De middelbare school is de wereld op kinderniveau. Met schooldirecteuren als dictators, oorlog in de vorm van vechtpartijtjes op het schoolplein en gevangenissen die Nablijflokaal heten.

Al die uren die wij op school doorbrengen, zijn een soort liveversie van het wereldnieuws. Zeuren je ouders dat je wat vaker naar het NOS-journaal moet kijken? Onzin: wij maken het al zeven uur per dag mee!

Landsgrenzen

Scholieren zijn de bevolking van de wereld die school heet. Multicultureel en verdeeld met duidelijk aangegeven landsgrenzen. Modemeisjes en techniekjongens zitten nooit bij elkaar. Ook het verschil tussen sporttypes en muziekfreaks is duidelijk; ze zouden alleen al gek worden van het continue getik op de tafelrand.

Drums en snares vertalen de tutjes en hockeyjongens in schoppen en sneren. Nerds zijn de mensen die slimme economie bedrijven, tegenover de eeuwige spijbelaars die net zoals Griekenland in zware crisis verkeren en hun examen niet zullen gaan halen. Triest maar waar.

Populaire leiders

De populairste leerling uit elke klas wordt burgemeester. Als het volk achter je staat, dan heb je de macht. Hij of zij schaamt zich niet om tussen twee vechtende kemphanen te gaan staan, op het aulapodium een dansje te doen of gewoonweg op te roepen tot een bijeenkomst waar iedereen gehoor aan moet geven.

En een hoofddoekjesverbod binnen school? Logisch, want in de Tweede Kamer heb je een dresscode van mantelpakjes en stropdassen. De schoolkantine ruikt trouwens net als het hoofdkantoor van de Verenigde Naties: zowel naar boterhammen met kaas als naar meegebrachte roti met knoflook van gisteren.

Corrupt bestuur

De rest van de macht is in handen van een corrupt bestuur. Dat bestaat uit leraren en andere medewerkers. Ze luisteren nooit naar je, tenzij je een flinke zak met geld voor ze leeg kon schudden. Of een lookalike dicator Kaddafi; meestal de manager of directeur. Zo iemand die niet op zijn mondje gevallen is, en het altijd beter weet dan het scholierenvolk.

En dat is een probleem, want een dictator heeft de macht je uit de weg te ruimen (genaamd 'schorsen'), of een taakstraf op te leggen: vuil prikken op het schoolplein. "Kinderarbeid heb je zelf in de hand, " zegt-'ie: "Moet je maar niet te laat je bed uitkomen."

Berlusconi-leraar

Dan heb je ook nog zo’n type als de Italiaanse premier Berlusconi. meestal de knappe gymleraar, waar altijd wel roddels over de ronde doen. Ze zien er charming uit (nou ja, dat vinden sommigen) en hebben sjans met meisjes uit de vierde. Maar ondertussen kunnen ze geen orde houden en zitten ze liever zelf in de gym dan dat ze iets aan jouw sixpack doen.

Slechte voorbeelden ten spijt, een paar lieve Nelson Mandela’s zijn er gelukkig ook. Zelden, maar toch. Ze helpen je, net zoals Rebecca’s leraar Latijn, met het slagen voor je eindexamen.

Nu nog verkiezingen

Of ze zorgen voor een een oplossing voor het vestigingsprobleem: meer tafels en stoelen. Ze halen thee als je te vroeg arriveert voor een toets en bewaken de vrede door de bevolking elkaar te laten controleren.

Kortom: alles wat je op het journaal ziet, zie je ook op school. Met heel veel politiek. Nu alleen nog verkiezingen om de vervelendste leraar met vervroegd pensioen te sturen. Zo’n termijn van vier jaar lijkt me een prima plan, alleen verlengbaar als de bevolking daarmee instemt.