Pogingen iets van het leven te maken:
Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar
Hendrik Groen
Gegevens schrijver
Hendrik Groen is een Nederlandse schrijver. Hij is de auteur van het in 2014 verschenen boek Pogingen iets van het leven te maken: Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar. Dat boek werd in 2016 bekroond met de Publieksprijs voor het Nederlandse Boek. Het vervolg Zolang er Leven is: Het nieuwe geheime dagboek van Hendrik Groen, 85 jaar verscheen in 2016.
Hendrik Groen is een pseudoniem van een anonieme schrijver. NRC Handelsblad publiceerde in april 2016 een artikel over een man die zou schuil gaan achter het pseudoniem: Peter de Smet.  Deze man heeft echter ontkend de bewuste schrijver te zijn. Pogingen iets van het leven te maken won in 2016 de Publieksprijs voor het Nederlandse Boek. Deze prijs werd door de auteur niet persoonlijk opgehaald.

Genre
Het boek ‘Pogingen iets van het leven te maken: het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83 ¼ jaar’ is een roman in de vorm van een dagboek. Het boek heeft geen hoofdstukken (hoofdstuk 1 etc) het boek heeft datums en dagen. Woensdag 1 januari
En dan vertelt Hendrik wat hij die dag heeft gedaan, wat hij heeft beleefd en ook verteld hij  over zijn vrienden. Voorbeeld:
Ik ben bij Beter Horen geweest. Of ze ook aan slechter horen deden? Ik heb het probleem uitgelegd aan de verkoper: een zieke oude mevrouw die last heeft van het lawaai van andere patiënten. Het beste zou zijn, zei de meneer, om oordoppen op maat te laten maken, dat kwam op ongeveer negentig euro. Het geld is geen probleem maar het op maat maken leek me, in het geval van Eefje, lastig. Ik heb een paar goede standaard oordoppen gekocht en ze gepast bij Eefje. Dat was onverwacht intiem. Zit je toch met je vingers aan iemands oor te priegelen. Ik bibber nogal en het duurde even voor de dopjes min of meer op hun plaats zaten
‘’Een roman is een samenhangend prozaverhaal van boeklengte over de handelingen en persoonlijkheidsontwikkeling van een of meerdere personages, meestal in relatie met hun milieu.[1][2] Romans zijn overwegend van fictionele aard en overtreffen in omvang het kort verhaal en de novelle. Het onderscheid tussen novelle en roman is niet altijd scherp aan te geven.’’  – Wikipedia   Beknopte samenvatting
- Het boek is een verzameling van  korte dagboekfragmenten. Hieronder daarom een samenvatting van belangrijke gebeurtenissen gedurende het jaar in het verzorgingstehuis.
De 83 jarige Hendrik Groen houdt een dagboek bij waarin hij bijna dagelijks in schrijft. Het dagboek begint doordat Hendrik verteld dat hij een vieze cake die hij tijdens zijn bezoek aan een medebewoner  krijgt in het aquarium heeft gegooid. Door zijn actie zijn de vissen gestorven. Zijn beste vriend Evert vind dit verhaal zo grappig, dat Evert stiekem de nieuwe vissen ook probeert te vermoorden met koeken. Evert drinkt veel alcohol en zegt altijd wat hij denkt, wat Hendrik erg grappig vind. 
Hendrik kan het met een aantal mensen erg goed vinden, omdat zij niet zeuren over pijn, ouderdom etc. Ze besluiten een clubje op te richten: "Onimado" (Oud-maar-niet-dood) Er zijn zes  leden: Grietje en Eefje, Graeme, Edward, Evert en Hendrik.  De leden van de club wil graag dat ieder lid een uitstapje bedenkt en regelt om de saaie dagen een beetje kleur te geven. Er zijn wel regels gesteld:
1. De uitstapjes beginnen na 11 uur op  maandag,  woensdag, donderdag of  vrijdag.
2. De  deelnemers mogen niet zeuren.

3.  Er moet rekening worden gehouden met de diverse gebreken.   
4. Er moet rekening  worden gehouden  met de hoogte van  de  aow.  
5.  Er wordt vooraf  door de organisator niet  meer informatie gegeven  dan strikt noodzakelijk. (zo blijft het een verrassing)
6.  Met inachtneming  van de punten 2  tot en  met 6 mag alles.
7. Geen nieuwe leden voor zoverre.
In de loop van het jaar organiseren de leden steeds om beurten een uitstapje o.a:
- Een bezoek aan de Hermitage in Amsterdam
- Een bezoek aan Artis
- Een workshop koken (Hendrik)
- Een golfclinic (een beetje een mislukking) (Hendrik)
- Een workshop schilderen in Bergen (Graeme)
- Een workshop Tai Chi en daarna Chinees eten (Evert)
- Een 7-gangendinertje in een luxe restaurant
Tussen al deze uitjes door, heeft de club het zwaar. Grietje vertelt Hendrik dat ze denkt dat ze Alzheimer, uiteindelijk blijkt dit ook het geval en verteld ze het de leden. Grietje gaat ook een kijkje nemen in het verzorgingshuis, om te kijken of het een leuke plek is als het haar en haar vrienden niet meer lukt om voor Grietje te zorgen.
 Evert ligt een paar dagen in het ziekenhuis, omdat zijn onderbeen is geamputeerd en er zijn ook 3 tenen weggehaald.

 Hendrik zelf merkt dat het lopen steeds moeilijker wordt. Hij informeert bij een medebewoner over het gebruik van een scootmobiel, later in het boek schaft hij een scootmobiel aan, het bevalt hem goed. Niet alleen het lopen gaat Hendrik slecht af, Hendrik druppelt erg veel en loopt dagelijks met een luier, wat hem erg irriteert. Hij gaat vaak naar de dokter en vraagt de dokter vaak naar de weg om dood te gaan. Maar hoe verder je in het boek komt, hoe gelukkiger Hendrik word. Eefje is een lieve vrouw, maar krijgt in oktober een beroerte: ze raakt in coma maar euthanasie mag niet omdat ze haar verklaring niet kunnen vinden. En Edward is nauwelijks te verstaan  De leden van de club helpen hierbij ook elkaar: Hendrik leest altijd een boek voor aan  Eefje, terwijl ze in coma ligt. De leden helpen Evert bij zijn revalidatie en de verzorging voor zijn hond. Ze helpen Grietje met het opstellen van makkelijker regels om iets te kunnen terugvinden.
 Het is een hecht clubje dat aan de andere kant ook jaloezie opwekt bij de andere bewoners. Sommigen medebewoners  willen graag deelnemen aan de club, maar dat mag niet. Alleen Antoine en Ria mogen deelnemen aan de club. Ze werkte vroeger in de horeca. Dat is mooi meegenomen, want nu is ook het eten en drinken goed verzorgd.
Er is ook steeds een strijd tussen de directrice en de bewoners. De directrice wil geen openheid van zaken geven met betrekking tot statuten en reglementen. Ze vinden een oud-advocaat bereid de zaak aan te kaarten. Maar er is een ‘’mol’’ bij de directie. Anja geeft Hendrik vaak de gevraagde informatie, maar dat ontdekt mevrouw Stelwagen- de directrice. Anja wordt met vervroegd pensioen gestuurd. Het bestuur wil daarna geen openheid van zaken met reglementen geven. Gelukkig hadden de leden die dus al via Anja.
Hendrik is oud-onderwijzer, heeft een vrouw in een psychiatrische inrichting in Brabant die hij twee keer per jaar bezoekt. Ze hebben vroeger een kind verloren en zijn vrouw heeft daar psychisch onder geleden. Ze herkent hem niet meer. Op 29 december slaapt Eefje Brand rustig in,  ze is niet meer bij geweest. Titelverklaring
De titel spreekt voor zich. De mensen in het verzorgingstehuis mankeren allemaal wel iets. De mensen moeten nog maar iets van het leven zien te maken. Dat stellen de leden van de Omanido-club zich voor. Omanido betekent  "Oud- maar- niet- dood." Deze club organiseert elke maand leuke uitstapjes. Ze proberen dus ‘’pogingen iets van het leven te maken.’’     Uiterlijke vormingen
Bibliografische gegevens
       Auteur: Hendrik Groen
Pseudoniem: Peter de Smet (ze denken dat dit zijn echte naam is)
Titel: pogingen iets van het leven te maken
Uitgeverij: Meulenhoff
Plaats van de uitgave: Amsterdam
Druk: 1ste 11 juni 2014
Jaar: 2014
Aantal bladzijdes: 328   Thema en motieven
Thema
Zin van het bestaan / zin van het leven
Het dagboek gaat over ouderdom, de fysieke en mentale aftakeling van de mens, de kritiek op de bejaardenzorg ( zie daarvoor de motieven) maar eigenlijk is het ook een opvatting over de zin van het bestaan. Wat moet een mens met het leven aan als hij ouder wordt. De les van de Omanido-club is probeer wat van het leven te maken. Motieven
Alcoholmisbruik

Vriend Evert gebruikt meer alcohol dan goed voor hem is. Gevolg is dat zijn onderbeen geamputeerd moet worden. Vriendschap
Hendrik heeft als beste vrienden Evert die altijd recht voor zijn raap alles zegt. Eefje en Hendrik zijn ook goed bevriend. Maar Eefje wordt getroffen door een beroerte. Ze wordt overgebracht naar de verpleegafdeling. Hendrik  leest haar elke dag een halfuurtje voor  tot aan haar dood. Jaloezie
De medebewoners zijn erg jaloers op de leden van de Omanidoclub, omdat de leden veel leuke dingen doen en dat willen zij ook. Machtsverhoudingen
De directrice gebruikt haar macht om steeds de regels aan te scherpen. Ze wil ook de reglementen niet aan de bewoners beschikbaar stellen. Hendrik probeert met hulp van een gepensioneerde advocaat de reglementen te pakken te krijgen.
Dood
Er gaan natuurlijk allerlei mensen in het tehuis dood. Daarnaast besteedt Hendrik ook aandacht aan mensen die in de loop van het jaar overlijden zoals Nelson Mandela, Rita Reis. Ook vermeldt hij een aantal keer dat hij zijn huisarts naar de zelfmoord pil. Ouderdom
Omdat de personages vooral oude mensen in een verzorgingstehuis zijn, is het motief ouderdom natuurlijk volop aanwezig. De meeste mensen zijn gebrekkig en mankeren iets. Dementie en geheugenverlies
Grietje, lid van de Omanidoclub, begint steeds meer te lijden aan de ziekte van Alzheimer. Ze bereidt zich daarop voor. Spanning
Ik vind dat er weinig spanning in zit. Het boek is vooral grappig. Er is veel humor in verwerkt en de bewoners genieten van de kleine dingetjes. Het is alleen een klein beetje spannend aan het einde. Als Eefje haar beroerte krijgt en hoe het met haar afloopt.
Perspectief (vertelwijze)
Het verhaal bestaat uit het geheime dagboek van Hendrik Groen 83 ¼ jaar oud.

Aangezien het een dagboek is, is er ook meteen sprake van een ik-verteller. Dat is natuurlijk Hendrik Groen, een 83-jarige man die in ene verzorgingstehuis is opgenomen en zijn medebewoners van een kritische kant bekijkt.  De dagboekaantekeningen per dag zijn meestal erg kort. Soms vertelt Hendrik in de verleden tijd als hij schrijft over dingen die bijv. De dag ervoor zijn gebeurd. Meestal schrijft hij in de tegenwoordige tijd.
Tijd
Het boek begint op 1 januari 2013 en het eindigt op 31 december 2013.  Het beschrijft dus een periode van precies één jaar.
Ruimte
Het verhaal speelt zich voor het grootste gedeelte af in het verzorgingstehuis in Amsterdam-Noord. De meeste gebeurtenissen vinden plaats in dit tehuis, aan het einde van het verhaal speelt het verhaal zich ook voor een groot deel af in het verpleeghuis, omdat Eefje een beroerte heeft gehad, woont ze niet meer bij haar vrienden maar woont ze in het verpleeghuis. Ook speelt het verhaal zich verschillende keren af in het ziekenhuis, natuurlijk omdat Hendrik verschillende keren op bezoek gaat bij zijn beste vriend Evert i.v.m. zijn onderbeen en 3 tenen die zijn geamputeerd en natuurlijk i.v.m. de beroerte van Eefje speelt het verhaal zich ook af in het ziekenhuis.  Ook worden uitstapjes beschreven van de Omanido-club. Die spelen zich af in:
- De Hermitage in Amsterdam
- De Artis in Amsterdam
- Een workshop schilderen in Bergen
Figuren (personen)
Hendrik Groen
Hendrik houdt dit dagboek bij, alles wat in het dagboek staat heeft hij meegemaakt. Hij is een gepensioneerd hoofdonderwijzer, Zijn vrouw zit al jaren in een inrichting. Hij heeft een dochtertje verloren. Hij heeft besloten om het dagboek te schrijven om nog iets van het leven te maken. Hij durft niet hard tegen de directrice in te gaan. Wel is hij behulpzaam bij het lot van Evert en hij leest voor bij Eefje die door een beroerte is getrokken. Als Eefje toch sterft, is hij erg van slag. Evert Duiker
Evert is een man die misschien wel het meeste gevoel voor humor heeft. Hij zegt vaak keihard wat hij vindt. Hij is suikerpatiënt maar blijft gewoon door drinken. Het gevolg is dat zijn onderbeen wordt geamputeerd en komt hij in een rolstoel terecht. Maar ook door deze heftige gebeurtenis gaat hij gewoon door met zijn leven. Grietje

Ze is een lieve vrouw die steeds meer beseft dat ze Alzheimer heeft. Ze neemt haar voorzorgsmaatregelen: neemt haar vrienden in vertrouwen en vertelt ze wat ze moeten doen als Grietje iets niet weet. Eefje
Eefje is ook een aardige vrouw die wel een oogje heeft op Evert die daar een beetje huiverig voor is. Hendrik is erg onder de indruk van Eefje die het kortste van allemaal in dit verzorgingstehuis zit. Als ze een beroerte krijgt, kan ze niet meer praten en bewegen. Hendrik leest haar elke dag voor uit een boek.  Ze sterft de 29ste van december. Graeme
 Is moeilijk te verstaan. En is lid van de Omanido-club.
 
Maatschappelijk perspectief
1) Waar gaat het verhaal, de verhalen, de dichtbundel volgens jou over? 15 zinnen
Het verhaal is geschreven door Hendrik Groen die een dagboek schrijft, hij probeert elke dag wat in het dagboek te schrijven. Hij schrijft over zijn vrienden  clubje. Ze zijn allemaal bejaard en proberen iets van hun leven te maken.  Ze richten een club op: de Omanido-club. Dat betekend: oud-maar-niet-dood club. De club organiseert allemaal leuke activiteiten, zodat ze wat kunnen doen op hun saaie oude dag. De medebewoners die niet in het clubje zitten zijn erg jaloers, omdat er maar een paar leden in de club zitten. Uiteindelijk komen er nog 2 leden bij, maar dat komt vooral omdat Ria en Antoine vroeger in de horeca hebben gewerkt en dat betekend dat er voor lekkere hapjes en drankjes gezorgd worden. Maar in de club gebeuren allemaal vervelende dingen, aangezien de leden oud en bejaard zijn hebben ze last van kwaaltjes. Hendrik heeft last van druppelen en moet verplicht een luier dragen, ook is hij slecht te voet en schaft later een scootmobiel aan. Hierdoor gaat hij vaker naar buiten. Grietje heeft last van Alzheimer, haar vrienden helpen en steunen haar. Evert is de beste vriend van Hendrik en drinkt veel, hierdoor sterft zijn been en enkele tenen af. Deze worden geamputeerd en hij beland in een rolstoel. Eefje krijgt in oktober een beroerte wat er erg inhakt bij de leden. Hendrik gaat elke dag langs en leest haar elke dag voor uit een boek.
(15 innen)
7) nodigt het verhaal/boek jou tot nadenken uit? Geef een verklaring voor je antwoord.
Het boek gaat natuurlijk over bejaarden die in een tehuis zitten. Je leest vaak ook dat ze weinig/nooit  bezoek krijgen. Gelukkig hebben deze bejaarden mekaar en genieten ze van de sociale gesprekken en activiteiten die ze doen. Maar dat is niet overal het geval. Vele bejaarden zitten in een bejaardenhuis en krijgen alleen ‘bezoek’ van het personeel. Er zijn veel eenzame ouderen en dat moet veranderen.
Schrijfstijl

Het boek leest snel weg. De schrijfstijl is fijn om te lezen. Er is veel humor in verwerkt, maar ook worden er politieke punten genoemd, natuurlijk wel politieke punten die belangrijk zijn voor 65+. Zo behandeld Hendrik Groen enkele keren iets wat in de krant staat. Gaat hij in discussie en benoemd hij zijn ideeën in het dagboek hoe hij denkt over de problemen die er zijn in Nederland. Hij benoemd vaak Henk Krol en vertelt dat hij het niet eens is met zijn manier van denken. Ook benoemd Hendrik de Zwarte Pieten discussie en andere discussies. Dat maakt het boek ook actueel en het is leuk om zijn mening te lezen.  Er komen weinig tot geen moeilijke woorden voor in het boek en dat maakt het makkelijk om te lezen.
Mening
Ik vind het een erg leuk boek. Het leest makkelijk weg en is actueel. Veel dingen herkennen wij uit het nieuws die behandeld zijn. Ook herkennen wij de doelgroep, aangezien het een doelgroep is van onze opleiding THBO SAW, maar dan de maatschappelijke zorg kant.
Kortom. Het boek is zeker een aanrader. Vooral bij deze opleiding!