Het is weer eens zo ver, de wiskundeles. Een uur lang luisteren naar de nieuwe theorie die toch niemand begrijpt, toch nog een poging doen om het te snappen en de opdrachten te maken. Een uur lang stil zijn, opletten en je best doen. Een uur lang weer niet jezelf kunnen zijn. 

Nieuw op Scholieren.com: de reeks 'Scholierenideeën', waarin wekelijks een scholier uit Nederland zijn frustraties en vooral ideeën voor beter onderwijs op papier zet. De columns zijn geschreven onder begeleiding van docent en theatermaker Hester Macrander. Deel 4: Marijn (16, 5 vwo) over een manier om school interessanter te maken.

Ik ben vast niet de enige die hier last van heeft. Buiten school ben ik een heel vrolijk persoon, ik doe veel, lach veel en ben overal wel enthousiast voor te krijgen. Op school heb ik gewoonweg de kans niet om dat zijn. We moeten verplicht zeven uur per dag achter een tafel zitten, luisterend naar wat voor interessants de docent deze keer weer weet te vertellen.

Stil zitten

Dit is het beeld wat de meeste scholen juist beweren niet te hebben. Op elke school waar je heengaat wordt wel beweerd dat op die school elke leerling zichzelf kan zijn, dat ze de kans hebben om zichzelf te uiten, maar vaak is het tegenovergestelde waar: leerlingen moeten stil zitten. 

Dit probleem is heel simpel op te lossen. De leraren moeten beter en de lessen interessanter. We zijn jong, energiek en graag bezig: scholen zouden hun onderwijs hierop aan moeten passen. Lessen moeten meer in de praktijk gebracht worden. Als je het bij biologie over gedrag van dieren hebt, zou je naar de boerderij moeten gaan om de theorie te testen.

Als je het over een bepaalde oorlog hebt bij geschiedenis, zou je die oorlog kunnen naspelen. We doen immers niks liever dan elkaar slaan met plastic zwaarden... Zo komt de theorie tot leven en gaat school nog leuk worden ook. 

Rimpels tellen

Al die oude leraren helpen natuurlijk ook niet. Zij zijn van een hele andere generatie en kunnen zich niet inleven in hoe de jeugd van tegenwoordig zich voelt. De oudere leraren geven les op een manier die absoluut niet interessant is voor de leerlingen. Uit verveling gaan we rimpels tellen en krijgen we helemaal niks meer mee van de lesstof.

Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar die zijn helaas zeldzaam. Wat wij nodig hebben zijn jongere leraren, leraren die nog vol enthousiasme zitten, die nog in de waan verkeren dat lesgeven leuk is. Zulke leraren gebruiken vaak meer praktijk waardoor leerlingen ook enthousiaster worden. Want wat heb je nou aan dingen leren als je niets eens zeker weet of het in de praktijk klopt? 

Goed gevoel

Wat wij leerlingen dus willen is een school waar je met een goed gevoel naartoe gaat en met een goed gevoel weer naar huis gaat. Niet met het gevoel dat je alleen maar dommer bent geworden, omdat je de lesstof niet snapte. We hebben het gevoel nodig dat het leuk is om op school te zijn, dat je echt wat aan school hebt en je er ook echt jezelf kan zijn. Zodat wij leerlingen gaan denken: “Yes, we mogen weer naar school!”