Als fan van Amerikaanse sporten zit ik ieder jaar met hetzelfde dilemma. Aangezien de wedstrijden van mijn favoriete sporten (basketbal en American Football) meestal 's nachts plaats vinden moet ik dan kiezen tussen een gezonde nachtrust of de sport. Vaak ben ik dan verstandig en kies ik voor een gezonde nachtrust, maar tijdens de grote wedstrijden zit ik vaak toch voor de buis. Zo loop ik na menig NBA-wedstrijd als een The Walking Dead-figurant door school. De lessen volgen op zo'n dag voelt dan ook als dweilen met de kraan open.

Voor het kijken van Amerikaanse sporten zijn verschillende redenen te noemen: drama, onvoorspelbaarheid, de tactieken, maar er is ook een groot nadeel: de duur van de wedstrijd. Amerikaanse sportwedstrijden kunnen soms wel vier uur duren terwijl de officiële tijd van een NFL-wedstrijd maar 60 minuten bedraagt en een NBA-wedstrijd eigenlijk 48 minuten duurt. Aangezien deze wedstrijden vaak om 2 of 3 uur 's nachts beginnen kost het kijken van een wedstrijd mij dus veel moeite, maar vooral veel slaap.

De avond voor een wedstrijd duik ik vroeg mijn nest in om wat extra slaap te pakken voor de wedstrijd. De wekker zet ik om half drie, zodat ik nog even rustig wakker kan worden en een stukje van de voorbeschouwing kan kijken. Daarna sluip ik stilletjes naar beneden om daar de tv aan te zetten. Voor een aantal seconden ben ik compleet verblind door het felle licht van de televisie. Als de wedstrijd dan eindelijk begonnen is stuit ik op het meest deprimerende dat een sportfan kan overkomen: de stem van Mart Smeets.

Mart Smeets

Iedere basketbalwedstrijd die verslagen wordt door Mart Smeets is er voor mij een vol ergernis en verslagenheid, de commentator lijkt met opzet alle namen totaal verkeerd uit te spreken. Zo spreekt hij (de vrij simpele naam) van een speler genaamd 'Smith' uit als 'Smiss'. Het lijkt misschien een kleinigheidje, maar dit gaat je na de vierentwintigste keer wel op je zenuwen werken. Er zijn zelfs een paar wedstrijden geweest waarbij ik het geluid van mijn tv uit gezet heb, een live-stream met Amerikaanse commentaar heb opgezocht en dat maar ben gaan volgen. 

Nadat ik mij over het ergerlijke commentaar van Smeets heen heb gezet kan ik mij dan eindelijk focussen op de wedstrijd. Na een heerlijke eerste helft vol dunks en driepunters neem ik een kop koffie en zet ik een reeks wekkers, zodat ik niet midden in de wedstrijd in slaap val. Als het einde van de wedstrijd dan dichterbij komt zit ik met een dubbel gevoel. Aan de ene kant hoop ik (als sportliefhebber) op verlenging, maar aan de andere kant hoop ik (als te weinig slapende scholier) dat de wedstrijd zo snel mogelijk voorbij is, zodat ik weer verder kan slapen. Dan is het half 6 en is de wedstrijd voorbij, ik kan mijn weer bed in. Ik zet de wekker rond half 8 en hoop zo snel mogelijk in slaap te vallen.

Na twee uurtjes te hebben geslapen gaat de wekker en staar ik vol afgrijzen naar de klok. Het is tijd voor een dag vol vermoeidheid, chagrijnige opmerkingen en powernaps tijdens wiskunde en economie.