VANESSA KOM HIER! Een rood aangelopen kok stapt uit de keuken. Zijn oren stomen, zijn vuisten ballen samen, zijn ogen verraden moordneigingen en ik tril. Als ik niet oppas, wordt deze kerstlunch nog mijn dood.

Ik en wat medeleerlingen spelen voor serveerders tijdens de kerstlunch voor leraren op school. Er valt namelijk geld te verdienen, dus het lijkt ons wel een aardig karweitje. Dat valt vies tegen. Wekenlang hebben we moeten trainen om met drie borden te kunnen lopen. In die periode is bij mij thuis de helft van het servies verloren gegaan.

Ook moest ik zien te werken aan mijn vriendelijkheid. Hapjes en drankjes worden immers ook geserveerd aan vervelende leraren. Het is ergens zo  verleidelijk om te roepen dat de leraar Frans nodig wat moet afvallen. Maar in plaats daarvan zeg ik poeslief (met een rood strikje in mijn haar): "Dag meneer, hoe gaat het? Wilt u champagne?"

Voorgerecht

Na het inschenken van de champagne, snel ik naar de keuken om het voorgerecht te serveren. De koks die in de keuken staan zijn ook leraren (en de boze rode opperkok met moordneigingen is mijn economiedocent). In de keuken staan allerhande gerechten uitgestald. Onze magen begonnen ervan te knorren, maar we krijgen niks.

Hoofdgerecht

In de keuken hangen zweetdampen in de lucht. De stress is te ruiken en te horen: mijn leraren staan onderling te vechten over het vlees. 
Het lijkt ons, de serveersters, het slimst om onze bek te houden. We halen de borden van het voorgerecht op en serveren het hoofdgerecht: HEET HEET HEET! Er verschijnen brandplekken op mijn armen en mijn vingers zijn stijf en moe. Ik hou die zware borden gewoon niet meer. Ondertussen beginnen de docenten vriendelijke gesprekjes met ons. "Wow, wat knap dat je dat zo kunt. Heb je dat geoefend? Krijg je hiervoor betaald? Blablabla." Daar sta ik beleefd antwoord te geven met die armbrekende kutborden in mijn handen. Gelukkig maak ik me er nog goed vanaf: "Ja, haha, ja heel leuk. Oh ja, sorry ik moet weer door. De borden zijn een beetje zwaar." Smooth.

Tegen de tijd dat het nagerecht opkomt, krijgen al die leraren opeens een boek als kerstcadeau. De hele zwerm docenten begint zich te verzamelen voor het boekenstalletje (die PRECIES op mijn route naar de keuken staat). Dapper en chagrijnig manoeuvreer ik mij tussen alle volwassenen van middelbare leeftijd. (Aan de docent waar ik aardappelpuree op gemorst heb: had je maar niet in de weg moeten staan).

Dronken docenten

Wat opvallend is aan het evenement, is de gigantische hoeveelheid drank die een docent op kan. Sommigen zijn een beetje té enthousiast en willen zelfs een paar flessen mee naar huis nemen. Een andere madame houdt haar wijnglas verstopt, zodat ze lekker door kan blijven schenken, terwijl wij maar blijven zoeken naar dat laatste glas.

Na het toetje, krijgen de koks een applaus. Vermoeid van al die zware borden, de dronken docenten en het gehele slavenleven kijk ik ernaar. Uit gebrek aan waardering, waggel ik naar de keuken om de laatste beetjes chocolademousse in mijn mond te proppen. Mijzelf troostend met de chocolademousse en de gedachte dat wij bijna klaar zijn, hoor ik opnieuw: "VANESSA KOM HIER!" Ik prop de mousse in mijn mond en snel mij erheen. Een applaus overweldigt mij, bij aankomst.

Welke blogs moet je zeker nog eens (her)lezen? Welke films mag je niet gemist hebben in 2014? Wat zijn de vijf beste boeken van het jaar? Dit en nog véél meer lees je in ons Jaaroverzicht.