Gegevens Titel: Spijt
Schrijfster: Carry Slee
Uitgever: Van Holkema & Warendorf
Jaar van uitgifte: 1996 Biografie van de auteur Naam: Carry Slee. Geboortedatum: 1 juli 1949. Geboorteplaats: Amsterdam (en daar woont ze nog steeds.) Getrouwd: Geweest. Kinderen: Twee grote dochters: Nadja (20) en Masja (17). Volgens Carry haar grootste inspiratiebronnen. Schuilnaam: Sofie Mileau. Onder die naam schrijft Carry meer poëtische boeken. Zij werd door de Nederlandse Kinderjury maar liefst 7 keer bekroond en 3 keer getipt. Voor ‘Spijt’ werd ze in 1997 bekroond door de Nederlandse Kinderjury en in 1998 won ze ook de Jonge Jury prijs. Leven en werk Carry heeft geen fijne jeugd gehad. Haar moeder was geestesziek en als klein kind was Carry steeds bezorgd om haar. Haar vader kon er niet goed tegen en ging altijd maar werken. Toen ze tien was, scheidden haar ouders. Later kwamen ze wel weer bij elkaar, omdat haar vader vond dat hij zijn vrouw niet in de steek kon laten. Misschien is Carry door haar jeugd wel schrijfster geworden. Ze trok zich heel erg terug in haar eigen fantasie. Ze verzon altijd verhalen over hele lieve moeders. Toen ze nog niet kon schrijven, bedacht ze verhaaltjes voor haar knuffels, die ze in een kring om zich heen zette. Op de lagere school had ze een schrift waarin ze korte verhalen en gedichten noteerde. Na de middelbare school ging Carry naar de Academie voor Woord en Gebaar in Utrecht. In 1975 slaagde ze voor deze opleiding en werd ze lerares drama. Samen met haar leerlingen bedacht ze toneelstukjes, die ze daarna probeerden te spelen. Toen haar dochters nog jong waren, vertelde Carry elke avond voor het slapen gaan een zelfbedacht verhaal over Keetje Karnemelk. Nadja en Masja vonden de verhalen zo leuk, dat Carry besloot ze op te sturen naar het tijdschrift Bobo, die ze afdrukte. Haar eerste boek verscheen in 1989 en gaat over de belevenissen van de tweeling Rik en Roosje. Daarmee begon een zeer succesvolle loopbaan, waarin Carry al meer dan 25 boeken schreef en vele prijzen kreeg van de Nederlandse Kinderjury en de Jonge Jury. Carry Slee schrijft voor kinderen van alle leeftijden. Soms zijn haar boeken gebaseerd op dingen die echt gebeurd zijn. In andere gevallen zijn de verhalen verzonnen. Carry schrijft heldere taal, die kinderen aanspreekt. De situaties die ze beschrijft zijn heel herkenbaar en de kinderen en mensen die erin voorkomen zijn goed uitgewerkt. Je kunt er als lezer makkelijk in verplaatsen. Haar boeken zijn altijd spannend en zo geschreven dat je ze in een keer uit wilt lezen. In haar boeken gaat Carry moeilijke onderwerpen niet uit de weg. Ze heeft bijvoorbeeld geschreven over homoseksualiteit, pesten en scheiden. Maar door haar grappige stijl worden de boeken nooit te ‘zwaar’. Ze schrijft eerlijk over het feit dat ouders twijfelen en niet altijd op iedere vraag een antwoord weten. Ze probeert kinderen aan te moedigen om als ze problemen hebben, daar creatief en met fantasie mee om te gaan.
Samenvatting: David zit in de 2e klas van het voortgezet onderwijs. Hij heeft het best wel naar zijn zin. Ze klas is best gezellig. Alleen vindt hij het pesten niet leuk. Jochem een jongen die nogal dik is wordt altijd gepest op school, eigenlijk door iedereen, nou ja, er zijn er een paar die echt pesten, dat zijn: Sanne, Remco en Justin, maar de rest doet er niets aan, en Jochem zelf ook niet. Hij komt niet voor zichzelf op. Hij laat een beetje met zich sollen. Wat ze ook met hem doen, hij doet nooit iets terug. Iedereen vindt eigenlijk dat zij te ver gaan, maar ondertussen gebeurt er niets anders. David is er daar ook een van, die vind dat ze te ver gaan, maar hij durft er niets van te zeggen. David fiets normaal gesproken altijd met Niels (z’n beste vriend) naar school, maar omdat hij vandaag weer eens te laat is, moet hij alleen fietsen, en ze hebben ook nog eens gym, dus nou moet ie helemaal hard fietsen. Hij komt hijgend maar nog net optijd bij de gymzaal. Als hij binnenkomt ziet hij dat Jochem er nog niet is. Hij hoopt eigenlijk voor Jochem dat hij vandaag zo verstandig is geweest om thuis te blijven, want vandaag wordt de klassenfoto gemaakt. En Sanne, Remco en Justin waren vast niet van plan om met Jochem op de foto te gaan. Op het laatste moment komt Jochem nog binnen. Meteen lopen Sanne, Remco en Justin naar de jongenskleedkamer, waar Jochem net uit kwam zetten, ze pakken al zijn kleren en hangen die buiten in de boom, met de mededeling dat hij ze weer terug zou krijgen, ná de klassenfoto. Als Jochem dus na het gymen onder de douche vandaan komt, ziet hij dat zijn kleren zijn verdwenen. Maar als hij uit het raam kijkt ziet hij ze hangen. Als hij dan de wc in gaan, sluiten ze hem op. Na een poosje komt de leraar controleren of iedereen al weg is, maar hij controleert de wc niet, waar Jochem nog in zit. Jochem staat dus niet op de klassenfoto. Ze verbazen zich er wel over, als Jochem even later wel in de les Frans zit. David merkt dat ie zijn boek is vergeten, Sanne ziet dat en die grijpt het boek van Jochem onder zijn neus weg en geeft die aan David. David wil hem terug geven, maar hij durft niet, omdat hij bang is dat ie uitgelachen wordt. ’s Avonds merkt David dat hij Jochem’s boek nog heeft en besluit het terug te brengen, op aandringen van zijn moeder. Als hij bij jochem aankomt zet zijn moeder chips op tafel met wat drinken. Hij komt er achter dat Jochem’s ouders niets van het gepest weten. Jochem vertelt David dat hij een hele goeie vriendin heeft: Nienke. David heeft medelijden en zegt dat Jochem bij hem moet komen als hij hulp nodig heeft. Ook merkt David dat Jochem kranten loopt voor Remco. Jochem vertelt dat dat na de avond van het klassenfeest is afgelopen. En David heeft hem zijn woord gegeven, dat hij hem zou helpen, als ie hulp nodig zou hebben. Eindelijk is het zover, het is de avond van het klassenfeest. David weet nu zeker dat hij verkering gaat vragen aan Vera en zoekt haar op. Als David in de gang komt ziet hij Vera zoenen met Youssef. David kan het niet geloven. Ondertussen dwingen Sanne, Justin en Remco, Jochem met een spelletje likeur te drinken. Als hij dat niet doet gieten ze hem in zijn mond, zodat hij moet kotsen. Daar komen Sanne, Justin en Remco alweer en willen hem in zijn eigen kots rollen. Jochem roept David om hulp maar die roept: ‘Rot op!’ Die is te druk met zijn eigen verdriet. En heeft dus even geen oog voor de situatie waarin Jochem zich bevindt. De volgende dag heeft hij zo’n spijt van wat hij heeft gezegd hij was alleen maar met zijn eigen verdriet bezig. Die dag vertelt de rector ook dat Jochem niet thuisgekomen is. Nu heeft hij nog meer spijt en hij meldt zich ziek. Hij gaat op zoek naar hem. Samen met die hele goeie vriendin van Jochem, Nienke. Hij weet haar nummer te achterhalen en haar te bereiken. Als Nienke van de situatie hoort komt ze meteen naar David toe, om samen te gaan zoeken. David pikt haar op van het station. En samen fietsen ze naar de camping net buiten het dorp waar Jochem nog wel eens heen ging, als hij er niet meer tegen kon. Toen zij daar aankwamen, en de caravan binnendrongen, zagen ze tot hun verbazing geen enkel spoor van de aanwezigheid van Jochem. David raakt al een beetje in paniek. Maar Nienke zegt dat er nog een plek kan zijn waar ie kan zijn. Ze fietsen verder naar een meertje, niet ver van de camping af. Daar aangekomen schrikken ze enorm. Nienke ziet de tas van Jochem. Samen gaan ze terug om iedereen te informeren. ’s Avonds wordt Jochem opgedoken door duikers. Iedereen is erbij. De hele klas, alle leraren, de ouders, iedereen. Maar Jochem is dood. Niemand kan het geloven. David neemt nog vaak afscheid. De redactie van de schoolkrant waar hij in zit hebben een pestlijn opgericht. Om te zorgen dat zoiets niet nog een keer gebeurt. Als David iemand moet helpen met liefdesproblemen vindt hij dat niet leuk Eerst zou Niels dat doen, maar die kan niet meer, dus gaat hij maar. Daar aangekomen blijkt Vera het meisje met liefdesproblemen te zijn en ze krijgen verkering. Genre: “Spijt!” is een Dramajeugdboek. Dat zie je aan de volgende kenmerken. Het boek is in een makkelijke taal geschreven. Er zijn jonge hoofdpersonen. Het is een onderwerp wat jongeren aanspreekt. Tijd Hoe: Het verhaal wordt continu verteld. Wanneer: En het verhaal zou gewoon nu kunnen spelen, dat kun je merken aan de dingen die worden genoemd zoals treinen, en auto’s. het zou natuurlijk ook een paar jaar geleden kunnen afspelen. Terugblikken enz: Er zitten geen terugblikken in het verhaal. Wel zit er 1 vooruitwijzing in. Dat is pas na Jochems dood. Als ze al een tijdje met de pestlijn bezig zijn. Tijdverloop: Tussen het begin en Jochems dood zit ongeveer 2 weken. Daarna wordt in een korte tijd nog ongeveer 2 weken besproken. Dat is de tijd waarin ze met de pestlijn bezig zijn. Het verhaal wordt per dag verteld. Plaats Het speelt zich gewoon in Nederland af, maar er wordt geen duidelijke plaats aangewezen. Wel wordt er gesproken over “het centrum” en over gebieden met landbouw en boerderijen. Je kunt er dus van uit gaan dat we hier met een redelijk grote stad te maken hebben. En daarin speelt het zich vooral op school af, maar ook bij Jochem en David thuis. Op het eind speelt het zich af op de plek van het schoolfeest en op de plek waar Jochem zelfmoord heeft gepleegd. Het speelt zich het meest af bij de klasgenoten van Jochem, leraren en soms bij de ouders van Jochem of David. Structuur: Het verhaal wordt verteld in een Vertellersperspectief.
Bouw: Alles in het verhaal hangt goed samen. Het verhaal is heel erg spannend omdat je wilt weten hoe het verhaal afloopt. Het verhaal is ook boeiend en de verklaring hiervan is hetzelfde als bij spannend. De bouw van het verhaal is erg goed, en niet ingewikkeld, maar soms worden er wel moeilijke woorden in gebruikt. Het boek is een aanrader omdat het bekroond is door de Jonge Jury 1998 en bekroond door de Nederlandse Kinderjury 1997, en daarom heeft het boek wel een beetje effect op mij gehad. De bouw van het verhaal past goed bij het onderwerp omdat de jongen erg gepest wordt en ze hebben Spijt dat ze hem hebben gepest, maar nu is hij dood en dat heeft het onderwerp met het verhaal te maken. Er zitten niet veel terugblikken of herinneringen in het verhaal, ik vind het meestal wel leuk dat er terugblikken in zitten want veel boeken die dat hebben zijn vaak hele goede boeken. Op het eind vinden ze het erg wat er gebeurd is, en er blijft ook een hoop onduidelijk. Taalgebruik: Ik vind het verhaal makkelijk te lezen omdat het lettertype goed is, en de verdeling met veel alinea’s wordt aangegeven. Ik vind de beschrijving erg goed, en de gesprekken ook, maar de gesprekken en weergave van gedachte of gevoelens, worden nauwelijks weer gegeven. Ik vind de taal van de personages en het onderwerp erg goed passen, maar ik vind wel dat ze iets minder mogen schelden want behalve door Jochem, wordt er door iedereen gescholden. In het boek zit geen inleiding. Je komt midden in het verhaal terecht. Voordat het boek begon werd Jochem al gepest. Het boek heeft een gesloten eind. Jochem is dood en iedereen moet weer verder met zijn of haar leven. Het verhaal: Eigentijds verhaal Psychologisch verhaal. Illustraties: De omslag van het boek: Een treurend persoon en een rode schooltas. Hoofdgedachte: De bedoeling van de schrijver is om te laten zien wat de gevolgen zijn van pesten. En hoe erg die gevolgen kunnen zijn. Ik heb ergens gelezen dat het boek is geschreven naar aanleiding van een brief achter op de VPRO gids, waarin stond dat een jongen zijn buurmeisje zo gepest had dat ze voor de trein gesprongen is. Titelverklaring Het boek heet Spijt! omdat David en z’n klasgenoten spijt hebben, omdat ze niets aan het gepest in de klas hebben gedaan of omdat ze te ver zijn gegaan met pesten, en omdat het nu te laat is om er nog wat aan te doen.
Personages De hoofdpersonen zijn David en Jochem. David is ongeveer 14 jaar en zit in de tweede van de middelbare school. David is gewoon een normale jongen die af en toe een beetje verlegen is. Hij is een goede vriend voor anderen. Tegenover Justin, Remco en Sanne is hij heel verlegen. Hij durft niks tegen ze terug te zeggen als ze Jochem weer eens pesten. Als hij met Vera is probeert hij een beetje de stoere vent uit te hangen, want hij vindt Vera namelijk heel leuk. David verandert pas aan het eind van het verhaal. Als Jochem al zelfmoord heeft gepleegd. Hij durfde voor Jochems dood niet tegen anderen in te gaan. Na Jochems dood ziet hij pas in dat hij wél iets terug moet zeggen. David is thuis enig kind en woont bij allebei zijn ouders. Veel invloed heeft David niet op andere personen. De tweede hoofdpersoon is Jochem. Van hem weet je niet zo veel omdat hij nogal in zichzelf gekeerd is. Jochem is ongeveer 14 jaar. Hij is verlegen. Jochem is behoorlijk dik en niet de knapste uit de klas. Vooral met z’n dikke postuur wordt hij gepest. Jochem gedraagt zich nogal afzonderlijk van de rest. Hij trekt zich niets van iemand aan. Hij liegt tegenover zijn ouders over zijn “vrienden”. Hij heeft verder geen vrienden en kan met niemand goed opschieten behalve met Nienke de Graaf. Een vriendin uit zijn oude buurt waar hij altijd goede band mee heeft gehad. Jochem verandert een beetje in het verhaal. Hij wordt steeds onzekerder over zichzelf en op een gegeven moment kan hij het niet meer aan en pleegt hij zelfmoord. Hij is enig kind en woont bij zijn ouders thuis. Hij heeft geen invloed op andere personages. Maar als hij zelfmoord heeft gepleegd zet hij wel een heleboel mensen aan het denken. Dus dan heeft hij eigenlijk weer wel invloed op andere personages maar hij is er dan zelf niet meer bij. De bijfiguren in het boek zijn Vera, Manon, Niels, Youssef, Tino van Dijk en Nienke de Graaf. Vera is iemand waar bijna iedereen wel verkering mee wil en kan met iedereen goed omgaan. Ze is een vriendin van Manon. Ze zit in de redactie van de schoolkrant en heeft een tijdje verkering met Youssef, maar aaan het eind van het boek gaat dat uit en krijgt ze met David. Over Manon wordt eigenlijk niet zo heel veel verteld. Ze is een vriendin van Vera en zit ook in de redactie van de schoolkrant. Zij kan met iedereen goed opschieten en anderen goed aanvoelen. Niels is een goede vriend van David en ook een beetje van Youssef. Ook Niels zit in de redactie van de schoolkrant. Youssef is een echte computerfreak. Hij heeft op een gegeven moment verkering met Vera maar dat duurt niet zo lang. Hij zit in de redactie van de schoolkrant. Tino van Dijk is de mentor van klas 2A. Daar waar de hoofd- en bijpersonen inzitten. Hij is ook hun gymleraar. Hij heeft zelf ook een beetje een hekel aan Jochem omdat hij zich niet genoeg inzet tijdens de gymlessen. Hij heeft dan ook ieder les weer een vernederende opmerking tegenover Jochem. Nienke de Graaf is de enige en beste vriendin van Jochem. Hij kent haar uit zijn oude buurt. Eigen mening Ik vond het een heel zielig boek, vooral omdat heel goed wordt beschreven hoe machteloos Jochem was en hoe makkelijk het is om met z’n allen één iemand te pesten. Ik vind het ook leuk dat het boek eens een keer niet goed afloopt. Het boek zet me wel aan het denken. Vaak zie je niet in als je iemand pest dat de gevolgen voor zo’n iemand zo erg kunnen zijn dat diegene zelfs een eind aan zijn leven ervoor maakt. Ik vind het boek ook erg mooi geschreven. Als Jochems lichaam dood is gevonden kan ik me heel goed inleven je moet dan echt even slikken. Want zo’n afloop had je toch niet verwacht. Ik geef dit boek een 9. Ik geef dit boek geen 10 omdat ik het eind niet zo sterk vind. Als Jochem dood is gaat het een beetje te lang door. Maar verder vind ik het een ontzettend mooi boek.