Hoofdstuk 1 Beschrijven §1
Titel: De Vertraging
Auteur: Tim Krabbé Jaar van uitgave: 1994 §2 korte samenvatting
Schrijver en quizmaster Jacques Bekker belandt na een cultureel programma voor Nederlandse emigranten van Nieuw-Zeeland op de luchthaven van Sydney. Daar heeft zijn aansluitende vlucht drie uur vertraging. Hij besluit om de stad in te gaan en een oude vakantievriendin, Moniek Ilegems, op te zoeken. Hij vindt haar terwijl ze haar koffers in haar auto laadt. Ze vraagt of hij met haar wil meerijden om haar te helpen. Ze vertelt dat ze inmiddels Monica George heet en de directrice is van een mode-imperium: Madame Twenty. Monica is voor justitie op de vlucht omdat haar miljoenenfraude aan het licht is gekomen. Jacques gaat met haar mee. Samen reizen ze met valse paspoorten nagenoeg heel Australië door. Gedurende de reis krijgt Jacques inzicht in wat er dertig jaar geleden tijdens zijn vakantie is gebeurd. Hij had eerst een vriendinnetje Christa, maar na een jaar kwam hij terug en daar werd hij verliefd op Moniek. Moniek kende Christa en ze was vastbesloten om haar vakantievriend af te pakken. Jacques heeft dit nooit geweten. Jacques krijgt steeds meer een hekel aan Monica en hij besluit te vluchten. Dit lukt maar gedeeltelijk, want hij wordt tijdens zijn vlucht door Monica gevonden. Er ontstaat een vechtpartij en Monica dwingt hem met een pistool met haar mee te gaan. Jacques weigert en Monica schiet zichzelf door het hoofd. Diezelfde dag wordt Jacques opgepakt door de politie. §3
Ik heb het boek gekozen omdat ik een boek moet lezen met het thema ‘reizen en reiservaringen en/of kennismaken met een andere cultuur’. Ik heb toen gezocht op dat thema en kwam op een aantal boeken uit waarvan deze mij het meest aansprak. Ik heb toen de achterkant van het boek gelezen en het leek me wel een leuk boek om te gaan lezen.
Hoofdstuk 2 Verdiepen §1 informatie over de auteur: Tim Krabbe wordt geboren op 13 april 1943. Hij schrijft voornamelijk romans, gedichten en korte verhalen. Naast wielrennen heeft hij ook veel belangstelling voor schaken. Over deze twee sporten heeft hij een aantal boeken geschreven, zoals bijvoorbeeld 43 wielerverhalen (1984) en Nieuwe schaakcuriosa (1977). In 1967 maakt hij zijn romandebuut met De werkelijke moord op Kitty Duisenberg. Zijn doorbraak naar het grote publiek komt pas in 1984, met de roman Het gouden ei. Hiervoor krijgt hij de T. Diepzeeprijs. Zijn werk wordt meer in de filmwereld dan in literaire kringen gewaardeerd: vier van zijn boeken zijn verfilmd, waaronder Het gouden ei in 1988. Meest recente werk: De paardentekenaar (1995, verhalen) en De Grot (1977, roman). §2
Ik heb een recensie uit ‘De Gelderlander’ van 29/06/1994, van de recensent T. Verbeeten. Ik heb deze recensie op internet gevonden. De recensent vindt het een goed en spannend boek. Hij vindt dat Tim Krabbé goed met spanning is omgesprongen in het boek, hij doseert de informatie beetje bij beetje en dat zorgt voor blijvende spanning. Hij is best positief over het boek en denkt dat een verfilming ook leuk zou kunnen worden. Wel vindt hij het een simpel boekje is dat je volgens hem makkelijk op vakantie zou kunnen lezen. §3 Hoofdstuk 3 Verwerkingsopdracht §1
Jacques gaat in de eerste instantie naar Sydney om daar een tussenstop te maken om daarna weer verder te reizen naar Singapore. Jacques mist zijn vliegtuig en reist met Moniek dwars door Australië met een oude Ford Falcon. Moniek heeft fraude gepleegd bij haar bedrijf ‘Madame Twenty’ en moet verdwijnen. Jacques Laat zich hierdoor meeslepen en gaat samen met Moniek Australië in om te ‘verdwijnen’. Zo reizen ze heel Australië door. §2 Passage: ‘Hij werd wakker met de gedachte dat Woordrijk nog bereikbaar was. De avond daarvoor, bij het zoeken naar een restaurant, had hij ook een reisbureau gezien. Misschien was er zelfs een vliegveld in Batemans Bay. Binnen een paar uur kon hij onderweg zijn. Terwijl Moniek bezig was met haar koffers ging hij naar buiten. Bij de Ford Falcon bleef hij staan, zijn hand op het dak. Hij had alles wat hij nodig had. Paspoort, het geld dat over was van de auto. Hij kon zo doorlopen, de boulevard op, een taxi aanhouden. Als zij buiten kwam zou hij weg zijn. Ze zou hem nog roepen, kijken waar hij was, maar ze zou meteen weten wat er was gebeurd: hij had haar met gelijke munt terugbetaald. Hoe te beslissen? Ze kon ieder moment klaar zijn. Het was alsof twee continenten uit elkaar zouden drijven, en hij alleen dit moment had om op het ene of het andere te stappen. Kon, ik ga, dacht hij, en hij begon te lopen, maar hij liep naar de receptie. Op de stoep voor het kantoortje stond een krantenstandaard, en hij pakte een krant. Over bijna een kwart van de voorpagina stond een foto van Moniek. Hij had een sprookjesboek in zijn hand – een sprookjesboek waar hij binnen moest gaan.’ (blz. 34-35) Hierin kun je goed zien hoe Jacques zich voelt: hij wil eigenlijk terug naar huis en z’n vriendin. Maar toch kiest hij elke keer voor het avontuur en dus ook voor Moniek, alleen vraagt hij zich ook steeds af of hij nu echt van haar houdt, terwijl ze al een soort ‘relatie’ hebben. §3
Het verhaal zich in het heden af in Australië. In het binnenland en aan de oostkust. Ze komen o.a. in de plaatsen Sydney, Brisane, Batemans Bay en Melbourne. Overal waar de hoofdpersonen komen worden de plaatsen uitvoerig beschreven. Ze komen in veel woestijnachtige gebieden in Australië die een gevoel van leegte en eenzaamheid uitstralen. De plaatsen zijn ook vaak verlaten. Omdat ze op de vlucht zijn voelen ze zich ook het veiligst in deze eenzame en verlaten plaatsen. De plaatsen hangen dus sterk af van hun gemoedstoestand, dit noemt met ook wel parallellie en antithese. En er is natuurlijk ‘Ford Madness’, wat letterlijk een krankzinnig oord betekent. Dit gaat overstromen en dan wil Moniek blijven, wat buitengewoon krankzinnig is. De flashbacks, het verleden, spelen zich af in België. Vooral in de plaatsen Oostende en Brussel. In Oostende is Jacques o.a. in de discotheek Oppy’s. Hier was de ruimte gevuld met ‘een onuitsprekelijke behoefte’. Hier wordt dus ook van antithese gesproken. Op het bovenstaande kaartje kun je Australië in z’n geheel zien. Je ziet de grootste plaatsen waar ze geweest zijn, namelijk Sydney, Melbourne, Brisbane, Ipswich en Darwin. Zo krijg je ongeveer een idee waar ze in Australië hebben rondgereisd. Hoofdstuk 4 §1 ‘Rechts was de ondoordringbare bush, lage struiken en bomen met helder witte stammen, kilometers ver tot aan de zuidgrens; dezelfde rotswand na een bocht. Links hoorbaar maar niet zichtbaar, was de waterval. Iets verder kwam bruin en woelig, als de zon scheen met kleine regenboogjes erboven, de Yorty te voorschijn om even later weer achter de eucalyptusbomen te verdwijnen. Daar moest de roeiboot liggen en aan de overkant, ook verscholen stond ergens de grijze Holden. Veel verder boog de Yorty naar rechts en werd de oostgrens van ‘Ford Madness’. Recht voor hem, klein vanaf zijn hoge en verre post, stond het huisje, met ernaast het golfijzeren regenwaterreservoir. Daar voorbij, in de wazige verten, was de zee. Soms verbeeldde hij zich dat hij die zag, maar de zee was vierhonderd kilometer van hem vandaan.’ (blz. 99) Ik heb deze passage gekozen omdat deze volgens mij het beste de omgeving waarin ze in Australie rondreizen weergeeft en het gevoel dat daarbij naar boven komt. Het is een erg leeg land waar je soms gewoon echt het gevoel hebt dat er in die wijde omgeving geen mens leeft. §2
De eerste paar hoofdstukken zijn erg lastig te lezen. De flashbacks waren storend. Je moet dan namelijk nog wennen aan de schrijver zijn opbouw. Na een aantal hoofdstukken kom je er achter dat hij het heden en verleden om het hoofdstuk wisselt. Dit vond ik erg origineel. Ik had nog nooit een boek gelezen dat op deze manier geschreven is. Bij deze opbouw krijg je ook na ieder uitgelezen hoofdstuk weer een heel nieuw idee over het verhaal. Toen ik de opbouw eenmaal doorkreeg was het niet meer moeilijk te volgen. Ik kwam er achter hoe mooi het boek eigenlijk in elkaar zit. Er zijn twee verhaallijnen, langzaam komen deze dichter bij elkaar. Je begint het verband tussen de gebeurtenissen in het verleden en heden te zien. Ik vind ook dat deze tijdspelingen het boek juist interessant hebben gemaakt. Op deze manier werd namelijk de spanning erin gehouden. Het leek net of hij met de flashbacks de gebeurtenissen in het heden vertraagde. Hij hield informatie achter en met behulp van de flashbacks werden die ‘open plekken’ gevuld. Op het eind is echt alles verteld wat je moet weten. Het boek is minder spannend dan ik verwachtte. Toch is het best een spannend boek, de spanning zorgt er voor dat je blijft lezen Er spelen zich namelijk genoeg gebeurtenissen af om het verhaal boeiend te houden. Dit vond ik wel jammer. Ik had bijvoorbeeld allang voorspeld dat Jacques op een gegeven moment de knoop zal doorhakken en zal vluchten. De arrestatie van Jacques vond ik ook een beetje voor de hand liggend. De door Moniek gepleegde moord maakte de meeste indruk op mij. Deze gebeurtenis had ik totaal niet verwacht. Het was zelfs zo onverwacht dat ik dit gedeelte twee keer heb gelezen. Ik dacht namelijk dat ik het verkeerd had begrepen. Dat Moniek zelfmoord pleegde vond ik ook onverwacht. Ik had al verwacht dat ze dood zou gaan, maar dat ze daar zelf voor zou zorgen had ik niet gedacht. Maar dit en de arrestatie van Jacques gaf mij een beetje de indruk dat de schrijver geen andere uitweg kon vinden. Het einde viel mij dus een beetje tegen. Ik vond het te simpel. En persoonlijk houd ik meer van een ‘happy end’/ ‘eind goed, al goed’. Maar in dit verhaal begon het juist ‘happy’ en eindigde het negatief. Alle gebeurtenissen zijn erg uitvoerig beschreven. Soms te uitvoerig, vooral de stukken uit het verleden zijn vaak langdradig. Maar je krijgt hierdoor wel een goed, volledig beeld van de situatie. Het verhaal is ook geschreven door een auctoriale verteller. Dit maakte het boek gemakkelijk leesbaar. Ook zorgde deze uitvoerige beschrijvingen en manier van vertellen er voor dat je alles goed voor je zag. Je hoefde er dus zelf niet veel bij te verzinnen. Je kon je hierdoor goed inleven in het verhaal en is het boek goed leesbaar en begrijpelijk. Wel vond ik het leuk hoe er steeds een gespannen sfeer tussen de twee hoofdpersonen hing. Elk moment kon er een ruzie tussen hen uitbarsten, maar er kon ook elk moment een romantische tijd plaatsvinden. Ik vond het erg interessant hoe de hoofdpersonen steeds in een ander daglicht werden gesteld. Het ene moment hemelt Jacques Moniek op en het andere moment wordt ze weer als psychotische gek beschreven. Er is een soort haat/liefdeverhouding tussen deze twee. Er vinden dan ook veel conversaties plaats tussen Jacques en Moniek. In deze conversaties is het leuk om te lezen hoe de gevoelens en gedachten verschillen van wat ze werkelijk zeggen. Het taalgebruik paste goed bij de personages. De hoofdpersonen zijn modern, evenals het taalgebruik. Er werden veel engelstalige woorden gebruikt, maar dit vond ik niet storend. De plaats en de tijd van het verhaal paste ook goed bij dit taalgebruik. De opbouw zit erg mooi in elkaar, maar ik vond het verhaal te oppervlakkig. Ik had meer diepgang verwacht. De enige diepgang in het boek, waren de gedachten van Jacques. Jacques dacht veel na over het leven, hij had echter toch niet veel anders te doen.