Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2012
• 203 pagina's
• Uitgeverij: Querido

Flaptekst

Eerste zin

Samenvatting

In 13 korte verhalen schrijft Naima over het leven in de Vinexwijk waar ze woont en dan vooral over hoe vrouwen daar de dag doorkomen. 

Een samenvatting van enkele grappige hoofdstukken.

De overspannen huisarts

Naima vertelt over haar huisarts die in de loop van de jaren dat ze bij hem op consult gaat, steeds meer een andere houding aanneemt: hij gaat meer de kant op van de alternatieve geneeswijze en hij beveelt haar sommige methoden aan, bijvoorbeeld acupunctuur. Maar Naima wil dan wel een echte Chinese acupuncturist. Het loopt een keer uit de hand wanneer ze geen antibiotica krijgt voor de keelpijn van haar dochtertje. Hij weigert haar daarna nog langer als patiënt in zijn praktijk. Ze heeft hem namelijk lichamelijk een dreun verkocht. Ze zit op het politiebureau om aangifte te doen.

Wachten op Linda 

De Vinexwijk  van Naima staat op zijn kop. Er is een dag aanstaande  waarop de koningin het gemeentehuis komt openen, en waarop Linda de Mol de wijk zal bezoeken in het kader van de loterij die zij moet promoten. De buurtvrouwen komen nerveus bij elkaar en zijn van plan de “koningin van het volk” groots te onthalen met bijvoorbeeld allemaal zelfgemaakte gerechten. Maar op de bewuste dag blijven ze maar wachten op Linda en missen ze daardoor ook de komst van Beatrix. Later die dag blijkt dat Linda per ongeluk naar een andere Vinexwijk is gegaan. Alles is voor niets geweest: eten klaargemaakt, Linda en Beatrix gemist.

De verveelde huisvrouw

De vrouwen in de wijk vervelen zich. Ze gebruiken alcohol, drugs en slaapmiddelen en elkaars mannen. Wanneer Naima een keer op een bankje zit, wordt ze aangesproken door een vrouw die massages geeft. Ze gaat een keer bij haar langs en dan begint de vrouw te strelen in de erogene zones van Naima. Die schrikt behoorlijk: ze wil geen seksmassage van Irene. Ze mijdt haar dus een paar weken. Dan wil Irene haar weer ontmoeten  (bericht via de mail) en ze vertelt Naima dat ze seksmassages geeft waarbij vrouwen klaarkomen. Naima is nog wel nieuwsgierig naar wie haar klanten zijn. Irene antwoordt  dat het gewoon vrouwen uit de wijk zijn. Naima begint anders naar haar buurvrouwen te kijken.

De racistische Sinterklaas

Als kind woont Naima bij haar ouders in Alphen aan de Rijn. Wanneer ze op school zit, mogen de kinderen hun schoen zetten bij het Sinterklaasfeest. Maar de moeder van Naima vindt dat maar niets. Het is een christelijk feest. Later mogen ze ook hun schoen zetten, maar krijgen ze alleen maar nuttige dingen (sokken en dergelijke in hun schoen. Ook dat vindt Naima natuurlijk niet leuk. Als later haar eigen kind vraagt om de schoen te mogen zetten, staat ze dat wel toe. Ze koopt een heel groot poppenhuis, maar de buurvrouw vindt dat weer erg overdreven. Een chocoladeletter is ook heel goed.

Relatiekillers

De buren van Naima gaan op vakantie en ze vinden dat Naima zich ook moet aanpassen. Maar die vindt kamperen op een camping helemaal niets. Toch gaan de buren door: ze worden uitgenodigd om te komen eten en daarop valt wel het een en ander aan te merken. Tijdens het eten komt het kamperen weer ter sprake. Naima wil het liefst in een luxe resort, maar gaat toch zoeken naar huurcaravans of bungalowtenten. Het wordt het laatste. Maar op de camping wordt het helemaal niks. Denk aan de wc-gang en de douches. De man van Naima neemt na een paar dagen een besluit: ze gaan lekker de nacht doorbrengen in een 5-sterrenhotel: dat is pas vakantie houden. Kamperen op een camping is een echte relatiekiller.

Vinexscheidingen

In Vinexwijken worden veel scheidingen uitgesproken. Naima vraagt zich af waarom dat zo is. In een gesprek met een Afghaanse buurman bespreken ze de op handen zijnde scheiding van de buren van de Afghanen. Het gaat om de levenswijze van de Nederlanders: de huizenbouw is te saai en de mensen vervelen zich. Dan kruipen ze gauw bij een ander in bed, totdat dat ook weer te saai wordt. De Afghaan verbaast zich daarover. Ook Naima vindt het maar niets al die scheidingen. Wel vraagt ze bij het afscheid of de Afghaan haar op de hoogte wil stellen van het verloop van de scheiding.

Een noodlottige dag

In dit hoofdstuk beschrijft Naima haar val van de trap. ’s Nachts is ze gevallen en ze loopt een aantal gebroken nekwervels op. Dan komt ze in het ziekenhuis, waar ze een ingewikkelde ijzeren constructie voor haar bedenken, waarbij ze haar hoofd nauwelijks kan bewegen. Maar de wervels moeten immers  helen. Ze is echt aan de dood ontsnapt en beseft dat heel goed. Ze is in het VU-ziekenhuis, krijgt veel morfine toegediend maar wil heel graag naar het streekziekenhuis in haar buurt. Dat mag met tegenzin van de artsen. Daar ligt ze met twee mannen op een kamer. Het ergste vindt Naima nog het feit dat haar moeder bij haar op bezoek komt om steeds kritiek op haar te leveren. ' Ga toch in een appartement wonen!' zegt ze bijvoorbeeld.

Ze hoort allerlei geheimen van de mannen: Prins Claus die op de Wallen hoeren bezoekt, een chirurg die om bij te klussen botox spuit in de rimpels van het verplegend personeel. Ze is geen gemakkelijke patiënt: na enkele maanden mogen de schroeven uit haar hoofd. Als ze weer thuis komt, zegt de buurman dat het jammer is dat het weer goed met haar gaat. Zo lekker hartelijk, is die man.

Couscous uit een pakje

De  buren van Naima (met wie ze hebben gekampeerd) komen min of meer ongevraagd te eten. Ze willen Marokkaans eten. Haar man vindt het leuk, maar Naima ziet er erg tegen op. Ze kan helemaal geen verse couscous maken: dat moet ze uit een pakje van Knorr maken. Haar man zegt dat ze haar moeder moet bellen. Die is teleurgesteld wanneer ze hoort dat Naima niet kan koken. Naima gaat de maaltijd klaarmaken uit een pakje. Haar moeder staat vlak voor het eten voor de deur en begint de Marokkaanse maaltijd te bereiden. Je mag je bezoek geen nep-eten voorschotelen.

De vijf andere hoofdstukken heten:

-        Buren en andere ongemakken

-        Cougars

-        De islamitische kerstboom

-        Het leven is verukkulluk

-        De laatste akte

Thematiek

Maatschappijkritiek

In de bundel gaat het er net als in de eerste bundel om de verschillen tussen Nederlanders en Marokkanen aan de orde te stellen. De Marokkaanse Naima verbaast zich over de Nederlandse gewoonten en bekritiseert de levenswijze van de Nederlandse Vinexvrouwen: - ze vervelen zich - ze gebruiken teveel alcohol, valium en slaapmiddelen - ze zijn niet al te snugger (zie motto) - ze zijn onbeleefd, nodigen zichzelf uit voor het eten - ze zetten zich af tegen de gewoonten van buitenlanders - ze gaan vreemd met de buurmannen en dat leidt tot echtscheidingen. Dit alles beschrijft ze op een ironische toon, waardoor het een prettige bundel wordt om te lezen. Het is duidelijk een voortzetting van de eerste bundel.

Motto

Er is een  Engelstalig motto.
There is no sin except  stupidity.”(Oscar Wilde)

Dat is een heel toepasselijk motto, want de vrouwen in de Vinexwijk blinken niet echt uit door slimheid.

Opdracht

Er is een opdracht: “Voor mijn vader en moeder en Hans de Groot” 

Trivia

Naima el Bezaz kreeg verontwaardigde reacties van haar buurtgenoten in de Vinexwijk waar ze woont. Ze had een ironische kijk op het leven van de vrouwen in haar buurt gegeven en dat werd haar niet in dank afgenomen. Niettemin schrikt ze er niet voor terug om nieuwe ervaringen over het leven in een Vinexwijk aan de lezer te onthullen.

Titelverklaring

De titel is eenvoudig te verklaren. In de wijk waar Naima woont (een Vinexwijk) leven vrouwen die geen raad weten met hun leven en hun verveling. In het eerste deel had ze die vrouwen al op een humoristische wijze beschreven. Aangezien het boek een verkoopsucces werd, besloot ze een tweede deel met onthullingen te laten verschijnen.

Structuur & perspectief

Ook het tweede boek heeft de structuur van een verhalenbundel. Naima schrijft in 13 korte verhalen wat haar bezighoudt met betrekking tot het leven in een Vinexwijk. De vrouwen die daar leven, weten zich niet goed raad met de tijd en de verveling.

Naima is zelf de ik-vertelster in deze verhalen. Ze wordt ook door haar buurvrouwen aangesproken met de naam “Naima.” De verhalen worden soms in de o.t.t. verteld, maar soms ook in de o.v.t. (bijvoorbeeld wanneer Naima over vroeger vertelt - Kerstmis en Sinterklaas)

Decor

Het is een actueel boek. Er worden in de verhalen geen data of jaartallen genoemd, maar de lezer beseft dat hij een  aantal verhalen leest die direct in deze tijd kunnen worden geplaatst. Gegevens als mobiele telefoon, internet, actuele televisieprogramma’s , het verschijnen van haar eerste boek over Vinexvrouwen”(2010) zijn alle aanwijzingen voor de actualiteit.

Naima vertelt niet in welke stad ze woont, maar wel dat het leven in een Vinexwijk een aaneenschakeling van verveling en saaiheid is. Vroeger woonde ze in Alphen aan de Rijn en later met haar man in Amsterdam, totdat ze naar de Vinexwijk verhuisde. 

Uit een recensie op internet van de eerste bundel: “Alleen zwijgt Naima vooralsnog hardnekkig over de exacte locatie van haar woonplaats. En over de plek van haar buurt. Enfin, Naima El Bezaz woont dus in de Zaanstreek. In een inderdaad lelijke Vinexbuurt die al snel de reputatie had een valiumwijk te zijn waar de scheidingen sneller tot stand kwamen dan de huwelijken. Een van mijn collega’s woont er en ze vindt Naima’s zedenschets behoorlijk herkenbaar. Maar wat jammer dat de schrijfster er niet voor durft uit te komen waar haar boek zich afspeelt. Openheid in dezen getuigt van lef. En het geeft de beschreven personages kans op het bieden van weerwerk. Da’s wel zo rechtvaardig.”

Stijl

De stijl van Naima is licht ironiserend en dat maakt de bundel eenvoudig om te lezen.  Enkele voorbeelden: 

“Zet een Marokkaanse man in een tent en hij weet niet waar hij het zoeken moet”, zei ik tegen haar. “Dankzij jou weet ik nu hoe ik mijn man zover kan krijgen, dat hij doet wat ik wil. Dus volgens jaar weer kamperen, buurvrouw? Ik heb altijd al naar Club Med gewild.”(blz. 114- Hoofdstuk “Relatiekillers”)
“Er gebeurt niets in deze wijk dus zoeken de mensen spanning. En dat vinden ze bij de buurman of de buurvrouw. Voor z het beseffen, liggen ze bij elkaar in bed. Maar zodra die mensen gescheiden zijn en in een nieuwe relatie zijn terechtgekomen, wordt dat na verloop van tijd ook weer saai en gaan ze weer vreemd met iemand anders. Gebrek aan creativiteit noem ik dat. Dus de enige vloek die op onze buurt rust, is die van de sleur en de monotone huizenbouw die mensen hier gek maakt van verveling. “( blz. 124/125- Hoofdstuk Vinexscheidingen) 
“Maar ja, het is een Vinexwijk en dat is wat telt. Het is de straat van de Nederlander”.

“Godverdegodverdegodverdomme”, zei de buurman weer. “Vanaf nu boycot ik die kolerestad.”

Mijn moeder nam een slok van haar thee en een hapje van haar honingkoekje. Zonder op te kijken zei ze: “Ik zei toch dat je hier niet naartoe moest verhuizen.” (blz. 47-  Wachten op Linda)

Beoordeling

“Meer Vinexvrouwen” is een vervolg op de eerste bundel  van  Naima el Bezaz die ook dit keer door haar vakkundig is geschreven. De hoofdstukken hebben ook nu iets weg van langere columns waarbij de schrijfster zich als een observator in de wijk opstelt en  gewoonten van de Nederlandse Vinexvrouwen aan de kaak stelt op een ironische wijze. 

Dat maakt het lezen van de  verhalen wel leuk, maar aan de andere kant  zijn de verhalen wat karikaturaal. Het is ook vaak meer van hetzelfde.
Het is voor scholieren wel een leuk boek om te lezen. Dat komt o.a door de ironie waarmee Naima el Bezaz Nederlanders beschrijft. Het is ook 'nachtkastjesliteratuur'. Vlak voor het slapen gaan nog even een verhaaltje lezen. Je kunt het daarna wegleggen, omdat het losse verhalen zijn.
Maar op de lijst voor de grotere literatuur is het in mijn ogen zeker niet meer dan 2 punten waard. 
Je kunt het boekje combineren met andere boeken die verschillen tussen twee culturen aangeven.
Denk daarbij bijvoorbeeld aan Nederland en Indië (Adriaan van Dis en Marion Bloem) of aan Nederland en China (Lulu Wang), Nederland en jodendom (Arielle Kornmehl) . Zoek verder in de themalijst van Scholieren.com onder de titel “Cultuurverschillen.”

Recensies

"Méér Vinexvrouwen een fijne bundel, die je niet alleen laat schaterlachen, maar je ook aan het denken zet. " http://www.pinkbullets.nl...bezaz-6467

"Onbedoeld bevestigt Naima El Bezaz hier ons vooroordeel over de beroepsallochtoon die altijd wel wat te klagen heeft maar er zelf niks tegen doet." http://www.twenteuitdekun...ls-turkije

Bronnen

Website van de schrijfster

http://www.naimaelbezaz.nl/