Ik snijd een kartonnen doos open met mijn stanleymesje. Ik gooi de afwasborstels in het vak en pak een nieuwe doos van mijn kar. Zoals bijna iedere scholier heb ik ook een bijbaantje in het weekend.

In mijn ooghoek zie ik een klant aan komen schuifelen. Een wat oudere man, met grijs haar dat alle kanten op steekt. ''Ehm, mevrouw, mag ik u wat vragen?''

Maar natuurlijk mag hij dat. Ik zet de doos met luchtverfrissers aan de kant en kijk hem vragend aan. ''Nou, ik zoek aanrechtdoekjes.''

Andere doekjes

Ik loop iets verder, want de aanrechtdoekjes liggen in de buurt van de afwasspullen. Ik wijs de doekjes aan. ''Kijk meneer, gevonden! Is dit wat u zoekt?'' De man pakt de doekjes uit het vak en bekijkt ze van alle kanten. ''Deze doekjes zoek ik niet, ik zoek andere doekjes. Is dit alles wat u heeft?''

Ik wijs nog wat andere doekjes aan, maar ook deze vallen niet bij meneer in de smaak. Ik zucht. Ik hoor dat de caissière me oppiept en weet dat ik naar de kassa moet komen, maar dan is deze man nog niet geholpen. Ik wacht dus nog maar even.

Helemaal niet mooi

''Heeft u dan geen andere doeken waarmee ik mijn kopjes kan afdrogen?'' vraagt de man. Aha, hij zoekt dus theedoeken! Triomfantelijk loop ik naar de wand met theedoeken. ''Kijk meneer, hier een hele wand vol theedoeken!''

De oude man pakt wat doeken uit het schap, maar ook deze keer heeft hij er wat op aan te merken. ''Ik vind deze helemaal niet mooi, en ze zijn ook zo groot.'' Weer klinkt er een bel. God, ik heb hier helemaal geen tijd voor. ''Sorry meneer, maar we hebben alleen dit formaat.'' De man bekijkt de geruite theedoek in zijn handen en knijpt er vervolgens hard in. Ik schrik een beetje om zijn rare reactie. Doe ik wat fout?

Vrouw overleden

''Weet u, ik...'' de man kijkt naar beneden en staart vervolgens voor zich uit. Hij zoekt naar de juiste woorden om iets te brengen, lijkt wel. Hij slikt even en zegt dan: ''Ik ben sinds kort alleen, weet u. Mijn vrouw is kort geleden overleden en nu moet ik het alleen doen. Ik heb nu nog maar een paar kopjes en borden om af te wassen, want ik ben nu nog maar alleen in ons huisje. Vroeger deed zij dit, maar nu moet ik er zelf voor zorgen. Zij zocht altijd de mooiste doeken uit, deed dat met veel zorg. Ons oude servies werd met de mooiste doeken afgedroogd. Ik moet dit ook kunnen, natuurlijk. Ik hoop dat ze trots op me zal zijn.''

Ik val stil, weet even niet wat ik moet zeggen. Ik mompel iets stoms als "sterkte" en kijk om me heen. Deze man heeft de mooiste doekjes van de winkel nodig.

Perfect

Ik loop naar een vak dat ik al een keer heb aangewezen, maar graai er nog eens even goed door. Van de bodem van het schap vis ik een paar prachtige kleine theedoeken op. ''Is dit wat u zoekt?'' Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Dit is inderdaad wat hij zocht. ''Bedankt, meisje. Deze zijn perfect.'' De man klemt de doekjes tegen zich aan en loopt richting de kassa.

''Fijne feestdagen, meneer!'' roep ik hem na.

Ik denk dat zijn vrouw trots op hem zou zijn.