Mijn vriendinnen en ik worden opgehaald door een vriend. Net 19, jaartje rijbewijs, cabrio mee. Zonder dak en met lange wapperende meisjesharen jakkeren we de heuvel op. De muziek keihard. Want dat doe je dan. De auto slaat af. Want dat gebeurt dan.

De hemel is zwart. Fonkelende sterren zijn veranderd in knipperende vliegtuiglichtjes. Chips. Onze vette entree is verneukt. 

Gala. Ik dacht: da’s iets met lange rode jurken, panty’s zonder ladders, matzwarte killer heels en ’n date. Uh-uh. Ik verwachte een woordje van een spraakzame, goedgezinde docent door een slecht ingeplugde microfoon. Neen. Stijldansmuziek en borrelnootjes. Op de foto worden gezet door the only gay in the village inclusief confetti. Zijn klotsoksels onder je neus als hij je jurkje ontkreukelt. ("Zo zit-‘ie net wat beter, dame.") Flits.

Poppen
Twee dagen eerder zat ik aan de keukentafel van Floor, een van mijn beste vriendinnen: "Ehm, hoe dansen gewone mensen eigenlijk?" Goeie, vond ik. Onze eigenlijke dansjes (op hol geslagen sproeiers en you spin my head right round right round-huppeltjes) zijn inmiddels wel toe aan renovatie. "Even googelen: dansen voor beginners, ofzo." Deden we. Niet veel later stonden we achter de keukenstoelen, glurend naar het soepel bewegende mannetje op het laptopscherm. "Zo?" Mm. "Ongeveer! Iets losser- ja, ja zo." We popten, bewogen, wiebelden en poogden totdat de pasjes ons de neus uit liepen.

Fashionably late
We hangen onze jassen op. Gratis. We zijn fashionably late. Gelukkig. We worden begroet door mijn ex-mentor. Hij heeft nu een baard. "Je ziet er leuk uit," zegt hij nog. Thanks, denk ik en loop achter Sjoerd (vriend met rijbewijs) aan. Hij manoeuvreert zich tussen de vier-/vijf-/zesdejaars onder een kitscherige hol plafond door. "Fotomomentje?"

Spiegelselfie
We staan voor de spiegel. Twee jurkjes zwart, eentje rood. "Hoe zullen we gaan staan?" Doen wat. "Uh, ik denk dat het beter is als jij, ja, nee, daar. Jij moet aan de buitenkant staan, Sophie." Zwart-zwart-rood. Kardashian ass en duckface. Kom maar op met die foto.

Slettenjurk op sneakers
Nadat we officieel totaal niet geforceerd hebben geposeerd voor een tamelijk chagrijnige vent, lopen we kletsend de trappen af. Stampmuziek. Er wordt gedanst. Wij doen mee. Af en toe ’n gedeelde consumptie, want god, wat is het duur. En door. Sporadisch kijken in de ogen van ’n ander. En dansen.

Haar jurk trekt een flink stuk omhoog. De hele avond al. Er waggelen meisjes voorbij als dronken eenden, echt waar. Hun strak gelikte pumps zwiepen puberaal onder hun meisjesvoeten. Lucky Floor, want zij draagt sneakers. Misschien niet erg conventioneel, maar kramploos dansbaar, en bovendien: ze staan buitengewoon goed in combinatie met haar slettenjurk.

Geparkeerde tractors
Rond een uurtje of een is het mooi geweest. Vijf uur lang hebben we op dezelfde nummers tussen de grote jongens gedanst. Gelachen en getoast en woest aantrekkelijke weet-je-nog-in-de-derde-klas?-herinneringen opgehaald (die we elkaar vervolgens fanatiek in de oren schreeuwden). En nu zijn we er klaar mee. 

Tussen de geparkeerde tractors door duizelen we een Renault Twingo (lang verhaal) in. Zonder date en een buik gevuld met borrelnootjes, maar wél met 'n stijldansnummer op de radio.