Psychologie is een erg populaire studie, want het is wetenschappelijk en toch ook 'iets met mensen'. Maar hoewel veel scholieren de studie kiezen, maakt lang niet iedereen 'm af. Om welke redenen bleven Zeno en Jenneke de studie volgen of juist niet?
 

In de stopperblijver-rubriek vertellen twee studenten over hun megapopulaire studie. De één is enthousiast, de ander juist weggelopen uit de collegebanken.

De tweedejaars: "Je leert de wetenschap achter psychische problemen"

Zeno zit in het tweede jaar van de studie psychologie. Zijn interesse in hoe de hersenen werken, ontstond al vroeg: "Mijn tweelingzus is verstandelijk gehandicapt. Om daar meer over te weten te komen, las en bestudeerde ik veel daarover. Daardoor kwam ik eigenlijk op het idee om deze studie te gaan doen. Ik ben niet eens op de open dag geweest: ik wist al gelijk dat dit geschikt voor mij was. Wat ik er online over las, sprak mij gelijk aan."

Om die reden vindt Zeno het vak Biologische Psychologie het meest interessant: "Het gaat heel erg over de hersenen en de onderdelen daarvan, zoals de zenuwcellen en hoe die onderling samenwerken. Ik vind het gaaf hoe dat werkt: van een enkele cel tot het grote geheel en hoe alles elkaar beïnvloedt."

Een beetje kunnen schrijven is ook wel handig voor psychologie, want er moet elk jaar flink geschreven worden. Zeno: "Jaarlijks moet elke student een schrijfproject inleveren. Daar ben je een paar maanden mee bezig en het is een literatuuronderzoek: je moet dus zelf artikelen zoeken die passen bij jouw onderwerp. In het eerste jaar mag je zelf een onderwerp kiezen. Ik heb geschreven over hoe vormen van gedrag kunnen ontstaan; een gedragsanalyse. Je duikt ergens helemaal in en dat is leuk."

Dat Psychologie een pretstudie zou zijn, is volgens Zeno niet helemaal waar: "Zeker op de UvA is de studie wetenschappelijk ingericht: je leert de wetenschap achter psychische problemen. Je hoeft ook niet verplicht een psycholoog te worden die de hele dag met cliënten praat. Deze studie is veel breder dan dat. Als je affiniteit hebt met mensen, is de studie misschien geschikt voor jou."

De stopper: "Veel onderwerpen trokken mij niet".

Jenneke stopte na het derde jaar, na het behalen van haar bachelor. Officieel gezien stopte ze dus niet vroegtijdig, maar ze koos er wel bewust voor om geen Master in psychologie te gaan doen. Ze vertelt dat ze door keuzestress psychologie ging studeren: "Als jonkie op de middelbare school had ik nog helemaal geen idee wie ik was en waar ik heen wilde in het leven. Ik was altijd de vriendin waarbij iedereen terecht kon met problemen: ik luisterde en gaf dan advies. Daarom koos ik voor psychologie in Maastricht. Ik dacht dat het zou zijn zoals in films: praten met cliënten over angsten en depressies. Na de open dag was ik overtuigd en schreef ik me in."

In het eerste jaar vond Jenneke de studie al tegenvallen: "Het eerste jaar was heel oriënterend. Veel onderwerpen trokken me niet, maar ouderejaars zeiden dat ik even vol moest houden tot jaar twee: "Dan wordt het echt leuk!". Ook het Probleem Gestuurd Onderwijs van Maastricht University, waar ik de studie volgde, was niet zo mijn ding."

Die twee minpunten bleven tot Jenneke stopte vervelend, vertelt ze: "Het Probleem Gestuurd Onderwijs paste niet bij mij en doordat het eerste jaar te breed is, kom je er pas in het tweede jaar achter of je het echt leuk vindt. Na de start van het derde jaar had ik de knoop doorgehakt: ik ging stoppen. Toch vond ik het zonde om niet mijn bachelor te halen. Ik heb mij dus door het derde jaar heen geworsteld".

Na het stoppen met psychologie sloeg Jenneke een hele andere weg in: "Ik wilde iets creatievers, dus ging Media en Entertainment Management studeren. Van WO naar HBO een stapje terug? Voor mij niet! Ik vond deze studie veel interessanter en beter opgezet, veel meer praktische vaardigheden en ik kon er mijn creativiteit veel meer in kwijt. Als afstudeerproject zette ik in jaar vier mijn eigen bedrijf op, een tekstbureau dat ik inmiddels al drie jaar run. Ik vind dit helemaal te gek en de interviewvaardigheden die ik leerde bij psychologie komen zeker van pas!"

Als tip geeft Jenneke dat je goed moet weten waaraan je begint: "Bedenk eerst of je onderzoek wilt gaan doen of écht de therapeut uit wilt hangen die met cliënten praat. Dat laatste klinkt namelijk misschien leuker dan het is. Bedenk je dit: het is niet alleen experimentjes doen of babbeltjes maken met depressieve mensen. Je moet een sterke ruggengraat hebben en een analytisch denkvermogen."