39e druk: Muntinga, Amsterdam, 1995 (eerste druk: Meulenhoff, Amsterdam, 1969) Motto Het motto van het boek is: RASTAPOPOULOS: Ik naar?, Ik ben de grootste naarling van de hele wereld! Het is erg, maar toch echt waar! CARREIDAS: O nee, ik ben de grootste naarling van de wereld En ik ben trouwens veel rijker! RASTAPOPOULOS: Misschien, maar ik heb mijn drie broers en twee zussen gruineerd en mijn ouders uitgezogen Nou, wat zegt U daarvan? CARREIDAS: Dat is nog niks! Ik ben zo slecht geweest tegen mijn oudtante, dat ze is gestorven van verdriet. RASTAPOPOULOS: Nou heb ik er echt genoeg van! Vooruit, geef toe, dat ik slechter ben dan U. CARREIDAS: Nooit! Hoort U dat! Ik sterf nog liever!' De avonturen van Kuifje (vlucht 714)
In dit motto komt het verderf naar boven, het verderf van de mens en van de maatschappij. De scheiding van de liefde tussen Olga en de ik-persoon de lichamelijke aftakeling van Olga in. Het hele boek zit vol grote en kleine doodsverhalen, wat telkens weer verwijst naar het grote liefdesdrama. Samenvatting Ik heb de samenvatting voor het gemak maar in chronologische volgorde gezet. De ik-figuur (ik noem hem maar X.) maakt liftend kennis met Olga. Ze krijgen een auto-ongeluk. Hij probeert haar later in haar woonplaats Alkmaar telefonisch te bereiken, maar haar bemoeierige moeder verhindert dat. Twee maanden na het ongeluk ontmoet hij Olga toevallig. Ze komt op zijn atelier te wonen en breekt met haar ouders. Ze maken tochten door Nederland. Bij hun huwelijk zorgt de moeder voor een receptie. Olga poseert veel voor X, voor zijn kunstwerken. Hij verdient hier echter niet veel mee. Olga gaat daarom werken, maar ze wordt ontslagen omdat ze te mooi is. Ze haalt gedurende hun huwelijk een aantal dieren in huis: een poes, duiven, een wezeltje en een bergeendje, waar Olga erg aan gehecht was. X. trapt het op een dag per ongeluk dood, terwijl hij werkte aan een beeld van Olga met de kat. Haar vader is een aardige man, maar hij is veel te dik, waardoor hij steeds zieker wordt. Als X. een keer vlak na het eten de eetkamer binnenkomt, betrapt hij Olga's moeder erop haar man extra veel vet voedsel te geven. Zij vermoordt hem dus eigenlijk. Als Olga's vader daardoor sterft, gaat hij haar nog meer haten. Olga en X. leiden een gelukkig leven, dat vindt X. in ieder geval. Zij telefoneert veel met haar moeder en wordt ontevreden. Op een avond nodigt haar moeder hun uit voor een diner met een aantal zakenrelaties. Daar ziet X. dat ze flirt met een van hen. X. voelt zich niet goed en kotst de hele tafel onder, inclusief een aantal mensen. Uit woede slaat hij Olga en vervolgens verlaat ze hem. Ze blijft bij haar nieuwe vriend. X. slaat op hol en vrijt met allerlei meisjes, bij wie hij zijn zielige verhaal kwijt kan. Als hij daar op een gegeven moment genoeg van heeft verhuurt hij een kamer aan Amerikaanse vrouwelijke studenten, maar gooit ze eruit als ze teveel vrienden ontvangen en parkieten in huis nemen. Hij zoekt troost bij oudere vrouwen en praat veel over Olga, naar wie hij hevig verlangt. Hij gaat naar Alkmaar, vrijt met haar, maar wordt door de moeder uit huis gegooid. Er komt een officiële echtscheiding. Na lange tijd gaat hij weer werken. Hij ontmoet Olga in een warenhuis; ze ziet er anders en verwaarloosd uit. Ze is nu voor de derde keer getrouwd, met een zakenrelatie uit Alkmaar. X. neemt een verongelukte kokmeeuw in huis; als die beter is en wegvliegt, overvalt hem alle ellende van de afgelopen twee jaar, sinds Olga hem verliet. Hij 'verdooft' zichzelf met werken. Als Olga weer bij hem komt, mager en onrustig, vertelt ze dat ze met een Amerikaan gaat trouwen. Later brengt ze haar vierde man mee naar het atelier van X. Vanuit de V.S. en Arabië stuurt ze X. brieven. Acht maanden na haar laatste brief komt ze, wankel en bleek, bij X. Haar man had haar betrapt met een Arabier en op haar geschoten. Haar moeder had haar naar Nederland teruggebracht. De moeder belt op en vertelt X. dat Olga een hersentumor operatief heeft moeten laten verwijderen. Ze krijgt nog chemotherapie vanwege vastgegroeide tumor-wortels. De toestand is hopeloos. Ze wordt kaal en blind. X. blijft haar bezoeken en koopt een rode pruik voor haar. Ze sterft en wordt gecremeerd. Thema en motieven Het thema is: zelfs de mooiste liefde loopt uit op verdriet en verderf. Motieven: seks, dood en moederschap. Seks: er wordt in het boek veel en openlijk over seks gepraat, met name tussen Olga en de ik-figuur. Ze doen het eigenlijk de hele dag door. Dood: De vader van Olga sterft, vele huisdieren, zoals boomkikkers, gaan dood en Olga overlijdt aan een hersentumor. Moederschap: de moeder van Olga is erg overheersend, ze wil alles regelen en lijkt hier meestal kwade bedoelingen te hebben. Olga is bang voor het moederschap, ze heeft een trauma opgelopen aan haar moeder. Onder andere door de door borstkanker van haar moeder, die ervoor zorgde dat haar ene borst geamputeerd moest worden. haar moeder vertelde haar toen ze jong was dat de borst ontbrak omdat zij die er als baby'tje af had geknabbeld. Personen De ik-persoon, een kunstenaar, houdt zich bezig met zijn werk, maar vooral ook met Olga, zijn grote liefde. Na haar vertrek is hij een gebroken man, hij kan niet leven zonder zijn vrouw. Olga, de (ex-)vrouw van de ik-persoon, is bang voor zwangerschap en houdt daarom niet van kinderen. Wel houdt ze erg van dieren. Ze is erg praktisch, wat blijkt uit het verdienen van geld, nodig voor het dagelijks levensonderhoud. Ze laat zich erg vertroetelen door de ik-persoon die grote invloed op haar heeft. Uiteindelijk zijn het tekort aan welvaart en de invloed van haar moeder de oorzaken tot de scheiding. Olga is een vreemd en beinvloedbaar type, ze heeft af en toe gekke ideeën en gedraagt zich soms vreemd. De moeder is de boze heks. Ze is heel berekenend en ze is haar man om welvaartsredenen getrouwd. Rouwen om zijn dood doet zij zeker niet. Echt geluk kent ze niet. Olga's vader is een sympathieke en komische man die het goed met de ik-persoon kan vinden, maar hij heeft weinig invloed op de relatie tussen zijn dochter en de ik-persoon. Hij weet dat zijn vrouw veel vreemdgaat, maar heeft de kracht (letterlijk en figuurlijk) er niet voor om er tegenin te gaan. De tijd Het verhaal speelt zich waarschijnlijk af in het eind van de jaren '60. Ja, het bepaalt de sfeer van het verhaal. De gebruiken, het "erop los" vrijen (met gebrek aan bepaalde voorbehoedsmiddelen), de kunstenaars en de relatiegeschenken uit de WOII.
Het perspectief Het verhaal is verteld vanuit de ik-persoon. Je kan doordat je het verhaal door zijn ogen ziet, je goed inleven in het verhaal en de gevoelens als het ware zelf ook beleven. Aandachtspunten 1. De verteltechniek en verhaaltoon zijn erg ingesteld op dat de lezer meeleeft met de ik-persoon. De lezer krijgt de gevoelens van de ik-persoon, bijvoorbeeld de haatgevoelens tegenover de moeder beleef je erg sterk. 2. De thematiek is anders in de zin dat het een levenstheorie weergeeft, in tegenstelling tot andere boeken die ik gelezen heb. Het vertelt je als het ware over de inperfectie van het leven. 3. Het gaat niet echt over andere normen en waarden dan ik gewend ben, aangezien het een Nederlandse schrijver betreft. Ik kan me voorstellen dat andere culturen geschokt zouden kunnen zijn over de vele seksuele scenes in het boek. Ik vond het persoonlijk dus niet echt schokkend. 4. De schrijver beeldt de personen in het boek wel representatief af. Natuurlijk zijn niet alle Nederlanders zo vrij over seks e.d, maar in dit geval gaat het over een kunstenaar in Amsterdam in eind jaren zestig. Ik denk da dit boek wel goed weergeeft hoe die mensen toen waren. 5. Ik herken met name de vrije en onbezorgde leefstijl uit die tijd in Amsterdam, van verhalen. 6. - 7. Wat nieuw voor mij was, is dat een moeder zo akelig kan doen tegen haar omgeving en zo het geluk van haar dochter verpest. 8. De auteur heeft als levensvisie dat alles eigenlijk bederft (zie het motto en de verklaring daarbij). 9. - 10. - 11. Ik vond Turks fruit een heel goed en mooi boek. Een boek met een goed, realistisch verhaal. Het verhaal is goed verteld met veel details, de schrijver vertelt duidelijk waar het op staat. De emoties van de ik-persoon zijn mooi en aangrijpend beschreven. 12. Het boek is erg cultuurgebonden, want ik denk niet dat veel andere culturen zo open kunnen zijn over liefde, seks, vervelende aspecten van het moederschap en de gevolgen hiervan. Ik denk niet dat iemand dit boek zou moeten gaan lezen omdat het wereldliteratuur is, maar omdat het een prachtig boek is vol emoties, die erg goed beschreven zijn.