Formele gegevens: TITEL: Turks fruit
SCHRIJVER: Jan Wolkers
UITGEVER: Meulenhof
PLAATS & JAAR VAN UITGAVE: Amsterdam, 1969 JAN WOLKERS: Wolkers werd op 26 oktober 1925 geboren. Hij maakte zijn debuut met het verhalenboek: ‘serpentina’s petticoat’. Zijn genres zijn roman, kort verhaal, toneel, essay en autobiografie. Wolkers weigerde een aantal belangrijke prijzen aan te nemen: de literatuurprijs van Amsterdam (1966), de Constantijn Huygen prijs (1982) en de P.C. Hoofdprijs (1989). SAMENVATTING: het boek neemt je mee in de gedachten, gevoelens en daden van een jonge beeldhouwer. Als hij de mooie rooie Olga ziet is hij meteen verkocht. DE RECENSIE: Jan Wolkers schrijft erg direct in deze, iets wat erotische roman. Een jonge beeldhouwer, waarvan zijn naam onbekend blijft, verteld voor een groot deel over zijn seksleven in het boek. De details worden vaak wat overdreven uitgewerkt. Zo wordt elke ‘vrij-partij’ uitvoerig verteld, geen detail blijft de lezer gespaard. Op hun eerste ontmoeting zijn ze al op slag verliefd en daarna zijn ze al snel onafscheidelijk. De rooie Olga trekt al snel bij hem in, in zijn kunstenaars atelier. En zo begint hun armoedig, maar boeiend en seksueel-gericht leven samen. De seksuele kant van het boek overheerst erg. We vonden het vaak wat overdreven gedetailleerd en soms wordt hierbij wat grof taalgebruik gebruikt. De ouders van Olga verschillen veel van elkaar. De vader een nonchalante, mollige winkeleigenaar. De moeder een bemoeizuchtig kreng. De moeder probeert haar dochter een beter leven te geven door haar relatie met de kunstenaar dwars te liggen, maar niets kan de twee, jonge geliefde uit elkaar halen. Olga en de beeldhouwer zijn dus erg gelukkig samen, en ze besluiten te trouwen. Olga wil echter geen kinderen. Ze heeft een trauma als kind opgelopen. Haar moeder, die een borst kwijtraakte door kanker, vertelde Olga altijd dat Olga als baby te hard aan haar borst had gezogen en dat ze haar borst daarom kwijt was geraakt. Olga wil daarom dat de beeldhouwer heel ‘voorzichtig’ met haar is. Olga zoekt dan maar troost bij dieren en ze nemen het ene na het andere dier in huis. Hun leven verloopt lang hetzelfde: ze maken ruzie, maken het weer goed, en ze neuken zich kapot. Maar ze kunnen niet altijd gelukkig blijven. Het verhaal opzich is erg standaard: twee jonge mensen die verliefd worden op elkaar en ze leven nog lang en gelukkig met een vraagteken. Maar op de manier waarop Wolkers de gedachten van de ik-persoon vastlegd, is zeer speciaal. De zinnen van Jan Wolkers zouden allemaal uit korte zinnetjes kunnen bestaan, maar hij maakt veel lange zinnen: “En toen er voor de zoveelste keer getoost werd en de een of andere oudtante uit Haarlem, met een zwabberjurk om haar lijf van wortelnoten doek die veertig jaar in de mottenkist had gezeten en een uur in de wind stonk kamfer, zo nodig iets over ons toekomstig geluk ten beste moest geven, met een stem die krakend heen en weer schoof met haar loszittende gebit, kwam dat volgevreten kreng van een hond tussen de benen van de gegeneerde en plichtmatig luisterde meute het gazon op en ging met zijn kop plat tegen de grond schokkend staan kotsten.” De titel ‘turks fruit’ is eigenlijk niet zo logisch. Eigenlijk komt het woord turks fruit maar een keer in het hele boek voor. Ergens op een van de laatste bladzijde. We vonden het boek dus allemaal heel origineel en direct. Het is zo te verslinden. Het is níet te langdradig en al helemaal niet saai. De seks scenes maakten het geheel levendig, maar het kon soms wel iets minder gedetailleerd. We vonden het dus wel een aanrader als je tegen gedetailleerde seks scenes kunt.