Titelverklaring. Isabelle is de hoofdpersoon. Ze is de beeldschone en bekende filmster die ontvoerd wordt en waar het verhaal om draait. De tijd 1. Het verhaal speelt zich af in de jaren tachtig, dat weet ik, want het staat in het boek vermeld; 30 november 1988 – 2 juni 1989. De tijd 2. Het is een chronologisch verhaal, er zijn weinig sprongen in het boek, eigenlijk alleen de nachten en sommige dagen worden kort beschreven. Er is een belangrijke flash-back in het verhaal, Bernard denkt vaak terug aan een pesterij, waarbij Isabelle hem eigenlijk redt. Door deze redding is Bernard wat voor Isabelle gaan voelen. Plaats. Het verhaal speelt zich af in Frankrijk in de Auvergne in een beboste, bergachtige streek bij het dorp Peyrol. Het land Frankrijk is niet specifiek belangrijk is voor het verhaal. Een belangrijke plek in het verhaal is de kelder van Jeanne waar Isabelle moest slapen. Het was een kille donkere kelder, met bovenin een kleine opening voor lucht. In de kelder stinkt het naar pens voor honden en andere vieze luchtjes. Jeanne had een kamer waar ze al haar schilderijen had hangen. Nog nooit was er iemand in geweest, waarschijnlijk door de schilderijen die in de kamer hingen. Dat waren schilderijen met verrottende dieren. Inhoud. Een bekende filmster, Isabelle Amable wordt vermist. Ze was aan het uitrusten in de Auvergne een bergachtige streek van Frankrijk waar zij geboren is. En op een dag is ze verdwenen. De politie gaat op zoek, maar vindt geen enkel spoor. Na een paar maanden stopt het onderzoek, want ze denken dat ze haar nooit meer zullen vinden. Degene, die niet stopt met zoeken, is Bernard Buffon, een stille minnaar van Isabelle, die al vanaf jongs af aan van haar houdt. In de loop van de jaren is ze een obsessie voor hem geworden. Bernard is een leraar op de plaatselijke school. In zijn vrije tijd zwerft hij door de bossen of zit hij in de kroeg in de hoop iets over Isabelle op te vangen. Op een dag spreekt hij met een boer Peyrol, die woont eindje verder op de weg waarop Isabelle het laatst gezien is. De boer vertelt, dat Isabelle vaak de berg op ging om dan in een meertje verderop te zwemmen. Dit zet Bernard op het spoor van Isabelle. Isabelle is ontvoerd door Jeanne Bitor (dat is aan het begin van het boek al duidelijk). Jeanne is een lelijke vrouw, die nooit enige aandacht krijgt. Jeanne werkt als serveerster in het café van het dorp, daar wordt ze door de meeste mensen niet eens opgemerkt. Isabelle is ook op de dag van haar verdwijning weer gaan zwemmen en op het moment dat ze weer naar huis wil gaan, wordt ze bedreigd door twee honden. Jeanne, de eigenares van de honden, roept haar honden terug en neemt Isabelle tegen haar zin mee naar haar huis, waar het stinkt naar pens voor de honden en andere vieze luchtjes. Isabelle wordt opgesloten in de kelder. Het huis van Jeanne Bitor hangt vol met schilderijen van langzaam verrottende dieren. Nu is ze aan het begin van haar meesterwerk. Een beeldschone vrouw op een bank liggend, dat wordt Isabelle. Op elk schilderij weer wat verder afgetakeld omdat ze haar geen eten geeft. Als Isabelle er achter komt wat haar lot is, probeert ze een gesprek te krijgen met de immens lelijke vrouw die tegenover haar zit te schilderen. Ze verzint verhalen over wat voor een verschrikkelijke jeugd ze gehad heeft en vraagt Jeanne naar dingen. Dit is iets wat niemand ooit gedaan heeft. Niemand heeft ooit interesse gehad voor Jeanne Bitor en Isabelle weet door de muur van Jeanne heen te breken en een vage vriendschap met haar te krijgen. Jeanne is in de war en weet niet wat ze met Isabelle aanmoet, dat komt doordat Isabelle vertelt hoeveel nadelen er wel niet zijn, bij mooi zijn. Isabelle krijgt weer eten van Jeanne. Isabelle krijgt weer hoop. Jeanne bloeit helemaal op en dat merken de mensen in het café ook. Aan dit alles komt een einde, als er in het café een apart gesprek plaats vind. Voor het eerst komt Bernard op het idee om Jeanne om Isabelle te vragen, omdat Jeanne nog hoger de berg op woont en zij Isabelle ook langs heeft zien komen. Jeanne maakt rare opmerkingen en gedraagt zich raar. Na het gesprek met Bernard komt ze erachter dat Isabelle alles heeft gelogen. De volgende ochtend gaat Jeanne weer net zo te werk als in het begin. Haar gevoel van medeleven voor Isabelle is verdwenen en ze is hard en onverbiddelijk. Isabelle snapt niet hoe dat zo komt, ze weet namelijk niets van het gesprek tussen Jeanne en Bernard. De volgende ochtend als Jeanne Isabelle uit de kelder komt halen, hangt Isabelle daar met een touw om haar nek te bungelen. In Jeanne knapt iets en ze gaat naar haar atelier. Ze pakt haar schilderijen en gaat naar de tuin en verbrandt daar al haar schilderijen van dode en half vergane dieren en ook haar onvoltooide levenswerk; Isabelle. Vanaf nu wil Jeanne haar leven veranderen. Ondertussen heeft Bernard over de vorige avond nagedacht en besluit bij Jeanne langs te gaan. Voor het huis ziet hij bij een kelderraampje twee rode schoentjes met hoge hakken staan. Hij loopt achterom en hij ziet Jeanne in de tuin bezig. Het lijkt of ze een vernieuwde energie in zich heeft gekregen. Hij besluit om niet naar Jeanne toe te gaan, maar om naar binnen te gaan. In de kelder vindt hij Isabelle, ze maakt een verstikkend geluid. Gelukkig leeft ze nog. Samen vluchten ze weg en later in het bos hoort hij haar verhaal. Ze had een strop gemaakt, die ook in de film gebruikt wordt. Ze was wanhopig geworden, nadat Jeanne toch weer van plan is geweest haar plan door te zetten. Het plan van Isabelle was mislukt toen een van de honden haar strobalen, waar ze weer op terug wilde stappen, om had laten vallen. Na het verhaal verteld te hebben valt Isabelle in slaap en daar zit Bernard dan met de droom van zijn leven. Hij kan alles met haar doen. Anderen denken immers dat ze dood is. Hij beheerst zich, maar de betovering van alle jaren is, na die gedachte, verdwenen. Weer thuis wordt Bernard overladen met cadeau's en de politie wordt naar het huis van Jeanne gestuurd. Jeanne is verdwenen. Haar honden worden afgemaakt. Jeanne is nergens meer te vinden en na een paar weken stopt de politie met zoeken. Alleen Bernard blijft zoeken… De personen. - Jeanne Bitor: een afzichtelijk lelijke vrouw, die in een oud huis woont. Zij heeft een kunstzinnige studie gevolgd en ze leeft als een soort kluizenaar met als enig contact met de buitenwereld het serveren in een café in het dorp. Iedereen kent haar maar ze wordt door iedereen over het hoofd gezien. In haar vrije tijd schildert ze dode dieren. Haar meest lugubere schilderijen zijn schilderijen waarin de aftakeling van dieren te zien is. Haar leven verandert als ze besluit om de bekende en beeldschone actrice Isabelle Amable te ontvoeren en te schilderen, terwijl ze van honger wegkwijnt. Waar ze niet aan gedacht heeft, is dat ze misschien haar object nog wel aardig kon gaan vinden. Ze voelt zich begrepen en belangrijk, wanneer Isabelle belangstelling voor haar toont en bij haar haar hart uitstort. Een tweede grote omslag vindt weer plaats, als ze in het café met haar nieuwe zelfvertrouwen zwaar teleurgesteld wordt. Ze trekt weer helemaal in haar schulp en kan genieten van Isabelles smeekbedes om eten. Als Isabelle zich dan ophangt, ontstaat er een apart soort genoegen in het verbranden van haar schilderijen en dus haar verleden. Na de ontdekking dat Isabelle verdwenen is, vlucht ze. - Isabelle Amable: Een filmster, die beroemd en bekend is. Een intelligent meisje, kameraadschappelijk, behulpzaam en met een groot inlevingsvermogen in anderen, maar ze liet niet met zich sollen. Ze heeft Bernard eens uit de handen van kwajongens gered, die hem in een ton hadden gestopt. Als ze door Jeanne wordt ontvoert, probeert ze haar vertrouwen te winnen, terwijl zij alles bij elkaar liegt. Door wat ze te horen krijgt, krijgt Jeanne toch respect voor haar. Als alles dan toch weer terug verandert ,wordt ze wanhopig en past ze een film-truc toe. Haar ouders waren gelukkig getrouwd en kwamen uit een gerespecteerde familie. - Bernard Buffon: Een leraar die betoverd is door Isabelle. Hij blijft naar haar zoeken. Als hij haar dan eindelijk gevonden heeft is het droombeeld verbroken, omdat ze heel anders reageert dan in zijn dromen. Jeanne Bitor, is de volgende persoon waar hij door geobsedeerd wordt. Hij raakt onder de indruk van haar door haar lelijkheid en gaat haar zoeken. Hij is het meest sympathiek, hij blijft zoeken, en waarschijnlijk ook bij Jeanne. Gebeurtenis met invloed: Door de verdwijning van Isabelle is hij een zoektocht begonnen, waar andere het dus opgaven. - Gaspard Peyrol: Een paffige boer met een gezicht in de kleur van bloedworst, zou als laatst Isabelle hebben gezien na de verdwijning. Hij ging elke keer als Isabelle naakt ging zwemmen en met haarzelf speelde, naar haar kijken verscholen in de bosjes. Hij speelt geen belangrijke rol in het boek. Perspectief. Het verhaal wordt verteld door iemand die niet in het boek voorkomt, maar wel alles van de personen afweet een "alwetende verteller". Het lijkt iemand die in de lucht hangt en van bovenaf alles volgt wat er beneden hem gebeurt. Hierdoor kan je ook terugblikken op gebeurtenissen, dat gebeurd echter niet. Je bent hierdoor wel als lezer minder betrokken, ziet het van een afstand. Je krijgt zo een goed beeld van alle personen die in het verhaal voorkomen. Afloop. Het boek Isabelle heeft een open eind. Isabelle wordt gered door Bernard, ze vertlet hem wat Jeanne allemaal had gedaan. Hij kan niet geloven dat Isabelle haar kan ‘vergeven’ en dat ze niet wil dat ze wordt vervolgd. Bernard wil naar Jeanne, maar ze is verdwenen. Hij gaat haar zoeken, net als hij dat ook bij Isabelle deed. Zal hij haar vinden… Motief Isabelle: Tegenstelling tussen mooi en lelijk. Mooi maakt niet meteen gelukkiger, maar lelijk maakt wel snel ongelukkiger. Iemand die erg jaloers is op knappe mensen, want zij zelf is dat niet. Honden zien niet of iemand mooi of lelijk is. De pittbull-terriërs kunnen heel vals zijn, maar als je aardig bent, dan doen ze heel lief. Het zal voor die honden niet uitmaken of je mooi of lelijk bent. Verder wordt er ook benadrukt dat schoonheid kan vergaan. Door middel van bijvoorbeeld uithongeren.