Nog twee dagen, dan is het zover... Schoolkamp. Andere scholen gaan met bosjes naar Barcelona, Rome en Parijs. Gelukkig gaan wij lekker drie dagen in de natuur zitten…. Heerlijk!

Ik ben zelfs een van de gelukkigen die voor de tweede keer gaat. Ik ben namelijk vorig jaar glansrijk blijven zitten. En o, wat ben ik blij dat ik alles nog een keer mag doen.

*flashback*

Ik zit al vier uur in een bus met zo'n honderd gillende, gitaarspelende, kotsende en huilende leerlingen. En met een stelletje gestreste leraren dat om het kwartier met een lijst namen de stoelen langsloopt om te checken of iedereen er is. Want het zou toch zómaar kunnen dat er een slimmerik uit het raam is geklommen en is gevlucht.

Als we eindelijk de bus uit mogen, moeten we in groepjes zelf onze weg naar het kamp vinden. Na acht uur rondjes lopen wordt ons groepje dan toch maar opgehaald. We waren vertrokken toen het nog donker was, maar komen ook in het donker aan. Gelukkig is er al gekookt door de andere groepjes, die al vier uur geleden ons tentenkampje hebben gevonden.

Nou ja, die route, die weet ik nu. Dus die wandeling die overleef ik wel. Maar dan de nachten.

*flashback*

Rillend van de kou word ik om zes uur ’s ochtends wakker. Ik deel met een vriendin een eenpersoonsluchtbed. Nou ja, luchtbed. Inmiddels is het al helemaal leeggelopen en is het meer een leegbed. Gepantserd in vier truien en met vier capuchons op mijn hoofd, zodat niemand mijn veel te brakke ochtendkop kan zien, stap ik de tent uit.

Ik snel het veld over, de te blije leraren en "fock man het heeft gevroren"-leerlingen ontwijkend. Even lekker warm worden in de douche: wat heb ik hier de hele nacht naar uitgekeken. Ik draai de kraan open en gil. Het water is ijskoud. Buiten de douche hoor ik een meisje lachen. Ze is een zittenblijver. "Alleen de eerste die doucht, heeft warm water."

Eigenlijk weet ik nu gewoon dat ik een warmere slaapzak moet meenemen en als allereerste moet gaan douchen, dan kom ik de nacht en ochtend wel door. Ook weet ik dat je voor de twintig euro die je krijgt om voor vijf personen boodschappen te doen, beter geen sushi kunt kopen. Omdat je dan ongeveer anderhalf rolletje sushi kunt eten en vervolgens de hele dag honger moet lijden.

Zeventien paar sokken

Ik weet inmiddels dat je niet een te grote mountainbike moet nemen. En dat tokkelen een stuk minder eng is als je niet naar beneden kijkt. Dat je aan zeventien paar sokken net genoeg hebt en dat je beter niet met zes personen in een tweepersoonskano kunt gaan zitten.

Met al deze kennis zou dit nog best eens een leuke week kunnen worden. Ik geloof dat ik er stiekem wel een klein beetje zin in heb. Maar dat ga ik dus echt niet laten blijken, dus ik ga nu heel demonstratief en boos mijn koffer inpakken.