In de drie dagdelen durende Pathé-voorstukjes kwam een trailer van Michiel de Ruyter. "Psst, Lot," zei mijn moeder, "daar moet je heen, da's goed voor je historische kennis!". Ja, joe. Ik lees wel een boek in plaats van twee uur te kijken naar Barry Atsma met een pruik. The Imitation Game, daarentegen, zou verplichte Geschiedenis-kost moeten worden. 

Guttegut, wat zijn er tegenwoordig toch veel films in de bioscoop! Gelukkig is Lotte er om je de helpende hand te bieden: elke maand kiest ze er twee uit om te checken of het je zuurverdiende geld waard is. Deze week: het Britse biografische drama The Imitation Game. 

Whizzkids
Engeland, 1939: de geniale en arrogante wiskundige Alan Turing krijgt een baan bij de overheid. Hij en vier andere reken-whizzkids krijgen de taak Enigma te ontcijferen. Wablief? Enigma is een codeermachine die nazi-Duitsland gebruikte om onontcijferbare berichten naar elkaar door te sturen, zoals: 'De coördinaten voor operatie West-Normandië zijn bladiebla om zo-en-zo laat, Heil Hitler'.

Als Engeland Enigma zou begrijpen zou dat een goudmijn aan info betekenen. Misschien zelfs het winnen van de oorlog! Nou is dat makkelijker gezegd dan gedaan, om twee redenen. Eén: Engima zat zó ingenieus in mekaar dat er maar liefst 159.000.000.000.000.000.000 instel-mogelijkheden waren die twintig miljoen jaar aan uitproberen zouden kosten.

Twee: Alan Turing was een onmogelijke, onuitstaanbare en oncoöperatieve zak. Optimaal samenwerken was onmogelijk. Maar dan! Alan heeft een plan. Vijf mensenhersenen zijn inderdaad nooit opgewassen tegen zo'n machine, maar wat als zij zélf een machine zouden bouwen? Een Enigma-ontrafelmachine? Aanvankelijk zegt iedereen tabee stomme Alan met je stomme plannen, maar die ontrafelmachine blijkt best wel briljant. Zó briljant, dat.. - Nee, dat moet je zelf maar gaan zien. 

DIE MAN
Want deze film is een zeker-gaan-zien. En niet alleen omdat een zekere Benedict Cumberbatch erin speelt. Oh, die man! DIE MAN! 

Ondanks het feit dat hij wéér een arrogante, geflipte autist speelt, acteert hij helemaal niet Sherlockerig. Vooral als blijkt dat Alan worstelt met (in die tijd verboden) homoseksuele gevoelens. Hij acteert subtiel, grappig én ontroerend. En dan heb je ook nog de verschrikkelijk charmante Keira Knightley, die een soort undercover vrouwelijke codiste speelt - en de enige is die Alan begrijpt, en helpt, en zo leuk kan lachen dat je haar wil kopen voor in je huis. 

Hóe?!
Het acteerwerk in deze film is best wel meesterlijk. Maar da's niet alles. Na de aftiteling zat ik nog zeker twintig minuten verbijsterd in m'n stoel. Ik zal niks verklappen, behalve mijn gedachten: hoe, hoe, hóe wist ik nog niet van het bestaan van Alan Turing? Waarom staat er niks over hem in mijn schoolboeken? Waarom is het Vrijheidsbeeld nog niet vervangen door een standbeeld van hem? Het is verdikkeme een nog groter raadsel dan Enigma. 

Lieve geschiedenisdocenten van Nederland: koop bioscoopkaartjes voor je leerlingkroost en ga de film bezoeken. Want deze film hoort thuis in de leerstof.