijn vrienden. Dan is er een feest ter ere van de opening van een nieuw jeugdcentrum in de Bijlmer. Berry gaat erheen, omdat zijn vrienden er ook zijn met een baantje als security-medewerker wat hij nogal dom vindt. Dan ziet hij op het feest een mooie steen liggen en hij raapt hem op. Uit pure wanhoop om al zijn verwarringen over Thera en de rest van zijn leven gooit hij de steen in de richting van de burgemeester. De steen raakt met een enorme klap de slaap van de burgemeester. Deze raakt daardoor in coma. Vervolgens vlucht Berry naar het park om weg te komen uit de hysterische mensenmassa. Een agent vindt hem in het park en herkent hem van de signalering van de dader. Als de agent hem wil arresteren schiet Berry de agent in zijn been met het pistool dat hij (echt) toevallig bij zich had. Na deze gebeurtenissen rent hij naar huis en pakt de eerste trein richting Bretteville-sur-Laize. Daar wordt hij dus uiteindelijk opgepakt. Eerst vanwege inbraak in het vakantiehuisje en dan blijkt al gauw dat hij aan nog meer zaken schuldig is. Berry belandt in de gevangenis en blikt terug op zijn leven…… Thema: Het thema in het boek is liefde. Berry’s liefde voor Thera is enorm. Hij doet alles voor haar, zoals bijvoorbeeld haar favoriete merk bier kopen ook al is daar erg lastig aan te komen. En als ze ook maar een opmerking maakt dat ze wel zin heeft in coke of iets anders zorgt Berry meteen dat het in huis is. Ook blijft Berry dagenlang voor het huis van Ben (Thera’s ex) zitten in de hoop dat Thera een keer naar buiten komt en hij haar kan zien. Een ander thema zou verdriet kunnen zijn. Berry’s verdriet om zijn vader wordt niet uitgebreid behandeld in het boek, maar is wel op te merken. Zoals ik al eerder schreef. kijkt hij alle tekenfilms in de hoop zijn vaders’s stem een keer te kunnen horen en ook Berry’s broer mag niks verkeerds over zijn vader zeggen. Visie van de schrijver: Wat de schrijver nou precies duidelijk wil maken is mij duister, maar je leert in de 320 bladzijden die het boek telt Berry goed kennen. De hoofdpersoon heeft duidelijk twee kanten. De ene kant is sentimenteel en emotioneel, de kant die kan liefhebben en genieten van zijn geluk. Deze kant kan relativeren en goed nadenken over bepaalde dingen, is zeer intelligent en af en toe ook prikkelbaar. Maar de andere kant, ook wel “Dirty Berry” genaamd, lijkt geen geweten te hebben, laat zich makkelijk overhalen en brengt zichzelf erg snel in de problemen. Deze kant kan het niets schelen wat er met hemzelf, laat staan met anderen, gebeurt. In de kranten is veel te lezen over Berry. En er staan natuurlijk alleen maar dingen in over deze slechte kant van hem. Ik denk dat de schrijver duidelijk wil maken dat je door een klein stukje in de krant niet het hele verhaal kent. Dat er achter het stukje over het monster uit Amsterdam-West nog een heel verhaal schuil kan gaan dat je mening over deze jongen totaal kan veranderen. 3. Verdiepingsopdracht. Ik heb gekozen voor verdiepingsopdracht nummer 8: slachtoffers. SLACHTOFFER: Als slachtoffer Berry verkozen. STRAF: Hij heeft als straf dat hij nu in de gevangenis zit. Voor hoelang is nog niet duidelijk. Zijn rechtszaak moet namelijk nog komen. De burgemeester leek eerst dood te zijn of in elk geval niet meer uit zijn coma te komen maar de burgemeester ontwaakte uit zijn coma. Toen was het ineens: Van doodslag naar poging tot doodslag. Zijn straf zal nu dus niet meer zo zwaar zijn als eerst gedacht werd. SLACHTOFFER DOOR: Het gooien van een steen tegen de slaap van de burgemeester van Amsterdam. Hij deed dit uit pure wanhoop van liefdesverdriet voor Thera en uit verwarring over zijn hele leven dat eigenlijk maar een grote puinhoop is. STRAF VOORKOMEN: Door de steen niet te gooien natuurlijk. Hij had zichzelf niet zo in de nesten moeten werken door met die vrienden om te gaan en zoveel te liegen tegen iedereen. Ook had hij het anders moeten aanpakken met Thera. Hij had waarschijnlijk veel eerder met haar naar het ziekenhuis moeten gaan en haar ook wat minder van drugs en drank moeten voorzien. Later had hij wat minder moeten pushen bij de moeder van Thera om haar te mogen zien en ook bij Thera zelf. Nu vonden moeder en dochter dat alleen maar irritant. Als hij dat allemaal had gedaan dan was alles misschien toch nog goed gekomen tussen hem en Thera en zat hij nu samen met haar ergens in op
Bali of Arizona i.p.v. in de gevangenis.
4. Mijn leeservaring. Ik had eigenlijk helemaal geen verwachtingen voor het lezen van dit boek. Ik was eigenlijk helemaal vergeten waarom ik destijds dit boek had aangestreept. Op de omslag staat ook meer hoe andere mensen het boek aanprijzen dan een omschrijving waar het boek over gaat. De verdiepingsopdracht heeft niet echt geholpen bij het begrijpen van het boek. Het maken van het complete verslag wel. Je gaat dan toch alles uitpluizen wat er gebeurt in het boek en dat scheelt. Er zaten belachelijk veel flashbacks in het boek zowel vanuit het vakantiehuisje in Bretteville-sur-Laize als vanuit de gevangenis. Dat kon dan wel eens lastig zijn bij het lezen, omdat je niet wist in welke periode je nou weer aan het lezen was, maar de schrijver schrijft het zo goed dat je er altijd wel weer uit komt. Het boek is vanuit de ik-persoon Berry geschreven. Ik vind dat een leuke manier van schrijven, want je kunt je dan volledig verdiepen in de persoon. Je leert Berry inderdaad heel goed kennen en je voelt ook vaak medeleven met hem doordat je precies kunt zien aan zijn gedachtes waarom hij dingen doet en hoe hij er later op terugkijkt. Eindoordeel: Het boek is zeer realistisch geschreven. Het is in 2000 uitgekomen en speelt zich denk ik ook in dat jaar af. Het fijne daaraan vind ik dat je je dan heel goed kunt voorstellen hoe alles eruit ziet en het verhaal je net zo goed zelf zou kunnen overkomen. De schrijver schrijft over zeer eigentijdse zaken zoals bijvoorbeeld de disco’s waar Berry met zijn vrienden heengaat. Hij schrijft over zaken zoals hoe het drugsgebruik van tegenwoordig is en over hoe probleemjongeren tegenwoordig worden aangepakt door jeugdmedewerkers. Dat vind ik allemaal gewoon prettig om zo realistisch te lezen. Dat het een goed boek is stond ook al uitgebreid op de achterkant zoals ik al eerder vertelde. Teksten als: Hartverscheurend. Leest alsof je een feelgood movie bekijkt. Stukje uit de Groene Amsterdammer. Alleen harten van steen zullen niet geraakt worden. Een waardig opvolger van Jan Wolkers. Stukje uit het NRC handelsblad. Ik zou het zelf niet zo overdreven zeggen dat het hartverscheurend is bijvoorbeeld maar ik vond het waarschijnlijk net zo mooi als de mensen die dat wel zeiden en ik raad het boek dan ook aan iedereen aan.