Auteur
De auteur van het boek is Saskia Noort. Saskia Noort studeerde, na haar havo-opleiding, journalistiek en theaterwetenschap. Ze begon als redacteur voor een aantal bladen, zoals Viva en TopSanté. In 2003 debuteerde Saskia Noort als auteur en haar eerste boek was de literaire thriller “Terug naar de kust”. Er zijn, van deze thriller, meer dan 200.000 exemplaren verkocht.
Doordat het boek “Terug naar de kust” zo goed is verkocht, heeft Saskia Noort besloten om door te gaan als schrijfster en om meer van deze literaire thrillers te gaan schrijven. Haar tweede thriller kwam al in 2004 uit en heet “De Eetclub”. Ook dit boek werd erg goed verkocht en Saskia Noort ging door met het schrijven van trillers. Zo heeft ze dit jaar, juni 2016, weer een nieuw boek uitgebracht, namelijk “Huidpijn”. Tot nu toe heeft ze 8 literaire thrillers geschreven en van al deze thrillers zijn er veel exemplaren verkocht. Ook zijn een aantal thrillers verfilmd, een voorbeeld hiervan is “Terug naar de kust”.
De titel van het boek is: “de Eetclub”. Deze titel is een logische keuze voor het boek. Het verhaal gaat over vijf echtparen waarvan de vrouwen een vriendclub vormen. Ze doen eigenlijk alles samen, eten, shoppen en naar feestjes gaan. Maar ze zijn niet hele goede vriendinnen van elkaar, want ze gaan vreemd met elkaars mannen en zeggen vrijwel nooit de waarheid tegen elkaar. En alle gebeurtenissen in het boek spelen zich af in deze vriendenclub.
Het motto van het boek is: “Voor mijn geliefde Marcel”. Ten tijde van het schrijven van het boek was ze nog met Marcel Schellekens, een kunstenaar, getrouwd. Intussen is ze van hem gescheiden, hij kon er niet tegen dat hij “de man van...” was.
Bij het boek dat ik gelezen heb, zijn verschillende thema’s mogelijk. Thema’s bij dit verhaal kunnen zijn: moord, haat/liefde en relaties. Het thema moord, past bij dit verhaal omdat er in het verhaal een dubbele moord gepleegd werd. In het begin van het boek kun je dat nog niet weten, maar je kunt wel al vrij snel doorhebben dat er iets niet klopt aan de zelfmoorden. Een groot deel van het boek gaat over Karen haar zoektocht naar de achtergronden van de moorden. Het thema haat/liefde, vind ik zelf het beste thema voor dit boek, omdat de relaties tussen de leden van ‘de Eetclub’ heel gecompliceerd zijn. De ene keer wordt er gezegd dat ze er altijd voor elkaar zullen zijn en de andere keer kunnen ze elkaar niet uitstaan. Dit brengt mij op het volgende thema; relaties. In het boek heb je verschillende relaties. Voorop staat vriendschap. De vrienden van Karen zijn alles voor haar. Verder zijn er huwelijken, affaires en zakenrelaties. Ook dit thema speelt een belangrijke rol in het boek, maar toch heb ik gekozen voor het thema vriendschap. Alles wat Karen doet en alle beslissingen die ze maakt, staan in het teken van vriendschap. Deze vriendschappen beïnvloeden haar leven enorm. Steeds kom je erachter, hoe verder je in het boek bent, dat deze vriendschappen niet onvoorwaardelijk zijn.
Het idee achter dit boek is dat er altijd wel iemand jaloers is en dat de vijand soms dichterbij is dan je denkt. Juist daarom moet je dus nooit iemand blindelings vertrouwen. Ook kun je, als je ergens schuld aan hebt, beter meteen de waarheid zeggen. Uiteindelijk komt alles toch uit.
Zelfmoord. De zelfmoorden blijken dus in feite moord te zijn. Babette is degene die haar man Evert en haar vriendin Hanneke om het leven heeft gebracht. Ze heeft er alles aan gedaan om het op een zelfmoord te laten lijken.
Vriendschap. De vijf vriendinnen doen net alsof ze heel goed met elkaar bevriend zijn. Hanneke Lemstra introduceert Karen bij de andere vrouwen, maar het is geen homogene vriendinnenclub. De vrouwen gaan vreemd met elkaars mannen en ze roddelen lekker over elkaar. Karen is altijd een buitenbeentje gebleven, omdat ze werkt en er verder niemand van haar vriendinnen werkt. Babette wil tenslotte Karen vermoorden, nadat ze al eerder Hanneke om het leven heeft gebracht. De enige echte vriendin die Karen in het dorp heeft gehad, was Hanneke. Aan haar denkt ze ook aan het einde terug wanneer ze besloten heeft te verhuizen.
Vreemdgaan. In dit boek gaat eindelijk iedereen, binnen de vriendengroep, met elkaar vreemd. Evert Struyk heeft een relatie met Hanneke, achter de rug om van zijn vrouw. Simon Vogel gaat vreemd met Karen van der Made. Babette is met Kees Bijlsma vreemdgegaan. Kortom, er worden veel affaires, onder de vrienden en vriendinnen, gestart.
Leugens en bedrog. Bij vreemdgaan hoort het motief van leugens en bedrog. Bij vreemdgaan hoort het ontwijken van de waarheid en wordt er bedrog gespeeld. Dat element zit ook in de zakelijke fraude die Simon bijvoorbeeld gepleegd heeft.
De leegheid van het bestaan. De vrouwen van de Eetclub leiden een luxe, maar vooral leeg en zinloos bestaan. Hierdoor krijgen ze vooral de tijd om zich met de anderen mannen te bemoeien en hiermee affaires te starten.
Een belangrijk symbool, in dit boek, is de wijn. Elke keer als er wijn gedronken wordt, wordt er weer iets nieuws duidelijk en wordt er weer een nieuw probleem gevormd.
Het leidmotief door het hele verhaal heen, is bedrog. Iedereen wordt bedrogen in het boek en niemand is te vertrouwen. Iedereen gaat vreemd, maar niemand weet het van elkaar.
Het genre, van het boek, is literaire thriller. De hoofdpersoon ontwikkeld zich sterk in het verhaal en er zijn veel plotselinge wendingen in het verhaal. Het misdaadelement speelt de hoofdrol.
Het verhaal begint met een soort proloog waarin een personale verteller met een weemoed terugdenkt aan de relatie met zijn vrouw en zijn gezin. Hij voelt zich eenzaam en hij stookt het vuurtje nog eens op.
Daarna komen er 38 hoofdstukken waarin Karen van de Made het verhaal van haar vriendinnenclub vertelt. En verder wordt de lezer geïnformeerd, over de uiteindelijk voorspelbare afloop.
Dit boek heeft een erg duidelijke hoofdstuk indeling, de hoofdstukken zijn allemaal genummerd. De lengte van een hoofdstuk is gemiddeld 4 pagina’s. Alle tekstgedeeltes zijn gelijk gedrukt, behalve de eerste twee pagina’s. Deze pagina’s vormen namelijk een korte inleiding/ proloog.
Karen van der Made
Karen van de Made is de hoofdfiguur en de vertelster in dit boek. Ze is getrouwd met Michel Brouwers. Het is een goed geklede vrouw die zich eerst helemaal niet thuis in het dorp waarnaar ze vanuit Amsterdam zijn verhuisd. Later als ze de eetclub hebben, valt ze er altijd ook een beetje buiten. Bijvoorbeeld omdat ze ook nog werkt en de meeste vrouwen van de eetclub dat niet doen. Ze is erg sociaal ingesteld en heeft altijd het beste met andere voor. In het begin is ze wel vrij naïef (zeker in haar overspel met Simon) maar op het laatst na al die vervelende gebeurtenissen wil zij als enige nog maar eerlijk zijn. Ze weet dan ook dat ze niet meer bij de eetclub past. Zij komt op de lezer het meest sympathiek over. Ze is doortastend op zoek naar de waarheid gegaan.
Michel Brouwers
Michel Brouwers is de aardige man van Karen. In de eetclub noemen ze hem een trouwe hond. Hij heeft een goede baan, maar raakt op een gegeven moment een beetje geobsedeerd door de manier van geld verdienen van Simon en dat wil hij ook graag bereiken. Hij heeft zijn huwelijk wat laten versloffen, waardoor Karen naar de “geile Simon” begint te kijken.
Babette Struyk
Babette Struyk is blond, lang en slank, een zonnebanktype, omdat ze altijd een bruine kleur heeft. In het begin heeft iedereen medelijden met haar, omdat haar huis is afgebrand met Evert erin. Zij lijkt een kwetsbare vrouw. Ze komt bij Karen in huis wonen in die is in het begin erg op haar gesteld. Babette vertelt Karen over de geheime relatie tussen Hanneke en Evert en doet net of het Hannekes schuld is. Ten slotte blijkt ze een sluwe vrouw te zijn die uit is om Simon in haar macht te krijgen met wie ze een seksuele relatie heeft gehad. Als zij echter Karen betrapt met Simon, wil ze uit jaloezie wraak nemen op Karen. Dan blijkt later ook dat ze de brand waarbij Evert omgekomen is, zelf heeft aangestoken. Ze heeft ook Hanneke van het balkon geduwd, omdat die de enige was die haar misdaad door had.
Evert Struyk
Evert Struyk was de man van Babette. In het begin van het boek komt hij om bij de brand in hun huis. Hij werd op een moment in zijn leven depressief, maar dat kwam omdat hij fysiek werd mishandeld door Babette. Verder had hij nog een stiekeme verhouding met Hanneke. Zij hield hem een beetje overeind, totdat hun relatie werd ontdekt. Daarna ging het erg slecht met hem. Financieel gezien kan hij het niet bolwerken tegen Simon.
Hanneke Lemstra
Hanneke Lemstra is de eerste vriendin die Karen krijgt in dat dorp. Zij is een hip geklede vrouw met een heel wild karakter: drinkt, dans en gebruikt softdrugs. Zij is getrouwd met Ivo Smit. Ze heeft Karen geïntroduceerd in de eetclub en is de beste vriendin van Karen, tot ze dood gaat. Ze schijnt zelfmoord gepleegd te hebben, maar Karen gelooft daar niet en gaat op onderzoek uit. Hanneke blijkt een affaire met Evert gehad te hebben met Evert en heeft dus een dubbelleven geleid. Ze wilde toch alles kwijt over haar relatie en heeft via Internet een hartsvriendin (MO) gevonden, die ze in haar mails op de hoogte houdt.
Ivo Smit
Ivo Smit is de man van Hanneke. Hij speelt een kleine rol in het boek. Als Hanneke dood gaat, denkt hij dat er inderdaad sprake is van een ongeluk. Hij kan zich niet veel veroorloven in zijn contacten met de politie, omdat hij veel gerommeld heeft met de boekhouding van Simon en Evert, waardoor hij erg rijk is geworden. Zelf weet hij wel heel goed dat het geen ongeluk kon zijn. Hij kiest dan voor de makkelijkste weg en hij geeft Karen de schuld dat zij teveel heeft gepraat tegen Dorien Jager.
Simon Vogel
Simon Vogel is de man van Patricia. Hij is echt stinkend rijk. Hij heeft opvallende felle blauwe ogen en is buitengewoon aantrekkelijk volgens Karen. Hij is niet zo groot en heeft zwart haar en straalt een”onverholen geilheid” uit. De meeste vrouwen kunnen hem niet weerstaan. Hij is erg rijk, maar later blijkt dat hij niet op een eerlijke manier aan dat geld is gekomen. Hij is een “mooi-weer- prater” en hij sleept de rest van de mannen van de eetclub in zijn wereldje in, totdat er problemen komen. Dan blijkt Simon de harde zakenman te zijn. Aan het einde van het boek blijkt dat hij eigenlijk maar een heel zielig klein mannetje is, dat bang is voor de waarheid. Hij verandert in de slotscène bij Van der Valk steeds van standpunt.
Patricia Vogel
Patricia Vogel is zijn vrouw en haar bijnaam onder de vrouwen is Patries. Het is een klein en slank vrouwtje met krullend haar. Ze weet niet echt veel van alle buitenechtelijke relaties die Simon heeft, want ze is redelijk naïef. Haar gaat het meer om het geld dat ze te besteden heeft. Ze koopt heel dure kleren en horloges, want het is toch Simons geld. Aan het einde van het boek is ze nog steeds niet zoveel van instelling veranderd. Ze blijft erg naïef en kiest meestal de makkelijkste weg.
Angela Bijlsma
Angela Bijlsma is een donkerharige, mollige vrouw. Zij is getrouwd met Kees Bijlsma. Zij speelt niet zo’n grote rol in het verhaal. Zij wil haar eigen problemen niet onder ogen zien. Babette is enkele keren met haar man Kees naar bed zijn geweest, maar daar heeft ze verder nooit over gepraat, omdat dat te veel roddels zou kunnen veroorzaken. Imiteert graag de anderen wat koopgedrag betreft: ze koopt ook de kleren die Patries heeft aangeschaft. Zij en Patries horen het meest bij elkaar vanwege hun lege bestaan.
Kees Bijlsma
Kees Bijlsma is de man van Angela. Hij speelt slechts een ondergeschikte rol in het boek. Zijn karakter wordt verder ook niet beschreven, behalve dat hij een “womanizer “ is en dus beter met vrouwen dan met mannen kan opschieten.
Dorien Jager
Dorien Jager is de agente die zich bezighoudt met de dood van Hanneke en Evert. Ze is mollig met kort borstelig haar. Ze wordt beschreven als een lesbienne, maar dat blijkt later onjuist te zijn. Ze had namelijk een vriend. In het begin denkt Karen dat ze iets tegen hen heeft en dat ze Simon wil aanpakken. Later gaat Karen met haar praten en als Karen bijna wordt vermoord door Babette, is Dorien haar reddende engel. Dorien bleek het wel de hele tijd bij het rechte end te hebben gehad. Eigenlijk is het later een erg aardige vrouw, maar ze is verbitterd omdat Simon haar vader veel geld afhandig heeft gemaakt. Wel is ze het prototype van een agente.
Het verhaal speelt zich af in Amsterdam. Een groepje vrienden, rond de dertig/veertig jaar, hebben samen de Eetclub gestart. Het is in ieder geval een dorp in de buurt van Amsterdam. Hanneke gaat dronken op weg naar de hoofdstad. En de laatste ontmoeting van Karen en Simon vindt plaats in het Van der Valk-motel in Akersloot nabij Arnhem. Hanneke sms’t een keer dat ze terug komt naar B. (de naam van het dorp) en dat zou kunnen betekenen dat ook hier het decor Bergen is, de plaats waar Saskia Noort eerst zelf heeft gewoond.
Het verhaal speelt zich af in de 21e eeuw, want de datum van de brand staat in Everts rouwadvertentie van de vrienden van de Eetclub: 15 januari 2002. Het verhaal is ook eenvoudig als “eigentijds” te dateren met verhaalelementen als internet, sms’jes op de mobiele telefoons van de verhaalfiguren.
De vertelde tijd is enkele weken. Na de brand wordt Evert binnen een week begraven, daarna wordt Hanneke vermoord en dat alles vindt plaats binnen enkele weken in januari 2002.
De vertelde tijd, van dit boek, is dus ongeveer een maand. De verteltijd is ongeveer 3 uur. De vertelde tijd is dus langer dan de verteltijd, dit komt doordat het verhaal niet heel lang is en doordat het een spannend verhaal is en dan ga je dus steeds door met lezen.
De vertelde tijd, van dit boek, is dus ongeveer een maand. De verteltijd is ongeveer 3 uur. De vertelde tijd is dus langer dan de verteltijd, dit komt doordat het verhaal niet heel lang is en doordat het een spannend verhaal is en dan ga je dus steeds door met lezen.
Het verhaal speelt zich af in het heden en af en toe zijn er een paar flashbacks. Deze flashbacks verwijzen meestal naar de bedreigingen of naar andere gebeurtenissen.
In het eerste deel van het boek wordt de chronologische volgorde van de gebeurtenissen af en toe doorbroken. Na het eerste hoofdstuk over de brand worden ook enkele hoofdstukken verteld waarin Karen aangeeft hoe ze met de vrouwen van de Eetclub in aanraking is gekomen, nadat ze al ongeveer een jaar in het dorp had gewoond. ( hoofdstukken, 4, 5 9, 10, 15,16, 20).
In het tweede deel van het boek wordt het verhaal wel chronologisch verteld: de lezer wordt dan achter elkaar geleid naar een voorspelbare afloop.
De functie van de flashbacks, die heel af en toe terug komen, is dat je steeds meer over de moorden te weten komt.
Het verhaal wordt verteld in de ik-vorm door één van de verhaalfiguren Karen van de Made die een relatie en twee kinderen heeft met Michel Brouwers. Het verhaal wordt door haar verteld in de onvoltooid verledentijd.
Alleen de aan hoofdstuk 1 voorafgaande inleiding heeft een personale verteller (hij-verteller) Evert Struyk. Hij vertelt het in de onvoltooid verledentijd.
De slotzin is: "Ik glimlachte zomaar, voelde me licht als een veertje in de wind en neuriede een stom, oud liedje over de zomer dat spontaan in me opkwam". Het is een symbolische verwijzing naar het weer en daarmee ook naar de gemoedstoestand van Karen die blij is dat zij en haar man Michel besloten hebben het dorp waarin ze zoveel ellende hebben meegemaakt te kunnen verlaten.
Het einde is open. Je weet dat ze verhuizen, weg uit het dorp en dichter naar Michels kantoor, maar verder weet je niet zo veel. Er blijven onbeantwoorde vragen. Het verhaalprobleem zelf is wel afgesloten, maar er komen nieuwe vragen bij je in je op.
Titels: Recensie De eetclub en Recensie De eetclub Recensenten: Annette van VrouwenThrillers en onbekend Bron: Annette (VrouwenThrillers) , AVT, Recensie De eetclub, jaargang onbekend, http://www.vrouwenthrillers.nl/index.php?page=boekopisbn&isbn=9789041409218
&
Auteur onbekend, initialen onbekend, Recensie De Eetclub, jaargang onbekend, http://seventyeight.nl/recensies/de-eetclub/
Beide recensies zijn zeer lovend over het boek, met slechts 2 nadelen. 1 is dat de personages weinig diepgang hebben, wat verschillende motieven wat beter naar voren zou brengen. Een ander nadeel is dat de 2e helft van het boek een beetje tegenvalt. De 2e helft veranderd in een normale detective en is geen Thriller meer, volgens 1 van de recensenten.
Persoonlijk vind ik het boek erg leuk en erg interessant om te lezen. Elke keer als een probleem wordt opgelost, ontstaat wel een nieuw probleem.
Het volgende tekststuk vond ik wel passen. Het vindt plaats na de op z’n minst spannende nacht tussen Simon en Karen
“Met wie belde je?’ Ze hing haar jas aan de kapstok en bleef tegenover me staan. Ik kon haar niet in de ogen kijken. ‘Ik wou Ivo bellen, maar toen bedacht ik me dat hij in het ziekenhuis zijn telefoon helemaal niet aan mag heen staan.’ Ik was verschrikkelijk slecht in liegen.”
Hier was Karen bijna betrapt op het ‘sexting’ van haar en Simon. Die crisis heeft ze afgeweken. De volgende alinea moet ze Simon waarschijnlijk weer onder ogen zien, waar ze ook weer wat op moet bedenken. Als het niet voor school was, had ik dit boek waarschijnlijk niet gelezen. Dat komt omdat dit niet helemaal mijn type boek is. Toch vond ik het achteraf best leuk. Ik zeg: pak ook eens een boek dat niet helemaal jouw genre is, waarschijnlijk zal je het erg leuk vinden!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden