Le coeur en poche door Christine Aventin

1. Hoe luidt de titel van het door jou gelezen boek? Het boek dat ik gelezen heb heet ‘Le coeur en poche'. Het is geschreven door Christine Aventin en voor het eerst uitgegeven in 1988 door Mercure de France. 2. Leg de titel van het boek uit aan de hand van de inhoud. De titel ‘Le coeur en poche', betekent letterlijk vertaalt ‘Het hart in de zak' Deze titel kan op twee manieren worden uitgelegd. 1. Het hart uit de titel staat voor de puppy van Alexie, Corniaud. Ze heeft het van haar opa gekregen en draagt het in het borstzakje van haar jack. Ze draagt het dus in feite op haar hart, wat het diertje erg waardevol maakt. 2. Véronique, Alexie's moeder, dringt er bij Alexie op aan dat ze niemand haar liefde mag geven en zich aan niemand moet binden, dus het hart op zak houden en niet weggeven. D'r moeder dringt hier zo op aan, omdat zij nadat ze teleurgesteld is geweest in de liefde, nooit meer van iemand te houden. 3. Vind je de titel goed gekozen? Motiveer je antwoord. Ik vind de titel wel goed gekozen. Het diertje is belangrijk voor Alexandra, ze hecht er een zeer grote waarde aan. Verder vond ik het wel grappig dat met het ‘hart', het hondje werd bedoeld, want toen ik de titel voor het eerst las dacht ik dat de titel een hele andere betekenis zou hebben.
4. Wat voor soort boek is het? Ik denk dat het genre van het boek, een psychologisch, maar toch avontuurlijke roman is. Het boek omschrijft de gevoelens van Alexie, bijvoorbeeld de liefde voor haar vader en moeder. Maar het boek is ook avontuurlijk, omdat Alexie in situaties terecht komt, waarin normale meisjes van haar leeftijd niet verzeild zouden raken. 5. Wie zijn de hoofdpersonen? Beschrijf hun karakters. De hoofdpersoon in het verhaal is het vijftien jaar oude meisje Alexandra (Alexie) Lecler. Ze woont samen met haar moeder Véronique in Parijs, wanneer haar moeder sterft, laat ze Parijs achter om bij haar familie in Bretagne te gaan wonen. Alexie heeft niet zo veel vrienden, haar beste vriend is Julien, bij wie ze in de klas zit en waar ze ook verliefd op is, maar aan hun relatie komt een einde, nadat ze samen naar bed zijn geweest. Alexie is een eenzaam meisje, maar toont weinig emoties een karaktertrek die ze van haar moeder heeft. Toch geloof ze in ware liefde. Ze is ongelofelijk nieuwsgierig naar haar vader, die ze nooit gekend heeft en waarnaar ze op zoek gaat. Ander karakters in het verhaal die een minder belangrijke rol spelen zijn: Véronique: Alexie's moeder. Ze is een prostituee, met als werknaam Wanda. Véronique probeert echter hardnekkig uit dit wereldje te stappen, maar dit leidde uiteindelijk tot haar dood. Ze heeft veel pech gehad in de liefde en dringt er daarom op aan dat Alexie nooit van iemand zal houden, het is zelfs zo erg, dat zij Alexie op haar sterfbed vraagt te zeggen dat Alexie haar haat. Toch is Véronique, hoewel ze erg fel is, geen slecht persoon, ze probeert uit alle macht Alexie een goede opvoeding te geven. Laurence: Laurence is net als Véronique een prostituee. Na Véronique's dood vangt zij Alexie op, ze probeert een beetje een moeder-persoon voor Alexie te zijn. Laurence heeft een moeilijke jeugd gehad, ze moest van haar moeder gaan tippelen en is mishandeld. Toch gaat Laurence snel weer trouwen (met Gontran), maar uiteindelijk bleek dit huwelijk niet te werken en heeft Laurence zelfmoord gepleegd. Julien: Alexie's beste vriend en tevens een klasgenoot. Alexie was ontzettend verliefd op hem en dacht dat het wederzijds was, maar later nadat zij met elkaar naar bed zijn geweest blijk dat het Julien alleen maar om de seks ging en dat hij Alexie in werkelijkheid beschouwt als de dochter van een hoer en een crimineel. Vader: Alexie's vader is Pools. Hij heet Bodgan Grocniuk en heeft iets weg van een kleine gorilla, maar dit weerhoudt Alexie er niet van om van hem te houden. Hij zit in de gevangenis, eerst wil hij niks van haar weten, omdat hij denkt dat Alexie ook tippelt. Corniaud: Het hondje wat Alexie van haar opa heeft gekregen, ze draagt het hondje altijd bij zich. 6. Waar speelt het verhaal zich af? Het eerste deel van het boek speelt zich vooral in het huis in Parijs, waar Alexie met haar moeder woonde, af. Het tweede deel speelt in Bretagne, waar ze bij haar opa en tante woont. Later gaat Alexie weer terug naar Parijs. 7. In welke tijd speelt het verhaal zich af? In het boek wordt niet vermeld in welke tijd het verhaal speelt, maar volgens mij speelt het in de 20e eeuw, omdat Alexie gebruikt maakt van de trein en ze meelift met een vrachtwagenchauffeur. 8. Vertel het verhaal in het kort. Alexie is gek op haar verzorgpaard Samourai, wanneer Geoffrey, de eigenaar van de manege haar verteld dat het paard is overleden, is ze verdrietig, maar huilt niet. Ze gaat naar huis, waar haar moeder zich klaar maakt voor het tippelen. Alexie vraagt haar moeder niet te gaan, omdat ze een voorgevoel heeft dat het slecht zal aflopen. Toch gaat Véronique. De volgende dag ontdekt Alexie een aantal blauwe plekken op haar moeders billen. Véronique wil niets loslaten, maar Alexie komt erachter dat haar moeder voor de gek is; ze heeft geen geld gekregen en is in elkaar geslagen. Hierop besluit Alexie naar het bordeel, Funny Girls, waar haar moeder werkt te gaan. Daar ontmoet ze haar moeders pooier, Gérard Bellommet, waartoe ze zich een beetje aangetrokken voelt en de eigenaresse van het bordeel. Alexie vraagt de eigenaresse wat er met haar moeder gebeurd is en ze wordt doorverwezen naar een paar collega's van haar moeder. Daar wordt haar verteld, dat Gérard erachter was gekomen dat Véronique geld achter hield om zichzelf vrij te kunnen kopen. Alexie beseft dat haar moeder nooit uit het wereldje zal kunnen vluchten en gaat ze zich afvragen wie haar vader is en of Alexie misschien een foutje was. Na het voorval op het bordeel gaat ze naar Julien en later naar huis. Haar moeder bleek terug te zijn gegaan naar het bordeel. Die avond krijgt Alexie een telefoontje van rechercheur Charlois of ze meteen naar het bureau kon komen. Daar wordt ze ondervraagd over Gérard en vertelt hij haar dat haar moeder in het ziekenhuis ligt. Thuisgekomen krijgt ze bezoek van Gérard, die ze binnenlaat, omdat ze het vermoeden heeft dat hij haar vader zou kunnen zijn. Gérard vertelt haar dat hij al 15 jaar lang van haar moeder houdt. Laurence steekt hier een stokje voor en samen met haar gaat Alexie naar haar moeder in het ziekenhuis. Véronique dringt er bij Alexie op aan dat ze nooit van iemand moet houden en smeekt Alexie om tegen haar te zeggen dat ze haar haat, wat Alexie met tegenzin doet. Dan sterft haar moeder.. Per trein vertrekt Alexie naar Bretagne waar haar opa en tante wonen die ze nog nooit heeft gezien. Hoewel Alexie in korte tijd veel van haar opa en tante is gaan houden, is haar verblijf van korte duur. Ze hoort een gesprek tussen haar opa en tante. Haar tante wil haar naar een kostschool sturen, omdat ze met dat jonge meisje in de buurt geen mannen kon ontvangen. Alexie besluit weg te lopen, ze neemt de puppy Corniaud, die ze van haar opa heeft gekregen, mee in het borstzakje van haar jack. Liftend gaat ze terug naar Parijs, waarbij ze zelfs bijna werd verkracht en op de vlucht sloeg. Uiteindelijk neemt de vrachtwagenchauffeur Benvenuto haar mee terug naar Parijs, door hem krijgt ze weer vertrouwen in mensen. Terug in Parijs gaat ze naar Laurence, die na haar een paar flinke klappen te hebben gegeven, toch voor een paar nachtjes in huis neemt. Laurence vertelt Alexie dat Julien haar heeft verteld dat hij met Alexie naar bed is geweest, dit is een leugen, maar uiteindelijk ‘bekent' Alexie. Uiteindelijk gaat Alexie dan toch met Julien naar bed. Alexie voelde zich er erg onzeker over en vertelt alles aan Laurence. Laurence echter heeft goed nieuws, ze vertelt Alexie dat ze een man heeft gevonden die haar wil trouwen en goed voor haar wil zorgen. Op een avond vindt Alexie bij Laurence thuis een foto van haarzelf met haar moeder, op de achterkant staat de naam: Bogdan Grocniuk met een hartje eromheen. Na lang aandringen bij Laurence, vertelt deze haar dat het haar vader is, verder vertelt ze dat het een Poolse man is, waar haar moeder heel gelukkig mee was, totdat haar vader naar de gevangenis moest om een paar duistere zaken. Haar moeder bleef Bogdan lang trouw, maar toen ontmoette ze Gérard en werd ze verliefd. Véronique kwam door hem terecht in de prostitutie, waardoor ze besloot nooit meer van iemand te houden. Alexie besluit haar vader op te gaan zoeken in de gevangenis. Wanneer ze dit aan Julien vertelt, merkt ze dat het hem niet veel interesseert en is de relatie verbroken, wat ze niet erg vindt, omdat ze zijn liefde niet meer nodig had, ze zou tenslotte de liefde van haar vader weer krijgen. Toch blijkt dit moeilijker dan ze dacht. Haar vader wil eerst niets van haar weten omdat hij denkt dat Alexie ook een hoertje is. Maar gelukkig heeft Alexie hem kunnen overtuigen van het tegenovergestelde. 9. Wat denk je dat het doel van de schrijver is geweest? Christine Aventin heeft het boek geschreven toen ze 15 jaar oud was, daarom denk ik dat het een soort autobiografie is, dat het boek naar eigen ervaring is geschreven. Ik denk dat ze de lezers haar verhaal wil vertellen. Amuseren vind ik hier niet zo gepast.
10. Waarom heb jij dit boek gekozen en wat vond je ervan? Motiveer je antwoord. Afgelopen zomervakantie besloot ik naar de bibliotheek te gaan om alvast een Frans boek te halen, zodat ik er alvast in kon beginnen. Een nicht van me heeft me toen dit boek aangeraden. Ze vertelde me dat zij het boek een tijdje geleden met veel plezier heeft gelezen. Eigenlijk vond ik het boek wat dik en zag ik er nogal tegen op, maar aan de andere kant had dit ook wel weer z'n voordelen, omdat ik dan maar één boek zou moeten lezen om het aantal verplichte pagina's af te ronden (ik zou er zelfs wat overheen zitten). Ik ben in het boek begonnen en een flink eind gevorderd. Ik vond het af en toe wel wat moeilijk maar, omdat mijn ouders vrij goed zijn in Frans kon ik het hen vragen wanneer ik een stukje niet snapte. Toch heb ik na een tijd het boek weggelegd en besloot ik ‘Antigone' van Jean Anouilh te lezen voor m'n leesverslag. Maar nadat ik hoorde dat best al een aantal leerlingen dat lazen en omdat ik het verhaal eigenlijk toch al kende, bedacht ik me dat ik misschien toch ‘Le coeur en poche' kon lezen. Ik moest er wel weer even in komen, maar uiteindelijk heb ik het dan toch uitgelezen. Ik moet zeggen dat ik er zeker geen spijt van heb, vooral omdat het door zo'n jong meisje geschreven is. Verder vind ik dat het verhaal goed in elkaar zit, ik kon me goed inleven, hoewel ik niks met Alexie gemeen heb qua situaties waarin zij terechtkomt. Een mooi boek wat ik vooral meisjes zou aanraden om te lezen, ondanks het aantal pagina's.