Schrijver: Françoise Sagan,
Titel: Bonjour Tristesse
Personages: Cécile, 17 jaar. Haar moeder is 15 jaar geleden gestorven en sinds twee jaar woont ze bij haar vader. Daarvoor zat ze op een kostschool. Zij en haar vader Raymond leven een zorgeloos leventje. Ze gaan samen naar feestjes en doen waar ze zelf zin in hebben. Hun enige doel in het leven is gelukkig zijn en zich amuseren. Ze is nogal egoïstisch en krijgt daardoor later in het verhaal problemen met zichzelf. Raymond, 40 jaar. Na de dood van zijn vrouw heeft hij vele vriendinnetjes gehad. Hij is erg joviaal en ook nogal egoïstisch. Elza, 29 jaar. Ze is de laatste verovering van Raymond. Ze is een beetje een dom blondje (ze heeft alleen wel rood haar..!), lief, maar ze voelt zich ook een femme fatale. Cyril, 26 jaar. Hij is de vriend van Cécile. Hij is een rustige en vriendelijke man. Anne Larsen, 42 jaar. Ze is een intelligente en knappe vrouw die maar één minpuntje in haar karakter heeft; ze is verschrikkelijk onverschillig. Samenvatting: Raymond, Elza en Cécile logeren in de zomer in een villa aan de kust van de Middellandse Zee. Cécile is net gezakt voor haar eindexamen, maar dat kan haar niet veel schelen en haar vader eigenlijk ook niet. Na 6 dagen ontmoet Cécile Cyril. Haar vakantie verloopt geweldig, totdat Raymond aankondigt dat hij Anne heeft uitgenodigd om te komen logeren. Raymond en Anne krijgen een relatie en Elza wordt gedumpt. Al snel besluiten ze te trouwen. Ze spreken af dat na de vakantie te doen. Cécile merkt dat er aan haar onbezorgde leventje een einde komt; Anne eist van haar dat ze zich gaat gedragen als een dame en dat ze gaat studeren, zodat ze dit jaar wèl haar eindexamen haalt. Ook zorgt Anne ervoor dat Cécile Cyril niet meer ziet. Cécile vindt dit allemaal verschrikkelijk en verzint een plan. Ze komt Elza tegen als die haar spullen komt ophalen uit de villa en vertelt haar dat Raymond nog van haar houdt. Het enige dat Elza moet doen, zegt Cécile, is Raymond jaloers maken. Cécile zegt dat ze naar Cyril moet gaan en dat ze moeten doen alsof zij nu een relatie hebben. Elza en Cyril zorgen ervoor dat Raymond ze zo vaak mogelijk samen ziet. Cécile maakt het dan nog iets erger door dan tegen Raymond te zeggen dat het niet zo gek is dat die twee nu een relatie hebben, omdat ze van dezelfde leeftijd zijn. Raymond wordt daardoor geprikkeld; zijn ego wordt hierdoor sterk aangetast. Hij weet dat hij Elza weer terug moet veroveren en dat hij daarna weer verder wil gaan met Anne, omdat hij tenslotte van haar houdt. Cécile krijgt spijt; ze houdt van Anne en wil niet dat ze gekwetst wordt door Raymond. Maar ze weet ook dat het nu te laat is om te stoppen met het plan, want Raymond is vastbesloten om Elza weer te veroveren. Het enige wat ze zou kunnen doen is een dagje weg gaan met Anne, zodat Raymond vrij spel heeft. Toch doet Cécile dat niet. Dus ontmoet Raymond Elza buiten de villa en later brengt hij haar naar huis. Anne betrapt ze dan samen, begrijpt wat er gebeurd is en is helemaal overstuur. Ze vertrekt met haar auto en raakt bij een gevaarlijke bocht van de weg. Ze is op slag dood. Cécile realiseert zich dat Anne dit expres heeft gedaan, zodat anderen eerder denken dat het een ongeluk is dan een zelfmoordpoging. Zelfs bij haar dood dacht ze aan Cécile en Raymond. Cécile is hierdoor hevig geëmotioneerd en voelt zich heel erg triest. Raymond en Cécile gaan terug naar Parijs en gaan naar de begrafenis van Anne. Cécile ziet daar ook Cyril terug, maar ze merkt dat ze niet meer van hem houdt, omdat hij indirect ook met de dood van Anne te maken heeft. Een tijdje leven Raymond en Cécile heel eenzaam, maar daarna merken ze dat ze weer normaal over Anne kunnen praten. Cécile ontmoet Philippe, de neef van Anne, en Raymond heeft weer een nieuwe vriendin. Het normale leven gaat weer gewoon door, maar Cécile weet dat ze veranderd is, iets minder oppervlakkig, doordat ze een nieuwe emotie heeft leren kennen en die emotie begroet ze met de zin: “bonjour tristesse”. Mening: Ik vond het een origineel verhaal, omdat het vooral over emoties ging, zonder dat die tot in den treure werden beschreven. Het bevatte ook een spannend element, vooral het einde was sterk (de dood van Anne). De sfeer is heel apart in de boeken van Sagan, een beetje melancholisch en loom en dat pakt in dit verhaal heel goed uit. Andere boeken van Sagan: “Un certain sourire” en “Aimez-vous Brahms”.
Personages: Cécile, 17 jaar. Haar moeder is 15 jaar geleden gestorven en sinds twee jaar woont ze bij haar vader. Daarvoor zat ze op een kostschool. Zij en haar vader Raymond leven een zorgeloos leventje. Ze gaan samen naar feestjes en doen waar ze zelf zin in hebben. Hun enige doel in het leven is gelukkig zijn en zich amuseren. Ze is nogal egoïstisch en krijgt daardoor later in het verhaal problemen met zichzelf. Raymond, 40 jaar. Na de dood van zijn vrouw heeft hij vele vriendinnetjes gehad. Hij is erg joviaal en ook nogal egoïstisch. Elza, 29 jaar. Ze is de laatste verovering van Raymond. Ze is een beetje een dom blondje (ze heeft alleen wel rood haar..!), lief, maar ze voelt zich ook een femme fatale. Cyril, 26 jaar. Hij is de vriend van Cécile. Hij is een rustige en vriendelijke man. Anne Larsen, 42 jaar. Ze is een intelligente en knappe vrouw die maar één minpuntje in haar karakter heeft; ze is verschrikkelijk onverschillig. Samenvatting: Raymond, Elza en Cécile logeren in de zomer in een villa aan de kust van de Middellandse Zee. Cécile is net gezakt voor haar eindexamen, maar dat kan haar niet veel schelen en haar vader eigenlijk ook niet. Na 6 dagen ontmoet Cécile Cyril. Haar vakantie verloopt geweldig, totdat Raymond aankondigt dat hij Anne heeft uitgenodigd om te komen logeren. Raymond en Anne krijgen een relatie en Elza wordt gedumpt. Al snel besluiten ze te trouwen. Ze spreken af dat na de vakantie te doen. Cécile merkt dat er aan haar onbezorgde leventje een einde komt; Anne eist van haar dat ze zich gaat gedragen als een dame en dat ze gaat studeren, zodat ze dit jaar wèl haar eindexamen haalt. Ook zorgt Anne ervoor dat Cécile Cyril niet meer ziet. Cécile vindt dit allemaal verschrikkelijk en verzint een plan. Ze komt Elza tegen als die haar spullen komt ophalen uit de villa en vertelt haar dat Raymond nog van haar houdt. Het enige dat Elza moet doen, zegt Cécile, is Raymond jaloers maken. Cécile zegt dat ze naar Cyril moet gaan en dat ze moeten doen alsof zij nu een relatie hebben. Elza en Cyril zorgen ervoor dat Raymond ze zo vaak mogelijk samen ziet. Cécile maakt het dan nog iets erger door dan tegen Raymond te zeggen dat het niet zo gek is dat die twee nu een relatie hebben, omdat ze van dezelfde leeftijd zijn. Raymond wordt daardoor geprikkeld; zijn ego wordt hierdoor sterk aangetast. Hij weet dat hij Elza weer terug moet veroveren en dat hij daarna weer verder wil gaan met Anne, omdat hij tenslotte van haar houdt. Cécile krijgt spijt; ze houdt van Anne en wil niet dat ze gekwetst wordt door Raymond. Maar ze weet ook dat het nu te laat is om te stoppen met het plan, want Raymond is vastbesloten om Elza weer te veroveren. Het enige wat ze zou kunnen doen is een dagje weg gaan met Anne, zodat Raymond vrij spel heeft. Toch doet Cécile dat niet. Dus ontmoet Raymond Elza buiten de villa en later brengt hij haar naar huis. Anne betrapt ze dan samen, begrijpt wat er gebeurd is en is helemaal overstuur. Ze vertrekt met haar auto en raakt bij een gevaarlijke bocht van de weg. Ze is op slag dood. Cécile realiseert zich dat Anne dit expres heeft gedaan, zodat anderen eerder denken dat het een ongeluk is dan een zelfmoordpoging. Zelfs bij haar dood dacht ze aan Cécile en Raymond. Cécile is hierdoor hevig geëmotioneerd en voelt zich heel erg triest. Raymond en Cécile gaan terug naar Parijs en gaan naar de begrafenis van Anne. Cécile ziet daar ook Cyril terug, maar ze merkt dat ze niet meer van hem houdt, omdat hij indirect ook met de dood van Anne te maken heeft. Een tijdje leven Raymond en Cécile heel eenzaam, maar daarna merken ze dat ze weer normaal over Anne kunnen praten. Cécile ontmoet Philippe, de neef van Anne, en Raymond heeft weer een nieuwe vriendin. Het normale leven gaat weer gewoon door, maar Cécile weet dat ze veranderd is, iets minder oppervlakkig, doordat ze een nieuwe emotie heeft leren kennen en die emotie begroet ze met de zin: “bonjour tristesse”. Mening: Ik vond het een origineel verhaal, omdat het vooral over emoties ging, zonder dat die tot in den treure werden beschreven. Het bevatte ook een spannend element, vooral het einde was sterk (de dood van Anne). De sfeer is heel apart in de boeken van Sagan, een beetje melancholisch en loom en dat pakt in dit verhaal heel goed uit. Andere boeken van Sagan: “Un certain sourire” en “Aimez-vous Brahms”.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden